dinsdag 31 mei 2011

Even wat wolken tussendoor...


De foto's zijn van een paar weken terug...


...maar soms kom je er even niet aan toe, door alle drukte met uitvliegende vogels en zo...


Hier vliegen er ook een paar voorbij...


...niet hinderlijk, hoop ik...


Deze laatste is gemaakt bij zonsondergang...


maandag 30 mei 2011

Beroerde foto's en heel redelijke tekeningen van de Grote Bonte Specht



Het zou best eens kunnen dat alleen doorgewinterde vogelkenners, in deze foto's, de vage contouren van een grote bonte specht herkennen. Het zijn heel beroerde foto's, dat geef ik toe. Maar ik schep nu al tijden op over de specht die op mijn balkon komt en ik probeer al bijna net zolang, vergeefs, om hem te fotograferen...

Dus eigenlijk ben ik best trots op deze waardeloze plaatjes. Alle voorgaande keren ben ik niet eens in de buurt gekomen van een foto met iets van een specht er op. Dus dit is helemaal nog niet zo gek. Ook al zit er horrengaas tussen en een tak, je kunt toch zien dat er een vogel zit.

Gelukkig heb ik vorig jaar een paar tekeningen gemaakt van de grote bonte specht. Uit frustratie, indertijd, omdat het maar niet lukte met die foto's. En ik durf best te zeggen dat, in vergelijking met de foto's van vandaag, die tekeningen er best mee door kunnen.


Hieronder een deel van de tekst die ik er toen bij schreef voor op het Volkskrantblog: 





Hebben alle spechten rood haar ?

Je zou het bijna zeggen, maar technisch gesproken hebben spechten natuurlijk geen haar, maar veren. Toch hebben vrijwel alle in Europa voorkomende spechten een rode vlek op hun kop. Tenminste de mannetjes en/of de jonge vogels.

Van de spechtensoorten, die je bij ons regelmatig tegen kunt komen, heb ik er drie ooit al eens gezien. De groene specht, die inderdaad overwegend groen gekleurd is met een veeg rood op zijn kruin. De imposante zwarte specht, een joekel van een vogel, helemaal zwart met uitzondering van zijn rode kuif. En de grote bonte specht.

De grote bonte is de meest voorkomende spechtensoort in ons land. Hij is zwart-wit gestreept, met een rode onderbuik. Het mannetje heeft een rode vlek op zijn achterhoofd. Jongen van deze soort hebben een helemaal rode kruin.

Dat kan verwarrend zijn omdat ze zo, van uit de verte, wel wat lijken op de middelst bonte specht. Maar die is vrij zeldzaam. Net als de kleine bonte specht, die een dwarsstreepje op zijn rug heeft en echt een flink stuk kleiner van gestalte is.

Om de verwarring kompleet te maken: er is ook nog een soort die de witrugspecht genoemd wordt. Die ziet er verdacht veel uit als een grote bonte, maar heeft een witte rug. Gelukkig komt die in ons land niet voor. Tenzij als dwaalgast.

Laatst hoorde ik een bons op het raam. Ik liep naar het balkon, maar zag geen zieltogende vogel. Ik stapte zelfs even op het balkon om over de railing te kijken. Niets te zien.

Even later hoorde ik gefladder. Achter de balkondeur zat een jonge specht ! Ik pakte mijn camera, maar voor ik hem aan kon zetten was het dier al naar de rand gehipt en weggevlogen.

Van verschillende kanten hoorde ik dat spechten verzot zijn op pindakaas. Ik mengde een eetlepel van het smeersel met wat zonnepitten en zette dat op een schotel in mijn voederhuisje. De daaropvolgende dag geen specht gezien. De koolmezen blijken ook best van pindakaas te houden. Ik heb er maar een bakje water naast gezet.

Een paar dagen later zat er toch ineens weer een specht op het voederhuisje. Voor de pindakaas noch het water toonde hij veel interesse. En weer een paar dagen daarna, in alle vroegte, hoorde ik getik op het balkon. De specht hing aan het pindakorfje. Ik kon hem net zien vanuit de slaapkamer. Na een paar seconden was ie weer weg...

Het gaat trouwens goed met de grote bonte spechten in Nederland. Volgens Sovon neemt het aantal broedparen de laatste jaren toe. Meer informatie over spechten vind je bij:



De EngelseWikipedia (een veel uitgebreider artikel met meer foto's)

Nog veel meer foto's en filmpjes, van alle spechtensoorten in de wereld, in TheInternet Bird Collection 

Zelf heb ik ooit een filmpje gemaakt van een grote bonte specht die aan de overkant van de straat in een boom zat:


zondag 29 mei 2011

Neil Innes – Geniale, muzikale kameleon



Humor bestaat vaak uit een verdraaiing van de gewone werkelijkheid. In een doorsnee situatie gebeurt iets geks, of gedragen mensen zich anders dan je zou verwachten. Bij muzikale humor zal het niet veel anders werken. Neem een bekend liedje en speel dat op een onverwachte manier, of zing er een gekke tekst op.

