zondag 28 maart 2021

Zomertijd ? Lentetijd !


De klokken zijn vannacht
een uur vooruit gezet. Nou, niet echt. Sommige, zoals op de smartphone en de laptop zetten zichzelf vooruit, de rest heb ik moeten doen. En niet vannacht, want voor de zomertijd kom ik niet om 2 uur mijn bed uit.

Je vraagt je af wie dat zo bedacht heeft ? Er is toch niemand die de wekker midden in de nacht zet om, precies op het juiste moment, alle klokken een uur verder te zetten ? Zou het niet veel leuker zijn om het midden op de dag te doen ? Dan kunnen we er een gezamenlijk evenement van maken. Compleet met radio- en tv-moment: Allemaal opgelet ! Na dit liedje van André Hazes junior, of zijn zus Roxenazes, doen we allemaal tegelijk de klok een uur vooruit...!

De saamhorigheid zou groot zijn en dat is toch wat we allemaal zo nodig hebben in deze benarde tijden. En niemand zou zich nog kunnen vergissen. Want moest ik vanochtend nou een uur eerder opstaan om de zonsopkomst te fotograferen ? Volgens mij niet, ik stond net zo vroeg naast mijn bed als gisteren, alleen de klok wees een ander uur aan.

Maar ik moet wel eerder mijn bed uit als ik, tijdens het vroege ouderenuurtje, mijn boodschappen bij de supermarkt wil doen. Niet dat ik verwacht dat ik daar moeit mee zal hebben, want ik ga vanavond natuurlijk een uur eerder slapen. En na dat vroege uur mag ik de winkel ook echt nog wel in.

Ondertussen zijn mijn nieuwe balkonplantjes thuisbezorgd. Keurig verpakt in een grote doos. De drie grootste planten, twee Zomerasters en een Wilde Bertram, zaten in een soort melkkartons, daar kon niet veel mee misgaan. De kleinere, acht Parelkruidplantjes, zaten samen in een kleinere doos.

Op die kleinere doos stond welke kant de pakketbezorger boven moest houden. Alleen kon hij dat niet zien omdat de kleinere doos, met de drie melkkartons, in de grote doos was gestopt. Logisch wel, maar toch niet zo handig, want het Parelkruid was aardig door elkaar geschud.

Uiteindelijk bleken de plantjes niet erg beschadigd. Het Parelkruid moet een stevig plantje zijn, het is ook geschikt voor de rotstuin, kan goed tegen de warmte en geeft veel, mooie, blauwe bloempjes. Ik verwacht er wel wat van.

Bij het opruimen van het balkon en het leegmaken van de bloembakken, vond ik een dode Mestkever en een overwinterende Segrijnslak. Die slak is familie van de Wijngaardslak en zijn huisje wordt wel gebruikt om dat, grotere en waarschijnlijk lekkerdere, familielid in te serveren. Gekookt met een sausje. Waar mensen zin in hebben...

De Segrijnslak kan wel 5 jaar oud worden, dus respect is op zijn plaats. Toch heb ik hem naar de andere kant van het huis gebracht, naar het vogelbalkonnetje, waar hij in een bloempot met wilde plantjes, minder kwaad kan. Ik zou niet willen dat hij mijn jonge Asters op at.

Van de Mestkever, een indrukwekkend exemplaar, met een mooi gegroefd, glimmend, zwart rugschild, zou je denken dat hij op mest afkomt. Dus is de gedachte mogelijk dat mijn balkon een mestvaalt is. Maar het tegendeel is waar. Hij is waarschijnlijk van honger omgekomen omdat er juist helemaal geen mest te vinden was.

Ja, mensen, de lente kan komen. Ik ben er klaar voor. De temperaturen gaan ook omhoog, voorspelt men. De klokken staan al goed voor de zomer, maar eerst: Lentetijd !



De Strip is gemaakt door de Geheimzinnige Hulpman. Klink hier voor deel 1 en deel 2 van dit verhaal.
 
Klik hier voor deel 1 - deel 2 en deel 3 van het vorige verhaal.
 
Klik op de tekening voor een grotere weergave. 

Bezoek ook onze internationale, Engelstalige, website: The Amazing Comics Men

zondag 21 maart 2021

Als een slap touw


Er schoot me net
een mooie vergelijking te binnen. Als een vogel van de ene boomtop naar de andere vliegt doet hij dat niet in een rechte lijn. Hij vliegt eerste naar beneden – om snelheid te winnen – en daarna omhoog – om af te remmen. Alsof hij een slap touw volgt dat, in een boog tussen twee punten, naar beneden hangt.

