Verder nog wensen ?

De melkboer, die vroeger met zijn rijdende winkel bij mijn ouders langskwam, vroeg dat als mijn moeder even pauzeerde met het voorlezen van haar boodschappen-briefje. 'Verder nog wensen ?'

'Ja, doet u maar vrede op aarde en een geneesmiddel tegen alle kwalen.'

Dat zei mijn moeder natuurlijk niet. Die bestelde een fles hopjesvla, of een pond jongbelegen. Maar na vorige week zou ik wel in de verleiding komen om nog een paar wensen uit te spreken. Toen vroeg ik om een positief resultaat van de biodiversiteitstop in Canada. En wat kregen we de volgende dag ? Een akkoord zo positief dat bijna niemand er over klaagde.

De 196 landen, die in Montreal vergaderden, spraken af om 30 procent van het hele aardoppervlak te bestemmen voor beschermde natuur. De rechten van lokale gemeenschappen zullen worden erkend, subsidies die schadelijk zijn voor de natuur zullen worden afgeschaft en er wordt veel meer geld uitgetrokken voor natuurbescherming.

Het Wereld Natuur Fonds noemt het een 'mijlpaal voor mens en natuur' en een 'historisch akkoord'. Ze spreken wel de vrees uit dat de uitvoering te traag zou kunnen gaan als landen onvoldoende de daad bij het woord voegen. Het is mooi dat we het er over eens zijn dat er wat moet gebeuren, maar dan moeten nu ook fluks de handen uit de mouwen worden gestoken.

Helaas zijn de afspraken niet zo spijkerhard dat ze ook afgedwongen kunnen worden. Maar als natuurliefhebbers moeten wij onze regeringen achter hun vodden blijven zitten. Hoe je het ook bekijkt, dit is een flinke stap voorwaarts. Natuurbescherming staat op de agenda.

Dat er zo'n positief akkoord uit de bus kwam is natuurlijk niet het gevolg van mijn wens van vorige week. Ik maak me wel eens vrolijk om mensen die op de sociale media regeringsleiders bestraffend toespreken. Alsof presidenten en ministers dat zouden lezen en zich er iets van aan zullen trekken. Maar opvallend is het wel dat er nu net iets moois werd afgesproken toen ik erom vroeg. Zou het toch iets uitmaken wat ik schrijf ? Je weet maar nooit.

Dus nu nog graag een woning voor alle daklozen en vluchtelingen en een einde aan de honger en armoede. Volgende week als het kan...

Fijne kerst gewenst !

 

De Strip is gemaakt door de Geheimzinnige Hulpman. 

 

Klik hier voor deel 1 - deel 2 - deel 3 - deel 4 - deel 5 - deel 6 - deel 7 - deel 8 - deel 9 - deel 10 - deel 11 - deel 12 - deel 13 - deel 14 - deel 15 en deel 16 van dit verhaal.

 

Klik hier voor deel 1 - deel 2 - deel 3 en deel 4 van het vorige verhaal.

 

Klik op de tekening voor een grotere weergave. 

Bezoek ook onze internationale, Engelstalige, website: The Amazing Comics Men

 

Nog geen nieuws

Het is zondagochtend, een week voor kerst, bijna 8 uur. Het is stil op straat, terwijl aan de horizon het daglicht zich aankondigt, met een oranje-gele schemering. Wolkenflarden in de lucht worden roodbruin verlicht. Of zouden het verwaaide vliegtuigstrepen zijn ?

Ik hoor een merel tsjakkeren, verder is er nog geen vogel te horen of te zien. Het was weer koud vannacht. Het grasveld is wit van de rijp en op de auto's in de straat ligt ook een wit laagje. Nou, ja, het is zondag, de buurt zal nog wel even uitslapen.

Ik had ook nog wel even in bed willen blijven, maar ik had me voorgenomen om iets te schrijven over de klimaatcrisis en de conferentie die momenteel gaande is in Canada, over de bescherming van de natuur. Ik merk dat ik niet eens weet hoe die conferentie heet. Voor het klimaat was er onlangs een bijeenkomst in Egypte. Die was regelmatig in het nieuws. Maar deze conferentie ? Even opzoeken...

De VN-biodiversiteitstop (COP 15) in Montreal ! Idioot dat ik dat niet wist...

De biodiversiteitstop zou vandaag moeten eindigen. Landen van over de hele wereld zouden afspraken moeten maken over het beschermen van de natuur. Natuurbescherming is de beste manier om opwarming van het klimaat tegen te gaan. We kunnen het ons niet veroorloven om nog meer natuur verloren te laten gaan.

Maar ik zie geen berichten over afspraken die gemaakt zijn. Ik zie eigenlijk helemaal geen nieuwe berichten over de top. Het laatste wat ik hoorde is dat men het niet eens kon worden en dat de verwachting was dat de bijeenkomst met een paar dagen verlengd zou gaan worden.

Buiten kleuren de wolkenflarden – nee, dat zijn echt vliegtuigstrepen – intussen feller rood. Ik las dat ons kabinet de luchtvaart vanaf 2027 ongeremd wil laten groeien.