Beter nog is het om geen bekend liedje te nemen, maar een bekende, populaire muziekstijl en daarin een heel nieuw liedje te schrijven. Dan kan het wat langer duren voor de luisteraar doorheeft dat het niet serieus bedoeld is, maar het plezier en de bewondering die je oogst zijn des te groter.

Een meester in dat genre, de muzikale pastiche, is de Engelsman Neil Innes. In 1966 was hij een van de oprichters van de Bonzo Dog Doodah Band, een gezelschap dat muzikale kolder koppelde aan visuele clownerie en virtuoze taalgrappen. De Bonzo's maakten 5 lp's, werden graag geziene gasten in Britse tv-programma's en traden zelfs op in de Beatles film 'The Magical Mystery Tour'.

Bij de BBC komen ze in contact met de leden van Monty Python's Flying Circus. Het is dus niet verrassend dat Neil Innes voor de Pythons een aantal liedjes schrijft. Na het uiteenvallen van de Bonzo's en Monty Python, in de jaren '70, maakt hij met ex-Python Eric Idle, de serie Rutland Weekend Television.

Met de Bonzo Dog Doodah Band verkent Innes al een breed spectrum aan muziekstijlen. Aanvankelijk wordt de populaire Dixieland-jazz onder handen genomen, maar later komt daar de moderne popmuziek bij, tot aan de psychedelische rock aan toe.

Voor de Rutland show bedenken Innes en Idle een band die gemodelleerd is naar de populairste Britse groep van het voorgaande decennium: The Beatles. Begonnen als een enkele sketch, groeit de geschiedenis van The Rutles uit tot een complete film, een zogenaamde 'mockumentary', met bijbehorende lp.

Innes is in de film de, op John Lennon gebaseerde, Ron Nasty. Eric Idle speelt de rol van Dirk McQuickly, geïnspireerd op Paul McCartney. De hele loopbaan van de 'Prefab Four' wordt uit de doeken gedaan. Van onbekende rockende vetkuiven tot wereldberoemde popsterren.

Een aantal bekende tijdgenoten van de Beatles verschijnt in de film. Mick Jagger, van de Rolling Stones, bijvoorbeeld, haalt herinneringen op aan the Rutles. Op de vraag of hij denkt dat ze ooit weer bij elkaar gaan komen antwoordt hij: 'Ik hoop van niet.' Andere bijrollen zijn er voor Mick's toenmalige vrouw Bianca, ex-python Michael Palin, de Amerikaanse komiek John Belushi, zanger Paul Simon en vele anderen.

Wat het hele project zo knap maakt en zo onweerstaanbaar voor Beatle-fans, is de griezelig goede muziek. Innes presenteert een hele reeks nieuwe liedjes, in de stijl van the Beatles. Soms met letterlijke citaten uit bekende hits, soms met varianten die in de oorspronkelijke nummers niet misstaan hadden. En met vaak hilarische teksten.

Niet alle leden van de Beatles konden de grap waarderen. Van John Lennon wordt gezegd dat hij het prachtig vond, George Harrison, speelde zelfs een klein gastrolletje in de Rutles-film, maar Paul McCartney zag er de lol niet van in.

Als jaren later de Beatles Anthology verschijnt, een cd-box met archiefopnamen, komen the Rutles ook weer bij elkaar en produceren de cd Archeology. Een hele nieuwe serie perfecte Beatles-pastiches. Een paar jaar later verschijnt een nieuwe film: 'Can't buy me lunch', waarin Idle het hele verhaal nog eens dunnetjes over doet.

In de tussentijd zit Innes bepaald niet stil. Hij maakt platen en toert rond onder eigen naam, maar werkt vooral mee aan een hele reeks tv-programma's en films.

Als je naar zijn website gaat en naar de liedjes luistert geloof je soms je oren niet. Geen genre is veilig voor deze geniale muzikale kameleon. Van ballades in de stijl van Leonard Cohen en Bob Dylan tot bluesrock, van reggae to country en van musical tot vissersshanty alles komt voorbij.

Alle teksten staan op de site, akkoorden voor als je mee wilt spelen en bij veel liedjes staan links naar YouTube-filmpjes. Meer dan 100 nummers zijn gratis te downloaden. Innes is dus niet alleen geniaal, maar ook een genereus artiest, die zijn oeuvre graag met zijn publiek deelt.

De hele Rutles-film 'All you need is cash' is te zien op YouTube.

