zondag 30 oktober 2011

Ik ben iets en twee jongens ravotten met een bromfiets.



Ik ben iets en twee jongens ravotten met een bromfiets. Even later rijden ze weg...

Ik ben iets dat kan zien en ik zie een oud vrouwtje dat vertelt over haar jonge jaren, als non in Afrika. Wat ben ik ? Waar ben ik ? En wat is mijn verbinding met dat oude vrouwtje...?

Ik ben een hoofd dat op een kussen ligt ! Ik zie nu letters van links naar rechts bewegen...

Ik ben een hoofd op een kussen, maar er zit meer aan mij vast. En naast me ligt iemand te slapen.

Langzaam begint het tot me door te dringen dat ik mezelf ben, een mens, een man en dat ik op mijn rug in bed lig. Ik beweeg wat onwennig met mijn handen en armen. Naast me ligt mijn vrouw. Aan het voeteneind staat de TV nog aan...

Dit ontwaken, alsof je een steentje in een stille vijver gooit en je bewustzijn zich langzaam uitrolt, maakte ik een paar dagen geleden mee. Ik had drie dagen met hoge koorts op bed gelegen, als gevolg van een infectie. Voor het eerst in dagen had ik even koortsvrij geslapen.

Bij het wakker worden wist ik dus even niet waar ik was, maar ook niet wat ik was. Ik had geen beleving van mijn eigen lichaam. In eerste instantie voelde ik me een oog dat iets zag. De beelden van de televisie.

In de psychiatrie noemt men dit effect 'depersonalisatie'. Als het ernstige vormen aanneemt en niet, zoals bij mij, na een minuutje wegtrekt, kan het zich tot een depersonalisatie-stoornis ontwikkelen. Patiënten ervaren hun omgeving als onwerkelijk, maar hebben soms ook moeite met het herkennen van hun eigen gezicht, of lichaam.

Goed, zover is het met mij niet gekomen. Als eenmalige ervaring was het al bijzonder genoeg. Depersonalisatie komt trouwens ook voor bij ernstig slaaptekort, bijvoorbeeld ten gevolge van een jetlag. Door mijn ziekte had ik dagen slecht geslapen, dus zal daar de verklaring liggen.

De menselijke geest is een wonderlijk ding...

Zie ook Wikipedia (de Engelse versie is weer veel uitgebreider)

donderdag 27 oktober 2011

Een zonsopkomst is altijd mooi meegenomen


We mochten vanochtend weer niet klagen...


De foto's zijn gemaakt tussen 7:17 uur en 7:40 uur ...


Met dank aan de kleurrijke schilderhand van Moeder Natuur...


zaterdag 22 oktober 2011

Zet er maar een kruis over...


Sorry, beste mensen, ik was afgelopen week even niet in staat om aan het internetleven deel te nemen. Ik hoop dat het volgende week weer de goede kant op gaat...

De foto is van vanochtend.

zaterdag 15 oktober 2011

Wij zijn die 99 procent



'Nederland is het op één na grootste belastingparadijs voor grote bedrijven', lees ik in de krant van vrijdag. Via ons land wordt 8000 miljard gesluisd zonder dat de fiscus er een vinger naar uitsteekt. Ons kabinet bezuinigt liever op allerlei sociale regelingen, culturele subsidies, natuur en milieu.

Het argument zal zijn dat als bedrijven meer belasting moeten betalen, ze misschien uit zullen wijken naar het buitenland. Bij burgers met kleine inkomens, door werkeloosheid, ziekte of handicap, is dat risico waarschijnlijk minder groot.

Toen de financiële crisis, een paar jaar terug, flink aan het woeden was werd er hier en daar geroepen, dat dit het einde van het kapitalisme zou worden. Zover is het nog niet gekomen. Met de banken en verzekeraars, die toen in de problemen waren, gaat het inmiddels weer prima. De oude orde is zo goed mogelijk hersteld en er worden weer mooie bonussen uitgedeeld.

Maar de volgende crisis dient zich aan. Griekenland en misschien ook Portugal en Spanje raken in de problemen. Die moeilijkheden zijn mede veroorzaakt door de financiële instellingen. Hulp die Europa geeft verdwijnt ook grotendeels naar de kredietverstrekkers.