'Volgens luchtvaartminister Harbers is 440 duizend vliegbewegingen de komende vijf jaar het maximum. Vanaf 2027 wil Harbers echter afscheid nemen van het maximumaantal vluchten, waardoor Schiphol ongelimiteerd zou kunnen groeien,' schrijft de Volkskrant. 'Harbers gaat uit van een “gigantische verduurzaming” van de industrie.'

Vliegtuigen die niet meer vervuilen en geen lawaai meer maken. Ik help het hem dromen. In de Volkskrant trouwens ook geen nieuws over de VN-biodiversiteitstop. Op de website van het Wereld Natuurfonds vind ik een bericht van 5 december:

'Er moet een ambitieuze wereldwijde overeenkomst gesloten worden om de natuur en de biodiversiteit te redden. (…)

Van 7 tot 19 december komen in Montreal, Canada, 196 landen bijeen om nieuwe wereldwijde doelstellingen en een actieplan voor de natuur voor 2030 te maken. Deze plannen moeten de wereld op een nieuwe koers zetten om het alarmerende biodiversiteitsverlies aan te pakken. Maar het is ook van vitaal belang voor het bestrijden van de klimaatcrisis, voor voedsel- en waterzekerheid, het verminderen van onze kwetsbaarheid voor toekomstige pandemieën en het bereiken van de duurzame ontwikkelingsdoelen.'

Toch wel behoorlijk belangrijk, lijkt me.

De zon komt op. Er trekken vliegtuigen nog meer strepen door de lucht. Vogels vliegen op. Een buurtgenoot krabt het ijs van zijn voorruit. Nu alleen nog graag wat positief nieuws van de biodiversiteitstop. Lijkt me een mooi kerstcadeau...

 

De Strip is gemaakt door de Geheimzinnige Hulpman. 

 

Klik hier voor deel 1 - deel 2 - deel 3 - deel 4 - deel 5 - deel 6 - deel 7 - deel 8 - deel 9 - deel 10 - deel 11 - deel 12 - deel 13 - deel 14 en deel 15 van dit verhaal.

 

Klik hier voor deel 1 - deel 2 - deel 3 en deel 4 van het vorige verhaal.

 

Klik op de tekening voor een grotere weergave. 

Bezoek ook onze internationale, Engelstalige, website: The Amazing Comics Men

 

Een heel vriendelijke tijger

Ik droomde dat de dochter des huizes, als huisdier, een tijger had genomen en dat ik ermee door de stad liep. Het was een heel vriendelijke tijger, die zich door iedereen liet aaien. Niemand was bang voor hem. Hij liep zo, los, met mij mee over straat.

Het was mooi, zonnig weer, in mijn droom. Ik liep, samen met de tijger, over een wandelpad, tussen huizen door en verderop zag ik iemand, die voorbijgangers liet schrikken, met een pop in de vorm van een leeuw. Ik zag direct dat het geen echte leeuw was, maar de tijger durfde er niet langs. Hij kroop onder een hek door, een tuin in, waar ik hem niet kon volgen.

Als ik hem maar niet kwijtraak, dacht ik. De dochter des huizes wachtte op ons bij het station. Het zou vervelend zijn, als ik daar aankwam zonder haar tijger. Ik keek door het hek en zag de tijger, aan de andere kant, de tuin verlaten en de weg oplopen.

'Het is een slim beest', dacht ik, 'hij loopt gewoon een blokje om.'

Ik liep dus verder, voorbij de grappenmaker met de namaakleeuw. Als ik zo rechtsaf sla, bedacht ik, kom ik vanzelf onze tijger weer tegen.

Aan het eind van het pad kwam ik op een pleintje, waarop verschillende wegen uitkwamen. Uit de weg, waar ik de tijger verwachtte, kwam een optocht met verklede mensen. Ze vierden, zo te zien, een exotisch feest, met muziek en vuurwerk.

'Als de tijger daar maar niet van schrikt,' zei ik bij mezelf, terwijl ik de stoet liet passeren.

Ik liep het straatje in en zag verderop een tijger lopen. Maar het was niet onze tijger, deze was lichter van kleur. Ik begon me nu echt zorgen te maken. Zou ik onze tijger nog wel terugvinden ?

Maar toen zag ik hem lopen. Hij kwam mijn kant op en was duidelijk blij me te zien. Hij liet zich over zijn kop aaien en onder zijn kin kriebelen. Terwijl ik hem zo begroette zag ik dat iemand hem een rode halsband had omgedaan.

Let je even niet op. Hou je je tijger even 5 minuten niet in het oog en dan denkt er al iemand dat ze hem in kunnen pikken. Verontwaardigd deed ik de halsband af en gooide hem weg.

Toen werd ik wakker.

(In de voorafgaande week zag ik een TV-programma waarin een 100 jaar oude speelgoedtijger gerestaureerd werd. Het beest was opwindbaar en kon grommen en naar voren springen, wat kinderen reuze spannend vonden.

We hebben ook de kat van de kleinkinderen twee maanden te logeren gehad. Die vond het fijn om over haar kop geaaid en onder haar kin gekriebeld te worden. Bovendien heeft de dochter des huizes een voorkeur voor opmerkelijke huisdieren. Op dit moment heeft ze weer een naaktkat, waar ze erg dol op is.

Misschien dat ik daarom over een vriendelijke tijger droomde ?)

 

De Strip is gemaakt door de Geheimzinnige Hulpman. 

