Op gloeiende voeten

De onderstaande droomstrip dateert van maart 2010 en heeft dus al eerder op het Volkskrantblog gestaan. Aan het begin van deze week was het weer echt gloeiende-voeten-weer...

Je kunt nog steeds reageren op Het Grote Ontbijt Onderzoek ! Er komen nog steeds antwoorden binnen dus ik stel de definitieve uitslag nog even uit...

Bliksemse foto's !

Hoe die professionele fotografen het doen, ik weet het niet. Maar behoorlijke foto's maken van de bliksem valt niet mee. Vanavond kon ik het toch weer niet laten om in ieder geval een poging te wagen.

Een paar honderd foto's later heb ik er toch een paar met lichtflitsen er op.

Niet altijd scherp...

...of op het juiste moment...

...maar toch...

Voor een handleiding van hoe het echt moet kun je terecht bij 
collega-blogger en meesterfotograaf Glaswerk 

Het Grote Ontbijt Onderzoek – Even een tussenstandje

Van het Grote Douche Onderzoek, van een paar jaar geleden, weet ik nog dat een aantal lezers pas met hun informatie kwam toen ik de eindresultaten al op het Volkskrantblog gezet had. Daarom stel ik de conclusies nog even uit en doe ik eerst een tussenstand.

Het Grote OntbijtOnderzoek is eigenlijk een piepklein onderzoekje, dat hadden jullie misschien wel door. Van de paar honderd bezoekers, die dit blog de afgelopen dagen trok, heeft er een dozijn gereageerd. Per email bereikte me ook nog een paar antwoorden, maar de opbrengst is bescheiden, tot nu toe.

Niet vreemd, hoor. Ik heb een poosje in de onderzoek-branche gewerkt en daar heb ik geleerd dat alleen maar een oproepje doen, geen goede manier is om een hoge respons te krijgen. Mensen persoonlijk aanspreken, of opbellen, dat werkt veel beter.

Maar maak je geen zorgen, beste lezer, dat ga ik je niet aandoen, hoor. Het moet wel een beetje gezellig blijven. Het is maar een lolletje, tenslotte.

We hebben er wel al wat van geleerd, want zelfs van lolletjes kun je leren. Het ouderwetse Hollandse broodontbijt is, bijvoorbeeld, nog behoorlijk populair. Sommigen houden het bij ontbijtgranen, muesli, yoghurt of pap, maar de meeste respondenten eten 's ochtends gewoon een boterhammetje.

Er zijn er die daar dan een paar pilletjes bij nemen. Dat kan medicatie zijn, maar ook vitaminen. Alles wordt weggespoeld met thee, koffie, vruchtensap, of melk. Geen grote verrassingen op dit gebied.

Maar het kan zijn dat die nu nog gaan komen. Want zoals gezegd, na het publiceren van de resultaten komen sommige mensen toch nog met antwoorden.

Er zijn bijvoorbeeld verrassend weinig lezers die niet ontbijten. Misschien dat die personen al bij voorbaat gedacht hebben dat zo'n ontbijtonderzoek niet interessant voor ze was. Dat zou jammer zijn. Zo blijft die ene respondent, die schreef de dag te beginnen met een kop koffie en een peuk, een eenzame zonderling in ontbijtend luilekkerland...

Maar het kan dus nog. Kom voor de dag met je diepste ontbijtgeheimen ! Bij mij zijn ze veilig. Ik zet ze alleen maar op het internet...

Ik denk dat ik ga sparen voor een villa in Baarn

Op mijn uitstapje van vandaag reed ik langs de westelijke rand van de gemeente Baarn. Hier zijn aan het eind van de 19e eeuw fraaie villawijken aangelegd en je passeert er het ene na de andere kapitale pand. De meesten zijn ooit gebouwd als buitenhuisjes voor welgestelde families, maar ze worden nu merendeels gebruikt als kantoor. 