Zo modderen we verder. Maar niet iedereen is het daar stilzwijgend mee eens. In de VS hebben demonstranten zich verzameld op Wallstreet, om te protesteren tegen de groeiende sociale en economische ongelijkheid. 1 procent van de Amerikanen bezit meer dan de overige 99 procent bij elkaar, roepen ze. Wij zijn die 99 procent en we willen een eerlijkere verdeling.

Een zelfde soort protest klonk eerder op in Spanje en Israël. En ook de opstanden in de Arabische wereld waren voor een deel economisch geïnspireerd. Vandaag, op 15 oktober, is er een actie in ons land. In Den Haag en Amsterdam komen mensen samen. Onder de noemer Occupy Amsterdam zal, onder meer, het beursplein in de hoofdstad bezet worden.

Een sympathisant probeerde op tv uit te leggen wat de demonstranten willen. Helemaal duidelijk werd dat niet. Verandering, eerlijker delen, vooruitgang, betere oplossingen voor de problemen. Een politieke beweging is het nadrukkelijk niet. Er is ook geen overkoepelende organisatie. De demonstranten kennen elkaar via het internet, sociale media als Twitter en Facebook.

Dat maakt het moeilijk om uit te vinden wat de doelen van deze demonstratie zijn. Op de website occupyamsterdam.nl vindt ik een verklaring die besluit met: 'We hebben een revolutie nodig die het welzijn van mens, maatschappij en aarde weer bovenaan zet. We vragen om verdieping en bewustwording. Een begrip dat enkel kan vragen om verandering. Dat begint bij het individu, maar samen vinden we elkaar en maken het verschil. Laten we ons verzamelen en invulling geven aan ideeën voor de dag van morgen.'

Presentator en documentairemaker Jelle Brandt Corstius, die bij de actie steunt, zegt: 'Ik ben boos op iedereen. De banken, de markten maar ook gezinnen. Iedereen heeft zich onverantwoord gedragen en ik zie liever dat we nu betalen dan dat we de rekening doorschuiven. (...er is) niks veranderd sinds 2008. Waarom zijn er inmiddels bijvoorbeeld niet ietsje meer regels voor banken?'

Een ander bericht, op de website van AT5, meldt dat de helft van de Nederlanders het eens is met de actie. Via Facebook hebben duizenden personen zich aangemeld om mee te doen. Een wereldwijde petitie, van avaaz.org, om de bezetters van wallstreet te ondersteunen, is inmiddels door bijna 700.000 mensen ondertekend.

Ik ben benieuwd wat de opkomst uiteindelijk zal zijn. Of het de demonstranten lukt om hun doelen duidelijk te maken. En of er werkelijk iets gaat veranderen. Het is hoe dan ook interessant en bemoedigend. Want ook ik behoor tot die 99% en dan is het prettig dat er mensen zijn die voor je opkomen.

Aanvulling van Aad Verbaast: Vandaag wordt in 951 steden in 82 landen geprotesteerd en daarmee geijverd voor een "global change".

Zie ook: 15october.net



De Strip: Dit deel van het Stripmannen-vervolgverhaal is weer gemaakt door de Geheimzinnige Hulpman. 


Bezoek ook de website van  de Geheimzinnige Hulpman !


Lees ook de vorige hoofdstukken: De Wind - Snuf de Hond - Muzikale Droom - Theo en Francien - Motorfietsen en Sportwagens - De Klaveet - Hot City - Teringhond - Het is niet wat je denkt - Zork - Slapend rijk - Hoe het verder ging met Theo  - In het Theater - Túareg en de Zwarte Toren

 

donderdag 13 oktober 2011

Nog wat spreeuwen-actie


Dat zal je altijd zien. Gisteren plaatste ik een paar foto's en een filmpje van een zwerm spreeuwen. 
Vandaag kwam ik ze weer tegen, maar nu scheen de zon...



woensdag 12 oktober 2011

Een zwerm spreeuwen



In het najaar en de winter vinden vogels het vaak prettig om met soortgenoten op te trekken 
in groepen, soms enorme zwermen. Vooral spreeuwen staan daar om bekend. Het is vast gezelliger dan alleen, maar ook veiliger en handig als je voedsel zoekt.


Gisteren zag ik een groepje spreeuwen in de top van een berkenboom, niet ver van mijn huis.

