Klankbordgroep Paleis Soestdijk

Er lag een uitnodiging in de bus om deel te nemen aan de Klankbordgroep Transformatie Landgoed Paleis Soestdijk. Verstuurd door de gemeente Baarn, waar het paleis bij hoort, en gericht aan de bewoners van Baarn en Soest en andere omwonenden.

Ik kan me voorstellen dat het jullie ontgaan is dat er gedoe is rondom de plannen die de nieuwe eigenaar, de MeyerBergman Erfgoed Groep, met het paleis en omgeving heeft. Misschien is er zelfs een enkeling die niet wist dat het paleis verkocht was. Ja, de Nederlandse staat verkoopt zijn erfgoed. Commerciële bedrijven moeten het maar onderhouden en rendabel maken.

Dat dat problemen zou opleveren was te verwachten. Paleis Soestdijk ziet er van buiten best leuk uit, maar is van binnen nogal sjofel. Het blijkt dus niet zo geschikt om als hotel te dienen, zoals in de oorspronkelijke plannen stond. Daarom heeft men nu het plan gelanceerd om, aan de overkant van de straat, hotelaccommodatie met 120 kamers te bouwen.

Om geld te verkrijgen, voor het onderhoud van paleis en park, was er aanvankelijk bedacht om, op de plaats van de oude marechausseekazerne – dat waren een paar rijtjes huizen, verderop in het bos – 65 dure koopwoningen te bouwen. Maar daarmee denkt de nieuwe eigenaar het niet te gaan redden en nu stelt hij voor om 98 nieuwe huizen neer te gaan zetten. Da's een flinke woonwijk, middenin het bos.

Verder moet er, tegenover het paleis, nog ergens een parkeerplaats komen. Op de plaats van de voormalige moestuin ? In het Baarnse bos ? Dat is nog onduidelijk. Net als het antwoord op de vraag hoe al die bezoekers en hotelgasten, op een veilige manier, de drukke weg over gaan steken, om bij het paleis te komen. Met een brug, een tunnel ?

De gemeenteraad van Baarn heeft nu aan de noodrem getrokken. De MeyerBergman Erfgoed Groep wordt vergeleken met rupsje nooit genoeg. De angst bestaat dat, als ze deze uitbreidingen goedkeuren, er straks nog meer zullen volgen.

Er zijn kamervragen gesteld, door D66, en beantwoord door de staatssecretaris van Binnenlandse Zaken en Koninkrijksrelaties, drs. R.W. Knops. Zijn antwoord komt er, heel in het kort, op neer dat, bij de verkoop, de procedures netjes zijn gevolgd en dat nu provincie en gemeente het maar uit moeten zoeken.

Met hulp van de leden van de nog op te richten klankbordgroep dus. Ik zou me op kunnen geven om zes avonden mee te praten over de onderzoeken die nu ingesteld zijn en mijn 'feedback' te geven. Best slim om zo'n groep in te stellen, net zoals de MeyerBergman Erfgoed Groep, heel verstandig, alle belangengroepen en plaatselijke politieke partijen uitgenodigd heeft voor informele gesprekken.

Er wordt gemord, dan gaan we met de mensen praten en klankborden. Zo hopen we dan de rimpels weer glad te strijken. Want aan één ding verander je niets meer: de tent is verkocht en de zakenjongens gaan er iets van proberen te maken.

Als ik wat gezonder was zou ik misschien in de verleiding komen om me aan te melden. Maar dat zit er voor mij niet in. Bovendien vrees ik dat het niet veel uit gaat maken. Dat hotel, die dure koopwoningen en die parkeerplaats gaan er gewoon komen. Hadden we maar eerder dwars moeten gaan liggen. Had D66 eerder moeten bedenken dat liberaal beleid, privatiseren van rijkseigendommen, liberale gevolgen heeft...

De Strip: De strip - die los staat van het geschreven bericht - is gemaakt door de de Stripman zelf. 

Klik hier voor deel 1 - deel 2 - deel 3 - deel 4 - deel 5 en deel 6 van het vorige verhaal. 

Klik op de tekening voor een grotere weergave. 

Bezoek ook onze internationale, Engelstalige, website: The Amazing Comics Men

Gitaarporno

Wees niet bang, er komen in dit verhaal geen blote mensen in aanstootgevende houdingen voor. Maar een zekere overeenkomst met pornografie hebben de plaatjes en filmpjes van gitaren op internet wel. Ik zal proberen uit te leggen waarom.

