Gelukkig 2024 !

De Stripmannen wensen jullie een goed 2024 toe. Met meer vrede, vrijheid, vreugde, voorspoed en verstandige beslissingen.

Jan de Stripman en Wim de Geheimzinnige Hulpman

'Ik denk altijd heel goed na...'

'...voor ik iets stoms zeg.' Ik las dat laatst op een oude Boomerang kaart. Bestaan die eigenlijk nog ? Dat waren gratis kaarten die je mee kon nemen uit de kroeg, of een andere openbare gelegenheid. Vaak stond er iets van reclame op, soms waren ze alleen maar grappig. Deze was ondertekend door Loesje.

Het is een uitspraak die me aan het denken zette. Ik dacht, bijvoorbeeld, aan een fragment dat ik zag in een praatprogramma, op TV, waar ik toevallig langs zapte. Er werd gesproken over de aanvallen van Israël op de Gazastrook. Een van de sprekers verdedigde de bombardementen met: 'Ze zijn heel zorgvuldig en kijken eerst heel precies, voor ze hun aanval inzetten.'

Dat is een mooi voorbeeld van: 'Ik denk altijd heel goed na, voor ik iets stoms doe.' Want is het voor de slachtoffers minder erg, als ze weten dat er eerst goed nagedacht is, voor er bommen op hun huizen en familieleden vallen ?

Ik moest ook denken aan de recente verkiezingen, die voor veel van mijn vrienden en kennissen een teleurstellende uitslag hadden. 'Hoe kan dat nou ?', vragen wij ons af. Hoe kunnen zoveel mensen stemmen op een schreeuwlelijk die de afgelopen 15 jaar alleen maar mensen heeft beledigd en tegen elkaar opgehitst ? Wat zijn dat voor sufferds ?

'Gebruik toch eens je verstand !' Hoor je ook wel eens roepen, als er iemand denkt dat een ander iets doms doet. Maar misschien hebben die kiezers wel heel goed nagedacht, voordat ze zo dom waren om op een nare man met nare ideeën te stemmen. En die blonde brulboei zelf heeft ongetwijfeld heel goed nagedacht, voor hij al die stomme dingen riep

Nadenken is geen garantie voor verstandig handelen. In het strafrecht werkt het zo dat je zwaarder gestraft wordt, als je eerst goed nagedacht hebt. Stel je hebt iets doms gedaan en daardoor iets kostbaars kapot gemaakt, of iemand verwond, of erger. Als je volhoudt dat je het allemaal niet zo gewild hebt, dat het per ongeluk gebeurde, heb je kans dat je er met een milde straf vanaf komt.

Maar als de rechterlijke macht er achter komt dat je, met opzet en na zorgvuldige planning, die spullen hebt beschadigd, of gestolen, of die persoon hebt verwond, of vermoord, dan zijn de rapen gaar. In dat geval kun je beter niet goed nadenken, voor je iets stoms doet.

Over het algemeen ben ik wel een voorstander van nadenken. Je verwacht dan toch dat je tot betere inzichten komt, dat je de gevolgen van je daden overziet, de consequenties voor anderen en zo. Maar het heeft ook nadelen. Al was het maar omdat mensen, als ze eenmaal goed over iets nagedacht hebben, niet zo snel zullen vinden dat ze, desondanks, verkeerd bezig zijn.

Om nog een voorbeeld te noemen, ik heb het er al eerder over gehad. In het grasveld naast ons huis is een bloembed aangelegd. Voor de biodiversiteit, de insecten, de vlinders en de bijen. Prima en hartstikke leuk. En er is goed over nagedacht, want ik hoorde al meer dan een jaar van tevoren over de plannen.

Alleen komt nu, een paar keer per jaar, een hovenier langs, om het onkruid uit dat bloemperk te wieden. Dat is nou typisch goed nadenken en dan iets stoms doen. Want het onkruid, de wilde plantjes, die zijn belangrijker voor de biodiversiteit dan alles wat wij mensen er kunnen aanplanten. Die wilde bijtjes en vlinders zijn helemaal ingespeeld en afgesteld op die wilde bloemen. Dat is hoe de natuur werkt.

