Mensen vragen me
wel eens wat het meest vervelend is aan mijn lichamelijke problemen.
Dat ik de deur niet meer uit kan ? Dat ik vaak moe ben, of soms pijn
heb ? Dat is vervelend, natuurlijk, maar het hinderlijkste is
tijdgebrek.
Als gevolg van
mijn chronische ziekte is mijn lichaam minder belastbaar, mijn
uithoudings-vermogen is strek afgenomen en dus moet ik veel rusten. En
als ik activiteiten onderneem moet dat in een lager tempo dan vroeger
en kan ik er minder tijd achtereen aan besteden.
Met andere woorden: wat ik vroeger deed
in een dag, doe ik nu in een week. En dat kun je tamelijk letterlijk
opvatten. Een jaar of 5 terug begon de dag, na opstaan, douchen en
aankleden, met de trap naar beneden om, drie verdiepingen lager, de
krant uit de brievenbus te halen. Daarna weer terug naar boven om te
ontbijten met het laatste nieuws er bij.
Daarna ging ik weer de trap af om op de
fiets naar mijn werk te gaan. Na het werk, 's avonds, was het
natuurlijk de trap weer op, eten en dan vaak de trap weer af, om nog
een beetje vrijwilligers werk te doen bij de plaatselijke culturele
vereniging.
Drie keer de trap
op en af is nu zo'n beetje het maximum voor een week ! En zo gaat dat
op voor heel veel activiteiten. Opstaan, douchen een aankleden doe ik
nog elke dag, maar verder is vrijwel alles minder geworden. Ik heb
minder energie en dus minder tijd om me met allerlei dingen bezig te
houden.
Het gevolg is dat
ik vrijwel altijd afwijzend reageer als iemand me vraagt iets voor
hem te doen. Even een tekeningetje maken ? Voor iedereen buiten het
gezin zit dat er niet in. En zelfs binnen de familie ben ik er niet
happig op.
Dat klinkt misschien gek, tekenen is
toch je hobby, dat doe je toch graag ? En ik moet het dus vaak
uitleggen. Een tekeningetje kost me al gauw een paar uur. Vroeger
deed ik dat even, op een achternamiddagje, tussendoor. Tegenwoordig
betekent een paar uur tekenen voor iemand anders dat ik de rest van
de week niets voor mezelf kan doen.
En er zijn nog wel andere dingen die ik
graag doe. De muziek die ik van lp op cd gezet heb, weer opnieuw
saven op mijn pc, bijvoorbeeld. Foto's maken, tekstjes schrijven.
Lezen, dingetjes uitzoeken op het internet. Eens iemand op de koffie
ontvangen, of ergens op de koffie gaan.
Ik kom er veel minder aan toe dan ik
zou willen. Gewoon omdat ik er de tijd niet voor heb. Dat ik de deur
niet zo vaak uit kan en dat ik lichamelijke ongemakken ervaar, ja ,
dat is vervelend. Maar tijdgebrek dat is het ergste...
De Strip: Dit deel van het Stripmannen-vervolgverhaal is weer gemaakt door de Geheimzinnige Hulpman. Kijk hier voor deel 1 - deel 2 - deel 3 - deel 4 - deel 5 - deel 7 - deel 8 van deze episode. Lees ook de vorige hoofdstukken De Wind - Snuf de Hond - Muzikale Droom - Theo en Francien - Motorfietsen en Sportwagens
- De Klaveet en Hot City
Wordt vervolgd...
Klik op de strip voor een grotere weergave...
Wordt vervolgd...
Klik op de strip voor een grotere weergave...
17 opmerkingen:
Deze publicatie heb ik eerder gelezen ;-)
Herkenbare groet van beus.
Het is bijna onvoorstelbaar, maar ook wel duidelijk. Had je vroeger wel tijd genoeg, eigenlijk?
@beus - Ik heb er vroeger wel eens eerder over geschreven, maar dit is een nieuwe tekst. Ik zal eens zoeken, als ik eens tijd over heb, misschien lijkt hij wel als 2 druppels water op een oude bijdrage...;o)
@martin - Ik was vroeger een heel druk baasje, maar ik had nog wel een ander druk baasje bezig kunnen houden, hoor...;o)
Ik meen deze ook al eens gelezen te hebben..