Een tijdje terug speelde ik met het idee om een nieuwe gitaar te kopen. Ik heb een prima akoestische gitaar, waar ik heel tevreden mee ben. Maar bij optredens, vooral met een band met drums en bas erbij, blijkt het best een probleem om die gitaar goed versterkt te krijgen.

Waarschijnlijk gaat dat met een elektrische gitaar een stuk makkelijker, dacht ik. Dus ging ik een beetje rondkijken op internet. En geloof me, daar is voor de liefhebber heel veel te zien. Gitaren in foto's en filmpjes, in allerlei verschijningsvormen en prijsklassen. Bij webwinkels, maar ook op blogs van gitaristen en websites van fabrikanten.

In korte tijd deed ik de nodige kennis op over verschillende modellen, voor de elektrische gitaar meestal afgeleid van de producten van de Amerikaanse gitaarbouwers Gibson en Fender. Naast de originele gitaren van die twee, die nogal duur zijn, is er een leger aan goedkopere kopieën te koop.

Je hebt al een nieuwe gitaar voor iets meer dan 100 euro tegenwoordig. En dat hoeft helemaal geen prutsding te zijn. Dat ondervond ik zelf toen ik de gitaar onder handen nam die kleine D. een paar jaar geleden voor zijn verjaardag kreeg. Gekocht bij een grootwinkelbedrijf, voorzien van een Duits merk, maar waarschijnlijk gemaakt in het verre oosten. Na wat sleutelen bleken daar best acceptabele klanken uit te komen.

Ik neusde verder op internet en leerde over het onderscheid tussen single coil en humbucker elementen. Er is klankverschil tussen de twee. Voor de leek, dat zijn de dwars op de snaren geplaatste magnetische pick ups, midden op de body van de gitaar, die er voor zorgen dat de trillingen van de snaren omgezet worden in een elektrisch signaal. Een single coil heeft een feller geluid, maar produceert ook meer ongewenst gebrom.

De vraag was ook: Zie ik mezelf ermee op een podium zitten ? De goedkope, namaak Fender Stratocaster van kleine D. is een glimmend, zwartgelakt ding met een grote, witte, plastic slagplaat. Van een afstandje best geschikt voor een rockgitarist. Maar ik speel doorgaans een wat subtieler genre.

Vele foto's, reviews en filmpjes verder nam ik me voor om te gaan sparen voor een Thinline Telecaster, met een naturel houten finish. Mooie gitaar om te zien, verkrijgbaar met humbuckers, die geen gebrom produceren en in verschillende prijsklassen. Voor om en nabij de 500 euro al een prima gitaar, waar ik mezelf wel op zag spelen.

Dat wil niet zeggen dat ik klaar was met foto's en filmpjes kijken. Ik betrapte mezelf erop dat ik vaak 's avonds laat nog even op het web ging struinen. Verlekkerd, dure gitaren zoeken, die ik toch nooit zou kopen. Exotische modellen waar je eigenlijk alleen maar van kunt dromen. Een beetje zoals sommige mensen naar pornoplaatjes kijken. Maar bij de gitaren heb je dan wel de zekerheid dat er niemand tegen zijn of haar wil aan de foto- of filmopnamen meegedaan heeft.

Ik moet waarschuwen: het is verslavend. Maar voor wie het ook eens proberen wil:

Op YouTube werd ik een fan van de Canadese gitaarblogger Darrell Braun. Een leuke vent, die heel aardig gitaar speelt en zonder schroom gitaren uit elkaar schroeft en daarbij verstandig commentaar geeft. Darrell bespreekt allerlei verschillende gitaarmodellen, legt uit wat de verschillen zijn tussen goedkope en dure gitaren, test gitaren, verbouwt gitaren, ontwerpt gitaren en geeft speeltips voor beginnende en gevorderde gitaristen.

Wie alleen maar plaatjes wil kijken kan terecht bij grote onlinemuziekwinkels als bax.nl of keymusic.com. Of als je het wat verder van huis wil zoeken, gisterenavond heb ik nog een uurtje zoekgebracht bij Imperialvintageguitars.com.

Die nieuwe gitaar gaat er trouwens waarschijnlijk nog even niet komen. Bij mijn broer op zolder bleek een heel aardige vintage Ibanez Roadstar te liggen, daar speel ik nu al een paar weken op en dat bevalt heel goed...