 

Klik hier voor deel 1 - deel 2 - deel 3 - deel 4 - deel 5 - deel 6 - deel 7 - deel 8 - deel 9 - deel 10 - deel 11 - deel 12 - deel 13 en deel 14 van dit verhaal.

 

Klik hier voor deel 1 - deel 2 - deel 3 en deel 4 van het vorige verhaal.

 

Klik op de tekening voor een grotere weergave. 

Bezoek ook onze internationale, Engelstalige, website: The Amazing Comics Men

 

Ridders en schone jonkvrouwen in koude kastelen

Ridders, schone jonkvrouwen, hofnarren en struikrovers. Ja, de middeleeuwen waren mooi en romantisch. Maar niet alles was toen even leuk en gezellig.

Ik lees momenteel in 'Ivanhoe', een ridderroman, geschreven door Walter Scott en uitgegeven in 1819. De ouderen herinneren zich misschien de TV-serie nog, met een jonge Roger Moore in de hoofdrol, die hier in de jaren '60 uitgezonden werd. Het verhaal is, daarna en daarvoor, meermalen tot films en TV-series verwerkt. De nieuwste versie, een Brits / Nieuw-Zeelandse samenwerking, verscheen in het jaar 2000, onder de titel 'Dark Knight'. Ik heb het als gratis e-book gedownload, maar er zijn verschillende boekuitgaven van te koop.

Ik ben nu ongeveer halverwege en heb het even virtueel opzij gelegd. Want een erg vlotte schrijver is Walter Scott niet. Hij beschrijft elke figuur uitgebreid, van kleding en haardracht tot gelaatstrekken en karakter. Hij legt nogal veel uit, ook dingen die de oplettende lezer al lang doorheeft, waardoor het verhaal niet echt opschiet.

Aan de andere kant zijn er momenten dat er wel iets gebeurt en waar de schrijver dan luchtig overheen stapt. Bijvoorbeeld wanneer de identiteit van Ivanhoe bekend wordt gemaakt. Ik moest zelfs even terugbladeren. Was dat het nou ? Het hele eerste deel van het boek, waarin allerlei personen geïntroduceerd worden, die elkaar uiteindelijk ontmoeten bij een riddertoernooi, werkt toe naar dit ogenblik.

De lezer vermoedt al vrij snel dat de mysterieuze pelgrim, die de nacht doorbrengt in de versterkte woning van de Saksische hoofdman Cedric en daar de schone Rowena ontmoet, eigenlijk Ivanhoe is. Dat de gemaskerde 'onterfde ridder', die als winnaar uit het toernooi komt en dan, min of meer, gedwongen wordt zijn helm af te zetten, Ivanhoe blijkt te zijn, is ook geen verrassing. Je verwacht dan een dramatische beschrijving van dat moment. Maar Scott besteedt er nauwelijks twee zinnen aan.

Vervolgens worden Cedric en Rowena en de, bij het toernooi gewond geraakte, Ivanhoe, ontvoerd door gemene Normandische edelen. Buiten het kasteel, waar ze vast worden gehouden, maakt een bende struikrovers, die verdacht veel lijken op Robin Hood en zijn vrolijke makkers, zich gereed voor een bevrijdingsactie.

Maar jongens, dat duurt en dat duurt maar. Van elke gevangene moeten we, in wijdlopige volzinnen, lezen hoe ze hun lot ondergaan. Hoe ze onderhandelen en ruzie maken met hun ontvoerders. Het taalgebruik is bewust ouderwets, want middeleeuws. Zelfs eenvoudige lieden, zoals de zwijnenhoeder Gurth, spreken in wollige, lange zinnen. Ik werd er een beetje ongeduldig van.

Maar een ding werd me wel duidelijk: die middeleeuwen waren niet erg comfortabel. Een kasteel lijkt leuk, maar stook het maar eens warm in de winter. Scott beschrijft de slaapkamer van de schone Rowena en die was nog best luxe, in vergelijking met de rest van de versterking van haar pleegvader Cedric. Maar de wandtapijten hingen te wapperen in de wind, zo tochtig was het er.

Dat brengt me weer terug bij de huidige tijd. Het is koud weer en de energieprijzen zijn hoog, dus we zijn zuinig met de verwarming. Ik heb deze week tochtband gekocht, bij de doe-het-zelf winkel, om de kieren in onze kozijnen dicht te plakken. Ik zit dit te typen met een warmwaterkruik op schoot.

En in de komende dagen gaan we iets doen wat ook de bewoners van kastelen deden. Die trokken zich in de winter terug in een klein deel van hun monumentale woning. Laat al die grote zalen maar koud en onverwarmd, een klein kamertje is veel makkelijker warm te houden.

Wij gaan onze kleinste slaapkamer inrichten als zitkamer. Terug naar de middeleeuwen, maar wel met TV en internet.

 

De Strip is gemaakt door de Geheimzinnige Hulpman. 

 

Klik hier voor deel 1 - deel 2 - deel 3 - deel 4 - deel 5 - deel 6 - deel 7 - deel 8 - deel 9 - deel 10 - deel 11 - deel 12 en deel 13 van dit verhaal.

 

Klik hier voor deel 1 - deel 2 - deel 3 en deel 4 van het vorige verhaal.

 

Klik op de tekening voor een grotere weergave. 