Over tijdgebrek gesproken: wat heb je nu weer veranderd in je instellingen voor reageren. Was al ingewikkeld, maar ik moet nu ineens een reactie plaatsen via een pop-up venster!! Ik zit nu te pielen in een klein venstertje. Een venster die ik niet kan vergroten, en ook enkel de mogelijkheid blijkt te zijn om de andere reacties te lezen. Misschien kan je nog wat tijd vinden om dat te veranderen? ;-)
@aadverbaast - Nee, kom nou ! Dat pop up venstertje heb ik speciaal ingesteld om jou een plezier te doen. En je moet het ook niet groter maken, want dan ga je maar van die lange reacties schrijven, die ik dan helemaal moet lezen...;o)
Prima dat je het uitlegt, Stripman of je dat nu wel of niet eerder gedaan hebt maakt niets uit.
En Aad moet niet zeuren, zo een reactie geven gaat prima.
Speciaal voor mij? LOl. Soms schiet hulverlening wel eens te ver door. Kom er nog maar eens om.
Mag ik zeggen dat ik het niets vind?
En ja (antoinette): ik ben een ouwe zeur ;-)
@antoinette - Vorige week kreeg ik er bijna ruzie door. Het is voor buitenstaanders soms moeilijk te vatten. Ik zie er normaal uit, maar heb toch mijn beperkingen.
En Aad, ach, daar heb ik soort Ajax-Feijenoord-discussie mee, maar dan over Wordpress en Blogspot...;o)
@aad - Je ziet dat ik alles doe om het je hier naar je zin te maken. Maar de vorige manier van reageren kon je ook al niet bekoren, dus aan deze manier moet je nu maar wennen...;o)
Aad heeft vast wel tijd genoeg om erachter te komen hoe het nu precies zit. Het werkt toch heel gemakkelijk!
Soms hoor ik ook vertellen dat trappenlopen goed is voor je conditie en dat je daar dus tijd mee wint ....
Ik herinner me vroeger ook al eens dit verhaal in een blog heb gelezen. Ik denk dat anderen er verbaast over zullen zijn met wat jij allemaal nog doet!
Ik geniet in ieder geval nog steeds van je blogs en je reacties.
Vriendelijke groet uit Amsterdam-ZuidOost.
@zelfstandig journalist - Dat dacht ik ook...;o)
@Rob alberts - Trappenlopen is heel goed voor de conditie, als je een gezond lijf hebt. Het is eigenlijk gek dat ik en de mensen om mij heen, zo lang gedacht hebben dat ik moest gaan trainen, toen mijn conditie slechter werd. Ik was natuurlijk gewoon overbelast, met trainen maak je dat alleen maar erger...
Helaas herken ik het. Daardoor maakt het begrijpelijker. Misschien dat ik twintig jaar geleden gedacht zou hebben: zo is het leven.
En:
Zo is het leven.
Helaas.
@timmerark - O, ja, zo is het ook. Vroeger kon ik me niet voorstellen dat een gehandicapte of chronisch zieke vrolijk door het leven kon gaan. Maar zoals ik gisteren nog iemand hoorde zeggen: je moet het leven leven dat je hebt en niet treuren om het leven dat je niet hebt...;o)
herkenbaar - vroeger schreef ik ook al eens gelegenheidsgedichten voor anderen (op vraag) en zat daar dan uren over te dubben - als ze dan klaar waren kreeg ik als compliment : goh, en dat schudt jij dan gewoon zo maar even uit je mouw ... Ik vond het dan ook nog eens verschrikkelijk om doen, maar gelukkig durf ook ik al lang 'neen' zeggen ...
@bert - Verstandig. In opdracht werken is het ergste dat er is. Het kan slechts gecompenseerd worden met een vorstelijk salaris, jammer dat ik niet zakelijk ben...;o)
Ik heb met je te doen Strip, goed dat je positief blijft en je zegeningen telt.
Heeft de buitentemp ook nog invloed?
Fijne dag maar weer ondanks alles!
ps. Wat een ellende dit, WP werkt veel prettiger :) :) :)
@beukmans - Ach, dat valt best mee, hoewel een beetje zon wel lekker is voor het lijf...;o)
Als ik het getob bij sommige WP-gebruikers lees ben ik blij dat ik hier zit, hoor...;o)
Een reactie posten