Op de Engelse Wikipedia is een uitgebreid verhaal te vinden over The Rutles en een biografie van Neil innes 

Een paar YouTube-links om de lezer wat op weg te helpen:

Death cab fot Cutie – De Bonzo Dog Doodah Band, met zang van Vivian Stanshall, Neil Innes aan de piano. Het is een fragment uit The Magical Mystery Tour met George Harrison en John Lennon in het publiek.

Brave Sir Robin – Innes als troubadour in de Monty Python film 'The Holy Grail'.

Frontloader – Bluesrock van Rutland Weekend Television.

Hold my hand – Vrolijke Rutles hit.

Cheese and onions – Perfecte John Lennon parodie ! Met tekenfilmpje in Yellow Submarine stijl.

Crystal balls – Innes als countryzanger
The catmeat conga – Een musical-achtige ode aan kattenvoer, uit het tv-programma The Innes Book of Records
9 to 5 pollution blues – Innes als Charlie Chaplin.

The UFO-shanty – Ierse folkzanger bezingt buitenaards leven.

Drama on a saturdaynight – Lieflijk countrypop-deuntje met tragische inhoud...

Protest song – Innes als protestzanger, politieagent gespeeld door Michael Palin.





De Strip: Dit deel van het Stripmannen-vervolgverhaal is weer gemaakt door De Stripman zelf. Klik hier voor deel 1deel 3 - deel 4 en deel 5 van deze episode...

Volgende week begint een nieuw verhaal van de Geheimzinnige Hulpman !

Lees ook de vorige hoofdstukken: De Wind - Snuf de Hond - Muzikale Droom - Theo en Francien - Motorfietsen en Sportwagens - De Klaveet - Hot City - Teringhond - Het is niet wat je denkt   en Zork





En bezoek de website van de Geheimzinnige Hulpman, voor meer vervolgstrips !



donderdag 26 mei 2011

Daar komt de trein...!





Foto's vanochtend genomen in de eempolder bij Soest. 
De trein rijdt van Baarn naar Amersfoort...

woensdag 25 mei 2011

Stilstand is een hele vooruitgang



Gisteren ben ik weer eens bij de internist geweest voor een botscan. Met een DXA, of DEXA-scanner wordt dan de dichtheid, stevigheid dus, van je botten gemeten. Voor mij extra belangrijk vanwege de chronische ziekte, Osteogenesis Imperfecta, waar ik aan lijd.

Het was alweer anderhalf jaar geleden dat de voorgaande scan gemaakt was. In de tussentijd ben ik gestopt met fysio-fitness en sinds een half jaar ook met de medicijnen tegen osteoporose.

Ik voel me de laatste tijd best goed, dus ik was benieuwd hoe de scan uit zou vallen en of ik weer opnieuw aan de pillen zou moeten. Dat hoefde niet. De botdichtheid was nauwelijks veranderd. Ook mijn lengte en gewicht waren hetzelfde gebleven.

Er is gelijk een röntgenfoto gemaakt van mijn wervelkolom en die zag er ook goed uit. Geen ingezakte wervels, een probleem waar mensen met broze botten vaak mee te maken krijgen. De rugklachten van de laatste tijd komen gewoon door overbelasting.

Wel rustig aan blijven doen, dus. Mijn botdichtheid zit trouwens nog steeds op de grens van osteoporose, wat voor een normaal mens van mijn leeftijd een reden tot zorg zou zijn.

Maar goed, waar veel mensen teleurgesteld zouden zijn met stilstand is het voor mij een hele verbetering. In de eerste paar jaar van deze eeuw ging mijn conditie hard achteruit. Dat het nu al een paar jaar stabiel is mag dus gerust winst worden genoemd.

Ik heb in het verleden, op het Volkskrantblog, ook al eens iets geschreven over mijn chronische ziekte, broze skelet en de botscans. In 2007, onder andere, het volgende:

Osteogenesis imperfecta is een zeldzame bindweefselaandoening. Ik ben daardoor in de afgelopen jaren veranderd van een gezonde, actieve jongeman, in een persoon die weinig lichamelijke activiteiten kan ondernemen en 14 uur per dag op bed moet liggen.

Onze botten zijn geen statische stokken. Er is in het skelet een voortdurend proces van afbraak en opbouw gaande, net als in de rest van ons lichaam. Cellen sterven af en nieuwe worden aangemaakt. Door verschillende omstandigheden kan dit proces verstoord worden. Als er meer bot afgebroken wordt, dan opgebouwd, krijg je broze botten die snel kunnen breken.

Osteoporose, wordt dit genoemd. Het is vooral bekend als aandoening voor vrouwen, die daar last van kunnen krijgen na de overgang. De verslechtering treedt dan op onder invloed van de veranderende hormoonspiegels. Als je weinig lichaamsbeweging neemt, onvoldoende kalk binnen krijgt, rookt en veel alcoholische dranken drinkt, dan kan dit proces verergerd worden.

