zondag 30 augustus 2015

Mijn eerste en laatste fiets en alles daar tussenin


Vermoedelijk heb ik me voor het eerst op wielen voortbewogen, als kleuter, op een driewieler. Echt duidelijke herinneringen heb ik er niet aan. Hij zou wel eens rood kunnen zijn geweest en eerder gebruikt door mijn oudere broer en zus.

Het eerste fietsje met twee wielen, waar ik zelfstandig op reed, was zeker rood en had witte spatborden. Ook een tweede- of derdehandsje. Mijn eerste eigen, nieuwe fiets kreeg ik toen ik een jaar of 8 was. Een blauwe met een gebogen stang. Of had mijn broer daar toch eerder op gereden ?

Een soortgelijk model, maar dan wat groter, was een jaar of wat terug ineens populair als 'beach bike'. Ik heb het fietsje total loss gereden tegen een auto. Zelf lag ik 4 maanden in het ziekenhuis.

Toen ik weer lopen kon kochten mijn ouders een nieuwe fiets voor me, een sportief model, met racestuur en handremmen, maar zonder versnellingen. Weer blauw en van het merk Louison Bobet. Dat was een beroemde Franse wielrenner. Hij won de Tour in de jaren '50 drie keer achter elkaar. Een uitgebreide biografie staat op de Engelse Wikipedia. 

De fietsenmaker zal blij met ons geweest zijn want mijn ouders kochten er ook één voor mijn broer, met versnellingen, en voor mijn vader, ook met versnellingen, maar dan zonder racestuur.

De mijne heb ik mijn hele middelbare schooltijd gebruikt, al had ik hem op het laatst wel helemaal omgebouwd. Het stuur op z'n kop, het frame geschilderd in camouflage kleuren. Later een soort van brommerstuur en een ander achterwiel met terugtraprem.

Die fiets hebben we uiteindelijk bij het oud vuil gezet. Maar ik heb later nog eens iemand door het dorp zien rijden met mijn kettingkast, in camouflage kleuren, op z'n fiets.

Het laatste nieuwe rijwiel die ik van mijn ouders kreeg was een echte, oerdegelijke, zwarte herenfiets van het merk Fongers. Daar heb ik meer dan 20 jaar mee naar mijn werk en weer naar huis gefietst. Uiteindelijk heb ik hem aan een vriend cadeau gedaan. Wie weet rijd die er nu nog wel op ?

Ondertussen had ik er voor de vakanties en tochtjes tussendoor een racefiets bij. Eerst de oude Louison Bobet van mijn broer. Die ik helemaal opgeknapt had. De roest van het chroom gepoetst, het frame zwart geschilderd, alles uit elkaar geschroefd, tot en met het crankstel (waar de pedalen aan vast zitten) en het balhoofd (waar stuur en voorvork samenkomen) aan toe.

En daarna alles schoongemaakt, gesmeerd en weer in elkaar gezet. Alleen voor het versnellingsapparaat, de derailleur, heb ik hulp gevraagd van de fietsenmaker. Die was onder de indruk van mijn huisvlijt en repareerde het weigerende onderdeel gratis. En met een hamer.

Dat lijkt wat ruw, maar het was wel de juiste methode, want ik heb er nog jaren op rondgereden. Tot ik hem, op de laatste dag van een fietsvakantie in België, tegen een op het fietspad geparkeerde auto, aan barrels reed.

Daarna kocht ik een lichtgrijze Peugeot. Racefiets, hè, met een lugloos frame (zie Wikipedia) en verwisselbare tandwielen. Prima fietsje. Daar heb ik Engeland mee doorkruist. Toen ik teveel lichamelijk klachten kreeg om er nog op te rijden, heb ik hem verkocht aan een vriend. Die heeft er niet veel plezier van gehad, want één van de eerste keren dat hij ermee naar Utrecht ging is de fiets gestolen.

Ik had inmiddels, via het bedrijfsfietsenplan, een Lafree elektrische fiets gekocht, met trapondersteuning tot 25 kilometer per uur. Daar heb ik nog een jaartje mee naar mijn werk gefietst. Heerlijk rijden, maar ook dat werd te zwaar.