Ik ben maar bij een paar opvallende bouwwerken even gestopt voor een foto. Bijvoorbeeld bij het torentje van het badhotel, nu ingebouwd in een moderne verzorgingsflat. Ooit konden de welgestelde Baarnaars hier kuren naar Duits voorbeeld. De rest van het, door Berlage in Chaletstijl gebouwde hotel, werd in 1984 gesloopt. Lees de fraaie omschrijving en bekijk de oude afbeeldingen van het hotel op Oud-Baarn.nl .

Mijn keerpunt was bij kasteel Groeneveld, dat momenteel verbouwd wordt. Ook dit was ooit een buitenhuisje, van de familie Mamuchet, die het in de 18e liet bouwen. Sinds 1982 is hier het Nationaal Centrum voor bos, natuur en landschap gevestigd. In 2007 is de naam daarvan gewijzigd in 'Buitenplaats tussen stad enland'.

Er schuin tegenover staat de opvallende villa Berg en Dal, met een torentje, een ruim park er omheen, met vijver en fontijn.

Deze villa wordt gebruikt door het Apostolisch Genootschap. Een vooruitstrevende zijtak van het Christendom. Zo vooruitstrevend zelfs, als je afgaat op de teksten op hun website en Wikipedia, dat het bijna een aantrekkelijke club wordt. Als je dan toch zo nodig Christelijk wilt zijn doe het dan op de Apostolische manier, zou ik haast zeggen.

Na thuiskomst, bij mijn bescheiden flatwoning, daagt er een goed voornemen: Ik ga sparen voor een villa in Baarn.

Ps.: Doe ook mee met Stripman's Grote OntbijtOnderzoek... 

Het Grote Ontbijt Onderzoek

Een paar jaar geleden hield ik, onder mijn lezers op het Volkskrantblog, het Grote Douche Onderzoek. De uitkomsten waren opvallend. Er waren respondenten (onderzoekerstaal voor mensen die antwoord gegeven hebben) die net als ik elke dag lekker onder de douche gingen.

Maar er waren er ook die dat het liefst helemaal nooit deden. Zij verdedigden hun douche-gewoonten met te verklaren dat douchen ongezond is en slecht voor de huid. Onzin, natuurlijk, maar goed, ik respecteer iedere lezer, wat voor vreemde ideeën en gewoonten die er ook op na mag houden.

Laatst bedacht ik dat het misschien ook leuk is om te onderzoeken hoe het met de ontbijtgewoonten van mijn lezers zit. Ik kwam daarop omdat hier in huis nogal verschillend met de eerste maaltijd van de dag wordt omgegaan.

Er is maar één ochtend in de week waarop we met z'n allen tegelijk ontbijten en dat is op zondag. Dan bak ik croissantjes en pistoletjes in de oven en kook ik een halfzacht eitje. Met name de mannelijke gezinsleden laten zich dat goed smaken.

De vrouwen in huis eten mondjesmaat, of helemaal niet, mee. De andere dagen van de week doen de dames het altijd zonder ontbijt. Zou dat typisch voor vrouwen zijn ? Die staan toch vaak wat problematischer tegenover eten dan mannen. Ze eten niet, of te veel, maar zelden regelmatig.

Op door de weekse dagen ontbijt ik meestal met een bakje yoghurt met muesli. Ook wel eens met een bordje havermoutpap, vooral 's winters is dat lekker. En als dat allemaal niet voorhanden is doe ik het met een paar beschuitjes. Altijd met thee erbij.

Brood op de nuchtere maag is niets voor mij. Dit in tegenstelling tot kleinzoon D., die de dag begint met een boterham met kaas en een met hagelslag, weggespoeld met een glas melk. In één gezin al zulke verschillen als het om ontbijten gaat. Dat is gelukkig met douchen heel anders. Maar dat terzijde.

Op Wikipedia staat een leuke opsomming van ontbijtgebruiken in verschillende landen. Brood, beschuit of yoghurt met ontbijtgranen is redelijk normaal Nederland en omstreken.

In de Angelsaksische landen worden er op de nuchtere maag vaak gebakken eieren, pannenkoeken en worstjes gegeten. In alle landen wordt er thee, koffie, melk of sinaasappelsap bij gedronken.

