De zomertijd begint

De zomertijd is ingegaan en begon met een bewolkte hemel. Ook wel weer eens fijn, na al die stralend blauwe dagen. Het is mooi, hoor, zo'n wolkeloze zonsopkomst, maar om te fotograferen is het niet zo spannend.

We slaan ondertussen de TV-journaals nog steeds grotendeels over. We hebben een bescheiden bedragje overgemaakt naar een paar hulporganisaties en we hopen er het beste van. Meer kunnen we niet doen en elke keer weer zien hoe ellendig een oorlog is maakt ook niet vrolijk.

De afgelopen week ben ik druk geweest met andere zaken. Nieuwe stripafleveringen tekenen, beter gitaar leren spelen, het corrigeren van het boek dat ik samen met tekenaar Gerard maak – het gaat er echt komen ! – en het schoonspuiten van het balkon met een hogedrukspuit.

Een deel van ons balkon heeft geen overkapping en daar kan het, na een regenbui, behoorlijk glad zijn door de groen-zwarte aangroeisels. In vroeger jaren ging ik weleens aan de slag met een emmer sop en een schrobber, maar na zo'n klus ben ik dagen uitgeteld.

Deze keer kon ik van de kinderen een hogedrukspuit lenen en dat gaat een stuk sneller. Het maakt best lawaai en als je niet oppast ben je zelf ook drijfnat, maar het resultaat mag er wezen. En gelukkig hoeft het niet elke week. Eens per jaar is wel genoeg.

Een positief hoogtepunt werd daarna verzorgd door een pakketbezorger van Post-NL. We hadden verschillende dingen besteld, onder andere wasmiddel en andere drogisterij-artikelen, bij twee webwinkels. Van het ene pakket hadden we een aankondiging van het bezorgmoment ontvangen, van het andere niet.

Omdat we op drie hoog wonen en er geen lift is loop ik de bezorger altijd tegemoet. Deze keer overhandigde hij me de eerste doos en was weer al op weg naar beneden toen hij op zijn scanner zag dat hij nog een pakket voor ons had. Ik zette pakket nummer 1 dus op de trap en liep achter hem aan naar zijn bestelbus.

Daar haalde hij de tweede doos, groot en behoorlijk zwaar, tevoorschijn. We droegen hem samen naar de voordeur. 'Ik zet hem wel in de berging,' zei ik, 'dan haal ik hem later wel naar boven.'

Waarop hij aanbood om het pakket samen met mij naar boven te sjouwen. Ik zei dat ik dat bijzonder aardig vond en maakte hem een compliment voor de service. Daar was hij dan weer blij mee want hij zei vaker klachten dan complimenten te krijgen.

Eenmaal boven liep hij, terwijl ik op adem stond te komen, nog eens terug om mijn eerste pakket de trap op te dragen. Hij was al weer beneden voor ik de kans had om naar los geld te zoeken voor een fooi.

Ik heb hier in het verleden wel eens geklaagd over pakketbezorgers, die zonder aan te bellen pakketten bij buren verderop in de straat dumpten, bijvoorbeeld. Maar er zitten ook vriendelijke en behulpzame kerels tussen, die niet te beroerd zijn om een keer extra te lopen voor hetzelfde karige loon. Hulde !

 

De Strip is gemaakt door de Geheimzinnige Hulpman.

 

Klik hier voor deel 1 - deel 2 - deel 3 - deel 4 - deel 5 - deel 6 - deel 7 - deel 8 - deel 9 - deel 10 - deel 11 - deel 12 - deel 13 - deel14 - deel 15 - deel 16 en deel 17 van dit verhaal. 

Klik hier voor deel 1 - deel 2 - deel 3 en deel 4 van het vorige verhaal.

 

 

Klik op de tekening voor een grotere weergave. 

Bezoek ook onze internationale, Engelstalige, website: The Amazing Comics Men

 

We hebben gewonnen !