Op het laatst gebruikte ik hem alleen nog om mee naar de fysiotherapeut te gaan, twee straten verderop. Ik heb nog geprobeerd om hem te verkopen, maar de accu was stuk en niemand was geïnteresseerd, dus wilde ik hem weggooien. Een vriend die kwam helpen, om wat overtollige spullen naar het oud vuil te brengen, zag de fiets toch nog wel zitten en rijdt er nu mee rond. Zonder accu, want dat gaat ook best.

Sindsdien heb ik geen fiets meer. Maar wel een scootmobiel. Ook leuk !



De Strip: De strip van deze week is getekend door de Stripman zelf. Klik hier voor deel 1 en deel 2 en deel 3 van dit verhaal.

Klik hier voor deel 1 - deel 2 - deel 3 - deel 4 - deel 5 - deel 6 - deel 7 en deel 8 van het vorige verhaal. 

Klik op de strip voor een grotere weergave. 

Kijk voor voorafgaande episodes van de Stripmannen-saga naar het Strip Jaaroverzicht van 2015 en het Strip Jaaroverzicht van 2014 , of nog verder terug naar het Strip Jaaroverzicht van 2011  -  het Strip-overzicht van 2012 en het Strip-jaaroverzicht van 2013 

Bezoek ook onze internationale, Engelstalige, website: The Amazing Comics Men

zondag 23 augustus 2015

Drukte in en om het huis


Ja, ik heb jullie al eerder verteld dat ons kleine balkonnetje, waar ik altijd de vogels voer, door gemeente als onveilig bestempeld is. Dus ik heb er dit jaar wat minder planten neergezet, dan gebruikelijk.

Een deel van het gewas heb ik in het vroege voorjaar zelfs in het gemeenschappelijk plantsoen naast de flat geplant. Daar is het grotendeels uitgeroeid en uitgetrokken door de tuinman. Ik heb hem de laatste tijd niet meer gezien, maar het perk ligt er prachtig bruin en verdord bij, hij kan trots zijn.

Nu moet ik, binnenkort, de overige plantjes tijdelijk binnen halen, omdat de buitenschilders langs komen. Het zal maar voor een paar dagen zijn, maar ik ben nu wel blij dat ik de grootste planten al afgevoerd heb.

Ondertussen was het in huis, de voorbije dagen, ook een rommeltje. Mijn huisgenoten besloten om één van de slaapkamers eens grondig op te knappen. Nieuwe kast, nieuw verfje op muren en kozijnen, zelfs een nieuw tapijt op de vloer.

Je staat ervan te kijken wat er aan spullen uit zo'n klein slaapkamertje komt. Het halve huis stond vol, met stoelen, matrassen, ornamenten, apparatuur, dozen kleding en gedemonteerde, of nog te monteren meubelstukken.

Aan mij, met mijn zwakke gestel, heb je daarbij niet al teveel. Ja, ik heb geadviseerd bij het uitzoeken van de verf en de nieuwe lamp opgehangen. Daar begin ik handigheid in te krijgen. Ik ben de enige hier in huis die iets met de elektra durft te doen. Dus heb ik de afgelopen maanden al een nieuwe lamp in de douche, het toilet en nu dus die slaapkamer opgehangen.

Daarbij heb ik slechts één keer de stoppen laten springen en één keer in mijn vinger gesneden, bij het inkorten van een snoer. Maar het resultaat mag er zijn.

Dat geldt ook voor die nieuwe vloerbedekking, een kort geschoren tapijtje. Met het leggen daarvan heb ik me niet bemoeid, tot ze me kwamen halen voor twee moeilijke hoekjes. Of ik daar even het stanleymes in wilde zetten.

Ach, waarom niet ? Denk niet dat ik nu een spectaculaire miskleun ga beschrijven, nee, het is heel aardig gelukt. Vooral de hoek waar de verwarmingsbuizen uit de vloer kwamen mag gezien worden. Jammer dat nou net daar een meubelstuk voor is gezet.

De komende week maar eens kijken wat er nog opgeruimd kan worden op de balkons. En hier en daar een raampje lappen. Je wil toch netjes voor de dag komen, voor die schilders...



