Onder de rook van Schiphol

Het is weer een prachtige herfstochtend. De lucht is helder, de opkomende zon werpt een warm licht op de bomen van het park. Die beginnen al een beetje te verkleuren, nog even en de bladeren zijn goudbruin.

Als ik op het balkon sta, om wat vogelvoer neer te leggen, hoor ik een buizerd roepen. Een moment later zie ik hem laag over de boomtoppen vliegen. Het park uit, de straat over, tot hij verdwijnt achter het dak.

Aan de andere kant van het huis komt de zon op. Er vliegen groepjes spreeuwen in de verte. Houtduiven en kauwtjes zwieren over de zonsopkomst, een zwarte kraai zit te roepen in een boom.

Perfect eigenlijk... afgezien van de brede strepen die het vliegverkeer van Schiphol door de blauwe hemel trekt.

Vrolijke vakantiegangers hebben lol
Wij zitten met de rook van Schiphol
Ik denk, telkens als ik ademhaal
De lucht is toch van ons allemaal ?

Ik zit al dagen de zonsopkomst met gemengde gevoelens te bekijken. Prachtig helder weer – ik dacht gisteren, in de ochtendschemering, zelfs een bosuil over te zien vliegen – maar dat beeld wordt verstoord door de ene na de andere brede rookpluim van weer een overvliegend verkeersvliegtuig.

Ik snap niet dat we dat allemaal maar goed vinden. Zouden we het ook zo schouderophalend accepteren als de bus of de tram zulke vervuilende strepen achterliet ? Als je nog minuten later kon zien dat je lijn 70 gemist had, aan de uitlaatgassen in de straat ?

Mensen, kijk nou toch eens uit je raam ! Hebben we dit echt over voor een goedkoop retourtje naar een warm land ? We verpesten het voor ons zelf en als we niet oppassen wordt het alleen maar erger. Want over een paar jaar komt vliegveld Lelystad er ook nog bij.

Onbegrijpelijk...

Zie ook mijn Tweets van de afgelopen dagen:

Gisteren 1 

Gisteren 2 

Vandaag 

   

De Strip: De Strip van deze keer is gemaakt door de Stripman zelf. Klik hier voor deel 1 - deel 2 en deel 3 van dit verhaal. 

Klik hier voor deel 1 - deel 2 - deel 3 - deel 4 - deel 5 - deel 6 - deel 7 - deel 8 - deel 9 - deel 10 - deel 11 en deel 12 van het vorige verhaal.

Klik op de tekening voor een grotere weergave. 

Bezoek ook onze internationale, Engelstalige, website: The Amazing Comics Men

Was Monus eerder op de Maan dan Kuifje ?

Kuifje kennen we allemaal wel, toch ? Het stripfiguurtje, getekend door de Belgische grootmeester Hergé, dat vergezeld door zijn hondje Bobby en geholpen door een aantal schilderachtige bijfiguren, spannende avonturen beleeft. Of eigenlijk beleefde, want het laatste Kuifje-verhaal verscheen halverwege de jaren '70.

In de albums 'Raket Naar De Maan' en 'Mannen Op De Maan' reist Kuifje, met in zijn kielzog, Bobby, Kapitein Haddock en de onhandige detectives Jansen en Jansens, in een door professor Zonnebloem ontworpen raket, naar de Maan. De verhalen verschenen van 1950 tot '53, als vervolgverhaal, in Kuifje weekblad, lang voordat de eerste mens in werkelijkheid voet op de maan zette.

Maar toen Kuifje en zijn vrienden op de Maan landden hadden ze daar eigenlijk Monus tegen moeten komen, de man van de Maan. De echte senioren onder ons zullen zich Monus misschien herinneren, als hoorspel dat vanaf 1951 op de radio te horen was, of van de boeken die een paar jaar later verschenen.

Monus is een creatie van A.D. Hildebrand, die als schrijver vooral bekend is door zijn boeken over Bolke de Beer. Met Monus mikt hij op een wat ouder publiek en sluit hij aan bij het heersende optimisme over de ontwikkelingen van de ruimtevaart.