Ik heb dat al eens uitgelegd, aan een meneer van de gemeente, maar ik denk niet dat het tot hem doorgedrongen is. Net zoals het een slecht idee is om de brandnetels langs de sloot, aan de overkant van de straat, weg te maaien. Daar leggen de vlinders, die gelokt worden door dat bloemperk, hun eitjes in. Die brandnetels zijn voedsel voor de rupsen.

Hebben ze daar wel eens over nagedacht ?

Ps: Boomerang kaarten bestaan nog. Ze hebben een website waarop nieuwe en oude kaarten te zien zijn en informatie staat. Je kunt de kaarten gratis versturen, als e-card, of delen via de sociale media. 

 

 

De Strip is gemaakt door de Geheimzinnige Hulpman en wordt volgende week vervolgd. Klik hier voor deel 1 - deel 2 - deel 3 - deel 4 - deel 5 - deel 6 - deel 7 - deel 8 - deel 9 - deel 10 - deel 11 - deel 12 - deel 13 - deel 14 - deel 15 - deel 16 - deel 17 - deel 18 - deel 19 en deel 20 van dit verhaal.

 

Klik hier voor deel 1 - deel 2 - deel 3 en deel 4 van het vorige verhaal.

 

Klik op de tekening voor een grotere weergave. 

 

Wereldzee In De Polder

Na al mijn geklaag van laatst, over de gratis e-boeken, ga ik vandaag een boek ophemelen. Het is ook nog een heel nieuw boek, pas een paar maanden geleden verschenen, dus nog geen klassieker, maar dat verdient het te worden. 'Wereldzee In De Polder', geschreven door Ronald Nijboer, sluit prachtig aan bij de verhalen die ik schreef bij de tekeningen van Gerard Kuit. Vandaar mijn enthousiasme, maar het zal voor veel mensen een interessant boek zijn.

Nijboer groeide op in de Noordoostpolder, op de bodem van wat ooit de Zuiderzee was, maar met het water hield hij zich nooit zo bezig. Tot hij een boek in handen kreeg, 'Pittoreske reis langs de dode steden van de Zuiderzee', in 1873 geschreven door de fransman Henry Havard. Toen hij dat gelezen had besloot Nijboer, met een zeilboot, de reis van Havard over te doen en te beschrijven hoe de steden en dorpen, langs het huidige IJsselmeer, er nu bij staan.

Havard trof bij zijn zeiltocht vervallen stadjes aan, die leden onder het ineenstorten van de handel, na het verzanden van hun havens. Hij bezocht vissersdorpen waar men net aan het ontdekken was dat er, met klederdracht en oude ambachten, geld te verdienen was aan toeristen. In Harderwijk belandde hij in een garnizoensstadje, waar drommen jongemannen, net geronseld voor uitzending naar Nederlands Indië, hun gage verbrasten in kroegen en bordelen.

Dat waren nog eens tijden. Dan is er ondertussen veel veranderd, constateert Ronald Nijboer. Hij heeft het geluk dat hij in contact komt met de gepensioneerde eigenaar van een Groningse tjalk, die zijn plan leuk vindt. En hij begint zijn reis langs gerestaureerde stadjes, met gezellige terrasjes en drukke jachthavens. In de voormalige vissersdorpen moet je de toeristen wegduwen, om iets van de oorspronkelijke bebouwing te zien.

Hij heeft zich goed voorbereid en ontmoet in elk plaatsje wel een historicus, telg uit een oud vissersgeslacht, of iemand die een traditie, of ambacht, levend probeert te houden. Waar Havard zich zorgen maakt dat er, binnen korte tijd, niets meer van de Zuiderzeecultuur over zal zijn, kan Nijboer ons geruststellen.