De Strip: De strip van deze week is getekend door de Stripman zelf. Klik hier voor deel 1 en deel 2 van dit verhaal.

Klik hier voor deel 1 - deel 2 - deel 3 - deel 4 - deel 5 - deel 6 - deel 7 en deel 8 van het vorige verhaal. 

Klik hier voor deel 1 - deel 2 - deel 3 - deel 4 en deel 5 van het verhaal daar weer voor.

Klik op de strip voor een grotere weergave. 

Kijk voor voorafgaande episodes van de Stripmannen-saga naar het Strip Jaaroverzicht van 2015 en het Strip Jaaroverzicht van 2014 , of nog verder terug naar het Strip Jaaroverzicht van 2011  -  het Strip-overzicht van 2012 en het Strip-jaaroverzicht van 2013 

Bezoek ook onze internationale, Engelstalige, website: The Amazing Comics Men

dinsdag 18 augustus 2015

Lenige kauw en jonge specht

Nog wat foto's die al eens eerder op Facebook en Twitter hebben gestaan, maar die nieuw zijn voor de blogvolgers. En ook niet alle FB- en T-volgers zullen ze gezien hebben. 
Eerst een lenig kauwtje...


De laatste weken zie ik ze niet meer op mijn balkon, waarschijnlijk hebben ze ergens anders een leuker plekje gevonden. Maar dit kauwtje was acrobatisch genoeg om de mezen na te doen aan het pindakorfje...


Dan de jonge specht van dit jaar. Het kan ook best dat het er twee zijn, 
ze lijken als druppels water op elkaar...


Die komt, of komen, al een paar maanden elke dag pindaatjes eten. Vader en moeder specht komen ook regelmatig langs. De zomer is de beste tijd om vogels te voeren, 
dat blijkt maar weer...


maandag 17 augustus 2015

Mooi mosje

Het is een foto die ik alweer een paar maanden geleden maakte. Een merkwaardig groeiseltje dat ik ontdekte onder het bessenstruikje dat ik op het vogeltjesbalkon had gezet. Geen bessen, maar wel dit bijzondere plantje.


Ik dacht direct dat het een soort mos was, al had ik nog nooit zoiets gezien. Die merkwaardige, doorschijnende kuipjes, op dat blad met die enorme poriën. Ik zocht op internet eerst naar 'bekertjesmos', maar dat zag er heel anders uit.

Uiteindelijk kwam ik uit bij 'parapluutjesmos'. Het blijkt dat die kuipjes maar één van de manieren zijn waarop dit plantje zich voortplant. Het bloeit ook met 'bloemetjes', zo mag je ze eigenlijk niet noemen, geloof ik, maar ze lijken erg op kleine parapluutjes.

Het hele mosje is trouwens piepklein, hooguit een paar centimeter en ik heb dus flink ingezoomd. Ik heb het plaatje al eens op Twitter en Facebook gezet, maar sinds een tijdje staat het als bureaublad-plaatje op mijn laptop en elke keer als ik het zie ben ik weer verwonderd. Dat dat zomaar, gratis in een bloempot op balkon komt groeien. En het schijnt niet eens zeldzaam te zijn. Zoek er maar eens naar, op een vochtig plekje in je tuin, of zo...

Klik op de foto voor een grotere weergave.



zondag 16 augustus 2015

De spannende autobiografie van Ray Davies


Ray Davies ? Ja, de oudere jongeren onder ons zullen hem misschien wel kennen, hij was de zanger van de Britse band The Kinks. Bij ons ook behoorlijk bekend, tijdgenoten van The Beatles en The Stones, met hits als 'Lola' en 'Waterloo Sunset'.

Ray, die alle liedjes voor The Kinks schreef, heeft een boek uitgebracht. Ondertussen zelfs meer dan één, maar het eerste 'X-Ray' heb ik net gelezen. Het verscheen al in 1994 en ik heb er jaren terug al eens mee in handen gestaan, in de boekhandel, maar ik heb het toen niet gekocht. Later zocht ik er naar, op internet en bleek het niet meer te krijgen.