Bezoek ook onze internationale, Engelstalige, website: The Amazing Comics Men

 

Waren we bijna gecensureerd

Gisteren kreeg ik op Facebook een melding dat een van mijn bijdragen, aan de Top 200.000, in strijd was met de richtlijnen inzake naaktbeelden en seksuele handelingen. Het ging om een verwijzing naar een YouTube-clip, die ik 4 jaar geleden geplaatst had. De afbeelding toonde de voorkant van de legendarische LP 'Sticky Fingers', van The Rolling Stones.

Nou is dat best een provocerend plaatje, maar er is geen naakt, of een seksuele handeling, op te zien. Het toont de voorkant van een spijkerbroek, waarvan de gulp een beetje openstaat. Wie de LP-hoes kent zal weten dat er een echte ritssluiting in zat. Als tieners vonden we dat reuze spannend, je kon zelfs een glimp zien van een witte onderbroek.

Misschien heeft er iemand bij Facebook gedacht dat die albumhoes het begin was van een filmpje, waarin die spijkerbroek helemaal uitgetrokken zou gaan worden ? Er zal in ieder geval ergens het idee zijn ontstaan dat er op deze afbeelding iets bloots, of seksueels, zou kunnen volgen. Maar als je het clipje bekijkt zie je helemaal niets, behalve dat stilstaande plaatje.

Facebook heeft een reputatie wat betreft het, wel erg ijverig, censureren van blote en suggestieve afbeeldingen. Als je even op internet zoekt vind je al snel leuke voorbeelden. Een foto van een 16e eeuws standbeeld, van de god Neptunus, werd in 2018 verwijderd. Het Nederlands Fotomuseum werd in 2019 geblokkeerd, omdat er foto's van Ed van der Elsken op hun account te zien waren, waarop naakte vrouwen stonden.

Maar ook een foto van een prehistorisch beeldje, de beroemde Venus van Willendorf, werd als aanstootgevend aangemerkt. En vorig jaar werd een Belgisch museum geblokkeerd omdat er een foto van de kunstenaar Permeke geplaatst was, terwijl die werkte aan twee beelden van naakte mensen. We zijn dus in goed gezelschap, met onze schandelijke platenhoes.

Facebook gaf ons voorlopig een waarschuwing. Als we nog eens zo'n soort plaatje zouden plaatsen zou onze account geblokkeerd kunnen worden. Daartegen konden we wel protest aantekenen. Om te zien hoe dat dan zou moeten klikte ik verder. Toen bleek dat je alleen aan kon vinken dat je het niet met het oordeel eens was. Uitleg kon je er niet bij zetten.

Facebook vermeldde op een volgend scherm dat ons protest genoteerd zou worden, maar dat ze waarschijnlijk niet in staat waren, door de vele overtredingen en een tekort aan menskracht, om hun oordeel opnieuw te overwegen.

Daar zaten we dan met een waarschuwing voor een platenhoes, uit de jaren '60, waarvan waarschijnlijk tientallen afbeeldingen op Facebook staan. Ik had een screenshot van de waarschuwing gemaakt die ik naar mijn mederedacteuren van de Top 200.000 stuurde. Met de opmerking dat het hopelijk geen verdere gevolgen zou hebben.

Op internet vond ik een protestactie van de fotograaf Spencer Tunick, die zelf een aantal keer te maken kreeg met de preutsheid van Facebook. In 2019 liet hij, in New York een groep mannen en vrouwen naakt poseren, terwijl ze uitvergrote foto's van mannelijke tepels in de lucht hielden. Die worden door Facebook namelijk wel getolereerd.

Ik zag me al, samen met de twee andere Top 200.000 redacteuren, met de gulp van onze spijkerbroeken provocerend open, op de foto gaan. Maar zover zal het gelukkig niet komen. Al snel na mijn protestvinkje kreeg ik de melding dat Facebook zich vergist had. Met excuses, de waarschuwing werd ingetrokken.

Toch een opluchting... 

 

De Strip is gemaakt door de Geheimzinnige Hulpman. 

 

Klik hier voor deel 1 - deel 2 - deel 3 - deel 4 - deel 5 - deel 6 - deel 7 - deel 8 - deel 9 - deel 10 - deel 11 en deel 12 van dit verhaal.

 

Klik hier voor deel 1 - deel 2 - deel 3 en deel 4 van het vorige verhaal.

 

Klik op de tekening voor een grotere weergave. 

Bezoek ook onze internationale, Engelstalige, website: The Amazing Comics Men

 

Geen zin in voetballen

Ik droomde dat er iemand op mijn deur stond te bonken en te roepen dat Feyenoord kampioen geworden was. 'Dat interesseert me geen bal !', riep ik terug.

In werkelijkheid is de vaderlandse voetbalcompetitie nog niet eens halverwege. Feyenoord gaat aan kop, maar de club heeft geen grote voorsprong op Ajax en PSV, dus nu al zeggen dat ze kampioen zijn is erg optimistisch. Maar het klopt dat het me niet erg interesseert, want ik moest de stand wel even opzoeken, dus.

Ik volg het mannenvoetbal niet meer zo, de laatste jaren. Af en toe kijk ik naar de samenvattingen op zondagavond, maar hele voetbalwedstrijden, live kijken, doe ik alleen als het Nederlandse vrouwenelftal speelt. De Europese clubcompetities, de Champions League en de Euro League, volg ik helemaal niet. Geen idee wie die de vorige jaren gewonnen hebben.

