Stilstand is een hele vooruitgang

Gisteren ben ik weer eens bij de internist geweest voor een botscan. Met een DXA, of DEXA-scanner wordt dan de dichtheid, stevigheid dus, van je botten gemeten. Voor mij extra belangrijk vanwege de chronische ziekte, Osteogenesis Imperfecta, waar ik aan lijd.

Het was alweer anderhalf jaar geleden dat de voorgaande scan gemaakt was. In de tussentijd ben ik gestopt met fysio-fitness en sinds een half jaar ook met de medicijnen tegen osteoporose.

Ik voel me de laatste tijd best goed, dus ik was benieuwd hoe de scan uit zou vallen en of ik weer opnieuw aan de pillen zou moeten. Dat hoefde niet. De botdichtheid was nauwelijks veranderd. Ook mijn lengte en gewicht waren hetzelfde gebleven.

Er is gelijk een röntgenfoto gemaakt van mijn wervelkolom en die zag er ook goed uit. Geen ingezakte wervels, een probleem waar mensen met broze botten vaak mee te maken krijgen. De rugklachten van de laatste tijd komen gewoon door overbelasting.

Wel rustig aan blijven doen, dus. Mijn botdichtheid zit trouwens nog steeds op de grens van osteoporose, wat voor een normaal mens van mijn leeftijd een reden tot zorg zou zijn.

Maar goed, waar veel mensen teleurgesteld zouden zijn met stilstand is het voor mij een hele verbetering. In de eerste paar jaar van deze eeuw ging mijn conditie hard achteruit. Dat het nu al een paar jaar stabiel is mag dus gerust winst worden genoemd.

Ik heb in het verleden, op het Volkskrantblog, ook al eens iets geschreven over mijn chronische ziekte, broze skelet en de botscans. In 2007, onder andere, het volgende:

Osteogenesis imperfecta is een zeldzame bindweefselaandoening. Ik ben daardoor in de afgelopen jaren veranderd van een gezonde, actieve jongeman, in een persoon die weinig lichamelijke activiteiten kan ondernemen en 14 uur per dag op bed moet liggen.

Onze botten zijn geen statische stokken. Er is in het skelet een voortdurend proces van afbraak en opbouw gaande, net als in de rest van ons lichaam. Cellen sterven af en nieuwe worden aangemaakt. Door verschillende omstandigheden kan dit proces verstoord worden. Als er meer bot afgebroken wordt, dan opgebouwd, krijg je broze botten die snel kunnen breken.

Osteoporose, wordt dit genoemd. Het is vooral bekend als aandoening voor vrouwen, die daar last van kunnen krijgen na de overgang. De verslechtering treedt dan op onder invloed van de veranderende hormoonspiegels. Als je weinig lichaamsbeweging neemt, onvoldoende kalk binnen krijgt, rookt en veel alcoholische dranken drinkt, dan kan dit proces verergerd worden.

Bij mij is de slechte toestand van mijn botten een gevolg van mijn chronische ziekte. Die ziekte is niet te genezen, maar de gevolgen voor de botten zij dat klaarblijkelijk wel. Zeven jaar geleden had ik het skelet van een 100-jarige, na de laatste meting blijkt dat verbeterd te zijn tot bijna normaal voor mijn leeftijd.

Voor mijn algehele conditie heeft dat ogenschijnlijk geen verschil gemaakt. Ik voel me minder moe, maar als ik in actie kom voel ik direct hoe slecht het met mijn conditie gesteld is. Toch is mijn conditie in het afgelopen jaar niet verder achteruit gegaan. Stilstand. En dat is al een hele vooruitgang, vergeleken met de voorgaande jaren.