Mensen zeggen wel
eens dat ik groene vingers heb. Maar dat is niet zo, mijn vingers
hebben een heel normale vingerkleur. Maar als ze bedoelen dat ik
redelijk goed op kan schieten met planten, dan klopt dat wel.
Ik weet niet hoe
het in moderne huishoudens is, maar vroeger stond er in de meeste
huiskamers een stel kamerplanten. In mijn jeugd waren dat vaak kaapse
viooltjes, fuchsia's, geraniums en sansevieria's. De laatsten zijn
ook wel bekend als vrouwentongen. Lange, spitse bladeren, met een
gele rand.
Makkelijke planten, die niet snel dood
gaan. Want lang niet elke huisvrouw was even goed in de verzorging
van de plantjes. Niet zelden zag je dorre en verpieterde takjes, met
verschrompelde blaadjes. Groene vingers waren zeldzaam.
Misschien heb ik het van mijn moeder,
die haar planten vaak tientallen jaren in leven houdt. En tot bloei
weet te brengen en dan weer stekt en uitdeelt aan de kinderen.
Toen ik op mezelf
ging wonen nam ik een fuchsia van huis mee en zo'n grasachtige plant,
waarvan de naam me even ontschoten is. Er komen kleine witte
bloempjes aan en ze maken zelf stekken op afhangende stelen. Heel
handig, je hoeft ze er maar af te knippen en in een pot te zetten en
klaar. (Op internet vind ik hem terug als de 'graslelie', of
chlorophytum.)
Op een zeker
moment redde ik een gatenplant uit een verlaten kantoor. Eenmaal
thuis verloor hij eerst al zijn bladeren, maar omdat ik gewoon door
ging met water geven kreeg hij weer nieuwe. Daarna groeide hij
voorspoedig en weelderig.
Toen mijn vrouw en ik samen gingen
wonen nam ik mijn plantjes mee. De gatenplant, die in het latijn
monstera heet, werd al gauw zo reusachtig dat we hem op de trappenhal
zetten. Daar wierp hij luchtwortels naar beneden, die ik dan etages
lager weer tegenkwam.
Na verloop van tijd besloten we dat het
zo niet langer kon. De plant moest weg. Met pijn in mijn groene hart,
dat wel. Maar zo zie je dat ik prima in staat ben om planten in leven
te houden. Aan de kleur van mijn vingers ligt dat niet. Wel aan
regelmatig water geven. Niet te veel en niet te weinig. Dat is een
kwestie van uitproberen en jarenlange ervaring.
Op de trappenhal
staan inmiddels weer twee planten die te groot zijn geworden voor de
huiskamer. Een cactus, die mijn vrouw ooit cadeau kreeg en die al
zeker 20 jaar in dezelfde aarde en een tamelijk kleine pot staat,
maar desalniettemin een meter of 3 hoog is geworden. En een
'handjesplant' die een, inmiddels verhuisde, buurman daar achter
gelaten heeft.
Handjesplant is
niet de echte naam, vermoed ik, maar er komen bladeren aan die op
handen lijken. Ik zal eens zoeken op internet, naar de juiste
benaming. (Het blijkt de 'schefflera' te zijn, een naam om te
onthouden !)
Maar hoe dan ook, deze plant is ons ook
boven het hoofd gegroeid en hij heeft armen, zijtakken eigenlijk, van
een paar meter breed. Het begint hinderlijk te worden voor de nieuwe
buren. Dus zal ik er eerdaags maar eens het mes in zetten.
Dat is het nadeel van groene vingers.
Als de planten niet doodgaan worden ze steeds groter. Tot ze niet
meer in het huis, of zelfs de trappenhal, passen. Op internet vind ik
trouwens de meeste planten, die ik hierboven noem, terug in de
categorie: 'planten die weinig verzorging nodig hebben'. De twee
trappenhalplanten ga ik maar proberen te stekken. Eens zien hoe groen
mijn vingers echt zijn...
De Strip: Dit deel van het Stripmannen-vervolgverhaal is weer gemaakt door De Stripman zelf. Klik hier voor deel 1 - deel 2 - deel 3 en deel 5 van deze episode...
Volgende week begint een nieuw verhaal van de Geheimzinnige Hulpman !
Lees ook de vorige hoofdstukken: De Wind - Snuf de Hond - Muzikale Droom - Theo en Francien - Motorfietsen en Sportwagens - De Klaveet - Hot City - Teringhond - Het is niet wat je denkt en Zork
En bezoek de website van de Geheimzinnige Hulpman, voor meer vervolgstrips !