Er is leukere sport op TV. Gisterenavond nog een spectaculaire snookerwedstrijd, in de halve finale van het UK Championship, vanmiddag de finale. Er is ook veldrijden, of cyclocrossen, zoals sommige wielerfans zeggen en er is wereldbeker schaatsen, dit weekeinde.

En, o, ja, vandaag begint het WK voetballen, in Qatar. Het zal niemand verbazen als ik zeg dat ik daar niet naar ga kijken.

Er zijn tijden geweest dat ik, met een oranje hoed op en t-shirt aan, op de bank zat, naast mijn kleinzoon D, die eveneens in de nationale voetbalkleuren was uitgedost en ook nog op een toeter blies. Maar D is inmiddels groot en het huis uit, dus voor hem hoef ik de schijn niet op te houden.

Het is niet zo dat mijn tegenzin helemaal voortkomt uit de corruptie en wantoestanden rond dit WK. Ik ergerde me daarvoor al aan het spel, de spelers en de heisa. Ik heb het ook al eerder gezegd, vrouwenvoetbal is leuker. Dat wordt met meer plezier en minder aanstellerij gespeeld.

Maar dat dit WK alleen in het oliestaatje Qatar terecht kon komen, dankzij omkoperij en dat er duizenden arbeiders omgekomen zijn bij de bouw van de stadions, geeft wel de doorslag. Daar kan een tenenkrommende toespraak van meneer Infantino, voorzitter van de internationale voetbalbond, niets aan verhelpen. 'Ik voel me homo. Ik voel me een gastarbeider.' De schijnheiligheid droop er vanaf.

Maar goed. Het doet er verder niet toe. Niemand zal zich er iets van aantrekken als ik niet naar de wedstrijden op TV kijk. Ik hoop dat er hier en daar nog een fan is die niet in het vliegtuig stapt. Je kunt je geld aan belangrijkere dingen uitgeven dan aan vliegreizen naar Qatar.

En als Feyenoord, of het Nederlands Elftal, kampioen wordt dan lees ik dat wel in de krant.

Ps: Ik heb mijn Twitter-account verwijderd. Trump is terug, ik ben weg. Dat zal ze leren...

 

 

De Strip is gemaakt door de Geheimzinnige Hulpman. 

 

Klik hier voor deel 1 - deel 2 - deel 3 - deel 4 - deel 5 - deel 6 - deel 7 - deel 8 - deel 9 - deel 10 en deel 11 van dit verhaal.

 

Klik hier voor deel 1 - deel 2 - deel 3 en deel 4 van het vorige verhaal.

 

Klik op de tekening voor een grotere weergave. 

Bezoek ook onze internationale, Engelstalige, website: The Amazing Comics Men

 

Wandelen met een ezel

Voer 'wandelen met een ezel' in en Google komt met een hele reeks van ezelboerderijen, ezelvakanties en ezelwebsites. Vlak om de hoek, in Zeist, bij Stichting Opvang de Ezelsociëteit, kun je in het bos wandelen voor 30 euro per ezel. Daar krijg je dan wel een ezel voor die het leuk vindt om te wandelen, want: 'Voor ons blijft bij alles wat we doen het welzijn van de ezels voorop staan, dus wandelen is zeker goed voor ze, maar we gaan ze niet verplichten iets te doen wat ze niet leuk vinden.'

Op andere websites zie ik ezels met bagage, of kleine kinderen, op hun rug. Dat lijkt iets minder recreatief voor de ezel, het ziet er meer uit als werken. En dat sluit goed aan bij het boek dat ik deze week las 'Reizen met een ezel in de Cevennen', of in het Engels: 'Travels with a Donkey in the Cévennes', van de 19e eeuwse, Schotse, schrijver Robert Louis Stevenson.

Stevenson zou later wereldberoemd worden met romans als 'Schateiland' en 'Dr Jekyll en Mr Hyde', maar zover was het in 1878 nog niet. Stevenson had net een ongelukkige liefdesaffaire achter de rug en was naar het zuiden van Frankrijk verhuisd om te herbronnen, zoals we dat nu zouden noemen. Volgens Wikipedia was zijn zwakke gezondheid ook een reden, maar daar blijkt in zijn boek weinig van. Hij wandelde, zonder problemen, ruim 200 kilometer in 12 dagen.

Nou, ja, niet helemaal zonder problemen. Modestine, de ezel die hij koopt, blijkt een eigen wil te hebben en omdat hij zich er aanvankelijk maar moeilijk toe kan zetten om het dier met geweld tot lopen te dwingen, schiet hij de eerste dagen niet erg op. En hij heeft zijn ezel hard nodig, want zijn kampeeruitrusting is niet bepaald lichtgewicht.

Speciaal voor zijn tocht heeft Stevenson een, met schapenvacht gevoerde, slaapzak laten maken, die tegelijk dienstdoet als plunjezak. Zo'n trektocht maken was toen nog heel ongebruikelijk, dus er waren geen kooktoestellen, olielampen en pannen voor kampeerders. En hij moest ook proviand meenemen, voor zichzelf en de ezel.

