Brouwerij Hoegaarden ging dicht en weer open !

Een oud bierverhaal dat, in gewijzigde vorm, in 2005 geplaatst werd op het Volkskrantblog...

Eind 2005 werd de bierwereld opgeschrikt door het bericht dat de brouwerij van het beroemde Hoegaarden Witbier gesloten zou worden. Er waren protesten en de arbeiders van de brouwerij hielden zelfs een stakingsactie, maar het leek onvermijdelijk. Eigenaar Inbev, het grootste bierbedrijf ter wereld, had besloten het witbier, de Das, Verboden vrucht en Grand Cru voortaan in Jupille bij Luik te gaan brouwen.

Hoewel het een eeuwenoude traditie genoemd wordt werd er, sinds halverwege de jaren '50 van de vorige eeuw, in Hoegaarden geen witbier meer gebrouwen, tot Pierre Celis het ambacht in 1965 weer oppakte. In de oude limonadefabriek Hougardia vestigde hij in 1978 Brouwerij de Kluis. Het witbier werd een internationaal succes.

Rond 1980 was ik met een paar vrienden op vakantie in België en omdat we toch in de buurt waren gingen we ook even bij Hoegaarden langs. We kwamen er aan het eind van de middag aanlopen en, hoewel het proeflokaal eigenlijk al gesloten was, werden we toch binnen gevraagd. Want helemaal uit Holland komen en dan geen Hoegaarden gedronken hebben… dat kon niet.

Zo zaten we enige tijd later genoeglijk met de eigenaar zelf te babbelen over bier, terwijl men ons alle verschillende producten van de brouwerij liet proeven. Celis vertelde ondermeer dat hij plannen had om met zijn bier naar Amerika te gaan. 'Want er zijn 200 miljoen Amerikanen. Als die allemaal maar 1 keer mijn bier proberen, hè…'

Een jaar of tien later won ik, met de slagzin 'Als je naast je schoenen loopt krijg je koude voeten', de derde prijs in een door Hoegaarden uitgeschreven prijsvraag. Met mijn vrouw en een dertigtal andere Nederlandse prijswinnaars, mocht ik een dag naar de brouwerij.

Het werd een onvergetelijk uitstapje waarbij van alles misging, maar de goede stemming niet kapot kon. Zo vergat de buschauffeur dat er ook in Eindhoven prijswinnaars stonden te wachten, verdwaalden we vlak over de Belgische grens omdat hij een stukje af wilde snijden, was bij aankomst in Hoegaarden het licht in het proeflokaal uitgevallen en klopte de volgorde van de diapresentatie over het Hoegaardse bier niet. Er werd echter met gulle hand bier geschonken, het eten was geweldig en ook voor onderweg naar huis kregen we nog pakketten bier mee.

Inmiddels was Brouwerij de Kluis verkocht aan Interbrew, een internationaal bierbedrijf dat ook eigenaar was van Hertog Jan, Dommelsch, Leffe en Jupiler. Afgelopen week zag ik de oude Pierre Celis in het Belgische tv-programma Koppen. Daar vertelde hij over zijn Amerikaanse avontuur.
 

Na de verkoop van Hoegaarden stichtte hij namelijk, in 1992, daadwerkelijk een nieuwe brouwerij in Austin Texas. Hij liet koperen brouwketels uit België overkomen die hij achter grote ramen aan de straatkant plaatste. Dat had zoveel bekijks, aanrijdingen en opstoppingen tot gevolg dat de plaatselijke politie hem sommeerde de ramen te blinderen.

Celis is nu gepensioneerd en heeft zijn Amerikaanse brouwerij van de hand gedaan. Maar zijn witbier kunnen we nog drinken ! Het wordt, volgens origineel recept, gemaakt door brouwerij van Steenberge in Ervelde, onder de naam Celis White.

In oktober 2007 kon ik op het Volkskrantblog het bericht plaatsen dat de brouwerij in Hoegaarden weer open ging. Eigenaar Inbev verklaarde dat men in Jupille extra capaciteit nodig had en daarom besloten had de brouwerij de Kluis weer te openen. Maar men fluisterde dat het vooral kwam omdat het ze in Jupille niet lukte om de juiste smaak aan het brouwsel te geven. Hoe dan ook, sindsdien wordt het bier van Hoegaarden weer gebrouwen in Hoegaarden...

Zie voor meer info:

Celis White

Brouwerij de Kluis in Hoegaarden