Hij beschrijft hoe professor Andree, met zijn assistent Harm Peters, in hun ruimtevaartuig naar de maan reizen en daar tot hun verrassing opgewacht worden door Monus. Deze is maanwachter en blijkt al geruime tijd de Aarde in de gaten te houden, om zijn volk, de maanmensen, te behoeden voor een vijandelijke overname.

Waar Hergé bijna een heel album vult met voorbereidende handelingen, komen we bij Hildebrand het verhaal binnen vlak voor de afvaart van het toestel, dat meer op een vliegtuig lijkt dan op een raket. Professor Andree blijkt daarmee vooruit te lopen op de space shuttle.

Bij Kuifje word het verhaal verteld door middel van flinke lappen tekst, die onderbroken worden door allerlei slapstick-momenten. Kapitein Haddock wordt verschillende keren dronken en tuimelt van de ene valpartij in de andere, de detectives Jansen en Jansens veroorzaken menig kolderiek moment en zelfs professor Zonnebloem, toch een man van de wetenschap, zorgt met zijn hardhorendheid voor allerlei grappig bedoelde misverstanden.

Je moet er een beetje tegen kunnen, al die jaren '50 lolligheid. In vergelijking daarmee verloopt het verhaal van Monus rustig en kalm. Slechts zo nu en dan is er sprake van milde humor en voorvallen die bij de moderne lezer de wenkbrauwen doen fronsen. Bijvoorbeeld als er vlak voor vertrek nog snel 2 dozen lucifers het ruimtevaartuig binnen gebracht worden, want de heren moeten onderweg wel een sigaretje op kunnen steken.

Hildebrand uit bovendien, via maanwachter Monus, nogal wat kritiek op het gedrag van de mens. Al dat geweld, al die oorlogen, al die hebzucht, dat hebben ze op de Maan ver achter zich gelaten. Het idee ook dat een vertegenwoordiger van de Aarde de Maan voor zichzelf op zou kunnen eisen. Waanzin...!

Het zou de twee schrijvers vast verbazen als ze nu zouden kunnen zien dat we, na de eerste maanmissies van de jaren '60, nauwelijks verder gekomen zijn. Achterin het eerste Monusboek zit, heel optimistisch, een aanmeldingsformulier waarmee de lezer zich in kan schrijven voor een ruimtereis. Bestemming naar keuze aan te kruisen: Maan, Mars, Jupiter of Saturnus. Dat is, meer dan een halve eeuw later, nog steeds toekomstmuziek.

Beide auteurs voegen een vleugje spionage toe om hun verhaal van wat extra spanning te voorzien. En Hergé heeft het voordeel dat hij er fantastische tekeningen bij kan maken. De eerste blik die de lezer op de rood-wit geblokte maanraket voorgeschoteld krijgt is adembenemend. Voor dat ene beeld trekt hij dan ook, voor maximale impact, een complete pagina uit.

Het kan haast niet anders dan dat daardoor Kuifje nog steeds bekend is, terwijl Monus een vergeten bestaan leidt in tweedehands boekwinkeltjes. Toch is het de moeite waard om naar hem uit te kijken. Zijn maatschappijkritiek is nog steeds actueel.

Op de website hoorspelen.eu is een fragment van Monus te horen. 

De Strip: De Strip van deze keer is gemaakt door de Stripman zelf. Klik hier voor deel 1 en deel 2 van dit verhaal. 

Klik hier voor deel 1 - deel 2 - deel 3 - deel 4 - deel 5 - deel 6 - deel 7 - deel 8 - deel 9 - deel 10 - deel 11 en deel 12 van het vorige verhaal.

Klik op de tekening voor een grotere weergave. 

Bezoek ook onze internationale, Engelstalige, website: The Amazing Comics Men

In andere omstandigheden hadden ze een medaille gekregen

In korte tijd hoorde ik, in het radioprogramma OVT, twee keer iets over de Spanjestrijders uit de jaren '30. De eerste keer ging het om een website die de Nederlandse vrijwilligers in de Spaanse burgeroorlog in beeld probeert te brengen, de tweede keer over het bijzondere leven van Bart van der Schelling, zanger, schilder en oud-Spanjestrijder.