Tot ik het een paar maanden geleden nog eens invoerde en verhip, er was een herdruk uit ! Meteen besteld en het is een uitstekend boek. Geen droge, chronologische opsomming van feiten, met wat leuke anekdotes. In plaats daarvan laat Ray het verhaal vertellen door een naamloze buitenstaander, die een jaar of 20 in de toekomst, opdracht heeft gekregen de oude zanger te interviewen.

Op die manier krijgen we een beschrijving van de toekomstige, wat valse, in zichzelf gekeerde, rocklegende die vertelt over de jonge, onzekere, zanger die meegesleurd wordt en overrompeld door zijn eigen succes.

Het dolle verhaal van een groepje volksjongens uit Londen, die wereldsterren werden. Het begin was aarzelend, Ray ging aanvankelijk naar de kunstacademie en deed aan tekenen, schilderen en films maken.

Op z'n 13e verjaardag had hij een gitaar gekregen, van z'n oudere zuster, die kort daarop zou overlijden. Lichtelijk traumatisch en hij was toch al een onzeker en verlegen kind. Muziek maken deed hij thuis in de voorkamer, met zijn jongere broertje Dave. Daar schreven ze de eerste hit van The Kinks, 'You Really Got Me'.

Er volgde een indrukwekkende reeks hitnoteringen. De jongens waren nog geen 20 toen het allemaal losbarstte en ineens waren ze popsterren, de wereld en daarmee veel drank en gewillige meisjes, lag aan hun voeten.

Dat leidde uiteraard tot ontsporingen. De eerste Amerikaanse tournee werd zo'n fiasco dat ze, van de muzikantenbond aldaar, een jarenlang verbod kregen om in de VS op te treden. Mede daardoor ontwikkelden The Kinks zich tot een typisch Engelse band.

Ray schreef liedjes over de teloorgang van het oude Engeland, met z'n stoomtreinen en 'village greens'. Liedjes met een ongewone diepgang, voor de popmuziek.

Aan succes en waardering geen gebrek. Helaas was hun management net zo onervaren als de band zelf, toen het allemaal begon. Met gevolg dat ze van het verdiende geld vrijwel niets terug zagen. Alles verdween in de zakken van platenbazen en muziekuitgevers. Dat leidde tot rechtszaken, die jarenlang aansleepten.

Begin jaren '70, zag het er bijzonder duister uit. Ray lag in scheiding met z'n eerste vrouw en de oorspronkelijke bassist van The Kinks, Pete Quaife, gaf er de brui aan. Davies dacht dat het afgelopen was en kondigde, onder invloed van medicijnen die zijn huisarts hem voorgeschreven had, het einde van de band aan.

Hij deed dit aan het eind van een live-optreden, maar net op het moment dat de geluidstechnicus zijn microfoon uitschakelde. Dus niemand hoorde het. De ongelukkige zanger had zoveel pillen geslikt dat hij naar het ziekenhuis afgevoerd moest worden.

Daar eindigt het boek. Nou ja, voor wat het verhaal van The Kinks betreft. Ray geeft nog een blik in de toekomst, beschrijft zijn eigen dood en begrafenis en laat bij de anonieme verteller van het boek een doos vol dagboeken, cassettes en bandopnamen bezorgen.

Genoeg voor een tweede boek. Tenslotte hield het allemaal niet op, aan het begin van de jaren '70. The Kinks zijn nog tientallen jaren doorgegaan en Ray, inmiddels de 70 gepasseerd, maakte een paar jaar terug nog een nieuwe CD.

Dat tweede boek heeft hij inmiddels ook geschreven, maar ik geloof niet dat het dezelfde opzet heeft als dit. Ik heb het wel weer besteld. Benieuwd of het net zo onderhoudend is als X-Ray...

Lees meer op Wikipedia over:




En luister naar de muziek ! Alles is op CD te verkrijgen, maar ook te horen op YouTube. Bijvoorbeeld op het officiële YouTube-kanaal van de Kinks 

Een paar favorieten van de Stripman, die ook in het boek een rol spelen:

Get Back InThe Line – Over de macht van de vakbonden 

The Moneygoround – Over de zakelijke beslommeringen van The Kinks 

David Watts – Over een vriend van de band, een oudere, homoseksuele concertorganisator 

Lady Genevieve – Over de scheiding van zijn vrouw 

The Ballad Of Julie Finkle – Over het droommeisje van Ray 

Of bezoek de officiële website van The Kinks 



De Strip: De strip van deze week is getekend door de Stripman zelf. Klik hier voor deel 1 van dit verhaal.

