Het Groot Gaesbeeker Gilde

Jullie hebben nog nooit iets van mij gehoord over het Soester schuttersgilde. Dat komt niet door een gebrek aan interesse, van mijn kant, voor de plaatselijke tradities. Maar ik ben een betrekkelijke nieuwkomer, pas drie generaties woonachtig in ons dorp. Om thuis te horen op de Gildefeesten moet je uit een echte oude Soester familie komen en liefst ook katholiek zijn.

Ik overdrijf natuurlijk een beetje, maar ik heb gewoon nooit iets met de vendelzwaaiende en prijs-schietende vereniging, die zich het Groot Gaesbeeker Gilde noemt, te maken gehad. Ik groeide op in andere kringen, met andere liefhebberijen.

Tot ik gisteren de plaatsnaam Soest en de naam Van Gaasbeek tegenkwam, in het boek dat ik aan het lezen ben. Het gaat om 'Nobel Streven', geschreven door Frits van Oostrom. Het boek is bekroond als beste geschiedenisboek van 2018.

Het is een erg leuk boek, dus die prijs verdient het. Het volgt de levensloop van de middeleeuwse ridder Jan van Brederode, die van grote rijkdom in ernstige financiële problemen vervalt, in het klooster treedt, daar weer uit komt, in de gevangenis belandt en daarna aan de kost probeert te komen als huurling. Hoe het uiteindelijk met hem afloopt weet ik nog niet, want ik heb nog ruim 100 bladzijden te lezen.

Jacob van Gaasbeek – gewoon geschreven zonder dat semi-sjieke 'ae' – was een van Jan van Brederodes tegenstrevers. Het blijkt dat van Gaasbeek de opbrengsten van zijn landerijen rondom Soest geschonken heeft aan de plaatselijke bevolking.

Als ik op internet zoek, bij Wikipedia, vind ik dat het gilde genoemd is naar Jacob, die geboren werd in 1395. Daar staat dat het gilde al sinds de 14e eeuw bestaat en '...de in haar bezit zijnde landerijen aan haar leden verpacht'.

Op de website van het gilde staat meer informatie, de naam Gaesbeker Gilde stamt uit het begin van de 15e eeuw: 'Jacob van Gaesbeek, in die tijd Heer van Soest, verloor zijn zoon Antonie bij een vermaning door Jacob over de wijze waarop Antonie te paard zat. Antonie viel van het paard en brak zijn nek. Als boetedoening schenkt Jacob van Gaesbeek landerijen aan het gilde en aan het plaatselijke klooster Mariënburg.'

Van Oostrom schrijft dat de schenking uit 1439 dateert. Maar de achtergrond ervan is, volgens hem, iets minder onschuldig. Jacob van Gaasbeek was een vreemd ventje. In het boek staat dat hij, volgens een latere bron, gestoord gedrag vertoonde: '...dat hij van sijne sinnen verruckt ende verduijzelt was...'.

Hij was van hoge adel en verkeerde in de hoogste kringen, zodat hij in 1403, toen hij nog pas 8 jaar oud was, al in staat was om de graaf van Holland, Albrecht van Beieren, te schofferen. Als 15-jarige trad Jacob in het huwelijk en een jaar later was hij reeds vader. Zelfs voor die tijd erg jong.

In later jaren viel hij op door vreemde incidenten, zoals het inbreken in een kerk, omdat hij honger had. Maar het gekste was dat voorval waaraan het Soester Gilde zijn inkomsten dankt.

Volgens van Oostrom ergerde van Gaasbeek zich groen en geel omdat zijn zoon Antonie zo onridderlijk op zijn paard zat. Vader Jacob ontstak in razernij en sloeg Antonie dood. 'Uit wroeging schonk van Gaasbeek de Soestenaren voor eeuwig de opbrengst van zijn land aldaar.'

In de 15e eeuw verdween je als edelman niet achter de tralies als je je eigen zoon had vermoord, Jacob bleef in de jaren daarna een invloedrijke figuur. Maar volgens van Oostrom was het gebeuren wel de vermoedelijke reden dat van Gaasbeek nooit tot ridder geslagen is.

