zondag 28 mei 2017

Het is moeilijk bescheiden te blijven


Het is prachtig warm weer, ik lees net dat Greg Allman – van de legendarische Allman Brothers Band – overleden is en ik probeer me te verplaatsen naar vorige week zondag. Weken heb ik jullie aan je hoofd gezeurd over ons Werkgroep Eigen Werk jubileum optreden en nu moet ik toch vertellen hoe het gegaan is.

Nou het ging heel goed. Of in ieder geval zo goed dat iedereen er na afloop tevreden over was. Als muziekgroep speelden we heel acceptabel, er ging eigenlijk maar één liedje een beetje de mist in, de techniek werkte naar behoren en het publiek had er plezier in.

Er werd gelachen in de zaal, meegeklapt en -gezongen en af en toe klonk er een opmerking, of een kreet van bijval. Kortom: de sfeer was prima en hoewel er nog best wat mensen bij hadden gekund, de opkomst was zeker niet slecht.

Vooraf was er wel wat stress, natuurlijk. Voor mij was het maar afwachten of mijn lichaam het een beetje vol zou houden, of mijn verhalen over zouden komen en of ik niet teveel vergissingen zou maken. Maar dat viel allemaal dus best mee. Ik kreeg zelfs applaus toen ik, na afloop, de bar binnenkwam. Voor heel even kon ik me een echte artiest voelen.

De nacht na het optreden sliep ik slecht en de dagen er na liep ik een beetje verdwaasd en uitgewoond rond. Tevredenheid overheerste, natuurlijk, maar toen ik de geluidsopnamen binnenkreeg werd me duidelijk dat het nog wel beter had gekund. Het was dus niet heel moeilijk om bescheiden te blijven. Zo goed was het nu ook weer niet geweest.

Maar toen ik nog wat later de eerste filmopnamen zag viel het me weer mee. Als je het beeld erbij hebt ziet het er allemaal best leuk uit. We hebben met twee camera's opnamen gemaakt en het monteren is een enorme klus, dus het kan nog wel even duren voor de DVD verschijnt (grapje).

Zo word je na zo'n evenement een beetje heen en weer geslingerd tussen tevredenheid en twijfel. Je ervaart het zelf heel anders dan de toehoorders, je bent meer gericht op de foutjes en vergissingen, maar als iedereen er zo positief over is zal er toch ook wel iets goed zijn gegaan. Het is maar goed dat we dit niet elke week doen, dan zou je er grootheidswaan van krijgen, of een depressie.

Ondertussen pakken we het gewone leven weer op. De afgelopen maanden ben ik met weinig anders bezig geweest dan ons optreden, ik kwam nauwelijks de deur uit. Maar nu kan ik weer voorzichtig plannen maken. Misschien ook wel voor een tweede optreden. Volgend jaar is het 35 jaar geleden dat de WEW werd opgericht. Dus wie weet...?



De Strip: De strip van deze week is gemaakt door de Geheimzinnige Hulpman. Klik hier voor deel 1 - deel 2 - deel 3 en deel 4 van dit verhaal. 

Klik op de tekening voor een grotere weergave. 

Kijk voor voorafgaande episodes van de Stripmannen-saga naar het Strip Jaaroverzicht van 2015 en het Strip Jaaroverzicht van 2014 , of nog verder terug naar het Strip Jaaroverzicht van 2011  -  het Strip-overzicht van 2012 en het Strip-jaaroverzicht van 2013 

Bezoek ook onze internationale, Engelstalige, website: The Amazing Comics Men



zondag 21 mei 2017

Vechten of vluchten


Men zegt dat ons lichaam, bij stress, in een vechten-of-vluchten-modus komt. Er is een bedreiging, of we denken dat er één is, en we reageren daar op door wild om ons heen te slaan of weg te rennen. Er is natuurlijk nog een derde mogelijkheid: niets doen en wachten of de bedreiging vanzelf weer weg gaat.

We hebben allemaal wel eens van dat soort momenten meegemaakt. Soms moet je echt even kordaat optreden, of zorgen dat je uit de weg komt. En soms ben je zo door de situatie overvallen, dat je even helemaal niet kunt reageren. En soms doe je geheel onnodig iets waarvan je achteraf denkt, waar was ik nou mee bezig ?