Het trok mijn bijzondere aandacht omdat we een oud-spanjestrijder in de familie hadden. Mijn opa Ger, of eigenlijk de tweede man van mijn oma. Maar laat ik eerst wat uitleg geven.

Van 1936 tot '39 woedde er in Spanje een burgeroorlog. Na een halfgelukte militaire staatsgreep probeerden de troepen van generaal Franco, gesteund door Nazi-Duitsland en het Italië van Mussolini, de democratisch gekozen regering te verdrijven.

Die regering, die eerder de Spaanse koning Alfons XIII had afgezet, werd gesteund door een internationale brigade, de Spanjestrijders genoemd. Wikipedia schrijft: 'De eenheid werd gevormd door ongeveer 32.000 vrijwilligers uit meer dan 50 landen. Deze vrijwilligers werden voornamelijk geworven onder sympathisanten van communistische partijen maar er meldden zich ook socialisten, anarchisten en linkse liberalen/libertijnen.'

Er waren onder de Spanjestrijders ongeveer 700 Nederlanders en zo'n 1700 Belgen. De verliezen waren groot, de vrijwilligers waren nauwelijks getraind en hadden onvoldoende materieel. Men schat dat van de Nederlanders en Belgen ongeveer twee derde omkwam.

Na drie jaar won Franco de strijd en keerden de overlevenden terug naar hun land. In andere omstandigheden hadden ze een medaille gekregen, maar nu werden ze niet met open armen ontvangen. Mijn opa raakte zijn paspoort kwijt en had moeite om een betaalde baan te vinden. Hij was bovendien gewond geraakt aan zijn been en leed nadien onder terugkerende nachtmerries.

In OVT werd gevraagd wat de Spanjestrijders bewoog om zich aan te melden voor de strijd. Dat was, volgens de deskundige van de website, in de eerste plaats hun politieke overtuiging, maar ook de verhalen die ze hoorden van vluchtelingen uit Nazi-Duitsland speelden een belangrijke rol.

Dat gold ook voor mijn opa die, met zijn vrouw, een Duitse vluchteling in huis genomen had. Dat was een nobele daad, die voor hem niet goed uitpakte. Zijn vrouw ging een relatie aan met hun Duitse kostganger en dat resulteerde in de geboorte van een dochter.

Opa kwam dus gewond terug bij een vrouw die inmiddels bevallen was van een kind van een ander. Kort daarop werd zij ernstig ziek, ze overleed in 1944, zodat hij alleen achterbleef met zijn 'dochter'. In deze, niet zo vrolijke, omstandigheden hertrouwde hij uiteindelijk met mijn grootmoeder. Die was gescheiden en had uit dat eerdere huwelijk een zoon, mijn vader.

Opa Ger was voor ons een knorrige opa, die niet niet veel losliet over zijn Spaanse verleden. Hij zette wel af en toe een langspeelplaat op met Spaanse strijdliederen. 'Los Cuatro Generales', zei hij dan, 'mooie muziek !'

Het zou best kunnen dat op die plaat Bart van der Schelling te horen was, een zanger met communistische sympathieën, die in de jaren '20 ons land ontvlucht was en enige tijd in de VS verbleef. Daar trad hij op met Paul Robeson en Woody Guthrie en raakte bevriend met kunstschilder Willem de Kooning en schrijver Ernest Hemingway.

Ook Van der Schelling meldde zich aan voor internationale brigades en streed in Spanje tegen Franco. Ook hij keerde gewond terug, maar dan naar de VS, waar hij een Amerikaanse vrouw trouwde. In de jaren '50 week hij uit naar Mexico, omdat hij als linkse artiest in de problemen kwam.

Toen hij later door gezondheidsproblemen niet meer op kon treden schoolde hij zich, met behoorlijk succes, om tot kunstschilder. Uiteindelijk keerde hij in de jaren '60 terug naar Nederland en exposeert zijn schilderijen in Schiedam.

Zie voor meer info spanjestrijders.nl 

En Wikipedia: Internationale Brigades 

Op YouTube zijn liederen te horen van Bart van der Schelling 

Het lied 'Los Cuatro Generales' staat er ook in diverse uitvoeringen. 

