The Bonzo Dog Doodah Band – Absurd, kolderiek en geniaal

Nog even snel een oud verhaaltje op het nieuwe blog zetten, dacht ik. Maar wel even de links controleren, want je weet maar nooit. En inderdaad, het YouTube-filmpje waar ik in 2006 de eerste helft van mijn verhaal over de Bonzo Dog Doo Dah Band op baseerde blijkt verdwenen.

Nou heb ik wel eens gehoord dat er eigenlijk niets verdwijnt van wat er ooit op internet heeft gestaan. Maar dit ene filmpje had ik na een uur zoeken nog steeds niet terug gevonden. Wel een heleboel andere kolderieke en hilarische stukken uit televisie-shows en live-optredens. Dus ga er vooral naar op zoek. Indertijd omschreef ik het zo:

 

Ik kan me voorstellen dat je bij het bekijken van dit filmpje niet direct door hebt wat hier aan de hand is. Het begint met een merkwaardig uitziende man, deftig pak, bril met jampotglazen, bekakte uitspraak van het Engels, maar wel lange blonde haren en een druipsnor, die voorleest uit een stripboek. Vervolgens kondigt hij een lied aan, dat over een buitenaards meisje gaat.

We schakelen over naar een, van bordkarton gemaakt, tropisch eiland. Daar staat een bebaarde jongeman, in een alternatief militair pak en met een elektrische gitaar om zijn nek, naast een kinderlijk vormgegeven robot. Hij zingt een aardig popliedje over de mooie Zelda, die hem het hoofd op hol heeft gemaakt.

Naast hem zitten, aan het namaakstrand, drie kabouterachtige figuren. Er is ook nog een andere gitarist en een drummer. De kabouters trekken de meeste aandacht door hun ritmische bewegingen en achtergrondzang. Ook blijken ze trompet te spelen.

Pas bij de derde keer kijken valt me op dat de robot metalen borsten heeft. Vermoedelijk is zij de mooie Zelda uit het lied. Het filmpje is een beetje wazig en zwart-wit. Het is bijvoorbeeld niet helemaal duidelijk wat er nu op de vinger zit (het is niet de middelvinger !) die de middelste kabouter voor zijn trompet houdt. En ook licht er iets onduidelijks op, in de buik van de robot.

 

Ha ! En dan vind ik toch een iets ingekorte versie van het filmpje over Zelda. Mijn oude verhaal ging zo verder, voor bijna alle links heb ik andere filmpjes moeten zoeken:

 

Het is ook maar één van de maffe filmpjes die er van de Bonzo’s op YouTube voorhanden zijn. De meeste dateren uit de jaren ’60 en komen uit BBC-tv shows als ‘Don’t adjust your set’ (stel uw tv niet bij), een kinderprogramma waaraan latere Monty Python sterren, Eric Idle en Terry Jones, meewerkten. Dan gaan er waarschijnlijk wel wat bellen rinkelen.

Dit is absurdisme ! Volwassen mannen die zich als kleine kinderen gedragen, soms flauw, maar vaak hilarisch. The Bonzo Dog Doo Dah Band (de meeste filmpjes vindt je trouwens op YouTube als je naar Bonzo Dog Band zoekt) is een Engels collectief rond Vivian Stanshall, de blonde man met de druipsnor en Neill Innes, de zanger/gitarist. Ze hebben vanaf 1965 behoorlijk succes met hun tv-optredens en lp’s.

  

Zo bekend worden ze dat ze zelfs mee mogen doen aan de Beatlefilm The Magical Mystery Tour. Paul McCartney produceert bovendien, onder het pseudoniem Apollo C. Vermouth, hun hitsingle The Urban Spaceman .

Zoveel gekkigheid is niet vol te houden. Na vijf lp’s valt de groep in 1969 uit elkaar, om in ’72 nog eens bij elkaar te komen omdat de platenmaatschappij ze aan hun contractuele verplichtingen houdt. Daarna gaan zij allen hun eigen weg. Met name Neill Innes wordt een tamelijk succesvolle medewerker aan allerlei tv-programma’s voor kinderen. Hij maakt ook, samen met Monty Pythonlid Eric Idle, de geniale Beatlesparodie The Rutles. 

Vivian Stanshall richt een aantal andere bandjes op, The Sean Head Showband, Viv Stanshall & his Gargantuan Chums, biG Grunt , bijvoorbeeld, maar zijn activiteiten hebben nogal te lijden onder zijn alcohol- en drugs gebruik.

Later werkt hij nog mee aan lp’s van Mike Oldfield (als spreekstalmeester die de instrumenten aankondigt in de finale van Tubular Bells) en Steve Winwood. Hij brengt een solo-lp uit en een theaterstuk. In 1991 maakt de BBC nog een tv-special met hem getiteld Crank . In 1995 komt hij tragisch aan zijn eind als zijn huis afbrandt.

Bij de Bonzo reünie in 2005 is Stanshall dus helaas de grote afwezige. Bij een aantal van de optredens wordt dit goed gemaakt door gastoptredens van een aantal bekende Britse komieken. In dit laatste filmpje zien wij onder andere Stephen Fry, Adrian Edmondson, Phil Jupitus en Paul Merton.