Het is uiteraard een reactie die uit lang vervlogen tijden stamt, toen wij als kwetsbare mensen ten prooi konden vallen aan gevaarlijke roofdieren. In het moderne leven is de vechten-of-vluchten-modus meestal niet echt handig en kan zo'n stressreactie voorkomen dat we, kalm en weloverwogen, doen wat nodig is.

Toch zit het vechten of vluchten bij ons ingebouwd, of we dat nu willen of niet. Bij sommige situaties steekt het ineens de kop op. Als je voor een zaal vol mensen muziek moet maken, of een verhaal vertellen, bijvoorbeeld. Ik ben zelf niet snel in paniek, maar dat is toch wel griezelig.

De eerste keer dat ik zoiets deed had ik letterlijk knikkende knieën. Van echte artiesten weet ik dat ze daar ook last van kunnen hebben. Er zijn er die een paar flinke borrels nemen, voor een optreden, om de zenuwen te bedwingen. Er zijn er die een vast ritueel volgen, of kotsend boven het toilet hangen.

Mijn ervaring is dat het went. Het blijft altijd spannend, maar op den duur krijg je er ervaring mee en ga je het leuk vinden. Zingen voor een volle zaal blijkt dan zelfs makkelijker, dan voor één aandachtige luisteraar.

Vroeger had ik daar geen weet van, maar er blijkt een manier te zijn om je vluchten-of-vechten-reactie om te zetten in een positief gevoel. In een BBC-programma werd laatst uitgelegd dat, in de hersenen, de gebieden die bij paniek actief zijn ongeveer dezelfde zijn als die actief zijn bij 'exitement'. De prettige spanning die je ervaart als je weet dat er iets leuks gaat gebeuren.

Proefpersonen die tegen zichzelf zeggen dat ze niet bang, of boos, zijn maar 'exited' – prettig gespannen, dus – presteren beter. Dat is iets om te onthouden voor vanavond, want het is best lang geleden dat ik er stond, voor zo'n volle zaal...


De Strip: De strip van deze week is gemaakt door de Geheimzinnige Hulpman. Klik hier voor deel 1 - deel 2 en deel 3 van dit verhaal. 

Klik op de tekening voor een grotere weergave. 

Kijk voor voorafgaande episodes van de Stripmannen-saga naar het Strip Jaaroverzicht van 2015 en het Strip Jaaroverzicht van 2014 , of nog verder terug naar het Strip Jaaroverzicht van 2011  -  het Strip-overzicht van 2012 en het Strip-jaaroverzicht van 2013 

Bezoek ook onze internationale, Engelstalige, website: The Amazing Comics Men


zondag 14 mei 2017

De spechten zijn terug


Het zijn vermoeiende tijden. Er zijn mensen die muziek maken therapeutisch en ontspannend vinden, maar voor mij is het vooral inspannend en kost het veel energie. Het is ook leuk, hoor. Vooral als het een beetje lukt. Maar nu ons optreden steeds dichterbij komt en we de oefenfrequentie een beetje opgevoerd hebben, is het behoorlijk vermoeiend.

Tussen de repetities door doe ik dus niet al te veel, de laatste weken. Komt het wel mooi uit dat het voorjaar is, dat de bomen weer in blad komen en de vogels aan het broeden zijn. Dan is er wat leuks te zien als ik glazig uit het raam zit te staren.

Het kon me dus niet ontgaan dat de spechten weer terug zijn. Ik heb er in het verleden vaker over geschreven, de grote bonte spechten die op ons balkon van het vogelvoer komen eten. Ik heb er foto's van op mijn blog geplaatst en filmpjes op YouTube.

Ons huis staat tegenover een park met hoge bomen, ideaal voor spechten, maar de afgelopen winter kwamen ze niet op mijn balkon. Dat is wel anders geweest, misschien was er dit jaar veel voedsel voor ze te vinden in het park. Ik heb ook al in geen tijden meer een boomklever op mijn balkon gezien, een vogel die zo'n beetje van dezelfde voedselbronnen afhankelijk is als de specht.

Maar, hoewel de boomklevers nog steeds afwezig zijn, de spechten zijn helemaal terug. Gisteren zagen we er drie tegelijk, twee aan de overkant in de bomen, een op balkon aan de pinda's. Ik denk dat het er zelfs vier zijn, twee paar. En ik denk dat ze jongen hebben want ze vliegen weg met de snavel vol vogelpindakaas.