Klik hier voor deel 1 - deel 2 - deel 3 - deel 4 - deel 5 - deel 6 - deel 7 en deel 8 van het vorige verhaal. 

Klik hier voor deel 1 - deel 2 - deel 3 - deel 4 en deel 5 van het verhaal daar weer voor.

Klik op de strip voor een grotere weergave. 

Kijk voor voorafgaande episodes van de Stripmannen-saga naar het Strip Jaaroverzicht van 2015 en het Strip Jaaroverzicht van 2014 , of nog verder terug naar het Strip Jaaroverzicht van 2011  -  het Strip-overzicht van 2012 en het Strip-jaaroverzicht van 2013 

Bezoek ook onze internationale, Engelstalige, website: The Amazing Comics Men





zondag 9 augustus 2015

Wordt het niet tijd dat we die mensen gaan helpen ?


Een tijdje terug was ik met mijn goede vriend Gerard in Nunspeet. We bekeken er de dorpskerk en één van de laatste locomotiefhuisjes, waar ooit de eenvoudige landbouwers, dagloners en eekschillers woonden.

Daarna bezochten we de oude begraafplaats. Naast de gebruikelijke grafstenen vielen twee veldjes op, waar rijen kleine, gietijzeren graftekens stonden. Volgens het informatiebord bij de ingang ging het hier om kinderen van vluchtelingen, die in het kamp aan besmettelijke ziekten gestorven zijn.

Vluchtelingen in een kamp bij Nunspeet ? Ja, zo'n honderd jaar geleden had je die ook al. Toen woedde de 1e wereldoorlog. Ons land was neutraal. Dat betekende niet alleen dat we wapens konden verkopen, aan beide partijen, maar ook dat we vluchtelingen opnamen.

Vooral veel Belgen. Op de begraafplaats van Nunspeet staat ook een klein bakstenen monument dat daaraan herinnert. Een veel groter en behoorlijk indrukwekkend gedenkteken, staat aan de rand van Amersfoort. Een vierkante toren, met een carillon, geflankeerd door monumentale trappen en lagere torens.

Volgens Wikipedia is het het grootste monument van Nederland. Maar naar schatting vluchtten er, aan het begin van de oorlog, dan ook meer dan een miljoen Belgen naar ons land. Tussen Zeist en Soest werd een kamp uit de grond gestampt met 26 barakken. In elke barak huisden 250 vluchtelingen. In een tweede kamp, in de buurt, verbleven nog eens 6000 Belgen.

Aanvankelijk waren de omstandigheden slecht en na enige tijd brak er een opstand uit onder de kampbewoners, die zwaar bewaakt achter prikkeldraad zaten terwijl er in hun verblijven een rattenplaag heerste. Onder druk van de publieke opinie verbeterden de omstandigheden.

Dat enorme Belgenmonument bij Amersfoort is uiteindelijk door de kampbewoners gebouwd, als dank voor de opvang. 'Het werk aan het monument werd uitgevoerd door geïnterneerde Belgische soldaten, leerlingen van de werkscholen in de kampen,' schrijft Wikipedia.

Er woonden tussen de 6 en 7 miljoen Nederlanders in ons land, ten tijde van de 1e wereldoorlog. Door de oorlog waren er meer dan miljoen vluchtelingen, dat is dus 1 op 7.

Er is nu ook weer oorlog in de wereld en er zijn weer vluchtelingen. Maar ruimhartig opvang daar doen we niet meer aan. Nu worstelen we met de vraag hoe we die mensen hier weghouden.

Is dat niet een beetje kleinzielig ? Wordt het geen tijd dat we die mensen eens gaan helpen ? Onze overgrootouders konden dat wel. En die waren met veel minder en ze hadden het een stuk armer dan wij nu...



De Strip: De strip van deze week is getekend door de Stripman zelf.