PS: Ga allemaal stemmen ! Het zou toch gênant zijn als Nederland in het Europees parlement voornamelijk vertegenwoordigd zou worden door populistische pipo's, alleen omdat de meerderheid van de kiezers de moeite niet neemt om zijn stem uit te brengen.  

De Strip: De strip - die los staat van het geschreven bericht - is gemaakt door de Geheimzinnige Hulpman. Klik hier voor deel 1 - deel 2 - deel 3 - deel 4 en deel 5 van dit verhaal. 

Klik hier voor deel 1 - deel 2 - deel 3 en deel 4 van het vorige verhaal. 

Klik op de tekening voor een grotere weergave. 

Bezoek ook onze internationale, Engelstalige, website: The Amazing Comics Men

De vrolijke meimaand

Ondertussen is het mei, zoals bekend leggen alle vogels dan een ei. In werkelijkheid leggen de meeste vogels meer dan één ei en zijn er vrij veel die dat al eerder, in april of zelfs maart hebben gedaan.

De reigers in het park, bijvoorbeeld, die zijn er altijd vroeg bij en hebben nu al vrij grote jongen. Ik vermoed dat de koolmezen ook al wat eerder gelegd hebben. Niet in ons nestkastje maar, zoals gebruikelijk, bij de buren. Ze komen wel op ons balkon eten.

Je kon het vrouwtje, de afgelopen tijd, zien bedelen bij het mannetje. Hij trok zich daar weinig van aan, maar zij heeft extra voedsel nodig om eitjes te kunnen leggen. Het zal misschien ook een test zijn om te zien hoe goed hij straks voor de kuikens gaat zorgen.

Moet hij wel een beetje meewerken, natuurlijk. Ik zag wel pimpelmezen die elkaar voerden. Ook volwassen vogels, uitgevlogen jongen zijn er nog niet.

De kauwtjes hebben eveneens kuikens. Er is een holle boom in het park, bijna recht tegenover ons raam, waar ik de volwassen kauwtjes regelmatig in en uit zag vliegen. Nu het blad aan de bomen is kan ik het niet meer zien, maar ze komen wel vervuild nestmateriaal op het balkon droppen.

Veel vogels houden hun nest keurig schoon. Om geen ongedierte aan te trekken, waarschijnlijk, of rovers die op de lucht van vogelpoep af zouden kunnen komen. Er zijn zelfs vogels waarvan de jongen hun poep met een vliesje omhullen, zodat de ouders het makkelijker mee kunnen nemen.

Dat is bij de kauwtjes niet zo. Maar ze deponeren de ondergepoepte nestvulling wel keurig op mijn balkonrand. Het zijn slimme beesten. Je hebt ook mensen die hun vuilnis over het balkon gooien. Dat heb ik bij ons in de buurt gelukkig nog niet waargenomen.

De plantjes op het balkon beginnen ondertussen aardig te groeien. Dat zal niet alleen door de vogelmest komen. Van de bloemen die ik probeer te kweken staat nog niet veel in bloei. Alleen het wilde spul, de paardenbloemen, madeliefjes, hoornbloem en ereprijs.

Verder heeft de blauwe bes flink wat bloemtrosjes. De afgelopen jaren viel de oogst wat tegen, kans is groot dat er dit keer meer dan één besje aankomt. En de tijm staat geweldig in bloei. Het aardige is dat daar dan meteen een hommel op af komt. Een weidehommel, met gele schouders en een oranje achterwerk. Die soort had ik nog niet eerder gezien.

Het wachten is nu op de margrieten, coreopsis, fuchsia, lobelia, lavendel, aster, facelia, vlinderstruik, muurpeper, zonnebloem, dropplant en dan vergeet ik er waarschijnlijk nog een paar.

De schijnaardbei schiet me nu te binnen. Die is aan komen waaien en heeft al gebloeid en de zwarte mosterd, die ook gele bloemetjes heeft en gezaaid is door de vogels. Ja, de meimaand is leuk, maar ik verwacht ook nog wel wat in juni...

Foto's van de tijm en de weidehommel zie je hier en hier

En van de ereprijs 

De blauwe bes

En de schijnaardbei

De Strip: De strip - die los staat van het geschreven bericht - is gemaakt door de Geheimzinnige Hulpman. Klik hier voor deel 1 - deel 2 - deel 3 en deel 4 van dit verhaal. 

Klik hier voor deel 1 - deel 2 - deel 3 en deel 4 van het vorige verhaal. 

