De Nationale Tuin- en Balkonvogeltelling 2020

Jazeker, het is weer zo ver. De vaste lezers weten dat ik elk jaar meedoe met de Nationale Tuinvogeltelling. Meestal komen er niet zo heel veel vogels op mijn balkonnetje, in het halve uur dat je er voor uit moet trekken, maar toch.

Om dat te compenseren heb ik vorige keer mijn telling ingevoerd via de website van de Jaarrond Tuintelling. Daar kun je meerdere tellingen kwijt, voor elke dag één, bijvoorbeeld.

Maar achteraf gezien vond ik dat een beetje flauw, dus dit jaar doe ik weer ouderwets, één keer een half uur, en alleen de vogels die echt op mijn balkon komen. Tenzij er iets heel spectaculairs in de boom aan de overkant landt. Een zeearend of zo.

Dus om kwart over negen, zaterdagochtend, vul ik het vogelvoer aan. Vogelpindakaas in mijn zelfgemaakte houder, gepelde pinda's in de voedersilo, strooivoer in het voederhuisje en zonnepitten in het bakje aan het raam. De vetbolhouder is bijna leeg, maar ik heb geen kans gezien om nieuwe bollen te kopen deze week, dus moet het maar zo.

Om half tien zit ik klaar, met pen en papier, een kopje thee en mijn fototoestel. Direct zit er al een boomklever bij het strooivoer en later zelfs twee. Daarna wisselen pimpelmees, merel, koolmees, kauw en houtduif elkaar in vlot tempo af.

Ik probeer foto's te maken, maar het weer is zo donker dat ze wel niet erg scherp zullen zijn. Mijn thee wordt koud, tijd voor aantekeningen heb ik bijna niet. Na een half uur is de eindstand: Boomklever 2, Pimpelmees 1, Merel 1, Koolmees 2, Kauw 3 en Houtduif 3. Het roodborstje dat om kwart over tien kwam mag ik helaas niet meer meetellen en ook geen zeearend, dus.

Ook vandaag kun je nog meedoen met de telling. Invoeren kan op de website van Tuinvogeltelling.nl of de Jaarrond Tuintelling. 

Toen ik vanochtend keek hadden er ruim 34.000 vogelliefhebbers een telling doorgegeven en waren er meer dan 650.000 vogels geteld. Je kunt op de website ook je eigen telling opzoeken, op de kaart, en zien hoeveel mensen er in jouw buurt, stad, dorp of provincie geteld hebben.

Is het allemaal ook echt nuttig ? Ach, het is maar een eenmalige steekproef en zo heel veel conclusies zul je er niet uit kunnen trekken. Maar leuk is het wel en als je echt een half uur achtereen uit je raam zit te kijken zie je toch weer meer dan anders.

Mijn foto's zijn trouwens best gelukt en te zien op Twitter en Facebook .  

De Strip: De strip - die los staat van het geschreven bericht - is gemaakt door de Geheimzinnige Hulpman. 

Klik hier voor deel 1 - deel 2 - deel 3 - deel 4 - deel 5 - deel 6 - deel 7 - deel 8 - deel 9 - deel 10 en deel 11 van dit verhaal.

Klik hier voor deel 1 - deel 2 - deel 3 en deel 4 van het vorige  verhaal. 

Klik op de tekening voor een grotere weergave. 

Bezoek ook onze internationale, Engelstalige, website: The Amazing Comics Men

Mensen, wat een week

Het schoot er in, zeggen we dan. Gisterenochtend reikte ik over de tafel, om iets te pakken dat net te ver weg stond, en er schoot een kramp in mijn onderrug. Dat kon er ook nog wel bij, deze week.

Het begon nog best goed. Ik schreef eerder over de werkzaamheden aan het leidingnetwerk in onze straat. De werklieden waren maandagochtend bij de stoep voor ons huis aangekomen. Ik wilde nog even boodschappen doen. Dus riep ik, vanaf het balkon, of ik er zo nog door zou kunnen met mijn scootmobiel.