Over het belang van een stevig ontbijt verschillen de meningen. Lange tijd was het algemene oordeel dat het de belangrijkste maaltijd van de dag was. Lees maar op www.brood.net .

Als je op internet zoekt naar 'ontbijt overslaan' vind je alleen maar negatieve artikelen. Het verhoogt het risico op hart- en vaatziekten, je wordt er dik van, naar het schijnt en jongeren die nietontbijten worden eerder ontmaagd.

Maar volgens Wikipedia schijnt helemaal niet zo erg te zijn om af en toe niet te ontbijten. Als je dan bij de lunch of de koffie maar geen vette of zoete etenswaren gaat bunkeren.

Hoe zit het met jouw ontbijt, beste lezer ? Laat het me weten. Wel of niet, met welke voedingsmiddelen dan wel en wat drink je er bij. En waarom, natuurlijk. In de loop van de week zal ik de binnen gekomen antwoorden verzamelen en verslag uitbrengen op Stripman's Prikbord.

---

De Strip: Dit deel van het Stripmannen-vervolgverhaal is weer gemaakt door De Geheimzinnige Hulpman.  

Wordt vervolgd...

Bezoek ook de website van  de Geheimzinnige Hulpman !

Lees ook de vorige hoofdstukken: De Wind - Snuf de Hond - Muzikale Droom - Theo en Francien - Motorfietsen en Sportwagens - De Klaveet - Hot City - Teringhond - Het is niet wat je denkt - Zork en Slapend rijk

Odilon de Naaktkat - Is het al zomer...?

Hmmm...

...is het al zomer...?

Nog niet, hè...

...misschien morgen, dan...

De mara of patagonische haas – Een bezoek aan de dierentuin

'Komt u hier voor het eerst ?', vroeg het vriendelijke meisje, op het pleintje vlak achter de ingang van Dierenpark Amersfoort. Ze maakte een foto van ons, die we dan, als we weer naar huis gingen, konden kopen als souvenir.

'Nee, hoor,' antwoordde ik, 'als kind kwam ik hier al en dat is toch al gauw 45 jaar geleden.' Thuis gekomen heb ik in mijn foto-album de foto's van toen opgezocht. Je ziet een klein stripmannetje, aan de hand van zijn moeder, wat verlegen om zich heen kijken.

Mijn oudere broer staat op het punt om zelfverzekerd op pad te gaan, een zak pinda's in de hand, om aan de dieren te voeren. Mijn oudste zus bestudeert haar zakje pinda's, naast haar staat mijn oma met mijn jongere zusje aan de hand. Vader staat niet op de foto, waarschijnlijk omdat hij de camera vast hield.

Het park is vlak na de oorlog opgericht. De dieren waren aanvankelijk een middel om publiek naar het restaurant te trekken. Later werd het allemaal een stuk professioneler. Maar hoewel sommige dieren er, in de jaren '60 en '70 al, goed bij stonden, in redelijk ruime verblijven, waren er ook nogal wat die het met akelig kleine hokjes moesten doen.

Een mara, of Patagonische haas

Het dier was vooral een tentoonstellingsobject, of een gebruiksartikel. Er was, bijvoorbeeld, een groepje tamelijk treurige ezeltjes, waar de kinderen een rondje op konden rijden. En het leeuwenverblijf leek verdacht veel op een circus-arena.

Dat is inmiddels verleden tijd. De dieren worden beter verzorgd en leven, vrijwel zonder uitzondering, in grote ruimtes, omgeven door veel groen. Ook het gooien van pinda's, naar de apen en beren, is afgelopen. Dierentuindieren staan op dieet.

Giraffen en een zebra

Desalniettemin gaat dierentuinbezoek gepaard aan gemengde gevoelens. Het is een mogelijkheid om prachtige, exotische dieren van zeer dichtbij te zien. Maar die olifanten, giraffen, tijgers en chimpansees zijn daarvoor wel uit hun natuurlijke omgeving gehaald en van hun vrijheid beroofd.