Klik op de tekening voor een grotere weergave. 

Bezoek ook onze internationale, Engelstalige, website: The Amazing Comics Men

Eeuwenoude heftrucks en shovels

Onze koning bezocht op zijn verjaardag Amersfoort. Ik niet, ik zat rustig thuis voor de buis. Maar het leuke was dat hij het gedeelte van de stad bezocht waar ik 20 jaar gewerkt heb. Hij stapte uit bij het middeleeuwse klooster Mariënhof, waar op de verdieping de tekenkamer van de Rijksdienst voor het Oudheidkundig Bodemonderzoek was. Mijn tekentafel stond een poosje bij het raam schuin boven de ingang.

De koninklijke familie wandelde, langs de eeuwenoude singel, naar het moderne stadhuis. Daar tegenover was één van de locaties waar ik later voor een marktonderzoekbureau werkte. De twee andere werkplekken zijn er op een steenworp vandaan.

Amersfoort is een prachtige middeleeuwse stad. Maar als je over de schouders van de Oranjes keek zag je vooral 19e en 20e eeuwse architectuur. Hier en daar stond een echt oud gebouw, maar dat was dan meestal flink gerestaureerd of, zoals de beroemde koppelpoort, fantasievol verbouwd.

Ik las eens over een Nederlandse historicus die de Engelse universiteitsstad Oxford bezocht en tegenover een plaatselijke collega zijn bewondering uitsprak, voor de mooie middeleeuwse gebouwen die hij daar zag. Ja, zei die collega, alleen dateren de meeste uit de 19e eeuw.

Dat deed me ineens denken aan die zogenaamd eeuwenoude tradities, waar veel mensen zich aan vastklampen en waar anderen kritiek op hebben. Die zijn net als die oude steden. Als je de plattegrond van Amersfoort bekijkt, met zijn ronde singels en rechte hoofdstraat, die ook nu nog de belangrijkste winkelstraat is, dan is die middeleeuws en heel oud. Maar kijk je naar de huizen, dan zijn de meeste tamelijk nieuw.

Kijk je naar de paasvuren, die landgenoten langs de oostgrens zo graag aansteken, dan gaat die liefhebberij waarschijnlijk eeuwen terug. Maar het, alsof het een wedstrijd is, steeds maar grotere brandstapels bouwen is vrij nieuw. In de middeleeuwen hadden ze nog geen heftrucks en shovels. De middeleeuwers vonden waarschijnlijk een berg hout van twee meter hoog ook al een heel mooie brandstapel.

Zo is het ook met de goedheiligman uit Spanje. Ja, die is gebaseerd op heel oude voorbeelden. Sommigen zeggen zelfs dat de Germaanse god Wodan, met zijn paard Sleipnir, model hebben gestaan. Maar die oude sint kwam niet met een stoomboot vol zwarte knechtjes uit Spanje. De Germanen hadden immers geen stoomboten, of negerslaven.

Als er vervolgens mensen zijn die kritiek hebben op de moderne invulling, van deze oude tradities, dan proberen ze daarmee niet het fundament onder de samenleving weg te slaan. Ze willen ons niet ons geliefde kinderfeest en ons gezellige vreugdevuur afpakken. Ze zeggen alleen: kijk nou eens naar wat het geworden is, die oude traditie is een tikje ontspoord.

Gebruik nou even je verstand. Een vreugdevuur hoeft niet zo'n enorm inferno te worden dat scheel Heveningen een vlooi der prammen dreigt te worden. Ik bedoel heel Scheveningen... enzovoort. Een beetje minder is ook nog best leuk.

En de Sint kan ook best per trein komen, of in een Jeep, zoals ik als kind ooit meemaakte. Zijn knecht Piet kan allerlei leuke kleurtjes hebben en de pakjes kunnen ook, heel prima, bij de radiator van de centrale verwarming neergelegd worden.

Dat vinden de kleine gelovigen helemaal niet erg. Dan vergaat de wereld niet en hou je de wat kritischer ingestelde landgenoten ook tevreden.

De Strip: De strip - die los staat van het geschreven bericht - is gemaakt door de Geheimzinnige Hulpman. Klik hier voor deel 1 - deel 2 en deel 3 van dit verhaal. 

Klik hier voor deel 1 - deel 2 - deel 3 en deel 4 van het vorige verhaal. 

Klik op de tekening voor een grotere weergave. 

Bezoek ook onze internationale, Engelstalige, website: The Amazing Comics Men