Geen probleem, was het antwoord, we laten de tegels voor de deur nog wel even liggen.

Ik dus snel naar beneden en die mannen toewuiven en bedanken en naar de supermarkt. Maar bij terugkomst bleek dat, bij het deel waar nog tegels lagen, de stoeprand te hoog was. Er kwam direct een vriendelijke werkman aanlopen om me, met scootmobiel, boodschappentassen en al, de stoep op te helpen. Aardige gasten.

Maar dan een paar dagen later. De straat was inmiddels een hindernisbaan, met zandhopen, stapels stenen, rood-witte hekken en rondrijdend bouwverkeer. Mijn vrouw manoeuvreerde haar autootje daar voorzichtig langs toen er een vuilniswagen de straat in kwam rijden. Klaarblijkelijk zag de chauffeur haar over het hoofd, want terwijl zij een geparkeerd voertuig probeerde te omzeilen dacht hij haar te kunnen passeren.

Het resultaat was een botsing die de linkervoorkant van onze trouwe, twintig jaar oude Toyota onherstelbaar vernielde. Gelukkig bleef mijn vrouw zelf ongedeerd.

Een dag later, we waren net een beetje bekomen van de schok en probeerden ons mentaal voor te bereiden op een autoloos tijdperk, kregen we het bericht dat één van mijn beste internetvrienden, Ronald Blonk, was overleden.

Het was geen verrassing, hij was al maanden ernstig ziek. Ik wil er ook niet overdreven dramatisch over doen, ik heb Ronald maar twee keer echt ontmoet. Als mensen me op Facebook condoleren, vind ik dat zelfs een beetje gênant. Zijn vriendin, familie, vrienden die hem dagelijks zagen hebben veel meer recht op medeleven.

Maar toch. De afgelopen jaren had ik vrijwel dagelijks contact met Ronald omdat we, met twee andere redacteuren, de Top 200.000 maakten. Dat waren meestal geen diepgravende gedachtewisselingen, hoewel die ook wel voorkwamen. Maar zelfs als je met iemand, voornamelijk op een luchtige manier en via internet, communiceert kun je toch een sterke band opbouwen.

En ik kon het erg goed vinden met Ronald. Hij was een paar jaar ouder dan ik, wat resulteerde in een iets andere muzikale smaak, maar verder zaten we vaak op één lijn. Als dat niet zo was dan verstond Ronald de kunst van het, op een leuke manier, met me oneens te zijn. Ik ben niet zo'n liefhebber van keiharde discussies, waarbij het eigen gelijk tegen elke prijs behaald moet worden. Maar op een lollige manier elkaar de maat nemen, dat hou ik wel van. En daar was Ronald sterk in.

Ik hoor nu van andere internetvrienden dat ze dachten dat wij elkaar al van jongs af aan kenden, maar dat is niet zo. Maar klaarblijkelijk komt het wel voor dat je iemand ontmoet, al is het maar in de virtuele wereld van Facebook, waarbij je wel die indruk krijgt.

We zullen verder moeten zonder Ronald en dat zal ook wel lukken. Maar het was zoveel leuker geweest als hij nog even gebleven was.

De Strip: De strip - die los staat van het geschreven bericht - is gemaakt door de Geheimzinnige Hulpman. 

Klik hier voor deel 1 - deel 2 - deel 3 - deel 4 - deel 5 - deel 6 - deel 7 - deel 8 - deel 9 en deel 10 van dit verhaal.

Klik hier voor deel 1 - deel 2 - deel 3 en deel 4 van het vorige  verhaal. 

Klik op de tekening voor een grotere weergave. 

Bezoek ook onze internationale, Engelstalige, website: The Amazing Comics Men

Opgebroken straat en waarschuwende email

Anderhalve maand geleden schreef ik dat mijn scootmobiel een versleten onderdeel had, dat te duur was om te vervangen en dat ik daarom een nieuwe scootmobiel zou krijgen. Laatst vroeg iemand me hoe het daar mee stond, maar ik moest hem teleurstellen, ik rijdt nog steeds met het vervangende voertuig en heb nog niets gehoord van de leverancier.