Voor de oude situatie, met wolven in sombere hokken die op middeleeuwse gevangenissen leken, klein, donker en vuil, ging dat nog veel sterker op. Tegenwoordig halen dierenparken hun bewoners niet meer uit het wild. Het is eerder andersom, vanuit dierentuinen worden dieren weer in hun oorspronkelijke leefwereld teruggezet.

Flamingo's

Voor sommige soorten kan de dierentuin wel eens het laatste redmiddel zijn. Mocht de tijger en de neushoorn in het wild uitgeroeid worden dan hebben we gelukkig nog een populatie in gevangenschap.

Ondanks deze serieuze bedenkingen hebben we ons prima geamuseerd, gisteren. Het begon al met een onverwachte meevaller. Omdat ik in mijn rolstoel kwam mocht dochter E. gratis naar binnen, als mijn begeleidster. Dat zijn dan weer de voordelen die bij de nadelen horen...

Op de website van Dierenpark Amersfoort vindt je alle informatie en een webcam waarmee je in het binnenverblijf van de olifanten kunt kijken. Een prachtige ruimte, met douche ! Desalniettemin zijn de olifanten overdag meestal buiten, de webcam is dus vooral 's avonds interessant.

Onze lieve heer zet een cd'tje op

Op het oude Volkskrantblog gold ik enige tijd als expert op het gebied van regenbogen. Dat was misschien een beetje overdreven, hoewel ik er wel eens een paar aardige regenboogfoto's heb geplaatst.

 

Ook heb ik de lezers ooit gewezen op het weerbericht in de krant, waar je op sommige dagen aan kunt zien, of er een regenboog te verwachten was. Je moet dan kijken of de kans op regen en de kans op zon, bij elkaar opgeteld, op meer dan 100% uitkomt. Dan kan het zijn dat het regent terwijl de zon schijnt en er dus een regenboog verschijnt.

Afgelopen weekeinde was het weer eens raak. Het is altijd maar afwachten wat er van op de foto kunt krijgen. Meestal is de boog te groot om in één opname te vangen.

Maar met de lens in zijn allergrootste groothoekstand paste deze boog er bijna helemaal op. 

Opmerkelijk waren de stralen in de lucht onder de regenboog. Net alsof onze lieve heer, of iemand anders van zeer groot formaat, een reuzen-cd achter de horizon schuift.

En voor je het weet is het allemaal weer voorbij...

Kunst en cultuur zullen nooit verdwijnen !

Met tekenen en schilderen heb ik nooit veel geld verdiend, noch heb ik er ooit subsidie voor ontvangen. Toch doe ik het nog steeds. Met muziek maken ben ik veel minder actief. Terwijl ik daar, in de korte periode dat ik met een schnabbel-orkestje bruiloften en partijen opvrolijkte, een leuke bijverdienste aan had.

Bij kunst en cultuur gaat het niet in de eerste plaats om geld. Ik heb me bij de plaatselijke culturele vereniging een jaar of 15 als vrijwilliger ingezet voor kunst en cultuur. Vaak was ik er 20 uur per week, of meer, mee bezig. Ik kreeg daar geen cent voor. Nee, ik betaalde contributie om mijn bijdrage te mogen leveren.

Dat neemt niet weg dat de vereniging het zonder gemeentelijke subsidie een stuk moeilijker zou hebben gehad. Vooral de huisvesting zou een groot probleem zijn geworden en het aantal activiteiten was ongetwijfeld een stuk kleiner geweest. Misschien had de vereniging het wel niet gered, helemaal op eigen kracht.

Dat is een beetje het dilemma als je het over kunst- en cultuursubsidies hebt. Haal je ze weg, dan blijft er echt nog wel kunst en cultuur over. Ook als het niets oplevert blijven mensen zich daarvoor inzetten. Gewoon omdat ze het leuk en waardevol vinden.

Waarom zouden we ons dan druk maken om de bezuinigingen die het kabinet nu voorstelt ? Omdat waardevolle activiteiten zullen verdwijnen en vooral omdat de argumenten niet deugen ! We moeten bezuinigen om uit de crisis te komen, zegt men. Maar we zijn al uit de crisis.