Dus als het een beetje meezit vliegen eerdaags de jonge spechten ons ook weer om de oren...

Voor wie het nog eens wil zien: 
Eén van mijn YouTube-filmpjes met boomklever en specht 

En een oud blogje met wat spechtenfoto's 

En voor wie nog niet wist dat er een optreden aankwam: de blogjes van de afgelopen weken...



De Strip: De strip van deze week is gemaakt door de Geheimzinnige Hulpman. Klik hier voor deel 1 en deel 2 van dit verhaal. 

Klik op de tekening voor een grotere weergave. 

Kijk voor voorafgaande episodes van de Stripmannen-saga naar het Strip Jaaroverzicht van 2015 en het Strip Jaaroverzicht van 2014 , of nog verder terug naar het Strip Jaaroverzicht van 2011  -  het Strip-overzicht van 2012 en het Strip-jaaroverzicht van 2013 

Bezoek ook onze internationale, Engelstalige, website: The Amazing Comics Men




zondag 7 mei 2017

Wat is vrijheid ?


In een TV-reportage over de viering van Bevrijdingsdag werd, aan een aantal mensen uit het publiek, gevraagd wat voor hen vrijheid was. De antwoorden waren voorspelbaar. Kunnen doen en zeggen wat je wil, in vrijheid kunnen leven enzovoort.

Ja, vrijheid is kunnen doen en laten wat je wil. Maar niet zonder grenzen. Grenzeloze vrijheid is wat de nare types van een website als Geen Stijl tentoon spreiden. Die denken dat vrijheid betekent dat je iedereen die er anders uitziet, van een ander geslacht is, een ander geloof, andere ideeën of voorkeuren heeft, grenzeloos mag beledigen en bedreigen. Dat lijkt me niet de vrijheid waar onze oorlogshelden voor gestorven zijn.

150 bekende en minder bekende vrouwen riepen, in een open brief, bedrijven op om niet meer te adverteren op Geen Stijl. Maar als je de vrijheid neemt om te zeggen dat het onbeschofte horken zijn en hun website een riool, dan worden ze daar boos om. Hun vrijheid is eenrichtingsverkeer. En aangezien elke onwelgevallige opmerking beantwoord wordt met een scheldkanonnade is een gesprek daarover niet mogelijk.

Vrijheid zou met mate genoten moeten worden, rekening houdend met het welzijn en de vrijheid van anderen. En niet alleen van mensen, maar ook dieren en planten en de rest van de planeet, denk ik er dan achteraan.

In toespraken, van politici en bestuurders, werd er een dag eerder, bij de dodenherdenking, op gewezen dat anderen voor onze vrijheid gevochten hebben. En er voor zijn gestorven. Daar heb ik dan ook mijn bedenkingen bij.

De gesneuvelde soldaten werden door politici en bestuurders de oorlog in gestuurd. Er zullen er bij zijn geweest die daar enthousiast mee instemden, maar anderen zullen er weinig zin in hebben gehad. Op dienstweigeren en desertie stonden zware straffen, dus een alternatief was er niet.

Dat militairen niet altijd zin hebben om voor onze vrijheid te vechten bleek tijdens de balkanoorlog. Toevallig sprak ik toen een beroepsmilitair die mogelijk uitgezonden zou worden voor een VN-missie. Die zag zijn rustige leventje in gevaar komen. Hij wilde helemaal niet uitgezonden worden. Hij bleef liever thuis, en beetje oefenen, het materieel poetsen in de kazerne en 's avonds lekker op de bank bij vrouw en kinderen.

Geef hem eens ongelijk. Maar ja, die vrijheid werd hem niet gegund...



De Strip: De strip van deze week is gemaakt door de Geheimzinnige Hulpman. Klik hier voor deel 1 van dit verhaal. 

Klik op de tekening voor een grotere weergave. 

Kijk voor voorafgaande episodes van de Stripmannen-saga naar het Strip Jaaroverzicht van 2015 en het Strip Jaaroverzicht van 2014 , of nog verder terug naar het Strip Jaaroverzicht van 2011  -  het Strip-overzicht van 2012 en het Strip-jaaroverzicht van 2013 

Bezoek ook onze internationale, Engelstalige, website: The Amazing Comics Men