Hij begint zijn tocht in Le Monastier-sur-Gazeille, een dorpje dat nu nog bekend staat als het startpunt van de Stevenson route. Hij slaapt niet elke nacht in zijn slaapzak, onder de sterren, maar doet ook een paar herbergen aan en logeert in het trappistenklooster Notre-Dame-des-Neiges. Het landschap is onherbergzaam, rotsachtig, woest en onoverzichtelijk, waardoor hij, op een dag, na een dwaaltocht, voor de tweede keer hetzelfde dorp binnen wandelt.

Het eind van zijn tocht gaat door de vallei van de Tarn en daar ben ik, met mijn vrouw aan het stuur van de Fiat 500, meer dan 20 jaar geleden ook door gereden. Een indrukwekkend landschap van roodbruine rotsen, waar het riviertje de Tarn een soort kleine Grand Canyon in uitgesleten heeft.

Wat ik niet wist, maar nu wel dankzij Stevenson, is dat daar rond 1700 een godsdienstoorlog is uitgevochten. Lodewijk de veertiende, die zelf katholiek was, probeerde met geweld de protestantse 'Camisards' eronder te krijgen. De Camisards, zo genoemd vanwege de witte hemden die ze droegen, vochten terug.

Stevenson schrijft dat al het moorden en brandstichten uiteindelijk niets heeft opgeleverd. De meerderheid van de bevolking is nog steeds protestants, al leefden ze, 150 jaar na de gewelddadigheden, wel vreedzaam samen met de katholieke minderheid.

Het boek van Stevenson is, volgens Wikipedia, een van de eerste in het buitensportgenre. In de tweede helft van de 20ste eeuw werd zijn tocht steeds vaker nagevolgd door moderne wandelaars. Soms ook met ezel. Er zijn schrijvers die daar weer boeken over hebben geschreven en er zijn films gemaakt over de tocht.

Stevenson zelf stapt aan het eind van zijn reis op een postkoets om weer in de bewoonde wereld te komen. Zijn ezeltje heeft hij dan verkocht. Tot zijn eigen verrassing mist hij haar ineens en barst in tranen uit.

'Reizen met een ezel in de Cevennen', is als paperback en e-book te koop, in vertaling en in het Engels. Het is ook gratis te downloaden bij Project Gutenberg. 

 

 

De Strip is gemaakt door de Geheimzinnige Hulpman. 

 

Klik hier voor deel 1 - deel 2 - deel 3 - deel 4 - deel 5 - deel 6 - deel 7 - deel 8 - deel 9 en deel 10 van dit verhaal.

 

Klik hier voor deel 1 - deel 2 - deel 3 en deel 4 van het vorige verhaal.

 

Klik op de tekening voor een grotere weergave. 

Bezoek ook onze internationale, Engelstalige, website: The Amazing Comics Men

 

'Revolver' opnieuw uitgebracht

Onlangs verscheen een digitaal opgepoetste en uitgebreide heruitgave van het Beatles-album 'Revolver'. Ik zat net op de lagere school toen het voor het eerst in de winkel lag, in 1966. Ik had nog niet de leeftijd en de financiële middelen om het album meteen te kopen. Ik hoorde wel een aantal nummers ervan op de radio, maar maakte pas echt kennis met 'Revolver' toen mijn oudere broer, een aantal jaren later, de LP's van de Beatles begon te kopen.

Het was niet direct mijn favoriete plaat, ik vond 'Sgt Pepper' en 'Abbey Road' leuker, maar nu ik er opnieuw naar luister – via YouTube waar de hele nieuwe versie te beluisteren is – blijkt dat ik het beter ken dan ik dacht en dat er erg mooie nummers op staan.

'Revolver' is het eerste album waarop The Beatles uitgebreid experimenteerden met de mogelijkheden van de opnamestudio. Vergeleken met nu was dat nog behoorlijk beperkt. Elke hobbyist kan tegenwoordig, met zijn laptop of PC, onbeperkt instrumenten en zangpartijen opnemen en mixen. Dat kon toen niet.

Er werd gewerkt met 4-sporen taperecorders, de mogelijkheid om achteraf het geluid te bewerken was minimaal. Toch horen we complexe, gelaagde muziek op 'Revolver', met vervormde stemmen en instrumenten. Sommige gedeelten zijn versneld, of vertraagd, of zelfs achterstevoren gemonteerd. Alles werd aangegrepen om bijzondere sferen en geluiden te verkrijgen.

De groep kon zo wild experimenteren omdat ze besloten hadden niet meer live op te treden. De gillende fans, het hele circus rondom hun tournees, ze hadden er geen trek meer in. Dat betekende dat ze zich niet langer hoefden te beperken tot muziek die ze zelf, live op het podium, zouden kunnen spelen. Alleen het eindproduct uit de studio telde. Met gevolg dat ze, bijvoorbeeld bij de opname van 'Eleanor Rigby', geen enkel instrument bespeelden. De hele begeleiding werd gedaan door een strijkorkestje.

Producer George Martin had daarbij een flinke inbreng. Zo schreef hij het arrangement van 'Eleanor Rigby' en speelde de pianosolo in 'Good Day Sunshine'. Maar ook andere studiomedewerkers hielpen met het toepassen van nieuwe technische mogelijkheden. De zoon van George Martin heeft trouwens meegewerkt aan de heruitgave van het album.