De financiële sector, die ons in de problemen heeft gebracht, doet het weer prima. Afgelopen week betaalde nog betaalde verzekeraar Aegon een paar miljard terug, die ze van de staat geleend had. Al die bezuinigingen zijn niet nodig. En als je dan toch zo graag bezuinigen wil maak dan de goede keuzes.

De crisis wordt aangegrepen om wat rechtse sentimenten uit te leven. Uitkeringen verlagen, natuurbeschermers dwars zitten en kunstenaars pesten. Maar het zijn niet die sectoren van de samenleving die ons in de crisis gestort hebben. Een paar procent belastingverhoging voor de hoogste inkomens zou een veel rechtvaardiger maatregel zijn en net zo effectief.

Protest is daarom op zijn plaats. Er zijn allerlei acties gaande. Je kunt bijvoorbeeld lid of sympathisant worden van de vereniging Publiek, of je naam zetten onder de petitie 'Bezuinigen op cultuur zonder allefeiten? Nooit!' , al 12.000 kunstliefhebbers gingen je voor.

Je kunt meedoen aan de bezetting van Museum Boijmans van Beuningen in Rotterdam op zondag 26 juni, of meelopen in de Mars der Beschaving op 26 en 27 juni, of je aansluiten bij de facebook-pagina Halbe de Sloper. En dat zijn maar een paar van de vele mogelijkheden om je ongenoegen te laten blijken.

Maar wat je ook doet, laat dit onterechte beleid niet lijdzaam over je heen komen ! Met z'n allen zorgen we ervoor dat kunst en cultuur nooit zullen verdwijnen !

---

De Strip: Dit deel van het Stripmannen-vervolgverhaal is weer gemaakt door De Stripman zelf. Klik hier voor deel 1 - deel 2 - deel 3 en deel 4 van deze episode...

Volgende week begint een nieuw verhaal van de Geheimzinnige Hulpman !

Lees ook de vorige hoofdstukken: De Wind - Snuf de Hond - Muzikale Droom - Theo en Francien - Motorfietsen en Sportwagens - De Klaveet - Hot City - Teringhond - Het is niet wat je denkt   en Zork

 

De korenbloemen bloeien !

Het zou zo de titel van een Zweedse roman uit de jaren '60 kunnen zijn. 

En niet alleen de korenbloemen staan in bloei op mijn balkon, 

ook de klaverzuring en de gele mosterd.

De korenbloem is bekend bij iedereen, al was het maar uit het liedje over de drie kleine kleutertjes, die zittend op het hek onder andere over 'korenbloempjes blauw' spraken. Maar inmiddels is het in het wild een zeldzame plant geworden.

Beetje triest idee dus, dat de enige korenbloemen in de wijde omgeving waarschijnlijk op mijn balkon staan. Terwijl ze vroeger in elke akker en wegberm te zien waren. Veranderde landbouwmethoden en uit de hand gelopen onkruidbestrijding zijn de oorzaak.

Het is mooi dat de boeren een hogere opbrengst van hun land kunnen halen, dankzij die moderne technieken, maar hun land is daarmee wel een woestijn geworden waar geen wild dier of wilde plant meer leven kan. Dat is niet alleen jammer, voor de liefhebbers van natuur, 

maar ook riskant.

Zo'n monocultuur, waar maar een voedingsgewas groeit, is kwetsbaar voor ziektes en plagen. En het verdwijnen van wilde bloemen draagt bij aan het afnemen van de bijenstand. En bijen zijn, samen met andere bestuivende insecten, belangrijk voor onze voedselvoorziening.

Links getob, natuurlijk, de economie is veel belangrijker. 

Daarom wil onze regering ook graag nieuwe kerncentrales bouwen. Mooie megaprojecten, waar de bouwwereld blij mee is. En door het dogma van de eeuwige vooruitgang, moeten we meer energie produceren, de economie moet groeien.