Bij mij is de slechte toestand van mijn botten een gevolg van mijn chronische ziekte. Die ziekte is niet te genezen, maar de gevolgen voor de botten zij dat klaarblijkelijk wel. Zeven jaar geleden had ik het skelet van een 100-jarige, na de laatste meting blijkt dat verbeterd te zijn tot bijna normaal voor mijn leeftijd.

Voor mijn algehele conditie heeft dat ogenschijnlijk geen verschil gemaakt. Ik voel me minder moe, maar als ik in actie kom voel ik direct hoe slecht het met mijn conditie gesteld is. Toch is mijn conditie in het afgelopen jaar niet verder achteruit gegaan. Stilstand. En dat is al een hele vooruitgang, vergeleken met de voorgaande jaren.
 

maandag 23 mei 2011

Daar gaan ze ! De pimpelmezen...



Om 10 voor 11 zit er ineens een jonge pimpelmees op de balkonrand ! Ik gooi de kat van schoot, grijp de videocamera met statief en al en kan nog net filmen hoe een van de ouders hem komt voeren. Daarna vliegt het vogeltje weer terug de nestkast in !

Even later komen de oudermezen weer gewoon voer brengen, alsof er niets gebeurd is...

10 over 11 – Een ekster op het dak. De pimpelezen zitten verontrust te roepen aan de overkant van de straat. In het nestkastje is het ineens muisstil.

Even later landt er een houtduif op de balkonrand. Dat is iets minder erg. Een van de oudermezen komt gewoon langs om een rupsje te brengen. Vanochtend zijn er ook al 2 boomklevers langs geweest en een grote zwarte kraai.


De kraai en de ekster komen vast op het getjilp van de mezenkuikens af. Ik zie ze anders nooit op mijn balkon en ze blijven ook niet lang zitten. In tegenstelling tot de mezen zijn deze grote vogels behoorlijk schuw en de jonge meesjes zijn toch nog buiten hun bereik.

Half 2 – Er hangt een jonge mees naast het nestkastje. Hij klampt zich vast aan de bakstenen, roept en fladdert wat op en neer. Totdat een van de volwassen vogels langs komt om hem op te halen. Samen vliegen ze naar de bomenrij aan overkant.

Even later fladderen er nog 2 jonge mezen over het balkon. Het gaat allemaal snel en onoverzichtelijk. Ze botsen tegen het raam, stuiteren over de vensterbank en verdwijnen. Tot er even later weer een terugkomt en op de balkonrand gaat zitten. Daar blijft ie rustig zitten tot ik hem gefotografeerd heb.

Als Esther even later even in het huisje kijkt lijken er nog 4 binnen te zitten.

Kwart over 2 – Ik heb zeker nog 3, misschien wel 4 mezen naar buiten zien fladderen. Maar er klinkt nog steeds getsjilp uit de nestkast. Als ik voorzichtig om het hoekje kijk zit er een jonge mees voor het vlieggat. Hij laat zich zonder probleem fotograferen.


Als er even later weer een mees wegvliegt besluiten we nog eens door het luikje te kijken. Er zitten nog 5 mezen binnen ! Als ik alles bij elkaar optel kom ik zeker aan 12 kuikens ! Geen wonder dat het allemaal wat langer duurde...

Kwart over 3 – Weer een paar uitgevlogen kuikens verder. Het is nu aardig stil in het nestkastje. Een van de volwassen vogels kwam net nog een keer langs met een rups, maar vloog met rups ook weer weg.

Esther kijkt nog een keer door het luikje: alle mezen zijn weg !



Een hele berg jonge pimpelmezen lag ons verbaasd aan te kijken



Sorry ! Maar ik kan er ook niets aan doen. Ik dacht gisteren, heet van de naald, live-verslag te kunnen doen van het uitvliegen van de jonge pimpelmezen. En toen gingen ze niet...

Tsja, wat doe je er aan ? Die beestjes weten zelf het best wanneer het juiste moment daar is. En het probleem van zo'n live-verslag is dat je er niet mee kunt beginnen, als het moment waar het om gaat alweer voorbij is. Dan is het immers niet live meer, maar gewoon een verslag achteraf.

Aan de hand van de informatie die ik op internet gevonden had dacht ik te kunnen concluderen dat de mezen echt elk moment zouden kunnen vertrekken. Maar de 16 dagen, die Wikipedia geeft, als uitvlieg-leeftijd, lijken me nu toch wel wat krap ingeschat.

Ergens anders vond ik 19 dagen. Maar mijn mezen zijn nu, naar mijn inschatting, gebaseerd op het eerste moment dat ik de volwassen mezen zag voeren, al 21 dagen oud.