Aan die nieuwe heruitgave zijn archiefopnamen toegevoegd, waarop je hoort hoe de groep naar de definitieve versies van hun liedjes toewerkt. Je hoort bijvoorbeeld John Lennon 'Yellow Submarine' zingen, nog zonder het makkelijk meezingbare refrein. Van een klaaglijk liedje verandert het later in een vrolijk, door Ringo Starr, gezongen feestnummer, met geinige geluidseffecten.

Op 'Revolver' gebruikten The Beatles voor het eerst een blazerssectie, in 'Got To Get You In To My Life', en we horen het eerste liedje, 'Love You To', waarin George Harrison zijn fascinatie voor de muziek uit India laat blijken. We horen een gitaarsolo die achterstevoren wordt afgespeeld in 'I'm Only Sleeping', een liedje waar ter ere van de heruitgave een mooie nieuwe clip voor is gemaakt.

De wildste experimenten zijn te horen in 'Tomorrow Never Knows'. John Lennon haalde voor de tekst inspiratie uit het Tibetaanse Dodenboek en zingt door een versterker met een roterende speaker, die bedoeld was om te gebruiken met een Hammondorgel. In de begeleiding worden allerlei effecten toegepast, veranderingen in snelheid, knippen en plakken enzovoort. Het enige houvast dat de luisteraar heeft is de strakke drumbeat van Ringo Starr.

'Revolver' is een wonderlijke plaat. Misschien nog opmerkelijker als je bedenkt dat The Beatles, nog maar een paar jaar eerder, in de feestzaaltjes rond Liverpool, covers van hun Amerikaanse idolen stonden te spelen. Ze maakten reuzensprongen. 

 

 

De Strip is gemaakt door de Geheimzinnige Hulpman. 

 

Klik hier voor deel 1 - deel 2 - deel 3 - deel 4 - deel 5 - deel 6 - deel 7 - deel 8 en deel 9 van dit verhaal.

 

Klik hier voor deel 1 - deel 2 - deel 3 en deel 4 van het vorige verhaal.

 

Klik op de tekening voor een grotere weergave. 

Bezoek ook onze internationale, Engelstalige, website: The Amazing Comics Men

 

Jongens voetballen, meisjes borduren

Toen ik, in de jaren '60, op de lagere school zat gingen we, eens in de week, voetballen als gymles. Dat wil zeggen: de jongens gingen voetballen, de meisjes handwerken. Er werden twee klassen gecombineerd, zodat de onderwijzer van de ene klas de jongens op het sportveld kon begeleiden en de onderwijzeres van de andere zich met het borduurwerk van de meisjes kon bezighouden.

Je kan het je nu haast niet meer voorstellen. En het was eigenlijk best een vooruitstrevende school. Niet Christelijk, of Katholiek, maar op Humanitaire Grondslag. Toch vond men toen dat de verdeling zo moest zijn. Dat er misschien meisjes waren die ook graag voetbalden, of jongens die veel liever zouden handwerken dan zich voor de schenen te laten schoppen, kwam bij niemand op.

Ik moest hieraan denken bij het lezen van 'Femina', een recent verschenen boek van de Britse historica Janina Ramirez. Het draagt de ondertitel 'Een nieuwe geschiedenis van de Middeleeuwen, via de vrouwen die daaruit zijn geschrapt'. Een boek met een missie, dus. Maar dat maakt het niet minder leerzaam.

Ramirez schrijft, onder veel meer, over het beroemde Tapijt van Bayeux. Dat is een enorm borduurwerk, dus eigenlijk geen tapijt want die worden doorgaans geweven, of geknoopt. Het is gemaakt in de 11e eeuw, in Engeland, om de onderwerping van grote delen van dat land, door de Normandische hertog Willem de Veroveraar, te vieren.

Ze vertelt een aantal dingen die ik niet wist, maar wel op had kunnen zoeken, als ik had gewild. Zoals het reusachtige formaat van het tapijt, ruim 70 meter, lang genoeg om de hele binnenkant van de kerk in Bayeux te bekleden. Maar ze legt ook uit dat het tapijt gemaakt is door een groep vrouwen, waarschijnlijk onder leiding van de abdis van een klooster in Barking, niet ver van Canterbury. En ze maakt duidelijk hoe belangrijk borduurwerk was, in de middeleeuwen en later.

Het versieren van textiel met borduursels stond in hoog aanzien en het was de enige kunstvorm die werd overheerst door vrouwen. Met name het Engelse 'needlework' werd in heel Europa gewaardeerd. Er zijn voorbeelden van te vinden in allerlei kathedralen en musea, tot in het Vaticaan toe.

Tegelijkertijd werd borduren, tot in onze tijd, beschouwd als een geschikte en vooral deugdzame bezigheid voor vrouwen en meisjes. De borduursters zaten veilig binnen, omgeven door vrouwen, terwijl de jongens en mannen, buiten de deur, wilde dingen konden doen. Meisjes oefenden hun kruissteken op een proeflap, terwijl de jongens de wereld veroverden, of gingen voetballen.