Beter zou het zijn om minder te gaan gebruiken, groener en duurzamer te produceren en energie uit hernieuwbare bronnen te halen. Iets om bij de volgende verkiezingen eens aan te denken. Want zonder natuur is er helemaal geen economie mogelijk.

Ondertussen kreeg ik van het energiebedrijf, waarvan wij groene stroom betrekken, een doosje bloembolletjes cadeau. Omdat we zulke trouwe klanten waren.

Ik herkende die bolletjes van een paar jaar geleden, toen Albert Heijn ze weggaf als 'geluks klavertjes'. Maar hoewel het blad wel op een klavertje vier lijkt, met een bruin hartje, is het in werkelijkheid klaverzuring, ofwel 'oxalis'. En er komen decoratieve bloemetjes aan.

De gele mosterd is door de mezen gezaaid. Want zo hoort dat te gaan in de natuur. Dieren eten zaden, maar verspreiden ze ook, zodat er in het volgende jaar weer nieuwe planten kunnen groeien om de zaden van op te eten...

De dahlia bloeit !

Griekenland is de bakermat van de democratie. 

En democratie betekent letterlijk dat het volk de regeert. Bij de oude Grieken stemde de bevolking over het aannemen van wetten en regels. In de moderne democratieën kiest de bevolking vertegenwoordigers om dat voor hen te doen.

In het Griekenland van vandaag gaat de bevolking de straat op, om te protesteren tegen de maatregelen, die de gekozen regering van plan is toe te gaan passen. Rigoureuze bezuinigingen en verkoop van staatsbedrijven. Dat zou nodig zijn om uit de schulden te komen.

Maar de bevolking is tegen. 

Een deel van de politici ook, zelfs van de regeringspartijen, naar het schijnt. Ik kan wel met ze meevoelen. De grote financiële instellingen spinnen er garen bij, de gewone man mag het gelach betalen.

Op tv hoor ik dat de betogende Grieken, voor het parlement, met brandbommen, stenen en Griekse yoghurt gooien. Maar ondertussen bloeit de dahlia op mijn balkon. Dat is ook mooi en kost verbazend weinig geld !

Deze dahlia kreeg ik een paar jaar geleden cadeau 

van collega-blogger Kees Smit en zijn vrouw. Toen stond hij al in bloei, zoals meestal als je een plant koopt om cadeau te geven.

Van mijn oma en opa wist ik dat dahlia's knollen vormen, 

die je kunt laten overwinteren. Opa groef ze op uit de tuin, legde ze in het schuurtje om te drogen en bewaarde ze de winter over, gewikkeld in stro en oude kranten.

Ik haalde dus, aan het begin van de winter, 

de knolletjes uit de bloempot en probeerde ze op soortgelijke wijze de winter door te slepen. In het voorjaar zette ik ze in twee bloempotten, maar erg levendig leken ze niet. Uiteindelijk verschenen er in de ene pot wel wat bladeren, maar geen bloem. De andere pot bleef helemaal leeg.

 De volgende winter zette ik de hele pot, met inhoud en al, 

in de trappenhal. Dat werkte beter. Het jaar daarop kreeg ik zowaar een paar bloemen. Dit jaar zelfs vier !

De Dahlia is genoemd naar de Zweedse botanicus Andreas Dahl, een leerling van Linnaeus, lees ik bij Wikipedia. Daar is nog veel meer wetenswaardigs te lezen over de Dahlia en over democratie...

De lobelia bloeit !

Eigenlijk zou ik me misschien druk moeten maken over de economische toestand in de wereld. Of de situatie in Libië, of Syrië ? Of, op het persoonlijke vlak, zou ik boos op moeten bellen naar de maatschappij die ons afgelopen zondag voor niets naar Weesp liet komen, voor een rondvaart die niet door ging.

Maar ach, dat zijn allemaal zaken waar ik toch niet veel meer aan kan veranderen. Dus die stel ik maar even uit. Want er is ook actualiteit op mijn balkon ! De lobelia bloeit ! Of misschien zou ik moeten zeggen: de lobelia's bloeien. Want het zijn er meer dan één.