Het is, in al die jaren dat ik heb mogen stemmen, nog niet vaak voorgekomen, maar deze keer heeft de partij waarop ik gestemd heb eens een keer de verkiezingen gewonnen. Wat aantal stemmen betreft is het zelfs de grootste partij geworden, in de gemeenteraad van ons dorp.

Als het om de raadszetels gaat zijn er nog twee andere partijen die, met wat minder stemmen, toch evenveel zetels hebben gekregen. Er zal dus samengewerkt moeten worden en daarmee wordt de vreugde over de overwinning meteen wat getemperd.

Het is maar de vraag of de politici van mijn keuze zullen kunnen uitvoeren wat ze van plan waren. Gaan ze doen waarvoor ik ze mijn stem heb gegeven, of gaan ze een compromis sluiten en toch doen waar ik nou net tegen was ?

Voor de verkiezingen zag ik een paar TV-programma's, op de regionale omroep, over de thema's die speelden in andere gemeenten. Moet er een nieuw theater worden gebouwd ? Komt er een windmolenpark ? Moet er meer geld naar de zorg, of de veiligheid ?

Voor mij ging het er vooral om welk stuk groen opgeofferd zou gaan worden voor woningbouw. Elke partij in ons dorp wil dat er huizen komen. Betaalbare huizen, dure koopwoningen, huizen voor ouderen, of jongeren. Allemaal willen ze wel ergens bouwen en ergens anders juist niet.

Mijn partij wil niet bouwen op de Meent. Ik schreef een tijdje terug over die plannen, waarbij een nieuw verkeersplein bedacht was, aan het eind van onze straat. Een van de andere 'grote' partijen is daar ook tegen, dus het lijkt erop dat onze buurt voorlopig gespaard blijft.

Maar ja. Dan gaat er een eind verderop misschien een stuk polder voor de bijl. Projectontwikkelaars hebben op verschillende plaatsen al grond aangekocht. De gemeenteraad staat onder druk om toch ergens woningbouw toe te staan.

Er zijn, bijvoorbeeld, ook plannen voor het wilgenveld, waar ik langs rij als ik boodschappen ga doen. Ook een mooi, open, stuk groen. Er was een andere politieke partij die zich uitsprak tegen die plannen.

Als iedereen alleen maar probeert om de nieuwbouw in zijn eigen achtertuin tegen te houden, wat schieten we er dan mee op ? Het is niet gemakkelijk om aan een woning te komen in ons dorp. Al die mensen moeten toch ergens wonen.

In buurgemeente Baarn is een lokale partij de grootste geworden. Daar kijken we ook met belangstelling naar, want daar gaan ze over de plannen rondom Paleis Soestdijk. Bouwplannen. Een hotel en een woonwijk zouden er moeten komen. En wat de winnaars van de verkiezingen daarvan denken wordt mij niet direct duidelijk.

Mag er dan nergens iets nieuws gebouwd worden ? Nou, er is in ons dorp ook een verlaten bedrijfsterrein. Ik heb de berichten niet precies gevolgd, maar begreep dat er ook plannen zijn om daar woningen te bouwen. Mooi, zou ik denken, maar het schijnt dat er onenigheid is over de precieze invulling.

De verkiezingen zijn gewonnen, maar de problemen daarmee nog niet verdwenen...

De Strip is gemaakt door de Geheimzinnige Hulpman.

 

Klik hier voor deel 1 - deel 2 - deel 3 - deel 4 - deel 5 - deel 6 - deel 7 - deel 8 - deel 9 - deel 10 - deel 11 - deel 12 - deel 13 - deel14 - deel 15 - en deel 16 van dit verhaal. 

Klik hier voor deel 1 - deel 2 - deel 3 en deel 4 van het vorige verhaal.

 

 

Klik op de tekening voor een grotere weergave. 

