Over Rodenbach en de Oude Geuze van Boon

Nog een bierverhaal uit het Stripblog-archief. Dit heeft in mei 2010 op het Volkskrantblog gestaan...

We gaan het eens over zuur bier hebben. Nee, niet Suurbier, de oude rechtsachter van Ajax en het Nederlands elftal, maar bier dat zuur smaakt. Dat zal vreemd klinken voor mensen die bier alleen kennen als het, licht bittere, helder gele, bruisende vocht, dat in Nederland uit de doorsnee biertap komt.

Dat is pils en dat heeft weinig smaak, maar als je je over dat nadeel heen zet kun je er toch flink dronken van worden. Pils moet je niet drinken als het zuur is geworden, dan is het bedorven. Maar er zijn biersoorten waar met opzet een zure smaak aan gegeven wordt.

In de Belgische tv-serie Tournée Générale (zie dit blog), waarin een rondreis langs allerlei heerlijke bieren wordt gemaakt, vertelt men dat ten westen van de Schelde minder hop bij het bier wordt gedaan. Hop zorgt voor een bittere smaak en is een natuurlijk conserveermiddel. Om het bier zonder hop toch houdbaar te maken wordt ouder, verzuurd bier toegevoegd.

Een paar weken geleden kreeg ik een mail van collega-blogger Martin Broek. Hij was van plan een fietstocht te maken en zou daarbij door Soest rijden, dus als ik het leuk vond kwam hij even langs. Omdat ik als eens iets over bier geschreven had stelde hij voor om een paar speciale biertjes mee te brengen.

Ontzettend aardig, natuurlijk. Op de vraag welk bier ik lekker vond was Rodenbach het eerste dat me te binnen schoot. Aan dat bier zit een vakantieherinnering vast.

Lang geleden fietste ik met mijn broer en een gezamenlijke vriend door de Belgische Ardennen. De cafés en restaurants waar we stopten hadden allerlei onbekende bieren op de kaart staan en telkens probeerden we iets anders.

Bestoft en verwaaid, van een hele dag fietsen, kwamen we aan in het plaatsje Poupehan en besloten iets te gaan eten in een restaurant. Het personeel bestond uit een moeder en dochter. Het meisje vond ons er erg komisch uitzien, met onze lange haren, woeste baarden en gescheurde spijkerbroeken, en terwijl haar moeder ons met professionele gelijkmoedigheid bediende, kon zij haar lachen maar met moeite onderdrukken.

Toen we ook nog 'trois Rodenbach' bestelden schoot ze gierend van de lach de keuken in. Wij snapten er niets van, maar het bier dat ze daarop bracht was wel bijzonder lekker. Roodbruin van kleur en zacht, zoetzuur en fruitig van smaak. Zeer verfrissend.

Rodenbach bier, uit het Belgische Roeselare, laat men rijpen in enorme, rechtopstaande, eikenhouten vaten, de zogenaamde foeders. Voor het bottelen wordt jong bier vermengd met ouder, verzuurd, bier.

Martin bracht er maar liefst drie verschillende varianten van mee. Het gewone Rodenbach, de Grand Cru en de Vin de Céréale. De laatste is 100%, 3 jaar lang gerijpt bier uit één speciaal vat. Het bevat weinig koolzuur, 10% alcohol en is behoorlijk zuur van smaak. Niet echt om dagelijks te drinken.

Nee, geef mij dan maar de Rodenbach Grand Cru. Voor 2/3 bier dat twee jaar op vat gerijpt heeft, gemengd met 1/3 jong bier. Heerlijke, volle smaak. Met inderdaad zure componenten, maar ook iets zoet en moutigs.

Martin had ook een flesje Oude Geuze van Boon bij zich. Zijn favoriete bier. Ook een heerlijk, fris, zuur bier, met een heel speciale brouwwijze. Het geheim zit hem hier in de gisting die spontaan ontstaat, door het brouwsel in een open bak te laten staan.

 

Ook Geuze wordt op eiken vaten gelagerd en er worden, voor het bottelen in kleine champagneflessen, bieren van verschillende jaargangen met elkaar vermengd. Het bier is daarna zeer lang houdbaar. Wel 20 jaar, als je zo lang kunt wachten.

Zowel Rodenbach als Boon maken heden ten dage deel uit van het Palm-concern. Uitgebreide informatie over beide bieren is te vinden op deze website. 

Op de website van de Vlaamse zender Canvas is een fragment te zien over de brouwerij van Rodenbach.

Foto's: De Stripman. Helaas had ik niet voor elk bier het juiste glas...