Niets bijzonders zul je misschien denken. Je kunt immers bij elk tuincentrum bloeiende lobelia's kopen. Maar dat is vals spelen, hè. Die plantjes zijn in de kas opgekweekt. Mijn lobelia's zijn eigenhandig en helemaal zelf, uit zaadjes, verkregen. Puur natuur en zonder smokkelen.

De minuscule plantjes van een poosje geleden zijn inmiddels uitgegroeid tot een dichte bladermassa. Dagelijks geef ik ze water en kijk ik gespannen of ik al ergens een bloemetje zie. De afgelopen dagen zag ik de knopjes groeien en langzaam verkleuren en vanochtend was het dan zover: Bloemen !

Ze zijn niet groot, maar met de macrolens op de camera lijkt het nog heel wat. En over een tijdje, als al die knoppen uitgekomen zijn, zorgen ze voor een hele blauwe bloemenzee.

Als de wereldproblemen er niet tussen komen volgen er deze week nog meer bloemenblogs. Gelukkig ben ik niet de enige blogger die het grote nieuws even laat voor wat het is. 

Kijk maar bij Pierra ,  Ina en Antoinette

Groene vingers - Fuchsia's, chlorophytums, monstera's en schefflera's

Mensen zeggen wel eens dat ik groene vingers heb. Maar dat is niet zo, mijn vingers hebben een heel normale vingerkleur. Maar als ze bedoelen dat ik redelijk goed op kan schieten met planten, dan klopt dat wel.

Ik weet niet hoe het in moderne huishoudens is, maar vroeger stond er in de meeste huiskamers een stel kamerplanten. In mijn jeugd waren dat vaak kaapse viooltjes, fuchsia's, geraniums en sansevieria's. De laatsten zijn ook wel bekend als vrouwentongen. Lange, spitse bladeren, met een gele rand.

Makkelijke planten, die niet snel dood gaan. Want lang niet elke huisvrouw was even goed in de verzorging van de plantjes. Niet zelden zag je dorre en verpieterde takjes, met verschrompelde blaadjes. Groene vingers waren zeldzaam.

Misschien heb ik het van mijn moeder, die haar planten vaak tientallen jaren in leven houdt. En tot bloei weet te brengen en dan weer stekt en uitdeelt aan de kinderen.

Toen ik op mezelf ging wonen nam ik een fuchsia van huis mee en zo'n grasachtige plant, waarvan de naam me even ontschoten is. Er komen kleine witte bloempjes aan en ze maken zelf stekken op afhangende stelen. Heel handig, je hoeft ze er maar af te knippen en in een pot te zetten en klaar. (Op internet vind ik hem terug als de 'graslelie', of chlorophytum.)

Op een zeker moment redde ik een gatenplant uit een verlaten kantoor. Eenmaal thuis verloor hij eerst al zijn bladeren, maar omdat ik gewoon door ging met water geven kreeg hij weer nieuwe. Daarna groeide hij voorspoedig en weelderig.

Toen mijn vrouw en ik samen gingen wonen nam ik mijn plantjes mee. De gatenplant, die in het latijn monstera heet, werd al gauw zo reusachtig dat we hem op de trappenhal zetten. Daar wierp hij luchtwortels naar beneden, die ik dan etages lager weer tegenkwam.

Na verloop van tijd besloten we dat het zo niet langer kon. De plant moest weg. Met pijn in mijn groene hart, dat wel. Maar zo zie je dat ik prima in staat ben om planten in leven te houden. Aan de kleur van mijn vingers ligt dat niet. Wel aan regelmatig water geven. Niet te veel en niet te weinig. Dat is een kwestie van uitproberen en jarenlange ervaring.

Op de trappenhal staan inmiddels weer twee planten die te groot zijn geworden voor de huiskamer. Een cactus, die mijn vrouw ooit cadeau kreeg en die al zeker 20 jaar in dezelfde aarde en een tamelijk kleine pot staat, maar desalniettemin een meter of 3 hoog is geworden. En een 'handjesplant' die een, inmiddels verhuisde, buurman daar achter gelaten heeft.