De Strip: De Strip van deze keer is gemaakt door de Stripman zelf. Klik hier voor deel 1 van dit verhaal. 

Klik hier voor deel 1 - deel 2 - deel 3 - deel 4 - deel 5 - deel 6 - deel 7 - deel 8 - deel 9 - deel 10 - deel 11 en deel 12 van het vorige verhaal.

Klik op de tekening voor een grotere weergave. 

Bezoek ook onze internationale, Engelstalige, website: The Amazing Comics Men

Nu ook te vinden op waarneming.nl

Okee, ik ben overstag. Al jaren hoor ik zo nu en dan, als ik weer eens een leuk vogeltje, beestje of bloemetje heb gezien, dat ik dat moet melden op waarneming.nl, de website voor natuurminnend Nederland.

Maar ik had gewoon niet zo'n zin om er weer een website bij te nemen, waar ik moet inloggen om iets te doen. Weer een account aanmaken en ik heb er al zoveel. Facebook, Twitter, Google, Wordpress, Vogelbescherming, de Jaarrond Tuintelling, Nature Today, de krant en een hele horde aan websites waar ik wel eens iets koop..

Maar nu dus toch. Want zo heel af en toe, zijn er van die momenten, dat ik niet thuis ben en toch iets bijzonders zie. Een sperwer die over mijn hoofd scheert, een slechtvalk die zich vanuit de hemel op een groepje houtduiven stort, twee buizerds die om elkaar heen buitelen, hoog in de lucht.

Thuisgekomen kan ik daar dan niets mee. Een foto heb ik meestal niet, daar zou ik dan nog mee kunnen pronken op Facebook en Twitter. Voor de Tuintelling tellen zulke waarnemingen niet. Ik kan hooguit een enthousiast verhaal vertellen aan mijn huisgenoten, of een verhaaltje schrijven.

Afgelopen week was er weer zo'n moment. Mijn vrouw en ik waren op bezoek bij vrienden, die tijdelijk in een vakantiehuisje wonen op de Birkt, een gebiedje tussen Soest en Amersfoort. Het ligt op de grens tussen de wat lager gelegen weilanden van de Eemvallei en de hogere zandgronden van de Utrechtse Heuvelrug. Tegen de Korte Duinen aan.

Ja, Soest ligt niet aan zee, maar we hebben wel duinen. Eigenlijk zandverstuivingen, ontstaan door het afplaggen van de hei. Maar laat ik niet afdwalen.

Onze vrienden hebben hun huis verkocht en moeten even een paar maanden overbruggen tot de verbouwing van hun nieuwe woning klaar is. Zo zaten we gezellig aan de koffie, met tompoezen, in het eenvoudig ingerichte keukentje, met uitzicht op andere huisjes en wat lage struikjes en grove dennen.

Het eerste wat ik door het keukenraam zag was een boomklever, op de tak van een den. Daarna kroop een boomkruiper tegen dezelfde boom op. Goh, dat is leuk, zei ik, er zijn hier allerlei vogeltjes.

Ook eekhoorns, zeiden onze vrienden.

Maar die zie ik thuis ook wel eens een enkele keer, net als de boomklever en –kruiper. Toch ging ik op een kruk voor het raam zitten, om wat beter zicht te hebben. Ik zag koolmezen en vinken en nog iets. Een grijs-bruin gevlekt vogeltje, beetje het formaat van een spreeuw, onderaan een dennenboom.

Dat is een draaihals ! Riep ik. Die ken ik alleen uit de vogelgids !

Eenmaal weer thuis, zocht ik hem op. Een kleine specht-achtige, die in ons land behoorlijk zeldzaam aan het worden is. Een bijzondere waarneming, dus, waar ik geen foto van had en buiten mijn eigen balkon. Als ik daar toch melding van wilde maken kon ik alleen terecht op waarneming.nl. Dus vandaar, kijk hier maar. 

Voorlopig is het alleen voor de bijzondere momenten. De rest gaat gewoon de Tuintelling in...

Zie ook: De draaihals op de site van Vogelbescherming 

De Strip: De Strip van deze keer is gemaakt door de Stripman zelf. Wordt volgende week vervolgd.