Afgelopen week nog ben ik twee keer naar de supermarkt gereden. De laatste keer was zelfs een beetje spannend omdat de straat opgebroken was. Dat wil zeggen: werklieden zijn al maanden bezig met opbreken van stoepen en straten, in onze buurt, om nieuwe leidingen te leggen. Het grasveldje naast de flat, waar in de zomer elke week de wilde bloemen weggemaaid worden, is nu bijna verdwenen onder containers, zandhopen, steenbergen en graafmachines.

Links en rechts van ons huis lag de stoep al open, maar net voor onze buitendeur niet. Dus ik haastte me naar buiten in de hoop dat ik, bij thuiskomst, ook weer zonder moeite naar binnen zou kunnen rijden. Ik had al visioenen van potige wegwerkers die mij, met scootmobiel en al, over de zandhopen en stapels stenen zouden moeten tillen. Maar nee, was uiteindelijk allemaal niet nodig, ik kon zo weer terug de kelder in.

We kregen ondertussen kaartjes in de bus, van de netwerkbeheerder, over wanneer het water afgesloten zou zijn. En brieven, over het op afstand opnemen van de meterstanden. En mails van de energiemaatschappij, over het energiegebruik. Vroeger was dat één bedrijf, bij ons de Provinciale Utrechtse Energie Maatschappij, PUEM. Die legde leidingen, leverde gas en stroom en stuurde de rekening. Maar omdat we zo nodig vrije marktje moeten spelen zijn dat nu verschillende instanties.

Ik schreef eerder al eens dat we een slimme energiemeter kregen en wat later ook een slimme boiler. Om dat allemaal optimaal te laten werken geeft de netwerkbeheerder de meterstanden nu elk kwartier door. Vroeger kwam de meteropnemer aan huis, nu gaat het draadloos.

Elke maand krijg ik nu een mail over ons energieverbruik en meestal is dat ongeveer gelijk aan de voorgaande maanden. Maar de laatste tijd krijg ik waarschuwingen dat het energieverbruik is gestegen en dat ik na moet gaan wat er aan de hand is.

Als ik het dan rustig bestudeer blijkt er eigenlijk niets aan de hand. Wij gebruiken vrij veel stroom, omdat we warm water maken met die elektrische boiler. Veel andere huishoudens doen dat met de verwarmingsketel en gebruiken daardoor meer gas. Wij hebben geen eigen ketel, daar is een aparte voorziening voor die de centrale verwarming voor het hele flatblok bedient. De rekening daarvoor komt niet van de energiemaatschappij.

We gebruiken dus maar heel weinig gas, alleen om te koken, niet om te stoken. Kort geleden gingen onze magnetron en onze waterkoker stuk. We hebben dus in de laatste maanden meer gas gebruikt om thee te zetten en zo.

In procenten lijkt het heel veel, een verschil van wel 40% ! Maar 40% meer dan bijna niets is nog steeds maar een klein beetje.

In geld uitgedrukt hebben we misschien voor 3 euro meer gas gebruikt. Tegelijkertijd is het elektriciteitsgebruik een beetje gedaald. Maar een paar procent van een heleboel, lijkt maar een klein beetje. Dus daar kijkt de energiemaatschappij niet naar. Als je de twee tegen elkaar wegstreept is er nauwelijks verschil in verbruik.

Het is wel mooi al die moderne technische mogelijkheden en eerdaags gaat alles ook nog door nieuwe leidingen, maar al die extra informatie kan ook voor onnodige paniek zorgen. 

De Strip: De strip - die los staat van het geschreven bericht - is gemaakt door de Geheimzinnige Hulpman. 

Klik hier voor deel 1 - deel 2 - deel 3 - deel 4 - deel 5 - deel 6 - deel 7 - deel 8 en deel 9 van dit verhaal.