Bezoek ook onze internationale, Engelstalige, website: The Amazing Comics Men

 

Een straatzanger met een opnamestudio

De Britse muziekjournalist David Hepworth schrijft dat bekende zangers vaak ook goede acteurs zijn. Daarmee bedoelt hij dat ze, als ze zingen, ook al een rol spelen. Bruce Springsteen is niet echt een toffe arbeidersjongen, van David Bowie weten we dat hij een paar keer een ander personage aannam.

Er zijn nog andere voorbeelden. Harry Belafonte, geboren in New York en aanvankelijk jazzzanger, vond zichzelf opnieuw uit als koning van de Calypso. Big Bill Broonzy, in de jaren '30 leidinggevend in de Chicago bluesscene, kwam in de jaren '50 naar Europa als folk-blueszanger van het platteland.

Hepworth noemt ook Seasick Steve, een ruige Amerikaan, die met een gitaar met maar drie snaren en stampend op een houten kistje, de indruk geeft van een rondtrekkende straatzanger. In werkelijkheid heeft Steve een hele loopbaan achter zich als muzikant in allerlei bandjes en gaf hij ooit leiding aan zijn eigen opnamestudio. Het geeft allemaal niets, de muziek blijft best leuk, soms zelfs erg goed.

Ik ben momenteel aan het lezen in een boek dat geschreven is door Todd Snider, een folkzanger uit Amerika. Snider treedt op als een overjarige hippie, met lange haren en een flodderige hoed en staat bekend om de lange verhalen die hij tussen zijn liedjes vertelt. Je zou hem ook een stand-up comedian kunnen noemen die af en toe een liedje zingt.

Todd schrijft in zijn boek hoe hij als jongen gegrepen werd door de muziek van Jerry Jeff Walker. Die is bij ons misschien niet zo bekend, maar de meesten zullen het nummer 'Mr. Bojangles' wel kennen, dat Walker schreef en dat, ondermeer, een hit was voor Sammy Davis Jr.

Walker is een ruige cowboy, uit het zuiden van de VS, die rondtrekt met zijn gitaar en her en der optreedt, tussen de drinkgelagen en andere wilde avonturen door. 'Mr. Bojangles' zou hij geschreven hebben nadat hij dronken in een politiecel terechtkwam en daar een andere dronkenlap ontmoette die goed dansen kon.

Hij was een idool voor Todd Snider, die na een optreden van Walker zelf besluit om een rondtrekkende zanger te worden. Sterker nog: hij wil Jerry Jeff Walker worden. Hij volgt zijn voorbeeld, bestudeert zijn platen, zingt zijn liedjes en probeert zoveel mogelijk van zijn optredens te zien. Op een zeker moment raken de twee zelfs bevriend.

Maar voor het zover is probeert een vriend Snider ervan te overtuigen dat Jerry Jeff Walker een oplichter is. Okee, hij heeft een paar leuke liedjes geschreven, maar hij is helemaal geen cowboy uit het zuiden van de VS. Eigenlijk heet hij Ronald Crosby en is hij niet ver van New York geboren.

Aanvankelijk speelde hij daar in de folkclubs van de jaren '60. Later nam hij zijn artiestennaam aan, verhuisde naar Texas en maakte hij naam in de outlaw countrymuziek. De Jerry Jeff Walker die Todd Snider zo aanbad was een constructie, een imago, een rol die Ronald Crosby speelde.

Voor Snider maakte dat geen verschil, hij hield niet minder van zijn idool. Sterker nog: als Ronald Crosby zich kon veranderen in de geweldige Jerry Jeff Walker, wat zou de eenvoudige Todd Snider dan niet kunnen worden ? Alles was mogelijk.

Als je Wikipedia erop naslaat dan kun je lezen dat Snider weliswaar optreedt als wazige hippie maar ondertussen een eigen platenmaatschappij heeft. Hij bracht een hele reeks albums uit. Zijn liedjes werden door allerlei artiesten opgenomen, zelfs door Tom Jones.