Klik hier voor deel 1 - deel 2 - deel 3 - deel 4 - deel 5 - deel 6 - deel 7 - deel 8 - deel 9 - deel 10 - deel 11 en deel 12 van het vorige verhaal.

Klik op de tekening voor een grotere weergave. 

Bezoek ook onze internationale, Engelstalige, website: The Amazing Comics Men

T. komt logeren

Kleinzoon D. is al lang niet klein meer. Hij is zijn ouders en grootouders boven het hoofd gegroeid, al een paar jaar het huis uit en woont, werkt en studeert nu in Antwerpen. Daar heeft hij, met zijn Belgische vriendin Y., een gezin gesticht, met haar dochtertje D. en de nieuwe aanwinst, ons achterkleinkind A.

Over de kleine A. ga ik het vast nog wel eens hebben. Ze is pas 7 maanden, maar het heeft er alle schijn van dat het een stoere en bijdehante meid gaat worden.

Afgelopen week hadden wij kleine T. te logeren, een neefje van D. en Y. Er waren wat problemen thuis en een weekje Nederland zou een welkome afleiding zijn. Wat de aard van de problemen ook mocht wezen, aan T. kon het onmogelijk gelegen hebben. Hij, 9 jaar oud, donker haar en bruine ogen, was een toonbeeld van vriendelijkheid.

Hij was rustig, gehoorzaam, lief, creatief en zat vol humor. Hij was geduldig met onze oude kater, die eerst naar hem blies, maar uiteindelijk viel voor zijn zuidelijke charmes. Zoals veel kinderen van zijn leeftijd was hij vroeg wakker, maar bleef dan rustig wachten tot een van ons uit bed kwam. Op zekere ochtend zat T. kalm in de kattenmand, samen met de kat, voor de woonkamerdeur te wachten tot de dag kon beginnen.

Ondanks zijn drukke programma – met onze dochter en schoonzoon ging hij op expeditie in het bos, bezocht het legermuseum en ging mee winkelen – vond hij ook nog tijd om met mij door te brengen. Wij tekenden samen strips, mijn resultaten gaan jullie vanaf volgende week zien, die van hem heeft hij meegenomen naar België.

Hij schudde de pagina's in een jaloersmakend tempo uit zijn mouw. Terwijl ik langzaam vorderde, met mijn mannetjes in hun bosrijke omgeving en in de hele week maar net iets meer dan een halve pagina afkreeg, vulde hij vel na vel met auto's, huizen, trams, slagbomen, verkeersborden en zelfs het Atomium van Brussel. 

Daarnaast maakte hij een film, van dehijskraan die onverwacht in onze straat verscheen om bouwmateriaal op de flat naast de onze te hijsen. We bakten samen scones, (hier staat het recept) waarbij T. nauwkeurig de weegschaal bediende. We bestudeerden de vogels op het balkon, T. maakte opnamen van een houtduif.

En we maakten muziek. Aanvankelijk probeerde T. de ukelele onder de knie te krijgen, maar toen schoonzoon thuiskwam met een doos mondharmonica's bleek dat hij daar beter mee uit de voeten kon. Na een dagje oefenen namen we samen een lied op. Ik op de gitaar, T. als mondharmonica-solist. Zie op YouTube: De Mondharmonicaman 

Aan het eind van de week begon ik te vermoeden dat het leven misschien toch meer zin had dan ik ooit gedacht had. Dankjewel T. het was een fijne logeerpartij !

De Strip: In verband met hittegolven en andere sociale verplichtingen hanteren de Stripmannen deze zomer een tropenrooster. Daarom nu een oud stripje. Ondertussen is het werk aan nieuwe verhalen hervat, dus nog even geduld. 

Klik hier voor deel 1 - deel 2 - deel 3 - deel 4 - deel 5 - deel 6 - deel 7 - deel 8 - deel 9 - deel 10 - deel 11 en deel 12 van het vorige verhaal.

Klik op de tekening voor een grotere weergave. 

Bezoek ook onze internationale, Engelstalige, website: The Amazing Comics Men