Maar het is niet allemaal rozengeur en maneschijn. Op verschillende plekken langs het IJsselmeer zijn de gevolgen zichtbaar, van decennia van liberaal regeringsbeleid. In de kop van Noord-Holland treft hij een gemeente aan die geen monumentenlijst wil opstellen, want dat houdt de ontwikkeling van bedrijven maar tegen. Als amateurarcheologen daar vondsten uit de Vikingtijd doen, wordt dat als lastig beschouwd.

Dat de overheid de ruimtelijke ordening en bescherming van monumenten en cultuur liever aan provincies en gemeenten overlaat, merkt hij aan de lelijke bedrijventerreinen die hij ziet. Maar ook bij het dijkonderhoud zijn de gevolgen van die 'terugtredende overheid' zichtbaar. Rijkswaterstaat is uitgekleed, waardoor expertise ontbreekt, grote projecten te traag worden uitgevoerd en onnodig duur worden.

In Friesland maakt Nijboer zich zorgen over de teloorgang, van het bloemrijke en vogelrijke weidelandschap. Alles ligt vol met 'grasvalt', zoals de eindeloze vlakten met Engels raaigras worden genoemd. Met gevolg dat de vogelstand er schrikbarend is teruggelopen. Gelukkig ontmoet hij er een boer die, samen met een ecoloog, een coöperatie heeft opgezet van agrariërs die het anders, met meer oog voor de biodiversiteit, willen aanpakken.

In Harderwijk, waar zijn gids Havard, in de 19e eeuw, een wilde menigte van dronken hoerenlopers aantrof, is alles nu rustig. Toen Gerard en ik er een jaar of 10 geleden waren, op een zondagochtend, was het er uitgestorven. We vroegen aan de serveerster, in het enige restaurantje dat we geopend vonden, of het op zondag altijd zo stil was. 'Ja', zei ze, 'en de rest van de week ook.'

Havard stapte er op de trein naar Amsterdam. Ronald Nijboer zeilt terug langs Lelystad en Almere. Wie dus wil lezen hoe de rest van de voormalige Zuiderzeekust er nu bij ligt, met aardige plaatsjes als Elburg, Nijkerk, Bunschoten-Spakenburg, Huizen, Naarden, Muiderberg en Muiden, moet wachten tot ons eigen boek uitkomt. Dat zal nog wel een paar jaar duren, maar in de tussentijd kun je terecht op ons Mejanderblog, daar staat onze Zuiderzeereis. En dan krijg je er ook de mooie tekeningen van Gerard bij, die heeft Ronald Nijboer dan weer niet.

Maar ga daarnaast vooral 'Wereldzee In De Polder' lezen, als e-boek is het nog enorm voordelig te koop ook. Het is eveneens te krijgen in een ouderwetse papieren versie, voor de meer traditionele lezer. Een andere tip, over hetzelfde onderwerp, is 'Eens Ging De Zee Hier Tekeer', van Eva Vriend. Daarin gaat het vooral over de gevolgen die de afsluiting van de Zuiderzee had voor de vissers. Dat verscheen in 2022 en is ook in verschillende uitvoeringen verkrijgbaar.

Het boek van Henry Havard, 'Pittoreske reis langs de dode steden van de Zuiderzee', is een paar jaar geleden opnieuw uitgegeven. Maar dat is helaas niet verkrijgbaar als e-boek.

 

De Strip is gemaakt door de Geheimzinnige Hulpman en wordt volgende week vervolgd. Klik hier voor deel 1 - deel 2 - deel 3 - deel 4 - deel 5 - deel 6 - deel 7 - deel 8 - deel 9 - deel 10 - deel 11 - deel 12 - deel 13 - deel 14 - deel 15 - deel 16 - deel 17 - deel 18 en deel 19 van dit verhaal.

 

Klik hier voor deel 1 - deel 2 - deel 3 en deel 4 van het vorige verhaal.