Snider speelt zijn rol met overtuiging, zoek hem maar op op YouTube. En hij schreef een amusant boek, 'I Never Met A Story I Didn't Like – Mostly True Tall Tales', dat ook te koop is als e-boek. Maar de titel zegt het al: je moet niet alles geloven wat je leest.

 

 

De Strip is gemaakt door de Geheimzinnige Hulpman.

 

Klik hier voor deel 1 - deel 2 - deel 3 - deel 4 - deel 5 - deel 6 - deel 7 - deel 8 - deel 9 - deel 10 - deel 11 - deel 12 - deel 13 - deel14 en deel 15 van dit verhaal. 

Klik hier voor deel 1 - deel 2 - deel 3 en deel 4 van het vorige verhaal.

 

 

Klik op de tekening voor een grotere weergave. 

Bezoek ook onze internationale, Engelstalige, website: The Amazing Comics Men

 

Het is weer zondagochtend

De zon komt oranjerood op, achter de bomen van het Slangenbosje. De kauwtjes strekken hun vleugels, na een koude nacht. Er ligt rijp op het grasveld en de auto's in de straat. Rook kringelt op uit de schoorstenen, er is geen wolkje aan de lucht.

Bij ons is alles rustig en vredig, terwijl in Oost-Europa honderdduizenden mensen op de vlucht zijn. Het is een drama, maar daar hoef ik jullie niets over te vertellen.

Ik volg het nieuws maar mondjesmaat. Ik hoop dat het snel afgelopen is met schieten en bombarderen. Dat al die mensen weer terug naar huis kunnen, dat Rusland een betere leider krijgt. Met de meeste dictators loopt het niet goed af, dus dat geeft nog een beetje hoop.

Ik hoop ook dat de voorstanders van kernenergie zich achter de oren krabben. Ons nieuwe kabinet heeft plannen om, in ons land, nieuwe centrales te bouwen. Maar afgelopen week konden we zien dat, als er een dictator, of terrorist, of een terroristische dictator, het op zijn heupen krijgt, zo'n centrale een doelwit kan worden.

Oekraïne is een groot land. Ze hebben daar ervaring met het verongelukken van kerncentrales. Maar waar zouden wij heen moeten als het mis gaat met een kerncentrale ? Zelfs al zet je zo'n ding neer bij de Duitse of Belgische grens. Dat maakt vluchten naar België en Duitsland direct al moeilijker.

Eigenlijk vind ik dat, als je dan toch met alle geweld een nieuwe kerncentrale wil, die dan maar op het Binnenhof gebouwd moet worden. Of is dat te gek gedacht ?

Er zijn mensen die zeggen dat, als we over willen stappen op duurzame energie, we wel kernenergie zullen moeten inzetten. Want de economie blijft maar groeien en we zullen steeds meer stroom nodig hebben en dan red je het niet met alleen maar zon en windkracht.

Maar er zijn anderen die waarschuwen dat we zullen moeten besparen en moeten krimpen in ons energieverbruik. Dat het een illusie is te denken dat we maar eeuwig door kunnen groeien en consumeren. Als we eenvoudiger gaan leven hebben we geen kernenergie en Russisch gas nodig.

Serieuze problemen voor de zondagochtend. Draai je nog eens om. Slaap nog even door. Ga ontbijten met een croissantje. Laat de hond uit. Vrede op Aarde.

 

De Strip is gemaakt door de Geheimzinnige Hulpman.

 

Klik hier voor deel 1 - deel 2 - deel 3 - deel 4 - deel 5 - deel 6 - deel 7 - deel 8 - deel 9 - deel 10 - deel 11 - deel 12 - deel 13 en deel14 van dit verhaal. 

Klik hier voor deel 1 - deel 2 - deel 3 en deel 4 van het vorige verhaal.

 

 

Klik op de tekening voor een grotere weergave. 

Bezoek ook onze internationale, Engelstalige, website: The Amazing Comics Men