Twee jaar geleden maakte ik een filmpje van een soortgelijk zwermpje boven ons dorp...



dinsdag 11 oktober 2011

De bosuil met zijn legendarische roep



Sinds een paar dagen hoor ik 's nachts de bosuil weer roepen. Een roep die zo legendarisch is dat in elke film, bij een nachtelijke scene, het geluid van de Europese bosuil wordt afgespeeld. Of die uilensoort nou voorkomt, in de omgeving waar de film gemaakt is, of niet.

Uit de volksmond hoor je verschillende meningen als het om uilen gaat. De wijze uil, aan de ene kant en het domme uilskuiken aan de andere. Of zou er mee bedoeld worden dat wijsheid met de jaren komt ?

De uil is een mysterieus wezen, dat geluidloos door de nacht vliegt en alleen af en toe zijn beangstigende roep laat horen. Toch zijn er veel mensen die van uilen houden. Al jaren behoren ze bij de populairste vogels om per webcam te volgen.

Zou het door het menselijke gezicht van de uil komen ? Met zijn naar voren gerichte ogen en ronde kop ? Ik weet het niet. Misschien zijn het wel de aandoenlijke uilskuikens, in hun witte donspakje, die ons hart sneller doen kloppen. Ze kunnen in elk geval erg koddig om zich heen kijken en gaan al jong aan de wandel.

In deze tijd van het jaar zijn de jongen al uitgevlogen en maken vader en moeder zich op voor het volgende seizoen. Veel andere vogels doen dat in stilte. Die gaan hun veren ruien en proberen daarna, op hun gemakje, de winter door te komen.

De bosuil niet, die is juist nu druk bezig zijn territorium af te bakenen. Daarom kun je hem al in het najaar horen roepen. Het bekende langgerekt oeoeoeoeo, gevolgd door een korte stilte en dan oe-oehoeoe. Waarbij de laatste toon bibberend wegsterft. Ook hoor je mannetje en vrouwtje af en toe naar elkaar roepen. Dat klinkt dan meer als kwiejit, of kjiewit.

Gezien heb ik ze bij mijn huis nog nooit. Dus voor de tekening, die ik vorig jaar maakte, heb ik gebruik gemaakt van foto's. Als een bosje uilen bij elkaar zie je de oehoe bovenaan, daaronder links de kerkuil, rechts de bosuil en onderaan de steenuil. De tekening en delen van de tekst verschenen eerder op het VK-blog.

Meer informatie over de bosuil bij Vogelbescherming Nederland en Wikipedia  (de Engelse beschrijving op Wikipedia is veel uitgebreider...)

zondag 9 oktober 2011

Billy the Kid – Vroeger speelden we indiaantje



Kleine D. speelt gewelddadige schietspellen op zijn computer. Wij speelden vroeger indiaantje, of liever cowboytje. Want ik denk dat we meer namen van bekende blanke revolverhelden kenden dan van Indiaanse krijgers.

Het klinkt misschien onschuldiger dan 'World of Warcraft', maar wij schoten elkaar ook neer met onze klappertjes-pistolen. In het familie-album zit een foto van mij, met een schoolvriendje, gekleed in cowboypakken, speelgoedwapens in de hand, elk gezeten op de leuning van een stoel.

Die stoelleuningen waren onze paarden. Wij gebruikten onze fantasie, gevoed door televisieseries als Rawhide, High Chaparal, Bonanza en Gunsmoke. En het stripblad Pep waar niet alleen de strip Lucky Luke, over de man die sneller schoot dan zijn schaduw, te vinden was, maar ook de verhalen van Anton Quintana, over echte figuren uit het Wilde Westen.

Ik kan de namen nog zo opdreunen Billy the Kid, Buffalo Bill, Wild Bill Hickok. Heetten alle cowboys Bill ? Nee, je had ook nog Jesse James, cowgirl Calamity Jane en Judge Roy Bean. Van indianen kan ik uit mijn hoofd in ieder geval Geronimo noemen, Cochise en Crazy Horse. Hiawatha had een nogal kinderlijke strip in de Donald Duck, maar is ook een historische figuur.

Het is dus niet vreemd dat mijn kinderhart verheugd opsprong toen onlangs de enige foto van Billy the Kid geveild werd voor 2.3 miljoen dollar
Het is een bruinige en vlekkerige afbeelding van een slungelige jongeman. Hij draagt een zwarte, gedeukte hoed en houdt een geweer in de hand.