Het ene nest is het andere niet, natuurlijk. Het zal afhangen van de hoeveelheid kuikens en het beschikbare voedsel. Het weer zal meespelen en zo lekker was dat gisteren niet. En misschien heb je gewoon vroege en late vertrekkers.

Hoe dan ook, het is nu maandagochtend half 10 en mijn pimpelmezen zitten nog lekker binnen te kwetteren. Pa en moe komen nog trouw voedsel brengen, dus niets aan de hand.


Ons nestkastje heeft een kijkraampje, achter een houten schuif. In het vroege voorjaar heb ik er eens in gekeken, toen de mezen net met de nestbouw begonnen waren. Maar toen ging de schuif nogal stroef. Dus tot op heden wilde ik er niet aan gaan sjorren.

Gisterenavond konden mijn huisgenoten zich echter niet langer bedwingen en hebben we even door het raampje gekeken. Een hele berg jonge pimpelmezen lag ons verbaasd aan te kijken. Misschien wel 8, of meer. We hebben ze gauw weer met rust gelaten en wachten nu maar weer geduldig af...

Ondertussen heb ik wel een paar aardige foto's van vader en moeder mees kunnen maken.Het plaatje van het nestkastje is van toen het er net hing. Voor de foto heb ik er zelf een plastic vogeltje in gezet...

De jonge koolmezen geven het voorbeeld


Vanochtend, om even over 8, fladderen er ineens een paar jonge koolmezen over de vensterbank en het balkon. Ze komen bij de benedenburen vandaan en zijn net uitgevlogen.


Zelf zit ik al 3 dagen op de uitkijk bij het raam. Mijn pimpelmezen zitten nog in de nestkast !


Maar misschien werkt het voorbeeld van de koolmeesjes inspirerend...?




zondag 22 mei 2011

Pimpelmezen voorspoedig uitgevlogen



Ja, ja, ik schrijf dat nu wel, maar op dit moment, vrijdagmiddag, zitten de jonge mezen nog met z'n allen in het nestkastje. Als ik het goed ingeschat heb zijn ze nu 18 dagen oud. Op internet staat dat ze vanaf 16 dagen uit kunnen vliegen. Maar bij de website van mezencam.nl zijn de pimpelmezen dit jaar na 19 dagen uitvlogen.

Het kan dus best zijn dat ze morgen vertrekken. Vader en moeder maken in ieder geval nog geen haast. Die zijn nog net zo enthousiast aan het voeren als ze de afgelopen 2 weken deden. De ene na de andere rups brengen ze naar binnen. Maar ook kleinere insecten, die niet zo gemakkelijk herkenbaar zijn.

Volgens Wikipedia zijn pimpelmezen grote bladluizeneters, maar dit lijken meer torretjes of spinnetjes. Het is moeilijk te zien want het gaat allemaal razendsnel. Zoals het hele leven van de pimpelmees zich in de hoogste versnelling lijkt af te spelen.

Stel je voor: Op 2 mei geboren, als een piepklein friemeltje, uit een minuscuul eitje gekropen en nog geen 3 weken later vliegklaar. Mensen doen er toch gauw een jaar of 16, 17 jaar over om lichamelijk volgroeid te raken en onze hersens ontwikkelen zich dan nog jaren verder.

De pimpelmees wordt nog een paar weken langer door de volwassen vogels op weg geholpen. Daarna moeten de jongkies het zelf uitzoeken. Gevolg is dat de meesten hun eerste verjaardag niet halen. Niet vreemd voor zulke kleine vogeltjes. Een gemiddelde leeftijd van 1 tot 2 jaar in normaal.

Maar als de meesten al voor hun 1ste jaar overlijden betekent dat, dat de overlevers wel een kans maken, om het een paar seizoenen vol te houden. Volgens Wikipedia is er ooit een pimpelmees geweest die 19 jaar heeft geleefd ! Dat moet dan wel een wereldrecord zijn.

Ondertussen gaat alles rond het nestkastje nog op topsnelheid. De koolmees van beneden, die af en toe herrie komt schoppen, wordt door de kleinere pimpelmees doodleuk van het balkon gejaagd. Op een Vlaamse gaai, die in een boom aan de overkant toilet zit te maken, vliegen ze onverschrokken af. Vanaf dezelfde tak wordt de mogelijk gevaarlijke vogel in de gaten gehouden.

Het zijn kleine beestjes, maar ze hebben een groot ego ! Maar vanavond zullen de kleintjes wel niet meer uitvliegen. Dat zou niet veel zin hebben. 's Avonds kun je geen voedsel zoeken, maar je kunt wel opgegeten worden. Dat wordt morgenochtend weer vroeg bij het raam zitten om te zien of ze dan wel gaan vertrekken.