Klik hier voor deel 1 - deel 2 - deel 3 en deel 4 van het vorige  verhaal. 

Klik op de tekening voor een grotere weergave. 

Bezoek ook onze internationale, Engelstalige, website: The Amazing Comics Men

Hoe ga ik hem dat vertellen ?

Ik droomde dat ik met mijn vader aan het klussen was. We legden vloerbedekking en waren aan het schilderen. Op een zeker moment hadden we een nieuwe vloer in de keuken gelegd en mijn vader had die wit geschilderd. Hij ging vervolgens naar het balkon, voor weer een andere klus.

Ik dacht: Ik ga vragen of hij nog iets drinken wil. En ik liep, zonder er bij na te denken, door de keuken, naar de balkondeur. Tot ik met mijn sokken vast plakte aan de nog natte verf op de nieuwe vloer. Shit, dacht ik, daar zal mijn vader niet blij mee zijn.

Ik scheurde me los en liep achteruit de keuken uit. Hoe ging ik hem dit vertellen ? Als ik nou eerst iets te drinken voor hem haalde, dan zou hij vast milder gestemd zijn, als ik hem daarna het slechte nieuws vertel over de keukenvloer, bedacht ik.

Je kon ook door de slaapkamer naar het balkon en toen ik daar aankwam zag ik mijn vader net een groot glas bier pakken. Dat deel van mijn plan viel dus in duigen. Er zat niets anders op dan hem mijn ongelukje met de vloer op te biechten en de gevolgen te aanvaarden.

Hoe het verder met mijn droom afliep weet ik niet meer, maar het is wel gek dat ik, zelfs in mijn slaap, een manier probeerde te verzinnen om het slechte nieuws te verzachten. Niet dat mijn vader nu zo'n knorrig type is dat meteen ontploft als er eens iets fout gaat. Het is meer de reflex die ik klaarblijkelijk heb.

Als er iets fout gaat kun je verschillende dingen doen. Je kunt proberen het te verdoezelen, of te verzwijgen. Je kunt een smoes verzinnen, of je kunt het gewoon vertellen. Maar als je het vertelt kun je dat doen zonder omwegen, recht voor zijn raap, of op zo'n manier dat het niet te hard aankomt.

Je kunt ook nog de schuld op een ander schuiven, natuurlijk, maar dat komt zelfs in mijn dromen niet in me op. Het valt me wel op dat er in dromen vaak dingen fout gaan, of in ieder geval een stuk moeizamer dan je normaal zou verwachten. Als je iets zoekt kun je het niet vinden, als je ergens heen wil raak je de weg kwijt, apparaten werken tegen enzovoort.

Of dat iets algemeen menselijks is, of dat alleen ik dat heb, zou ik niet weten. Toen ik mijn vader over mijn droom vertelde zei die dat het bij hem ook zo was. Dus misschien is het iets erfelijks ?

In het dagelijkse leven gaat er natuurlijk ook wel eens iets verkeerd, maar zo'n enorme kluns ben ik nou ook weer niet. Doorgaans denk ik redelijk goed na, voor ik dingen doe en zoek ik van te voren de route op, voor ik ergens heen ga.

Maar ik heb ook wel eens in de natte verf gegrepen. Zo'n ramp is dat nu ook weer niet, gewoon schuren en overschilderen.

De Strip: De strip - die los staat van het geschreven bericht - is gemaakt door de Geheimzinnige Hulpman. 

Klik hier voor deel 1 - deel 2 - deel 3 - deel 4 - deel 5 - deel 6 - deel 7 en deel 8 van dit verhaal.

Klik hier voor deel 1 - deel 2 - deel 3 en deel 4 van het vorige  verhaal. 

Klik op de tekening voor een grotere weergave. 

Bezoek ook onze internationale, Engelstalige, website: The Amazing Comics Men

Gelukkig 2020 !!

De beste wensen,

De Stripmannen