 

Klik op de tekening voor een grotere weergave. 

 

Gratis lezen, soms toch wel leuk

Een tijdje terug schreef ik over de gratis e-boeken die ik kon downloaden, via mijn Facebookvriend, Johan. Hij had een proefabonnement op een e-boekenclub cadeau gekregen, maar bezat geen e-reader en ik wel, dus vandaar. Leuk en bijzonder vriendelijk, natuurlijk.

Ik had al eens eerder zelf zo'n proefabonnement ontvangen, toen ik het eens nakeek, zelfs meerdere keren. Op mijn laptop bleek nog een hele map gratis e-boeken te staan, met maar liefst 24 items. De meeste nog ongelezen, omdat de titels me niet aanspraken, of omdat ik iets anders te lezen had, dat ik wel zelf uitgekozen had.

De eerste dateerden al van 5 jaar geleden. Misschien kwam het doordat ik de paar boeken, die ik er wel van gelezen had, niet zo geweldig vond, dat ik de rest maar had gelaten. Ik kan er op z'n minst eens naar kijken, dacht ik, dan weet ik tenminste zeker dat ik er niets aan mis.

Ik begon met 'Het Walvistheater' – mooie titel – geschreven door Joanna Quinn. Dat wordt verteld vanuit een meisje dat, ergens aan het begin van de 20e eeuw, met haar rijke vader op een groot landgoed woont. Pa besteedt weinig aandacht aan haar en komt op een zeker moment thuis met een nieuwe vrouw. Ik had het al vrij snel gezien. Daar ging ik geen dagen van mijn leven aan spenderen.

De reacties bij Bol.com zijn, over het algemeen, enthousiast. Er is er maar één die het een saai boek vindt. De eerste 70 pagina's waren nog het beste, schrijft die lezer. Toen was ik al afgehaakt. Maar trek je daar niets van aan. De omslag is heel mooi.

Daarna begon ik aan 'Het Achtste Leven (Voor Brilka)', van de Georgische schrijfster Nino Haratischvili. Daarin vertelt de hoofdpersoon de geschiedenis van haar familie, aan haar nichtje van 15. Op zich best interessant, hoe de Russische revolutie en de twee Wereldoorlogen, over haar familie en vaderland, heen denderen.

Maar de schrijfster vertelt het alsof het een macaber sprookje is. Er is zelfs een bijna magische chocoladedrank, naar geheim familierecept, die een paar keer in het verhaal terugkomt. Hier heb ik echt wel even volgehouden, het boek een paar keer weggelegd en dan weer verder gelezen. Maar op een zeker moment ging het me toch tegenstaan.

Omdat er een aantal generaties beschreven wordt blijft het een tikje oppervlakkig en ga je niet echt meeleven met de personages. En dan de luchtige manier waarop over gruwelijke voorvallen geschreven wordt. Ik beleefde er weinig plezier aan. Maar ook hier voornamelijk positieve recensies. Dus trek je van mij niets aan.

Dan 'De Beeldhouwer', van Chris Carter. Hm... Chris Carter ? Die naam deed een belletje rinkelen. Het blijkt de man te zijn die de TV-serie 'The X-files' bedacht heeft. Alleen is dat een andere Chris Carter dan die van mijn gratis e-boek. Stel je daar liever een aflevering van CSI-Miami bij voor. Een seriemoordenaar, stoere speurders, mooie vrouwen en bloederige moorden.

Ik heb mijn thrillers liever wat subtieler, dus bij de tweede moord haakte ik af. Niet eens benieuwd naar de afloop van het boek. Het is een deel uit een serie en die heeft zijn fans, blijkt op Bol.com. Geen massa's juichende reacties, maar wel een paar erg positieve.

Dit lijkt een klaagverhaal te worden. Is er dan niets dat me boeit, of amuseert ? Jawel, maar ik ben wel kieskeurig. Lezen moet geen corvee worden, als ik het niks vind ga ik mezelf niet pesten met een vervelend boek. Het vierde dat ik probeerde was, gelukkig, een meevaller.