Zaterdagochtend 8 uur – Heerlijk weertje ! Blauwe hemel, de zon schijnt en er is nauwelijks wind. De jonge mezen zitten te kwetteren in de nestkast, terwijl pa en ma het ontbijt komen brengen. Het zou me verbazen als ze vandaag niet uitvliegen.

Ik heb de videocamera op het statief staan. Hopelijk kan ik iets vastleggen. De afgelopen week heb ik al een paar uur pimpelmezen-actie opgenomen. Nou ja, op een groot deel van die opnamen is geen mees te zien. Je kunt namelijk niet veel anders doen dan de band starten en afwachten of er een vogeltje in beeld wil komen.

Als je gaat wachten tot er een mees is ben je al te laat. Dan heb je hooguit een band vol wegvliegende mezen. Nu heb ik het af en aan vliegen gefilmd, vanachter twee verschillende vensters en van beneden op straat. Als ik alle momenten zonder vogels er tussenuit knip hou ik toch nog wel een paar minuten over.

Half 11 – Ik durf verdorie nauwelijks uit mijn stoel op te staan ! Maar er is nog geen verandering. Ga zo toch maar even douchen en koffie zetten, zet voor de veiligheid de videocamera aan...

11 uur – Verfrist en met een kop koffie. De situatie is ongewijzigd, kwetterende jongen in de nestkast en voerende ouders. Ik begin wel steeds meer bewondering te krijgen voor professionele natuurfilmers. Dit is geduldwerk !

Half 2 – Een van de mezen heeft een paar keer op een tak voor het nestkastje zitten roepen zonder naar binnen te gaan. Probeert hij de jongen naar buiten te lokken ? Even daarna wordt er weer gewoon gevoerd...

Half 5 – Nog geen nieuwe ontwikkelingen. Het zal dan toch misschien morgen worden...

Zondagochtend kwart voor 8 – De jonge mezen zitten nog gezellig te kwetteren in het nestkastje. Vader en moeder vliegen weer af en aan met voedsel alsof ze zo nog weken door zouden willen gaan. Het is bewolkt en regenachtig, niet het ideale weer om uit te vliegen. Toch denk ik dat ze later op de ochtend zullen vertrekken.

Half 9 – Een van de twee volwassen mezen heeft een beschadigde staartveer. Als hij even zit bungelt de veer naar beneden. Het lijkt hem niet te hinderen, maar al het harde werken eist z'n tol...

10 uur – Een vreemde pimpelmees op het balkon. Een van de ouders komt aanvliegen met een rups in de snavel. Kijkt het even aan en jaagt de bezoeker dan toch maar weg.

Inmiddels is het een beetje opgeklaard, blauwe lucht tussen de wolken en af en toe een straaltje zon.

12 uur – De eerste felicitaties komen binnen. Maar de mezen zitten er nog ! Ik had gisteren dit blog klaargezet om 10:30 uur in de hoop dat ze dan wel uitgevlogen zouden zijn. Maar niet dus...

Geen reden tot ongerustheid, hoor. De jonge mezen kwetteren er zo hard op los dat ik ze door de dubbele beglazing en boven het geluid van de tv uit kan horen. En vader en moeder blijven opgewekt rupsen en ander lekkers aanslepen...

Kwart voor 1 – De zon schijnt, brede opklaringen, maar er is wel een vlagerig windje opgestoken. Zouden ze zich daardoor tegen laten houden ?

De jonge mezen zitten klaar voor het uitvlieggat. Je ziet dat de ouders niet meer de kast in hoeven om te voeren.

Half 2 – Ik zie het duister in. En de lucht begint ook te betrekken. Als er zo een flinke bui valt kunnen ze ook maar beter nog even binnen blijven...

10 voor 2 – Het plensregent en de mezen zitten nog binnen. Volgens buienradar.nl is het een klein buitje. Dus wie weet komt het er nog van...


Half 5 – Ik heb even een uurtje siësta gehouden. Bij terugkomst is er, zo te zien, niets veranderd. Getsjilp vanuit het nestkastje en voerende ouders. Het regent niet meer, maar ik zie het vandaag niet meer gebeuren. Dit blog gaat dus morgen toch nog een vervolg krijgen...

Wordt aangevuld als er  toch nog nieuwe ontwikkelingen zijn...




De Strip: Dit deel van het Stripmannen-vervolgverhaal is weer gemaakt door De Stripman zelf. Klik hier voor deel 2 - deel 3 - deel 4 en deel 5 van deze episode...

Volgende week begint een nieuw verhaal van de Geheimzinnige Hulpman !