Zo zie je: Dat gilde heeft een duister verleden...

Meer informatie op Wikipedia: Groot Gaesbeker Gilde

De website van het Groot Gaesbeker Gilde: www.gildesoest.nl

En over het boek van Van Oostrom: www.nobelstreven.nl

De Strip: De strip - die los staat van het geschreven bericht - is gemaakt door Jan de Stripman zelf. Klik hier voor deel 1 en deel 2 van dit verhaal. 

Klik hier voor deel 1 - deel 2 - deel 3 - deel 4 en deel 5 van het vorige verhaal. 

Klik op de tekening voor een grotere weergave. 

Bezoek ook onze internationale, Engelstalige, website: The Amazing Comics Men

Na de verkiezingen wordt het weer gewoon lente

Okee, ik ben waarschijnlijk niet helemaal normaal. Gisterenochtend heb ik, met rubber-handschoenen aan, om mijn gitaarspeel-kunstnagels te beschermen, op balkon de inhoud van een bloembak op z'n kop gezet, een beetje uit elkaar getrokken, aangevuld met een nieuw laagje aarde en ingezaaid met bijenbloemenmengsel.

Veel van mijn internetvrienden zitten nog met hun kop tegen de muur te bonken vanwege de verkiezingsuitslag, maar kom aan, het leven gaat door. Dat die malle Baudet, met zijn Forum Voor Democratie, de grote winnaar zou worden had ik misschien niet direct verwacht – en ik sta er ook niet bij te juichen – maar het had nog een stuk erger gekund.

Door de Uil van Minerva is de Blonde Komkommer wel mooi gekortwiekt, als iemand me nog volgen kan. Er blijkt, ter rechter zijde in onze politiek, geen plaats voor twee extreme partijen. En die Uil heeft dan wel gewonnen, maar wat betekent dat nou eigenlijk ?

Als er één ding duidelijk is dan is het dat de Nederlandse kiezer niet met een grote meerderheid gekozen heeft voor de Boreale Leider. Zijn Forum is de grootste geworden, maar krijgt slechts 17% van de zetels in de eerste kamer. 83% gaat naar andere partijen. Rekenen we zijn blonde concurrent mee dan is 24% van de stemmen uitgebracht op een extreem rechtse partij.

Dus, jongelui en oude makkers, vrienden van de vooruitstrevende politiek, driekwart van de stemmen is uitgebracht op niet extreemrechtse politieke partijen. Dat betekent niet dat Nederland voor driekwart links is, of zelfs links van het midden, want maar 60% van de kiesgerechtigden heeft de moeite genomen om te gaan stemmen. De ultrarechtse jongens kregen dus maar 24% van 60% achter zich. Dat is ongeveer 15% van het geheel.

Worden jullie hier ook al wat vrolijker van ? Het komt er namelijk op neer dat 85% van de Nederlanders, die had kunnen gaan stemmen, niet op de Uil of de Komkommer heeft gestemd!

Voeg daar bij dat de Waterschapsverkiezingen gewonnen zijn door Water Natuurlijk en we kunnen de toekomst heel wat zonniger in gaan zien dan menige zwartkijker ons, in de afgelopen dagen, heeft voorgespiegeld.

Natuurlijk is die Uil van Minerva een rare snijboon met heel akelige ideeën. Dat 'Boreale wereld' heeft hij bijvoorbeeld overgenomen van Jean-Marie Le Pen,  de oprichter van het Franse, extreemrechtse, Front National, die zozeer is geradicaliseerd dat zijn eigen dochter hem inmiddels uit de partij gegooid heeft.

Voor wie zich verder wil verdiepen, in de donkerbruine achtergronden van de Uil van Minerva en zijn bizarre overwinningsspeech, is dit een aardig artikeltje: Minervas uil en de wedergeboorte van Nederland

Ondertussen wordt het gewoon weer lente, of de Borealen nu in de opwarming van het klimaat geloven of niet.  

De Strip: De strip - die los staat van het geschreven bericht - is gemaakt door Jan de Stripman zelf. Klik hier voor deel 1 van dit verhaal. 

