zondag 25 februari 2018

40 jaar Filmhuis Artishock


Deze maand hebben we het 40-jarig jubileum van Filmhuis Artishock, in Soest, gevierd. Er is in die jaren veel veranderd en een deel daarvan heb ik zelf meegemaakt.

Vroeger was een film een strook celluloid van honderden meters lengte, met perforatie aan de zijkanten, die met 24 beeldjes per seconde door een projector getransporteerd moest worden. Scherpstellen deed je door met de hand aan de lens te draaien. Tegenwoordig zijn films computerbestanden, is de projectie digitaal gestuurd en worden de pauzes vooraf geprogrammeerd. Ik wil niet kinderachtig doen, maar in mijn tijd, laten we zeggen tussen 1985 en 2000, ging dat wel anders.

Ik werd in 1983 lid van de culturele vrijwilligers vereniging Artishock, in Soest, en vrijwel meteen ook van de Muziekwerkgroep en van de Werkgroep Eigen Werk. Kort daarna werd ik redacteur van het verenigingsblad, de Artishockberichten, later ook bestuurslid en heel kort waarnemend voorzitter. Al vrij snel was ik ook vaste bezoeker van het Filmhuis.

Naar het Filmhuis ging ik aanvankelijk vooral voor de gezelligheid. Er werden in Artishock al sinds begin jaren '70 films vertoond. Eerst door de filmclub, eens per maand. In 1978 werd het Filmhuis opgericht dat deel ging uitmaken van het Goois Film Circuit, een samenwerkingsverband van filmhuizen in de regio.

De films die vertoond werden waren van het alternatieve, kunstzinnige soort, soms heel leuk, maar ook wel eens wat minder. Ik ging gewoon, elke donderdag, ongeacht wat er op het programma stond. Er was een groepje min of meer vaste bezoekers waarmee het vaak gezellig en laat werd.

Ik weet het niet meer zeker maar ik denk dat ik na een aantal jaar gevraagd werd om lid te worden van de werkgroep Filmhuis. Kort daarna werd ik opgeleid tot operateur, de persoon die, in de filmcabine, achter de projector zat en dus voor het beeld en geluid zorgde.

We draaiden in die tijd films op 16mm-formaat, dat wil zeggen dat de filmstrook 16mm breed was. Wie in de jaren '60, of '70 zelf filmpjes maakte deed dat meestal op 8mm film. Dit was dus twee keer zo breed en twee keer zo lang. Een film van anderhalf uur werd aangeleverd op 3 spoelen, die elk zo'n 50 centimeter doorsnee hadden. De spoelen kwamen in speciale kunststof dozen.

We hadden in die jaren twee projectoren naast elkaar staan. Je kon dus voor aanvang van de film, twee spoelen klaarzetten. In de pauze moest je dan de laatste spoel, of als het een lange film was twee spoelen, laden. Bij een heel lange film, bijvoorbeeld 'The Unbearable Lightness Of Being', die bijna 3 uur duurde, hadden we meerdere pauzes nodig. Die pauze werd trouwens aangegeven door middel van een dia en een aparte projector.

Twee spoelen achter elkaar draaien betekende dat je, aan het eind van de eerste spoel, over moest schakelen naar de tweede projector. Je zat dan gespannen te kijken wanneer het zover was. Je probeerde in de gaten te houden of de spoel al bijna leeg was en of er een zogenaamd overnametekentje in beeld kwam. Dat was een cirkeltje, blokje, of driehoekje, in de bovenhoek van de film.

Voor de operateur was het de kunst en ook wel de sport om de overname zo soepel mogelijk te laten verlopen. Dus in één beweging de ene projector stil zetten, de andere aan en het geluid omschakelen. Ik was daar nogal kritisch op, voor mezelf, maar als ik in de pauze de bar binnenkwam en zei dat de overname niet geweldig was geweest, was de reactie meestal: O, niets van gemerkt.

Wordt vervolgd.


(Met dank aan Pieter Henke – mijn Filmhuis-mentor – en alle andere werkgroepleden.)


De Strip: De strip van deze week is gemaakt door de Geheimzinnige Hulpman. Klik hier voor deel 1 - deel 2 en deel 3 van dit verhaal. 

Klik hier voor deel 1 - deel 2 - deel 3 en deel 4 van het vorige verhaal.

Klik op de tekening voor een grotere weergave. 

Bezoek ook onze internationale, Engelstalige, website: The Amazing Comics Men

zondag 18 februari 2018

Drama camera's


Vrijdag won de jonge, onbekende, Esmee Visser verrassend de 5000 meter schaatsen op de Olympische Spelen. 's Avonds zat haar vader aan tafel bij het tv-programma De Wereld Draait Door. De eerste vraag die presentator Matthijs van Nieuwkerk stelde was: 'Had u tranen in uw ogen ?'

Het is toch verschrikkelijk !? Dat gehengel naar drama. Het niveau van onze journalistiek is afgezakt tot 'Papa, ik zie tranen in uw ogen'...