Lees ook de vorige hoofdstukken: De Wind - Snuf de Hond - Muzikale Droom - Theo en Francien - Motorfietsen en Sportwagens - De Klaveet - Hot City - Teringhond - Het is niet wat je denkt   en Zork




En bezoek de website van de Geheimzinnige Hulpman, voor meer vervolgstrips !



zaterdag 21 mei 2011

donderdag 19 mei 2011

Lasagne van tortilla's



Waarom lasagne maken met tortilla's in plaats van echte lasagnebladen ? Nou, om te proberen of dat kan en omdat ik alleen ronde ovenschalen heb en lasagne meestal rechthoekig is.

Ik kocht dus een pak voorgebakken tortilla's en omdat ik een vegetariër en iemand met lactose-intolerantie onder mijn eters had, vegetarisch gehakt en sojaroom. Verder een paar uien, wat teentjes knoflook, een aubergine, een zak verse spinazie en een pak tomatenblokjes. Ook nog nodig, een scheutje olie, een klont margarine, een schep tarwebloem, een kruidenbouillonblokje, , beetje geraspte kaas, peper en een schepje basterdsuiker.

Maar je kunt ook rundergehakt gebruiken, verse tomaten en gewone koeienmelk. Bij echt gehakt zou ik beginnen met dat rul te bakken. Ondertussen snij je de ui, de knoflook en de aubergine in stukjes. Die doe je erbij als het gehakt begint te kleuren.

Het vegetarische gehakt hoeft niet eerste gebakken te worden. Dan doe je eerst de ui, knoflook en aubergine en als die glazig gefruit zijn, het gehakt erbij. Even omscheppen en de tomatenblokjes uit het pak er in. De tomatensaus op smaak brengen met een half kruidenbouillonblokje, beetje peper of sambal, klein schepje basterdsuiker en misschien een piepklein scheutje (balsamico-)azijn.

Vuur uit en de spinazie wassen. Verse spinazie wordt in enorme zakken verkocht, omdat je er na het koken maar een zielig klein beetje van over houdt. Het slinkt enorm. Mijn spinazie heb ik grof gesneden, in een ruime pan gedaan met een klein beetje water en al roerend laten slinken. Hoeft maar een paar minuutjes op het fornuis. Beetje zout erbij, klaar. Ook de spinazie kan aan de kant.

Nu gaan we witte saus maken, ook wel bechamelsaus genoemd. Doe een flinke klont boter in een steelpan, laten smelten op het vuur. Een eetlepeltje bloem er in en goed roeren met de garde. Als het begint te kleuren giet je de melk, of sojaroom erbij.

Blijven roeren met de garde en in de gaten houden of de saus niet te dik of te dun wordt. Je kunt naar believen bloem of melk toevoegen tot de juiste dikte is bereikt. Ik heb er daarna de andere helft van mijn kruidenbouillonblokje in gegooid, maar peper en zout kan natuurlijk ook. Je kunt er ook een flinke hand geraspte kaas bij doen, maar gezien die lactose-intolerante eter heb ik dat dus niet gedaan.

Nu hebben we alle elementen voor de lasagne. Neem een ovenschaal en doe onderin een dun laagje witte saus. Daarop de eerste tortilla. Ik moest ze een beetje op maat snijden, maar dat is afhankelijk van de grootte van je schaal.

Op die tortilla een laagje tomatensaus, dan de tweede tortilla, daarop spinazie met witte saus, de volgende tortilla weer tomatensaus enzovoort, tot je schaal vol is. Eindig met een tortilla die je bestrooit met wat geraspte kaas. Bij mij pasten er 6 tortilla's in de pan.

Het geheel zo'n 20 minuten in de oven op 200 graden. De ene oven werkt anders dan de andere, dus na een kwartiertje even kijken of hij niet te hard gaat. Als de geraspte kaas mooi bruin is is hij klaar.

Mijn eters waren er heel tevreden over. De tortilla's waren zacht geworden, behalve de bovenste die was lekker knapperig. Volgende keer een beetje meer tomatensaus, zodat ik een paar laagjes extra kan maken...

woensdag 18 mei 2011

Risotto zonder aardappelen

Even een oud recept, tussendoor (het heeft in 2009 op het Volkskrantblog gestaan), later in de week een nieuw recept. Een lezer verzuchtte bij mijn verhaal over aardappelsoep dat hij niet van soep hield en niet van aardappels, maar dat is dus geen probleem ! 


Ja, logisch, zullen de kenners zeggen, in risotto zitten nooit aardappelen.

Het zou misschien beter Hollandse risotto kunnen heten. Want een aantal ingrediënten, die bij dit van oorsprong Italiaanse rijstgerecht horen, heb ik vervangen door vaderlandse alternatieven.