'Het Eeuwige Leven', van Matt Haig, gaat over een man die een bijzondere genetische afwijking heeft. Na zijn puberteit wordt hij, ogenschijnlijk, maar heel langzaam ouder. Als het boek begint is hij ruim 400 jaar, maar ziet hij er uit als 40. Ik dacht even dat het een variant was op 'The Highlander', een filmreeks met een held die ook eeuwig jong blijft, maar het is geen superhelden verhaal. De hoofdpersoon van Haigs boek heeft geen bovenmenselijke kracht en wordt, net als ieder ander, langzaam, door ervaring wijzer.

Dat zo'n lang leven niet alleen maar voordelen heeft wordt al snel duidelijk. Overal, waar hij voor langere tijd verblijft, krijgt hij te kampen met groeiende argwaan, vanwege zijn jeugdige uiterlijk. Dat wordt pas anders als hij, na honderden jaren, anderen ontmoet met dezelfde aandoening. Daarmee is het leed nog niet geleden, maar ik ga niet alles verklappen.

Een aardig boek, dus. Maar ik zou aanraden om, als het mogelijk is, het in de originele taal, het Engels, te lezen. Al deze boeken zijn vertaald en ik heb de indruk dat, met die vertaalslag, ook een soort versimpeling meegeleverd wordt. Bij het boek van de Georgische Haratischvili had ik dat nog het meest. Alsof het bedoeld is voor jongvolwassenen. Bij het boek van Haig waren er ook momenten dat de kinderlijke toon me een beetje stoorde. Ik vermoed dat dat aan de vertaling ligt.

Ook 'Het Eeuwige Leven' krijgt bij Bol alleen maar positieve reacties. De conclusie zou kunnen zijn dat je niet op die beoordelingen af moet gaan. Ze vinden daar alles prachtig. Het zou ook kunnen dat, als je wat kritischer leest, gratis boeken meestal niet zo geweldig zijn, op een enkele uitzondering na.

Maar ik heb er nog een heel stel te gaan, wie weet zijn die allemaal fantastisch...

 

 

De Strip is gemaakt door de Geheimzinnige Hulpman en wordt volgende week vervolgd. Klik hier voor deel 1 - deel 2 - deel 3 - deel 4 - deel 5 - deel 6 - deel 7 - deel 8 - deel 9 - deel 10 - deel 11 - deel 12 - deel 13 - deel 14 - deel 15 - deel 16 - deel 17 en deel 18 van dit verhaal.

 

Klik hier voor deel 1 - deel 2 - deel 3 en deel 4 van het vorige verhaal.

 

Klik op de tekening voor een grotere weergave. 

 

Ik was het niet

Waarschijnlijk hebben jullie het in de krant gelezen, of op het TV-nieuws gezien. Er was, afgelopen week, brand in het gemeentehuis van ons dorp. Volgens de politie is er waarschijnlijk sprake van brandstichting. Je zou misschien kunnen denken dat mijn discussie met de plaatselijke overheid, over de toegankelijkheid van het park, uit de hand gelopen is. Maar dat is niet het geval. Echt niet.

Ik ben een paar weken geleden gebeld, door een medewerker van de afdeling groenbeheer en heb een heel vriendelijk gesprek met hem gehad. Niet dat ik er iets mee opschoot, want volgens hem konden de slagboom en het sluisje, die het park aan twee kanten afsluiten, gewoon blijven staan.

Hij vertelde wel heel andere verhalen dan die ik te horen kreeg toen ik, een jaar of acht geleden, mijn beklag deed over hetzelfde onderwerp. Het had, volgens hem, niets te maken met hangjongeren. 'Die lopen gewoon, door het hek, het park in !'