Zoals over alle hierboven genoemde figuren is over Billy the Kid een heleboel informatie te vinden op internet. Niet lang geleden zag ik bovendien een BBC-documentaire over hem. Men reconstrueerde zijn criminele loopbaan en de conclusies was dat het allemaal zover niet had hoeven komen, als het rechtssysteem in de VS indertijd wat betrouwbaarder was geweest.

Billy, die in 1859 geboren werd als William Henry McCarty, maar bekender is onder de naam William H. Bonney, schoot volgens de legende 21 mensen dood. Volgens Wikipedia is 4 tot 9 waarschijnlijker.

Er is veel onzeker over zijn leven. Men zegt dat het een prima knul was, die alleen wel eens, uit noodzaak, een klein diefstalletje pleegde. Maar uiteindelijk liep het toch lelijk uit de hand.

De eerste man die hij neerschoot, in 1877, zou hem aangevallen en mishandeld hebben. Een geval van zelfverdediging dus. Maar op de redelijkheid van de rechtbank durfde Billy niet te vertrouwen en dus sloeg hij op de vlucht.

Een jaar later raakte hij betrokken in de Lincoln County War, een ruzie tussen veeboeren in New Mexico. Er vielen meerdere doden en Billy bleek uiteindelijk in het verliezende kamp te zitten. Hij week uit naar Texas, maar keerde terug om te getuigen in een rechtszaak over de affaire.

Er was hem beloofd dat hij na zijn getuigenis vrij zou zijn om te gaan, maar toen die belofte niet waar gemaakt leek te worden nam hij de benen. Er werd een prijs op zijn hoofd gezet en zijn naam werd genoemd in verband met een aantal daaropvolgende schietpartijen.

In 1880 werd Billy gearresteerd door een posse geleid door Pat Garrett. Hoewel Billy elke betrokkenheid, in de misdaden waarvan hij beschuldigd werd, ontkende werd hij ter dood veroordeeld. Hij wist te ontsnappen, maar doodde daarbij zijn 2 bewakers. Een jaar later werd hij door Garrett achterhaald en doodgeschoten.

Al die revolverhelden en nobele wilden uit het Westen, hebben dat soort sensationele levensverhalen. Tot op de huidige dag houden ze de liefhebbers bezig. Zo werd in 2010 nog een verzoek gedaan om Billy the Kid postuum gratie te verlenen. De gouverneur van New Mexico wees het uiteindelijk af omdat er teveel onduidelijkheden waren.

Lees het maar na op internet: About Billy the Kid 
of deze site gemaakt in samewerking met Discovery Channel. 


De Strip: Dit deel van het Stripmannen-vervolgverhaal is weer gemaakt door de Geheimzinnige Hulpman. Klik hier voor deel 1 - deel 2 - deel 3 - deel 4 en deel 5 van deze episode... 


Wordt volgende week vervolgd...

Bezoek ook de website van  de Geheimzinnige Hulpman !


Lees ook de vorige hoofdstukken: De Wind - Snuf de Hond - Muzikale Droom - Theo en Francien - Motorfietsen en Sportwagens - De Klaveet - Hot City - Teringhond - Het is niet wat je denkt - Zork - Slapend rijk - Hoe het verder ging met Theo  en In het Theater



vrijdag 7 oktober 2011

Wonderlijke wolk

Het mooie weer is even over. Dat is lastig als je op de fiets, of met de scootmobiel, boodschappen wil gaan doen. Maar voor de hemelfotograaf is het minder erg. Een strak blauwe lucht is immers niet erg fotogeniek. Dramatische wolkenluchten zijn veel leuker, ook al valt daaruit af en toe wat regen...


Gisterenavond kwam, terwijl aan de ene kant van het huis de zon onder ging, 
 aan de andere kant deze wolk voorbij drijven...


Een mooi exemplaar dat naarmate de zon verder wegzakte van vorm veranderde...


..en zijn kleur verloor...

woensdag 5 oktober 2011

Een ballon en een zonsverduistering



In de polder tussen Amersfoort en Soest is een heteluchtballon-bedrijf gevestigd.
Als de wind goed staat zien we ze hier dus regelmatig langs zweven...