De allereerste keer dat ik risotto maakte deed ik dat naar een recept van Jamie Oliver. Met witte wijn en Parmezaanse kaas. Jamie deed er ook diepvries doperwtjes en garnalen in. Lekker !

Maar omdat sommige mensen niet van sterke smaken houden ging ik aan het experimenteren. En ik kwam op de volgende benodigdheden:

Voor vier personen:

Scheut olijfolie (zonnebloemolie werkt ook prima)
Een flinke ui en een paar teentjes knoflook, fijn gesnipperd
Ongeveer 300 gram risottorijst
Een glas pils
Een liter kippenbouillon (kan prima van bouillonblokjes)
Een handje kleingesneden champignons
Een onsje geraspte oude kaas (of belegen als je dat lekkerder vindt)
Een scheut kookroom, voor extra smeuïgheid
Geen zout toevoegen, de bouillon is zout genoeg !


De risotto maak je als volgt: Fruit de ui- en knoflooksnippers in de olie, voeg als de ui glazig begint te worden de rijst toe. Roer goed om met een houten lepel. Als ook de rijst een tikje glazig begint te zien voeg je het glas pils toe.

Blijf roeren tot het vocht door de rijst opgenomen is. Voeg opscheplepel voor opscheplepel de kippenbouillon toe. Na elke lepel de rijst omroeren tot de bouillon opgenomen is. Ergens halverwege, je kunt dat zien als de bouillon voor de helft op is, doe je de champignons erbij.

Als de bouillon bijna op is eens proeven of de rijst al gaar is. Zo ja, de geraspte kaas erdoor roeren, een scheut kookroom erbij en klaar ! Opdienen met een frisse salade en stokbrood.

Al met al sta je zo 20 minuten te roeren en dat is een heel gedoe. Het kan makkelijker met behulp van de oven. Verhit die voor op 200 graden, of 180 als het een heteluchtoven is. Tot en met het toevoegen van het pils is de bereiding net als hierboven staat.

Doe daarna de risotto in een afdekbare ovenschaal. Voeg iets minder dan de helft van de bouillon toe, doe de deksel op de schaal en zet hem in de oven. Ga vervolgens een minuut of acht, negen relaxen op de bank.

Haal daarna de schaal uit de oven. Voeg bijna alle bouillon toe, maar hou een beetje achter, voor je weet maar nooit. Doe de champignons erbij, roer nog eens door en zet de schaal terug in de oven.

Na weer een minuut of acht à negen eens kijken of het al wat wordt. Jamie Oliver geeft in totaal 18 minuten kooktijd aan, maar het scheelt nogal welk soort risottorijst je gebruikt. Mijn ervaring is dat de ene merk langer nodig heeft dan het andere.

Even proeven, dus. Als het nog niet gaar is, en de rijst dreigt wat droog te worden, doe dan de bouillon die je achter gehouden hebt erbij en laat het nog een minuut of vijf gaan. Is het te soppig, dan geen bouillon toevoegen, maar zo weer terug in de oven. Eenmaal gaar kan de kaas en de room erbij. Eet smakelijk !

maandag 16 mei 2011

Onwennige reiger en schuilende mees



Twee mooie vogelmomenten op één dag, gewoon vanuit de woonkamer. Eerst zagen we, 's ochtends terwijl we zaten te ontbijten, een reiger langzaam over het park vliegen. 


Op zich niet vreemd, want bij de achterste vijver is een kleine kolonie. Een dozijn blauwe reigers heeft er een nest gebouwd, boven in een groepje bomen op een eilandje. We zien dus regelmatig reigers langskomen.


Maar deze landde een beetje onhandig boven in een boom schuin voor ons raam. Daar zat hij een tijdje om zich heen te kijken. Na een minuut of 5 vloog hij weer weg, richting vijver.


Ik vermoed dat het een jonge vogel was, misschien wel op z'n eerste vlucht.

Later op de dag zag ik ineens een van onze broedende pimpelmezen, doodstil, in het voederhuisje zitten. Een rups in de snavel, maar in plaats van rechtstreeks naar het nestkastje te vliegen, bleef het vogeltje ineengedoken zitten.

Waarschijnlijk zag hij ergens in de hoge bomen een roofvogel. Ik speurde in het rond, maar zag niets. Pakte daarna mijn fototoestel en maakte een paar foto's van de schuilende mees.


Na enige tijd kwam er beweging in het beestje. Eerst hipte het naar de andere kant van het voederhuisje. Keek daar eens goed om zich heen en vloog daarna naar het boompje voor het nestkastje.

Daar begon het te roepen. Direct kwam de andere mees aangevlogen. De eerste mees vloog met z'n rups het kastje in en alles nam weer zijn gewone gang.

Was het een vlaamse gaai geweest, een ekster, of misschien een sperwer ? Ik heb ze hier allemaal wel eens gezien...