Gelukkig bleek vader Visser een broodnuchtere man, die wel wist dat zijn dochter een aardig stayertje was, maar niet had verwacht dat ze het zo goed zou doen. Had hij onmiddellijk geprobeerd haar te bellen ? Nee, hoor, hij had rustig gewacht tot ze zelf belde, een paar uur na de race.

Om één of andere reden heeft De Wereld Draait Door oud sportcommentator Mart Smeets uitgenodigd om over de Olympische Spelen te praten. Die man houdt volgens mij helemaal niet van sport, die houdt alleen van drama en van zijn eigen stem.

De NOS heeft een eigen cameraploeg naar de Spelen gestuurd om dramabeelden te schieten en Mart mocht de hele week jubelen, over de geweldige opnamen van schaatsers die het net wel of net niet gehaald hadden. En hoewel Esmee Visser na haar race vrolijk over het middenterrein dartelde, grapjes maakte met haar begeleiders en lollig deed naar haar telefoon, hadden ze net die ene seconde weten te vinden dat ze even bezorgd keek, omdat de grote favoriet, Sablikova, nog aardig bij haar tijd in de buurt kwam.

Daarnaast waren er heel veel beelden van de Nederlandse nummer vier, die lang de snelste tijd had, maar op de tribune moest toezien hoe ze net naast de medailles belandde. Voor mij had het niet gehoeven, al die shots van de naderende nederlaag, maar Smeets en consorten vonden het prachtige TV.

Je zag het eerder ook al bij de 10km van de mannen. Er was weinig aandacht voor de winnaar, een Canadees van Nederlandse afkomst, nog veel minder voor de uitstekende Nederlandse nummer twee, maar er werd eindeloos nagepraat over de dramatische race van favoriet Sven Kramer. Drama, drama, drama. Terwijl Sven eerder toch een mooie gouden plak op de 5km had gewonnen.

Het is verfrissend om tijdens de schaatswedstrijden eens over te schakelen naar Eurosport. Die zenden alleen de beelden uit die de organisatie zelf maakt en het commentaar is van een Belg. De Belgen noemen ons lange baan schaatsen 'snel schaatsen' en doen daar net iets zakelijker verslag van dan wij van de NOS gewend zijn.

Is dat dan saai ? Helemaal niet ! Je wilt toch tijdens de wedstrijd de schaatsers zien en niet telkens hinderlijk onderbroken worden door close-ups van sporters die alleen nog maar nagelbijtend toe kunnen kijken ? De spannende dingen gebeuren niet op de tribune, of het middenterrein, de spanning zit in de wedstrijd.

Misschien zijn ze bij de NOS, met hun drama camera's, bang dat de kijkers afhaken. Die krijgen buiten de spelen om ook het ene na het andere drama-programma voorgeschoteld. Van Help Mijn Man Is Klusser, tot Lelijke Eendjes en Overspel In De Liefde. Er wordt wat afgehuild. Was het niet Gerrit Komrij die ooit onze TV een treurbuis noemde ? Die man had een vooruitziende blik, maar of hij gedacht had dat het zo treurig zou worden...?



De Strip: De strip van deze week is gemaakt door de Geheimzinnige Hulpman. Klik hier voor deel 1 en deel 2 van dit verhaal. 

Klik hier voor deel 1 - deel 2 - deel 3 en deel 4 van het vorige verhaal.

Klik op de tekening voor een grotere weergave. 

Bezoek ook onze internationale, Engelstalige, website: The Amazing Comics Men

zondag 11 februari 2018

Stroomstoring


Vorige week zaterdag hadden we een stroomstoring, of eigenlijk zondagochtend heel vroeg, maar het voelde nog als zaterdag. Ik sliep al en had er waarschijnlijk pas de volgende ochtend iets van gemerkt als mijn vrouw me niet wakker had gemaakt. Die lag nog laat naar de tv te kijken en merkte dus direct dat er iets mis was.

Ongerust maakte ze me wakker, er zou toch niets mis zijn in huis ? Kortsluiting, of zoiets ? Ik wankelde mijn bed uit. Ja, het hele huis was donker, maar aan de overkant van de straat brandde wel licht.

De elektriciteit is bij ons verdeeld over twee groepen, met elk een stop. Is er ergens in huis kortsluiting dan knalt er een stop kapot, maar nooit alle twee tegelijk. Ik keek nog eens goed uit het raam en zag dat het bij alle huizen in de straat donker was, inclusief de straatlantaarns.

Er brandde wel licht op de hoofdweg, wat verderop en bij de verzorgingsflat achter de vijver, aan de overkant. Het zou dus een lokale storing kunnen zijn, die alleen onze straat getroffen had.

Ik ging even naar het toilet, wat nog best een gedoe is, in het stikkedonker. Mijn vrouw had intussen een kaarsje aangestoken in de woonkamer. Wat te doen ? Ik had weinig zin om in het duister op zoek te gaan naar het telefoonnummer van de netbeheerder.

We hoorden gestommel bij de buren beneden. Zouden we er maar op vertrouwen dat zij zouden bellen ? Het kon eigenlijk allemaal weinig kwaad, op dit tijdstip en met de winterse temperaturen. De koelkast zou best een tijd koud blijven en verder hoefden we niets, wat stroomverbruikende apparaten betreft.