Klik hier voor deel 1 - deel 2 - deel 3 - deel 4 en deel 5 van het vorige verhaal. 

Klik op de tekening voor een grotere weergave. 

Bezoek ook onze internationale, Engelstalige, website: The Amazing Comics Men

Jongens blijf maar thuis !

Meisjes en vrouwen – mits 18-plus – moeten vooral gaan stemmen bij de verkiezingen van komende woensdag. Tegen de jongens en mannen zou ik willen zeggen: Blijf maar thuis! Je stem maakt maar 0,000001 procent uit van het geheel, dus stemmen heeft geen enkele zin.

Vrouwen moeten juist wel gaan stemmen, want uit onderzoek is gebleken dat vrouwen meer belang hechten aan onderwerpen als het klimaat en de zorg. Vrouwen stemmen, gemiddeld, linkser dan mannen. Dus, ik zou als man bereid zijn mijn rechten op te geven, voor het goede doel, laten we het stemrecht voor mannen maar opheffen.

Mannen stemmen vaker op extreem rechtse partijen en maken zich druk over onderwerpen als de economie en de komst van buitenlanders. Daar hebben we niets aan. Zonder de verstandige inbreng van vrouwen hadden we nu waarschijnlijk al een paar kabinetten Wilders achter de rug. Weg met die mannen dus en leve de vrouwen !

Ik ben als man bereid mijn kiesrecht op te offeren voor een betere samenleving en op dezelfde manier ben ik bereid om me, als uitkeringstrekker met een minimaal inkomen, op te offeren voor een betere wereld. Als ik de doorrekeningen van de klimaatplannen goed begrepen heb moet ik naar verhouding meer betalen dan de grootverdieners, maar dat heb ik er voor over !

Sterker nog: Als ik er in de komende jaren 2% op achteruit zou moeten gaan, dan doe ik dat met een glimlach. Meteen ! Waar moet ik tekenen ? Als ik het klimaat kan redden en een duurzame samenleving kan bewerkstelligen, voor een paar tientjes per maand... Onmiddellijk doen !

Misschien kunnen we daar een referendum over houden ? Weg met het mannenkiesrecht en vooruit met het klimaat ! 

Of is het referendum al afgeschaft ? Mannenwerk zeker...?

Dames: De verkiezingen zijn op woensdag, zet het in je agenda. En denk aan het klimaat en zo. Jongens, lekker met z'n allen de kroeg in en dom brallen en lallen. Het mag. Jullie hoeven je nergens meer mee te bemoeien. Als de dames elkaar gekozen hebben zorgen ze wel voor een betere verdeling van de klimaatlasten. 

Lees ook: Vrouwen stemmen beduidend linkser dan mannen

En dit is ook wel een leuk stukje: NRCcheckt: ‘Vrouwen zijn een beetje linksig – tot ze een rechtse man ontmoeten’

De Strip: De strip - die los staat van het geschreven bericht - is gemaakt door Jan de Stripman zelf. 

Klik hier voor deel 1 - deel 2 - deel 3 - deel 4 en deel 5 van het vorige verhaal. 

Klik op de tekening voor een grotere weergave. 

Bezoek ook onze internationale, Engelstalige, website: The Amazing Comics Men

Mr Pickwick, paternalistisch, grootmoedig en onhandig

Het is een geweldig leuk boek, als je je er een beetje voor openstelt, die 'Posthumus Papers of the Pickwick Club', van Charles Dickens. Het is ook een behoorlijk dik boek, ik heb een oude uitgave, uit 1892, die 497 dicht bedrukte pagina's telt. Als e-book is het ruim 700 bladzijden.

Om in één ruk uit te lezen, was dat net te gek. Ik heb er een stuk of vijf andere boeken tussendoor gelezen, maar ik pakte de Pickwick Club telkens weer met plezier op. Dickens schrijft heerlijk, met humor en veel gevoel voor understatement en hier en daar ook best spannend. Hij maakt van het Engeland van de 19e eeuw, het boek verscheen aanvankelijk als feuilleton in 1836, een milde karikatuur, maar is ook kritisch.