En dankzij die ballonnen kon ik in 2008...


...deze zonsverduistering fotograferen.


Het werd echt even iets donkerder in de woonkamer...

Zie ook:





maandag 3 oktober 2011

Zonsopkomst in oktober


Het wordt weer tijd voor een mooie zonsopkomst...


...in deze tijd van het jaar staan de zon en ik weer zo'n beetje op dezelfde tijd op...


...en als de wolken dan een beetje meewerken...

zondag 2 oktober 2011

Zal ik mijn levensverhaal eens opschrijven ?



Toen ik een jaar of 12 was ben ik eens begonnen aan het schrijven van mijn autobiografie. Ik kwam niet ver, waarschijnlijk omdat ik nog niet zolang geleefd had en er dus nog niet zo heel veel te vertellen was.

Inmiddels ben ik wat ouder en laatst bekroop me de gedachte weer: Zal ik mijn levensverhaal eens opschrijven ? Ik ben er niet direct mee begonnen. Ten eerste moet je je afvragen of het de moeite wel waard is. Voor mij was het best een boeiende belevenis, maar wie zit er verder op zo'n verhaal te wachten ?

Daarnaast is er het probleem van de feiten. Ja, sommige gebeurtenissen zijn gemakkelijk genoeg te staven. Mijn geboorte, de plek waar dat gebeurde, de namen van mijn ouders, grootouders, broer en zusters. Zo kun je nog wel even doorgaan, namen van schoolvriendjes, scholen die ik bezocht, mijn eerste vriendinnetje.

Maar daarmee heb je nog geen verhaal. Uiteindelijk gaat het om hoe de gebeurtenissen zich voltrokken en in welke omstandigheden. Daarbij zou ik af moeten gaan op mijn geheugen. En dat is niet al te betrouwbaar. Ik merkte dat een tijdje terug, toen ik herinneringen ophaalde, met een klasgenoot van de lagere school. Van wat ik vertelde kon hij zich weinig herinneren en ik herkende niet veel in zijn verhalen.

Ik zou natuurlijk kunnen gaan praten met mijn ouders, mijn moeder heeft over het gezin veel opgeschreven, of met andere familieleden of oude vrienden. Maar dan loop ik het risico dat ik hun herinneringen ga beschrijven, in plaats van de mijne.

En daarbij, mijn herinneringen ? Hoe zuiver zijn die ? Bestaan die toch al niet voor een groot deel uit wat anderen me verteld hebben ? Of uit wat ik me denk te herinneren als ik door oude foto's blader ? Uiteindelijk zijn mijn werkelijke herinneringen maar vage vegen, zonder veel details. Het is net als met boeken, je weet dat je ze gelezen hebt, maar niet meer precies wat er in staat.

Maar zelfs als ik die klippen zou weten te omzeilen dan daagt er nog een andere. Bij het beschrijven van mijn eigen leven ontkom ik er niet aan om ook dat van anderen, al is het maar gedeeltelijk, te beschrijven.

Zoals ik me dat herinner, natuurlijk. En dat is vermoedelijk geheel foutief, zoals uit het voorafgaande blijkt. Daar ligt een hele reeks grimmige conflicten op de loer. Iemand die ik me als een schurk herinner ziet zichzelf vermoedelijk als een held. En mijn eigen heldendaden zijn door andere waarschijnlijk niet als zodanig beleefd.

Okee, ik waag me er dan dus maar niet aan. Mijn levensverhaal is een wespennest vol van onduidelijkheden en vraagtekens, zoveel is wel duidelijk. En dat ik als 12-jarige al eens aan mijn autobiografie ben begonnen is misschien wel gewoon een verzinsel...



De Strip: Dit deel van het Stripmannen-vervolgverhaal is weer gemaakt door de Geheimzinnige Hulpman. Klik hier voor deel 1 - deel 2 - deel 3 en deel 4 van deze episode... 


Wordt volgende week vervolgd...

Bezoek ook de website van  de Geheimzinnige Hulpman !


Lees ook de vorige hoofdstukken: De Wind - Snuf de Hond - Muzikale Droom - Theo en Francien - Motorfietsen en Sportwagens - De Klaveet - Hot City - Teringhond - Het is niet wat je denkt - Zork - Slapend rijk - Hoe het verder ging met Theo  en In het Theater