Omdat de boomtoppen buigzaam zijn is het niet mogelijk om het touw strak te spannen. Het is best een mooie metafoor voor allerlei dingen in het leven, dat gaat met ups en downs, zoals de Engelsen zeggen. Het zou mooi zijn als het ook in de politiek zo ging. Okee, de verkiezingsuitslag viel nu een beetje tegen, maar de volgende keer gaat het weer omhoog. En zo komen we toch waar we wezen willen.

Zo zal het wel niet gaan, dus hou me niet aan deze voorspelling. Ik heb een tijdje terug, in het openbaar en voor een zaal vol publiek, nog de draak gestoken met D66 en zie nu eens hoe ze er voor staan.

Ondertussen overheerst er bij mij op het moment, ondanks die verkiezingen, toch een gevoel van tevredenheid. Dat zal waarschijnlijk komen door de drie deuren die ik afgelopen week geschilderd heb. Eigenlijk drie halve deuren, of beter: drie deurkanten, want ze zijn nog maar aan één kant af.

Het schilderen zelf is zo gepiept. Met een verfroller, die we nog hadden liggen van een vorige verfklus, doe je een deurkant in een paar minuten. Het schuren, repareren en plamuren kost veel meer tijd. Het was maar goed dat ik de verf en andere benodigdheden al in huis had, want de doe-het-zelf-winkels willen op het moment dat je de materialen bij ze op komt halen. Online bestellen wordt ontmoedigd.

Het is dan weer wel mogelijk om plantjes, voor op het balkon, of de tuin, via internet te bestellen. Dat ga ik volgende week maar eens doen. Want de lente komt er aan, al zou je het aan de temperaturen niet zeggen.

De oude planten hebben voor het grootste deel de geest gegeven, ze blijken minder goed bestand tegen een leven in een bloempot, op het balkon, waar het 's zomers erg heet kan worden. De coreopsis, ik had er drie verschillende varianten van, leverden samen, vorig jaar, twee bloemetjes af. Daar stonden de bijen niet bij te juichen.

In andere bloempotten is klimop opgeschoten, waar ik best blij mee ben, maar daar verwacht ik niet direct bloemen van. Er zijn er ook waar de balkonvogels en -muizen zo in huisgehouden hebben, dat er alleen nog wat losse plukken mos en gras in groeien.

Met het mos zijn de pimpelmezen wel geholpen, want die bekleden er hun nestje mee. Ik zag ze al vliegen, met de snavel vol groen, naar ons nestkastje. Het broeden is nog niet begonnen, denk ik, dus met wat tuinieren op het balkon zal ik ze nog niet al te erg storen.

Ondertussen niet getreurd. Het leven gaat niet alsof je een pijl afschiet, maar eerder als een vogel tussen twee boomtoppen, die een slap touw volgt. De vergelijking is misschien toch wat te ingewikkeld, een spreekwoord zal het wel niet worden. Maar jullie begrijpen wat ik bedoel, hopelijk.

Ik hoor nu twee spechten roffelen. Dat is ook de lente...



De Strip is gemaakt door de Geheimzinnige Hulpman. Klink hier voor deel 1 van dit verhaal.
 
Klik hier voor deel 1 - deel 2 en deel 3 van het vorige verhaal.
 
Klik op de tekening voor een grotere weergave. 

Bezoek ook onze internationale, Engelstalige, website: The Amazing Comics Men

zondag 14 maart 2021

Na Sam Cooke nu toch maar Elvis


Eigenlijk had ik het nog even
uit willen stellen maar, na de dikke en zeer gedetailleerde biografie van Sam Cooke, heb ik nu toch ook maar de tweedelige levensbeschrijving van Elvis Presley aangeschaft. Allemaal geschreven door Peter Guralnick, een Amerikaanse muziekjournalist-schrijver, waar ik al eerder een aantal boeken van las.

Zijn Elvis-biografie wordt alom geprezen. Het moet een geweldig boek zijn met het definitieve verhaal, de biografie die alle eerdere overbodig maakt. En ik moet zeggen: de eerste 150 bladzijden vallen, zelfs met zulke hoge verwachtingen, niet tegen. Ik aarzelde met het kopen van de e-boeken omdat Sam Cooke al zo'n kluif was. Maar nu zag ik beide Elvis-delen voor maar 3,99 per stuk. Samen meer dan 2500 pagina's, op de e-reader. Dat kon ik niet laten passeren.