Ramirez beschrijft hoe de eerste feministen tegen dit gebruik in opstand kwamen. Het is opmerkelijk dat tot in de jaren '60 – en misschien nog wel later, ik heb geen idee hoe het er nadien op lagere scholen aan toeging – die traditionele rolverdeling in stand gehouden werd. Het Nederlandse vrouwenelftal bewijst, inmiddels, dat het een goed idee is om ook de meisjes te laten voetballen. Het zou misschien ook best een fijn plan zijn om de jongens te laten borduren.

Het is overigens waarschijnlijk dat mannen zich met het ontwerp van het tapijt van Bayeux hebben bemoeid. Het verhaal dat erop wordt uitgebeeld gaat over oorlog, geweld en plundering. Er staan vrijwel alleen maar mannen op en veel paarden, schepen en jachthonden.

Oplettende wetenschappers hebben op het kunstwerk bovendien bijna 100 penissen geteld. Voornamelijk van de paarden, maar er staan ook mannen op met een erectie. De grootste penis is van het paard van Willem de Veroveraar, wat maar aangaf wat een macho hij was. Klaarblijkelijk was het geen probleem dat al deze mannelijkheid geborduurd werd door nonnetjes in een klooster.

 

De Strip is gemaakt door de Geheimzinnige Hulpman. 

 

Klik hier voor deel 1 - deel 2 - deel 3 - deel 4 - deel 5 - deel 6 - deel 7 en deel 8 van dit verhaal.

 

Klik hier voor deel 1 - deel 2 - deel 3 en deel 4 van het vorige verhaal.

 

Klik op de tekening voor een grotere weergave. 

Bezoek ook onze internationale, Engelstalige, website: The Amazing Comics Men

 

Rustig weekend

Ja, in het weekend is het meestal wel rustig op Soestdijk. De afgelopen week was dat wel anders. Vrijdag liepen er nog mannen met bladblazers door de straat, terwijl er ook nog een bezig was de randen van het grasveld te maaien. Eerder in de week liepen ze ook al te blazen en te maaien. Zouden er geen andere straten zijn, in ons dorp waar wel eens een blaadje van een boom valt ?

En tussendoor kwamen er ook weer veegwagentjes langs, om de straat schoon te maken, en nog kleinere om de stoep te borstelen. Het hoveniersbedrijf was bezig met een plantsoen, wat verderop, waarbij klaarblijkelijk een graafmachine nodig was. Het zou ook wel erg zijn als er eens ergens een takje scheef groeit, of een grasspriet de kop op steekt waar dat niet gepland is.

In de avonduren, wanneer we rustig, onderuit, op de bank wilden hangen, stond de hond van de benedenbuurman vaak urenlang, in de tuin, te blaffen. De buurman zelf was niet thuis, dus die had er geen last van. Zelf kan ik me er wel voor afsluiten, maar mijn vrouw hoorde van de andere buren dat die de politie erbij willen halen.

En dan boffen we nog dat de schilders klaar zijn met het schuren van de deuren en kozijnen van ons balkon. Want daar waren ze, als het weer het toeliet, sinds september al mee bezig. Er is achterstallig onderhoud, waardoor sommige raamkozijnen verrot zijn. Dus nu is het wachten tot die vervangen gaan worden. Daarna kan de boel geschilderd worden.

Maar dan zijn we nog niet van ze af, want de vloer van het balkon moet ook nog van een nieuwe coating voorzien worden. Het moet een keer gebeuren, maar het was misschien handiger geweest om er wat vroeger in het jaar aan te beginnen. Nu is het telkens wachten op een paar droge dagen.

Het schilderwerk van de binnenboel, waar ik zelf al een paar jaar aan bezig ben, loopt nu wel vertraging op. Een van de kozijnen waarvan nu blijkt dat ze vervangen moet worden had ik al, aan de binnenkant, geschuurd en geplamuurd. Gelukkig was ik er nog niet aan toegekomen om het af te schilderen. Het houtwerk van een ander raampje had ik, helemaal aan het begin van mijn opknapcampagne, van een nieuwe verflaag voorzien. Dat zal ik nu nog eens moeten doen.

Ondertussen staan de balkonplanten in de trappenhal. Je merkt pas hoeveel bloempotten je op het balkon hebt staan, als ze naar binnen moeten. Het is een hele verzameling. En dan heb ik ook nog een paar planten weggegooid en weggegeven.

Om toch nog wat bij te dragen aan het onderhoud van de woning heb ik afgelopen week een muurtje in de woonkamer gewit. Door mijn beperkte energievoorraad heb ik er vijf dagen over gedaan, elke dag een uurtje. Het schilderen, boven mijn hoofd en in ongemakkelijke houdingen, voel ik nu in mijn been- en rugspieren. Maar het resultaat mag er zijn.

Het kost wat inspanning, verdraagzaamheid en doorzettingsvermogen, als je in een huis woont. Het alternatief zou geen huis zijn, maar dat lijkt me toch nog minder prettig.

 

De Strip is gemaakt door de Geheimzinnige Hulpman. 

 

Klik hier voor deel 1 - deel 2 - deel 3 - deel 4 - deel 5 - deel 6 en deel 7 van dit verhaal.

 

Klik hier voor deel 1 - deel 2 - deel 3 en deel 4 van het vorige verhaal.

 

Klik op de tekening voor een grotere weergave. 

Bezoek ook onze internationale, Engelstalige, website: The Amazing Comics Men