zondag 27 maart 2011

J.C.Tans & the Rockets – Fantastisch, energiek, spetterend en gemeen scheurend



Afgelopen week werd ik herinnerd aan een grote mislukking, die tegelijkertijd een van de positieve hoogtepunten uit mijn leven is. Het klinkt misschien gek, maar soms kunnen dat soort dingen samenvallen. Laat me het uitleggen.

Onlangs kocht ik een USB-adapter waarmee ik mijn stereo-installatie aan kan sluiten op mijn laptop. Nu kan ik muziek van lp's en cassettebandjes omzetten in MP3'tjes. Het eerste bandje dat ik uit de la opdiepte was een, van de radio opgenomen, liveconcert van J.C.Tans & the Rockets.

Fantastische, energieke, spetterende, gemeen scheurende en opzwepende jazz uit de jaren '80. Al zou het me niet verbazen als de meeste lezers er nog nooit van gehoord hebben. Toch was tenorsaxofonist Jan Cees Tans enige tijd een grote naam in de Nederlandse Jazz.

In 1987 won hij de Boy Edgar prijs, de belangrijkste jazz-onderscheiding in ons land. Daarvoor maakte hij al een jaar of twintig de podia onveilig met verschillende bands, waaronder 'Stichting Amsterdams Tenoren Onderzoek', het 'J.C.Tans Orchstra' en zelfs de Haagse popband 'Gruppo Sportivo'.

Begin jaren '80 leidde hij The Rockets, een 10-koppige band, waarmee hij stevig swingende jazz-arrangementen van nummers van The Rolling Stones en Dr. John speelde, maar ook fijnzinnige jazzstukken, gecomponeerd door de bandleden zelf.

Het was een grote band, naast drums, bas, piano en gitaar ook nog zes blazers: twee trompetten, drie saxofoons en een trombone. En de muziek die ze maakten was niet te vergelijken met het gebruikelijke, gladde bigband repertoire. En ook heel anders dan de hard-bop die je veel jazzmusici toen hoorde spelen. De critici noemden het Jump-jazz en schreven dat er invloeden van de rhythm & blues in te horen waren.

De band was een paar maal te zien, in het VPRO tv-programma Reiziger in Muziek. En ze hebben een keer opgetreden in mijn eigen dorp, bij mijn eigen club, de vereniging Artishock. Ik heb mogen helpen bij de organisatie van dat concert. Het was een onvergetelijke avond, dat begrijp je al.

Ik had van de radio, kort daarvoor, dat live optreden opgenomen en was daar zo enthousiast over dat ik iedereen die ik zag de kop gek zeurde over het komende concert. Ik had zelfs een reclamespot opgenomen op een cassettebandje om op drukke verenigingsavonden te draaien. Ik had posters opgeplakt en persberichten verstuurd.

Maar de naam, The Rockets, zorgde voor verwarring. Sommige jazzliefhebbers, die de band nog nooit gezien of gehoord hadden, dachten dat ze rockabilly speelden. Misschien heeft dat kan ons indertijd parten gespeeld.

Bij het optreden in Soest zat uiteindelijk maar een man of tien in de zaal, met de leden van de werkgroep erbij, maar net meer dan er muzikanten op het podium stonden. Het maakte de avond niet minder gedenkwaardig. Een van de beste live-optredens die ik ooit meemaakte. Maar als medeorganisator ook de grootste sof.

Voor de muzikanten maakte het weinig uit. Het concert was geweldig, the Rockets gingen tekeer alsof ze in een uitverkocht Bimhuis stonden. De ritmes waren snel en avontuurlijk en vooral de elektrische gitaar, van Piet de Vries, was bepalend voor de sfeer. Hij speelde niet alleen ritmepartijen, maar schrok ook niet terug voor een scheurende solo.

Bij het optreden in Artishock bemoeiden de trompettisten zich daarbij met de gitaarversterker, een oude Vox. Door aan alle knoppen te draaien zorgden ze voor onverwachte en humoristische geluidseffecten. Later hoorde ik dat ze dat bij elk optreden deden. Een zeker showelement hoorde dus ook bij de band.