Klik hier voor deel 1 - deel 2 - deel 3 - deel 4 - deel 5 - deel 6 - deel 7 en deel 8 van het vorige verhaal. 

Klik hier voor deel 1 - deel 2 - deel 3 - deel 4 en deel 5 van het verhaal daar weer voor.

Klik op de strip voor een grotere weergave. 

Kijk voor voorafgaande episodes van de Stripmannen-saga naar het Strip Jaaroverzicht van 2015 en het Strip Jaaroverzicht van 2014 , of nog verder terug naar het Strip Jaaroverzicht van 2011  -  het Strip-overzicht van 2012 en het Strip-jaaroverzicht van 2013 

Bezoek ook onze internationale, Engelstalige, website: The Amazing Comics Men





zondag 2 augustus 2015

Vliegverkeer, van de hinderlijke, overbodige en leuke soort


Schiphol krijgt een recorddrukte te verwerken vandaag, hoor ik net op het nieuws. Het is boven mijn hoofd al te zien. De hemel, die wolkenloos blauw had kunnen zijn, wordt al doorkruist door een web van vliegtuigsporen.

Elke keer als ik er iets over schrijf krijg ik reacties van mensen die denken dat het chemikaliën zijn, die door duistere machten over ons uitgespoten worden. Alsof we ongedierte zijn dat verdelgd moet worden. Of dat het de overheid is die op deze manier de opwarming van de aarde probeert te beïnvloeden.

Interessante theorieën, maar gewone uitlaatgassen zijn me al duister en vervelend genoeg. Waar is het allemaal voor nodig ? Ik zou het niet weten. Heeft het zin, of nut ? Welnee. Is het schadelijk en dom ? Reken maar !

Maar ja, voorlopig gaan we er gewoon mee door. Ook mensen die reuze begaan zeggen te zijn met het milieu stappen vrolijk een paar keer per jaar in het vliegtuig. Want je moet toch met vakantie.

Dat hoeft helemaal niet ! Ik ben al jaren niet op vakantie geweest en dat is helemaal niet erg. Ik ben echt niet ongelukkiger dan toen ik nog wel ging. En als je dan toch zo nodig een paar weken van huis wil, het kan ook per trein, boot, auto, fiets of zelfs te voet.

Ondertussen is het ook topdrukte op mijn vogelbalkon. En dat is ook vlegverkeer, maar dan van het aangename en nuttige soort. Vanochtend zag ik al koolmezen (soms zitten er 6 of 7 tegelijk), pimpelmezen, vinken en boomklevers. De grote bonte specht komt ook elke dag langs, het is prachtig om te zien.

En het vogelvoer vliegt er met zakken tegelijk doorheen. Er zijn in deze tijd van het jaar, als de meeste vogels uitgebroed zijn, nu eenmaal veel meer vogels dan in de winter. Dus iedereen die denkt dat je ze dan moet voeren moet zich nog maar eens bedenken. Nu is de juiste tijd, 's winters is het vaak maar stil op het balkon.

Als je de vliegbewegingen via internet wil volgen, het overbodige en nutteloze vliegen van de mens is te zien op flightradar24.com 

Het vogelverkeer rond de voedertafels is te volgen via allerlei webcams. Op deze site staat een mooi, wereldwijd, overzicht. 

Een Nederlandse voedertafel-webcam staat bijvoorbeeld in Wageningen... 



De Strip: De strip van deze week is getekend door de Geheimzinnige Hulpman. Klik hier voor deel 1 - deel 2 - deel 3 - deel 4 - deel 5 - deel 6 en deel 7 van dit verhaal. 

Klik hier voor deel 1 - deel 2 - deel 3 - deel 4 en deel 5 van het vorige verhaal.

Klik op de strip voor een grotere weergave. 

Kijk voor voorafgaande episodes van de Stripmannen-saga naar het Strip Jaaroverzicht van 2015 en het Strip Jaaroverzicht van 2014 , of nog verder terug naar het Strip Jaaroverzicht van 2011  -  het Strip-overzicht van 2012 en het Strip-jaaroverzicht van 2013 

Bezoek ook onze internationale, Engelstalige, website: The Amazing Comics Men