Het e-boek over Sam Cooke was ook meer dan 2000 pagina's en kostte ook maar een schijntje. En het is een goudmijn voor de muziekliefhebber die verder wil kijken dan zijn eigen jeugdherinneringen of de huidige hitparade. Guralnick beschrijft namelijk niet alleen het leven en de muziek van zijn hoofdpersoon maar neemt, in een brede zwaai, de muzikale achtergrond en de maatschappelijke ontwikkelingen mee.

Dat zorgt er wel voor dat er heel veel informatie, namen en gebeurtenissen over de lezer uitgestort worden. Het zijn dus geen boeken die je even in één ruk uitleest. Maar dat hindert mij niet. Ik vind het geen probleem om zo'n biografie af en toe even weg te leggen, wat anders tussendoor te lezen, de muziek van de genoemde muzikanten op te zoeken op YouTube en dan, na een paar dagen, weer een volgend hoofdstuk aan te vatten.

Er is wel wat overlap tussen beide biografieën, helemaal als je zoals ik ook Guralnicks boek over Sam Phillips gelezen hebt, de oprichter van de Sun Studio, die de eerste opnamen van Elvis maakte en zijn eerste hits uitbracht. Er zijn ook wel wat overeenkomsten tussen Cooke en Presley. Ze moesten alle twee opboksen tegen een maatschappelijke achterstand. Cooke omdat hij zwart was in een raciaal gescheiden land, Presley omdat zijn ouders aanvankelijk straatarm waren.

Maar hun karakters verschilden hemelsbreed. Cooke was een zelfverzekerde jongen, die van jongs af aan zong en rondtoerde met gospelgroepen. Hij was een charmeur die iedereen om zijn vinger wond, vrouwen vooral, maar ook mannen. Hij verwekte links en rechts kinderen en het is uiteindelijk niet verwonderlijk dat hij om het leven kwam bij een, uit de hand gelopen, buitenechtelijke affaire.

Hij was tegelijk een gewiekste zakenman, die een eigen platenmaatschappij begon en jong talent begeleidde. Maar het wonderlijkste van zijn biografie is misschien nog dat hij dat, wilde en drukke muzikantenleven, wist te combineren met zijn gelovige achtergrond. Hij schreef net zo makkelijk gospelliedjes als lichtvoetige soulhits.

De jonge Elvis daarentegen komt, uit de eerste hoofdstukken van Guralnicks boek, naar voren als een verlegen, zachtmoedige jongen. Als 9-jarige deed hij mee aan een talentenjacht, hij werd vijfde, maar op de middelbare school durfde hij nauwelijks te laten merken dat hij zong en gitaarspeelde. Hij was geen populaire scholier, eerder een buitenbeentje.

Hij was ook een moederskindje, zijn moeder adoreerde haar enige zoon en hij haar. Zijn vader wordt door anderen omschreven als een nietsnut met weinig ambitie, maar Guralnick merkt op dat hij wel altijd werkte, of op zoek was naar werk en uiteindelijk zijn gezin uit de armoede wist te trekken. Hij was vooral een stille man die zijn zoon niet achter de vodden zat.

Niet dat dat nu zo nodig was want de jonge Elvis wordt, door iedereen die hem meegemaakt heeft, beschreven als een lieve jongen, die van romantische ballades hield en niets anders wilde dan zijn ouders helpen. Het beeld van de stoere rock & roll-zanger, die later in zoetige speelfilms de weg kwijt raakte, moet dus misschien wat bijgesteld worden.

Maar laat ik niet te snel conclusies trekken, ik heb nog meer dan 2000 bladzijden te gaan...

Peter Guralnick heeft een Wikipediapagina en een eigen website 

 


De Strip is gemaakt door de Geheimzinnige Hulpman. 
 
Klik hier voor deel 1 - deel 2 en deel 3 van het vorige verhaal.
 
Klik op de tekening voor een grotere weergave. 

Bezoek ook onze internationale, Engelstalige, website: The Amazing Comics Men

zondag 7 maart 2021

Lange haren en goedkope schuurmachines


Het zou makkelijk zijn
als je kon zeggen: 'Nu is mijn haar wel lang genoeg, nu moet het maar eens ophouden met groeien.'

Je kunt dat natuurlijk wel zeggen, maar het gebeurt daarom nog niet. De kappers zijn net weer opengegaan, er lag direct een kaartje in onze brievenbus van een mevrouw die zich aanbood voor knipdiensten, maar mijn vrouw en ik doen ons haar zelf, dus aan ons valt niets te verdienen.