Handjesplant is niet de echte naam, vermoed ik, maar er komen bladeren aan die op handen lijken. Ik zal eens zoeken op internet, naar de juiste benaming. (Het blijkt de 'schefflera' te zijn, een naam om te onthouden !)

Maar hoe dan ook, deze plant is ons ook boven het hoofd gegroeid en hij heeft armen, zijtakken eigenlijk, van een paar meter breed. Het begint hinderlijk te worden voor de nieuwe buren. Dus zal ik er eerdaags maar eens het mes in zetten.

Dat is het nadeel van groene vingers. Als de planten niet doodgaan worden ze steeds groter. Tot ze niet meer in het huis, of zelfs de trappenhal, passen. Op internet vind ik trouwens de meeste planten, die ik hierboven noem, terug in de categorie: 'planten die weinig verzorging nodig hebben'. De twee trappenhalplanten ga ik maar proberen te stekken. Eens zien hoe groen mijn vingers echt zijn...

---

De Strip: Dit deel van het Stripmannen-vervolgverhaal is weer gemaakt door De Stripman zelf. Klik hier voor deel 1 - deel 2 - deel 3 en deel 5 van deze episode...

Volgende week begint een nieuw verhaal van de Geheimzinnige Hulpman !

Lees ook de vorige hoofdstukken: De Wind - Snuf de Hond - Muzikale Droom - Theo en Francien - Motorfietsen en Sportwagens - De Klaveet - Hot City - Teringhond - Het is niet wat je denkt   en Zork

En bezoek de website van de Geheimzinnige Hulpman, voor meer vervolgstrips !

Een balkon vol kleine witte bloemetjes

Het leuke van zo'n blog is dat je eigenlijk alles kunt beweren wat je maar wilt. Als ik zeg dat ik een ooievaar op mijn balkon heb en ik zet er een overtuigende foto bij, wie zal het tegendeel kunnen bewijzen ? Dus als ik zeg dat mijn balkon vol staat met kleine witte bloemetjes, dan geloven jullie dat ook. Toch ?

Ook al is het helemaal niet zo. Okee, ik heb kleine witte bloemetjes gefotografeerd op mijn balkon, maar dat is alweer een paar weken geleden. Ondertussen zijn de meeste weer uitgebloeid en staat de dahlia in bloei en de eerste korenbloemen.

Die zet ik dan volgende week op m'n blog en iedereen denkt dat ze op dat moment in bloei staan. De waarheid is maar net hoe ik het presenteren wil, of wat de lezer daarvan wil geloven.

Maar goed, ondertussen heb ik wel die kleine witte bloemetjes op de foto. 

De eerste is bloeiende tijm. Lekker voor in de keuken, maar ook best mooi om te zien. Ik heb het plantje ooit gekocht bij het tuincentrum en het doet het al jaren uitstekend.

Eerder plaatste ik foto's van de lobelia's, korenbloemen enslaapmutsjes die ik gezaaid had. Nog niet in bloei, toen, maar ze groeiden best. In een hoekje heb ik ook twee bloempotten staan met planten die de natuur zelf heeft gezaaid.

In de linker een mooie varen, die elk jaar groter en weelderiger wordt. 

De fuchsia die oorspronkelijk in de pot stond is een paar winters geleden doodgevroren. 

In de rechter pot heb ik ooit een paar cotoneasters gezet. De helft daarvan is overleden, maar de mezen hebben er van alles bij gezaaid. Zaadjes uit het vogelvoer, waarvan ze niet alles even lekker vinden. Gele mosterd, bijvoorbeeld. En ook een klein wit bloeiend bloemetje, waar ik de naam helaas niet weet.

Het vormt een rechtop gaand stengeltje, met hier en daar een paar ovale blaadjes. Aan het uiteinde een groepje bladeren met piepkleine bloempjes. 

Er is vast wel een lezer die weet wat dit is...

De cotoneaster, of dwergmispel, bloeit trouwens ook met kleine witte bloemetjes. Mooi, toch...?