Een fantastisch optreden, maar nauwelijks publiek, wellicht dat de band daarom, in de jaren daarna, tamelijk geruisloos van het toneel is verdwenen. J.C. Tans zelf hebben we later nog eens terug gezien met een trio en ook andere bandleden, zoals trombonist Wolter Wierbos en bassist Ernst Glerum, in verschillende kleinere groepen. Saxofonist Sean Bergin, een rossige reus oorspronkelijk afkomstig uit Zuid-Afrika, heb ik nog verschillende keren zien spelen.

Gitarist Piet de Vries kwam jaren later zomaar bij Artishock binnenlopen, na afloop van een filmvoorstelling. Hij was in de buurt en herinnerde zich dat hij bij ons gespeeld had. We hebben gezellig een biertje gedronken en wat gebabbeld, waarbij hij overigens meer interesse toonde voor mijn vrouw dan voor mij, maar ja, dat moet je voor de kunst over hebben...

Op internet is niet veel over Tans of zijn Rockets te vinden. Een piepklein stukje op Wikipedia, maar niets op YouTube. Op het jazzlabel BV Haast wordt wel een tweetal cd's te koop aangeboden. De oplage is beperkt, dus nieuwsgierige jazzliefhebbers moeten zich haasten.


De Strip: Dit deel van het Stripmannen-vervolgverhaal is gemaakt door Jan de Stripman zelf. Klik hier voor deel 1 -  deel 3 en deel 4 van dit verhaal. Lees ook de vorige hoofdstukken De Wind - Snuf de Hond - Muzikale Droom - Theo en Francien - Motorfietsen en Sportwagens - De Klaveet - Hot City - en Teringhond

Wordt vervolgd...

Klik op de strip voor een grotere weergave... 

 

29 opmerkingen:

Unknown zei

Ik ken ze, heb ze een paar keer zien optreden. Draagt J.C. nog steeds lakschoenen?

Jan de Stripman zei

@ronaldblonk - Leuk, dan weet je dat ik niet overdrijf ! Van die lakschoenen zou ik niet weten, ik heb hem al zeker 20 jaar niet meer gezien...

Anoniem zei

Interessant zo uit die oude doos.

Anoniem zei

Nog nooit van gehoord. Moet toch een bijzondere ontmoeting toen geweest zijn. Ik mis ook wel eens wat. ;-)
Goede aankoop die USB adapter. Verbindende factor tussen heden en verleden.

Unknown zei

als ik 't zo doorlees heinner ik me vaag iets; gruppo sportivo is teontertijd ook niet ontgaan

Jan de Stripman zei

@beusekom - De oude doos van het geheugen, die gevuld is met oude casettebandjes en vergeelde foto's...;o)

@aadverbaast - De adapter is van Roxio, ik zou er ook video met op moeten kunnen nemen. Maar dat heb ik nog niet geprobeerd...

@cor - Gruppo Sportivo is nog steeds actief. Van J.C.Tans weet ik dat niet zeker...

Zelfstandig journalist Antwerpen zei

Ik moet passen. Nooit van gehoord.

Jan de Stripman zei

@zelfstandig journalist - Dat is geen schande, hoor. Het gaat om een band die 25 jaar geleden even op de voorgrond trad binnen de jazz-scene. Dat blijft toch een klein groepje liefhebbers...

Peter zei

We worden oud. J.C. Tans, geweldig was dat. Overigens heb ik die rooie reus (Bergin) nog eens ruzie zien maken met Vera Vinbgerhoeds, op een Rotterdams podium. Bergin had een biertje teveel op, geloof ik.
Maar nu je dit zo schrijft, wordt het hier eens tijd ook zo'n usb-verbinding aan te leggen. Kan de hele periode nog eens langs komen.

Glaswerk zei

Ik ken Gruppo Sportivo, de rest van de namen zegt me niets. Maar ik ben dan ook geen jazz-liefhebber.

Wel een leuke interessante bijdrage.

paco painter zei

DAt waren de goede jaren

Catharina zei

Ik ben niet zo into jazz. Wel ziet je nieuwe blog er gelikt uit..... alleen jammer dat blogspot zo lastig is voor reageren

Catharina zei

Wauw, dat ging zomaar in één keer......