16 opmerkingen:
Ik denk dat het een combinatie is van groene vingers en mazzel met de plantkeuze :-).
De gatenplant hier in huis is inmiddels een meter of tien lang en krinkelt langs het plafont. Ik kreeg een stek van mijn ouders.
Over deie sanseveria schreef ik de vorige keer al dat je dit stuk plaatste. Het is een hippe plant. Twee naast elkaar in identieke potten in de vensterbank en verder niets. Wel anders dan vroeger dus, maar niet uit de gratie.
:) grappig is dat of opmerkelijk, dat we voor die bekende 'graslelie'geen naam hebben, nou ja 'graslelie'dan blijkbaar is hij te makkelijk:)ik vond een keer de naam 'moederplant'....
en groene vingers dat is liefde Jan!
één keer hoorde ik dat de kamerplanten het met dubbelglas niet zo goed doen als voorheen...
leuk blog!
Stripman, ga het eens moet moeilijker planten proberen.
@zelfstandig journalist - Waarschijnlijk heb je gelijk...;o)
@martin - Ik vroeg me al af of ik al eens eerder over kamerplanten had geschreven. Ja, dus, want jij zegt al er eerder gereageerd te hebben. Ik ga maar eens zoeken, want dit stuk heb ik gisteren opnieuw geschreven...;o)
@annet - Bij 'lelie' stel je je ook wat grotere bloemen voor, dan het bescheiden bloempje van de graslelie...;o)
@antoinette - Nou, zo heel ambitieus ben ik niet, hoor. Wel staat er inmiddels een stek van de schefflera in een kan water. We zullen zien...;o)
Op mijn werk staan mijn cactus, die wordt steeds kleiner, vreemd genoeg. Water tekort in de vakanties misschien...
@ramirezi - Een echte expert ben ik niet, maar kleiner groeien lijkt me niet normaal...;o)
Jan ik kan niet het stuk zelf bekijken wel de Google melding:
"De Dahlia, een bloem die aan vroeger doet denken - Stripblog ...
29 aug 2010 ... Stripman de sanseveria is DE populaire vensterbankplant. Niet een maar een paar op een rij in robuuste en identieke potten, die mode gaat al ...
www.vkblog.nl/bericht/343838/bericht/359340" Je kan het niet zien maar ik denk dat ik mijn eigen reactie terugvind.
@martin - Ik heb nog geen tijd gehad om te zoeken (gisteren een uitstapje) maar dat verhaal herinner ik me wel. Dat ging over ouderwetse kamerplanten, naar aanleiding van een dahlia die ik cadeau gekregen had van Kees Smit.
Dezelfde planten komen hier opnieuw ter sprake. Maar de aanleiding is een beetje anders.
Het is ook wel verwarrend, oude verhalen die al dan niet opnieuw geplaatst worden. Ik heb de meesten (nog) niet opnieuw geplaatst. Aan de andere kant, nu voel ik me weer vrij om nieuwe verhalen te schrijven over oude onderwerpen. Omdat ze nog niet op dit blog hebben gestaan.
Ik had niet gedacht dat er lezers zouden zijn die zich mijn verhalen beter herinneren dan ikzelf...;o)
De Dahlia staat trouwens weer in bloei.
Een tante van mij wiens planten te groot werden ging ze ruilen bij een plantenwinkel. Grote planten zijn geliefd als kantoordraak, en tante kreeg iets nieuws.
@karin - Zouden ze ze dan aan huis op komen halen ? Ik ons die gevaartes nog niet 3 verdiepingen naar beneden sjouwen en in ons kleine autootje proppen...;o)
Ikzelf was nooit zo gelukkig met hoe kamerplanten zich bij mij (niet) hielden.
Op een gegeven moment ben ik me maar gaan richten op de planten buiten, waar ik mijn groene liefde aardig op kan botvieren... ;-)
Maar als ze bedoelen dat ik redelijk goed op kan schieten met planten, dan klopt dat wel.
Blijft natuurlijk de vraag of het omgekeerde ook geldt ;-P
@bart - Dat kan natuurlijk ook...;o)
@glaswerk - We kunnen het aan de planten vragen, maar of ze antwoord gaan geven...?
Jan, heb jij ooit wel eens een boom geknuffeld?
Nou?
@glaswerk - Nee, nooit ! En andersom ook niet, trouwens...;o)
Een reactie posten