Het idee voor de Pickwick Club was niet van Dickens zelf. Het was eigenlijk de bedoeling dat iemand wat grappige teksten zou schrijven bij de tekeningen van Robert Seymour. De jonge en ambitieuze Dickens, die daarvoor alleen wat journalistiek werk had gedaan, draait razendsnel de rollen om.

Hij schrijft verhalen over de welgestelde meneer Pickwick, die voor de naar hem genoemde club en met een drietal metgezellen, door Engeland reist en opschrijft wat hij meemaakt en aan interessante verhalen hoort. De illustrator dient zich daar maar aan aan te passen. Een doorlopend verhaal ontbreekt aanvankelijk, pas tegen het einde komt er wat meer lijn in de gebeurtenissen.

Het gezelschap belandt in slapstick-achtige avonturen, achtervolgt schelmen in postkoetsen, maakt romantische verwikkelingen mee, een plaatselijke verkiezingsstrijd, een gemaskerd bal, ze horen spookverhalen enzovoort enzovoort.

Meneer Pickwick raakt zelfs in de gevangenis, omdat hij uit principe een schuld niet wil betalen. En zo kan Dickens zijn kritiek spuien op het dan heersende rechtssysteem en de wantoestanden in de gevangenissen.

Advocaten zijn er in Dickens wereld vooral op uit om hun cliënten financieel te grazen te nemen. Hij beschrijft hoe een man in de Londense de Fleet Prison, een instelling speciaal voor schuldenaren, terechtkomt omdat hij een erfenis krijgt. De juridische verwikkelen daaromheen lopen zo hoog op dat de ongelukkige erfgenaam de kosten niet meer kan betalen en, voor de rest van zijn leven, achter slot en grendel verdwijnt.

Maar strenger nog dan voor de dienaren van de wet is Dickens voor de dienaren van God. Een drankzuchtige geestelijke, die zich eerst op kosten van zijn volgelingen laat fêteren, wordt, als een lid van zijn kudde overlijdt, afgeschilderd als een gewetenloze aasgier. Dat hij door de erfgenamen letterlijk het huis uit wordt geslagen en geschopt, wordt met enthousiasme beschreven.

Dickens heeft kritiek op uitwassen, maar staat geen grote hervormingen van de maatschappij voor. Hij vindt dat de welgestelden zich meer om de armen moeten bekommeren en dat sommige zaken rechtvaardiger zouden moeten worden aangepakt, met er meer begrip voor lieden die in de problemen raken. Meneer Pickwick toont zich daarom vergevingsgezind en vrijgevig, als hij ziet dat zijn tegenstrevers in nood komen.

Meneer Pickwick is dan ook een rijke stinkerd, die naar eigen zeggen meer geld heeft dan hij op kan maken. Hij is paternalistisch, maar ook vergevingsgezind, grootmoedig en onhandig. Een soort mix tussen Heer Bommel en Bilbo Balings, waardoor je al snel van hem gaat houden.

Hoe de verhoudingen volgens Dickens moeten zijn blijkt misschien nog het best uit de manier waarop Sam, de trouwe bediende van Pickwick wordt beschreven. Sam is een slimme vent, een man van de wereld. Maar hij weet zijn plaats en die is achter zijn meester. Hij volgt meneer Pickwick in de gevangenis en stelt zelfs zijn huwelijk, met een lieftallig dienstmeisje, voor onbepaalde tijd uit, om zijn meester te kunnen dienen.

Ondertussen wordt er veel warm water met sterke drank gemixt en opgedronken, een gewoonte die we helemaal kwijt zijn geraakt. Er wordt snuiftabak gesnoven en in rijtuigen gereden. Dickens geeft bij elk nieuw personage een uitgebreide omschrijving van diens uiterlijke kenmerken en kleding. Dat houdt de boel soms wat op, maar zijn onderkoelde humor voorkomt dat het een langdradig geheel wordt.

Of de Pickwick Papers nog als boek te krijgen is vraag ik me af. Maar het is voor een schijntje te koop als e-book en ook gratis te downloaden bij het Gutenberg Project.