Jan de Stripman zei

@peter - Met Sean Bergin heb ik een keer aan de bar gestaan. Ik viel toch een stuk eerder om dan hij. Maar Vingerhoeds kon hem wel aan, toch ?
Roxio had laatst een aanbieding voor zo'n USB-adapter. Voor een paar tientjes ben je koopman...;o)

@glaswerk - Dan heb je, zonder het te weten, J.C.Tans toch misschien wel eens horen spelen. Het schijnt dat hij mee deed op veel van de vroege platen van Gruppo.
Jazz is zo'n breed genre, er is vast wel een stijl die jou kan bekoren...;o)

@glaswerk - Ze konden er mee door. Eigenlijk ben ik meer van de jaren '60 en '70...;o)

Jan de Stripman zei

@karin - Dank voor de complimenten ! En zie je dat dat reageren best meevalt. Zelfs je avatar staat erbij...;o)

Jan de Stripman zei

@paco en @glaswerk - O, sorry ! Ik zie dat ik per ongeluk bij mijn reactie aan Paco ook Glaswerk heb geschreven...
Reacties corrigeren kan hier helaas niet...;o)

martin zei

Stripman ik weet nog dat ik het ooit hoorde, maar ik kan de muziek niet meer oproepen. In my Toyota wordt hier in huis nog wel regelmatig gezongen.
Ik zag dat JC Tans zijn orkest deze eeuw weer heeft opgericht. Wat daarvan geworden is? Vermoedelijk niet zo veel.
http://www.redbad.nl/redbad/seiz0102/01_10_19.html

Jan de Stripman zei

@martin - Ik vond op internet nog aankondigingen uit 2001 en wat later. Maar van de afgelopen paar jaar kon ik niets vinden. Diverse bandleden komen nog wel af en toe in het nieuws. Bassist Ernst Glerum kwam gisteren nog even voorbij in Vrije Geluiden...

Bart zei

Je hebt er duidelijk zoveel plezier aan beleefd, Jan, dat het dus zeker geen mislukking genoemd hoeft te worden.
Ach, het uitblijven van succes, het overkomt zo velen, hè...

Hans van den Burg, van Gruppo Sportivo, vroeg me eens de weg, we kwamen elkaar tegen op de Weesperstraat in Amsterdam.
Nou hoop ik maar, dat ik hem toen de goede weg gewezen heb... ;-o)

Jan de Stripman zei

@bart - Maar succes is ook relatief, hè. Tans was even behoorlijk succesvol binnen een klein kringetje van jazzliefhebbers. De leden van de band zijn allen hun eigen weg gegaan en sommigen zijn nog steeds zeer actief en dus in zekere zin succesvol...;o)

Hans van den Burg heeft in ieder geval de juiste weg weer teruggevonden. Hij treedt nog steeds op met Gruppo...;o)

Anoniem zei

Niet mijn muziek Strip maar wel een leuk blog en jij hebt genoten en er een mooie herinnering aan overgehouden dus.... ;)

Fijne dag!

Ron Roelandt zei

Interessant. Met plezier gelezen. Je enthousiasme is nog steeds voelbaar.
Ik ben benieuwd hoe ze klonken; wie weet krijg je het voor elkaar wat van hun muziek onder een foto of een filmpje te plaatsen en dat op Youtube te zetten?

Jan de Stripman zei

@beukmans - Dank je !

@ron - Daar heb ik over gedacht. Maar het is een beetje tegen mijn principes om muziek van een ander op YouTube te zetten. Principes waar ik niet heel fanatiek in ben, hoor. Dus misschien doe ik het toch nog wel eens...;o)

Anoniem zei

Waarschijnlijk wat laat maar toch leuk om te lezen, het brengt herinneringen boven.
Ik was de drummer van dit illustere gezelschap

Jan de Stripman zei

@anoniem - Wat leuk ! Zo'n reactie komt natuurlijk nooit te laat...!

Anoniem zei

J.C. Tans runt al langere jaren een restaurant(Kint en co), in het dorpje Paal in Zeeland.

Jan de Stripman zei

@anoniem - Dank je ! Ik had wel vage berichten in die richting gehoord. Maar nu weet ik het dus zeker...;o)

Unknown zei

Een beetje laat maar toch : ik heb 12 jaar bij deze band gespeeld. Geweldige tijden.

Jan de Stripman zei

@Martin Bunjes - Voor mooie herinneringen is het nooit te laat...;o)