Ik moest aan die onmogelijke wens, om je haargroei stil te zetten, denken toen ik de afgelopen tijd telkens maar mensen op TV zag die zeiden dat het nu wel lang genoeg geduurd had met dat virus. Nu moesten we er maar eens mee ophouden en weer gewoon gaan leven. Winkels open, horeca open, terrassen open, concertzalen open... Nu is het wel genoeg geweest met die maatregelen.

Dat je niet zelf kunt bepalen tot welke lengte je haar groeit snapt bijna iedereen. Daarom loopt het nu ook storm bij de kapsalons. Ik zag een minister, op TV, die zei dat ze even getreuzeld had met het maken van een afspraak en nu weken moest wachten op een knipbeurt.

Dat we niet zelf kunnen bepalen, wanneer een virus ophoudt met ons lastig te vallen, is klaarblijkelijk veel moeilijker te bevatten. Maar er zijn nu eenmaal dingen die we niet zelf in de hand hebben. Ik had het best fijn gevonden als ik een paar maanden terug het voorjaar al aan had kunnen zetten. Nu was het wel genoeg geweest met de winter ! Maar helaas.

Er is gelukkig nog genoeg wat we wel zelf kunnen doen. Afgelopen week ben ik bijvoorbeeld bezig geweest met het repareren en schilderen van een kastdeur die, na decennia van achterstallig onderhoud en intensief gebruik, lelijk beschadigd was geraakt.

Ik ging zelfs zover om mijn schuurmachine tevoorschijn te halen die, ook al vele jaren, ongebruikt in de berging had gelegen. 'Zou hij het nog doen ?', vroeg ik me af.

Ik wist nog precies hoe ik hem gekocht had, bij de plaatselijke bouwmarkt. Ik stond daar een beetje te twijfelen, bij de duurdere modellen van degelijke, Duitse, merken, toen ik advies kreeg – of vroeg – van een winkelmedewerker. Ik denk eigenlijk dat hij me aansprak, want ik ben zo'n man die liever verdwaald dan de weg vraagt. Zo één die liever, eigengereid, de verkeerde dingen koopt dan een deskundig advies aanvaardt. Deze keer dus niet.

'Ga je hem veel gebruiken ?', vroeg de bouwmarktman. 'Nou, niet echt vaak', zei ik. Toen zei hij iets dat me altijd bijgebleven is: 'Dan koop je toch een Skilletje.'

Skil is een goedkoop gereedschappenmerk, dat de serieuze doe-het-zelver waarschijnlijk liever links laat liggen. Maar ik begreep dat de man een punt had. Waarom een dure machine kopen die je maar een enkele keer gaat gebruiken ? Met een goedkope knap je die paar klusjes ook wel op.

Ik hoorde, of las, ooit een interview met een man die een scheepswerfje had. Hij verklaarde nooit meer dure apparaten te kopen. Ze waren best goed, maar als ze kapot gingen moest je ze laten repareren. Je had er immers een hoop geld voor betaald. Dan zat je dagen, soms weken, zonder gereedschap. Nu kocht hij goedkope spullen die hij weggooide als ze stuk waren, dan kocht hij een nieuw goedkoop ding en kon het werk doorgaan.

Niet erg duurzaam, maar wel begrijpelijk. Ik kocht mijn Skilletje, gebruikte het een paar keer en legde het daarna, voor tientallen jaren, in de kelder. Nu bleek dat het nog net zo goed werkte als toen. Goedkoop bleek een goeie koop.

Ik hou er wel van, dat opknapwerk. Het mooie is dat je niemand de schuld kan geven als het resultaat tegenvalt. Je bent niet afhankelijk van anderen en je hebt direct plezier van je werk. En het is geen vluchtig pleziertje, zoals een glas bier, een vrijpartij, of een mooi liedje.

Een paar weken geleden heb ik een kozijntje geschilderd in de keuken en daar kijk ik, elke dag weer, met veel voldoening naar. Het scheelt wel als je de boel eerst flink laat verslonzen en afbladderen, dan heb je extra veel eer van je werk. Dus niet fanatiek, elk jaar, alles opnieuw schilderen. In de tussentijd kun je je energie steken in klagen over het weer, je haargroei, of de coronamaatregelen. 

 


De Strip is gemaakt door de Stripman zelf. Klik hier voor deel 1 en deel 2 van dit verhaal.
 
Klik hier voor deel 1 - deel 2 - deel 3 - deel 4 - deel 5 en deel 6 van het vorige verhaal.

Klik op de tekening voor een grotere weergave. 

Bezoek ook onze internationale, Engelstalige, website: The Amazing Comics Men