De Strip: De strip - die los staat van het geschreven bericht - is gemaakt door de Geheimzinnige Hulpman. Klik hier voor deel 1 - deel 2 - deel 3 en deel 4 van dit verhaal. 

Klik hier voor deel 1 - deel 2 - deel 3 en deel 4 van het vorige stripverhaal.

Klik op de tekening voor een grotere weergave. 

Bezoek ook onze internationale, Engelstalige, website: The Amazing Comics Men

De haan kraait, de wind loeit

Het was nog donker toen ik vanochtend wakker werd. In de verte hoorde ik iets roepen. Een dier ? Of was het een kind ? Het geluid was telkens hetzelfde. Langzaam drong het door tot mijn slaperige hoofd: Het moest een haan zijn. Ergens, een paar straten verderop, had iemand een paar kippen en een haan in zijn achtertuin. Daar zullen zijn buren blij mee zijn.

Ik probeerde weer in slaap te komen en me te herinneren wat het laatste was dat ik gedroomd had. Iets over een oorlogssituatie en een man die riep dat ze hem geen kwaad moesten doen want hij was chirurg. Als jullie straks zelf gewond zijn zullen jullie me nog nodig hebben, riep hij. En ik herinnerde me dat hij De Smet heette.

Buiten riep nog steeds die haan. Wat als het nou toch een kind was ? Dan zou er toch wel iemand dichter in de buurt zijn om poolshoogte te nemen ? Nee, het was duidelijk een haan.

Ik stond op en ging naar het toilet. De wind rammelde aan het huis. Eén van mijn Facebookvrienden schreef dat de lente alweer voorbij was. Het was natuurlijk absurd warm vorige week. Ik had op het balkon gezeten en was na een half uurtje naar binnen gevlucht omdat het te warm werd. In de spiegel zag ik dat mijn gezicht rood was van de zon.

In mijn balkonbloempotten bloeide één enkel madeliefje. Gek dat er niet nog meer in bloei staat, dacht ik. Gek ? Je bent zelf gek ! Het is pas februari !

Maar ik had vliegen rond zien vliegen, er zat ook een hommelkoningin op de muur, zich te warmen in de zon, de Japanse kers begon in bloei te komen en de eksters sleepten takken aan voor hun nest. Lente inderdaad, maar vanochtend leek het meer op herfst. Met die loeiende wind, grijze wolken die voorbij trokken, regenspetters op de ruit.

En schaatsen op TV, maar laat ik daar niet over beginnen. Voor je het weet krijg ik weer reacties van lezers die schrijven hoe onzinnig schaatsen is. Nee, dan liever wielrennen. Dat is er ook, vandaag. En gisteren, want de voorjaarsklassiekers zijn begonnen.

Toch voorjaar dus. En wielrennen is net zo onzinnig als schaatsen. Denk je echt dat de renners van Kuurne naar Brussel fietsen omdat ze in de Belgische hoofdstad iets belangrijks te doen hebben ? Nee, joh, ze fietsen meteen weer terug naar Kuurne. En als ze in daar iets te zoeken hadden, waarom zijn ze dan eerst naar Brussel gereden ? Als dat geen onzin is !?

Maar wel leuk om naar te kijken en misschien nog wel leuker met wind en regen. Terwijl je zelf lekker warm binnen zit.

Meer informatie over Kuurne-Brussel-Kuurne op deze website. Of bij Sporza.be, waar een live-blog bijgehouden wordt. De wedstrijd is, vanaf 13:30 uur, live te volgen op de Belgische TV en wat later ook op Eurosport. 

De Strip: De strip - die los staat van het geschreven bericht - is gemaakt door de Geheimzinnige Hulpman. Klik hier voor deel 1 - deel 2 en deel 3 van dit verhaal. 

Klik hier voor deel 1 - deel 2 - deel 3 en deel 4 van het vorige stripverhaal.

Klik op de tekening voor een grotere weergave. 

Bezoek ook onze internationale, Engelstalige, website: The Amazing Comics Men