We gingen weer naar bed en mijn vrouw viel vrij snel in slaap. Ik had er wat meer moeite mee, zoals meestal wanneer ik uit mijn slaap gehaald ben. Het viel me op hoe stil het nu was. Zelfs de centrale verwarming, die anders de hele dag door ruist, was nu stil. Daar zal dus ook wel een elektrische pomp achter zitten.

Zo lag ik nog een poosje naar de stilte te luisteren, tot ik dan toch wegdoezelde. Kort daarna werd ik met een schok weer wakker omdat de TV aansprong. Ook de wekkerradio stond te knipperen en de verwarming begon te ruisen. We hadden weer stroom !

Mijn vrouw had er niets van gemerkt, die sliep rustig verder. Ik moest voor de derde keer proberen de slaap te vatten...



De Strip: De strip van deze week is gemaakt door de Geheimzinnige Hulpman. Klik hier voor deel 1 van dit verhaal. 

Klik hier voor deel 1 - deel 2 - deel 3 en deel 4 van het vorige verhaal.

Klik op de tekening voor een grotere weergave. 

Bezoek ook onze internationale, Engelstalige, website: The Amazing Comics Men




zondag 4 februari 2018

De goede genen


Het is logisch als een boer of kweker probeert om dieren te fokken en planten te veredelen zodat ze de beste eigenschappen krijgen. De beste koeien, de mooiste tomaten, zo gaat het al eeuwen.

Maar er ontstaat nogal wat weerzin als hetzelfde gebeurt in een laboratorium, door genetische manipulatie. Experimenten met voedselgewassen om ze ongevoelig te maken voor ziektes, of bestand tegen landbouwgif dat alle andere planten vernietigt ? Tegen zulk ingrijpen in de natuur wordt hevig tegen geprotesteerd.

En dan heb ik het nog niet over genetisch gemanipuleerde dieren of zelfs mensen. Bij reageerbuisbevruchtingen zou je kunnen selecteren op huidskleur, karaktereigenschappen, of intelligentie. Dat doet denken aan griezelige regimes die proberen een verbeterde versie van de mens te kweken.

Maar wat als zo'n selectie buiten het laboratorium om plaats vindt ? Gewoon omdat mensen uit een bepaalde milieu, eerder met elkaar relaties aan zullen gaan, dan met mensen uit een heel andere kring. Hoger opgeleiden zullen misschien eerder trouwen met iemand van hun eigen niveau. Mensen met bepaalde hobby's vinden een partner via vrienden en kennissen met dezelfde liefhebberijen. Daar kunnen we toch moeilijk iets tegen hebben ?

Neem nou Mathieu van der Poel. Voor wie hem niet kent, Mathieu gaat vandaag meedoen aan het Wereldkampioenschap Cyclocrossen, of veldrijden, in het Limburgse Valkenburg. Dat is met een racefiets over ruw, heuvelachtig en waarschijnlijk modderig terrein rijden.

Mathieu is de grote favoriet en dat is misschien niet toevallig, hij heeft namelijk zijn genen mee. Zijn vader, Adri, was ook wielrenner en een hele goeie. Hij was in 1996 wereldkampioen veldrijden, werd op de weg eens tweede bij het WK en won meerdere klassiekers en touretappes.

De moeder van Mathieu is de dochter van, Raymond Poulidor, een Franse wielerlegende. Poulidor, 'Poupou', onder fans, stond bekend als eeuwige tweede – onder meer drie keer net geen winnaar van de Ronde van Frankrijk – maar Poulidor won wel de Ronde van Spanje en een hele reeks klassiekers, dus hij kon er best wat van.

Vader Adri maakte, via het wielrennen, kennis met Corinne Poulidor en uit die verbintenis werd de grote favoriet van vandaag geboren. Mathieu was in 2015 de jongste wereldkampioen veldrijden ooit en won in dit seizoen al 26 wedstrijden.

Maar een garantie op succes is het ook weer niet, zo'n wielerhuwelijk. Het had maar weinig gescheeld of Mathieu was voetballer geworden en zijn oudere broer David is weliswaar ook cyclocrosser, maar diens beste prestatie op een WK is de 6e plaats.

Daarbij... de grootste concurrent voor Mathieu is de Belgische renner Wout van Aert. Die werd de afgelopen twee jaar wereldkampioen en heeft helemaal geen beroemde wielrenners in zijn familie...

De wedstrijd wordt live uitgezonden vanaf 15.00 uur. En wie zolang niet wil wachten: Om 11.00 uur is de strijd voor de beloften, renners tot 23 jaar, live te zien op de Vlaamse zender Canvas.



De Strip: De strip van deze week is gemaakt door de Geheimzinnige Hulpman.

Klik hier voor deel 1 - deel 2 - deel 3 en deel 4 van het vorige verhaal.

Klik hier voor deel 1 - deel 2 - deel 3 - deel 4 - deel 5 - deel 6 - deel 7 - deel 8 en deel 9 van het vorige verhaal. 

Klik op de tekening voor een grotere weergave. 

Bezoek ook onze internationale, Engelstalige, website: The Amazing Comics Men