Het leuke is dat ik de mails, die er toen gewisseld zijn, heb bewaard en ik dus aan kan tonen dat deze brave ambtenaar er naast zit. Ik was net van plan een lang verhaal naar de gemeente te mailen, met citaten uit de eerdere mailwisseling, toen ik het bericht over de brand zag.

De hele ontvangsthal van het gemeentehuis ligt in de puinpoeier. Ramen zijn kapot, het plafond hangt naar beneden, apparatuur is verbrand. De burgemeester was in het TV-nieuws en legde uit dat een groot deel van het gebouw niet gebruikt kon worden. Het gaat om een tamelijk nieuw gebouw, dus daar is niets aan verloren. Niet dat de brand zo hevig was dat het hele gemeentehuis nu in de as ligt. Alleen een deel van het interieur en de inventaris zal hersteld en vervangen moeten worden.

Ambtenaren moeten ondertussen vanuit huis werken en misschien is het nodig om, voor een aantal diensten, tijdelijk, een andere locatie te zoeken. Die zitten nu niet te wachten op een verhaal, dat al 8 jaar aansleept, over hekken in een park, dacht ik. Dus ik stel het maar even uit, zoveel haast heb ik er nu ook niet mee.

Ondertussen is er onderhoud gepleegd aan ons park. De vijvers zijn uitgebaggerd en er zijn, vrachtwagens vol, snoeiafval afgevoerd. De hele week reden er graafmachines en tractoren in en uit. Ik ben nog niet wezen kijken, maar ik vrees dat het er een stuk kaler uit zal zien.

Gisteren zag ik de eerste koperwieken, in de bomen tegenover ons huis. Wat me ineens opviel was dat de oude klimop, die in twee van de eiken groeide, helemaal kaal was. Normaal gesproken zitten daar, om deze tijd van het jaar, veel bessen in, waar de vogels van kunnen eten. Nu zit er zelfs geen blad aan en is er veel minder voor ze te halen.

Twee bomen met dode klimop, dat kan haast geen toeval zijn. Ik ben bang dat hier een ijverige hovenier ingegrepen heeft. Er zijn mensen die denken dat zo'n klimplant de bomen verstikt, maar dat is onzin. Ik ken eeuwen oude bomen, met klimoptakken zo dik als de armen van bodybuilders, allemaal in prima gezondheid.

Maar om daar nu ook weer een discussie over te beginnen...

Ps: Wie niet gelooft dat klimop onschadelijk is: De bomenstichting heeft er een folder over die je kunt downloaden: Klimop Lust Of Last ?

Het Belgische Natuurpunt schrijft: 'Van nature groeit Klimop in eiken- en beukenbossen op voedselrijke bodem. Gezonde bomen lijden niet onder de begroeiing van Klimop. (…) Voor vogels, insecten en spinnen vormt Klimop een ideale schuilplaats. Bovendien zorgt Klimop tot eind september, wanneer de meeste bloemen al zijn uitgebloeid, nog voor nectar. Vlinders, zweefvliegen en bijen profiteren hier graag van. De larven van de Klimopbij zijn zelfs zo kieskeurig dat ze enkel stuifmeel van Klimop lusten. De bessen worden 's winters tot in het voorjaar door vogels (merels, spreeuwen, houtduif, …) gegeten. Verschillende ongewervelden, van Citroenvlinder tot Meeldauwlieveheersbeestje, vinden in Klimop een geschikte plek om te overwinteren.'

 

De Strip is gemaakt door de Geheimzinnige Hulpman en wordt volgende week vervolgd. Klik hier voor deel 1 - deel 2 - deel 3 - deel 4 - deel 5 - deel 6 - deel 7 - deel 8 - deel 9 - deel 10 - deel 11 - deel 12 - deel 13 - deel 14 - deel 15 - deel 16 en deel 17 van dit verhaal.

 

Klik hier voor deel 1 - deel 2 - deel 3 en deel 4 van het vorige verhaal.

 

Klik op de tekening voor een grotere weergave.