Maar laat ik bij het begin beginnen en dat was het nieuwe nestkastje, van houtbeton, dat ik vorig jaar op het balkon hing. Het oude houten kastje begon uit elkaar te vallen en dit, zeer stevige, nieuwe exemplaar zou weer jaren mee moeten gaan.
Het eerste seizoen keek er geen vogel naar om. Dat was op zich niets bijzonders, want de afgelopen tien jaar was het maar een paar keer raak op ons balkon. Het ging daarnaast ook nog een paar keer mis. Dode mezen in het nestkastje, of een nestje met alleen een niet uitgebroed eitje.
In het vroege voorjaar van dit jaar zag ik regelmatig drie pimpelmezen rondvliegen, in de bomen aan de overkant van de straat. Eén van de drie kwam zo nu en dan naar het balkon om de nestkast te inspecteren. Hij of zij vloog zelfs vrij regelmatig heen en weer. Maar ik dacht: met één vogel zal het wel niks worden.
Toen zag ik er ineens twee op het balkon. Zou het dan toch ? Enige tijd later was het er toch weer één. Maar die begon wel steeds regelmatiger heen en weer te vliegen. Tot ik een paar weken geleden vrij zeker was: er zaten jonge mezen in het kastje. Vader of moeder bracht voedsel aan.
Ik bleef het natuurlijk nauwgezet volgen, maar durfde nog niet te juichen. Als er maar één pimpelmees aan het voeren was, zou het dan wel goed gaan ?
Ik probeerde in te schatten wanneer de jongen uit zouden kunnen gaan vliegen en berekende dat dat misschien vorig weekeinde zou kunnen zijn. Uiteindelijk werd het de donderdagmiddag daarna. De blijde gebeurtenis werd aangekondigd door kuikens die met hun kopje uit het nestkastje hingen, terwijl moeder nog met de laatste rupsen aan kwam vliegen.
Hoeveel er precies in het nest zaten weet ik niet. Ik heb er vier zien vertrekken. Eén van de laatsten landde in het voederhuisje, op de hoek van het balkon. Dat werd door de kauwtjes gebruikt om afval uit hun nest te dumpen, dus erg fijn was het daar niet. Ik besloot de jonge mees maar even op weg te helpen, voor er een ekster of kauw langs zou komen.
Eigenlijk verwachtte ik dat mijn verschijning wel genoeg zou zijn, om het mezenkuiken aan te sporen, om naar de bomen aan de overkant te vliegen. Maar het diertje bleef rustig zitten tussen het kauwtjesafval. Ik pakte het voorzichtig op en kon het op mijn gemak fotograferen terwijl het op mijn hand zat.
Uiteindelijk zette ik het in het blauwebessenstruikje aan de balkonrand. Ik moest het vogeltje van mijn hand afduwen. Het bleef een poosje op een takje zitten en vloog daarna toch maar naar de overkant, naar de rest van de mezenfamilie.
Ik heb ze sindsdien niet meer teruggezien.
Het uitvliegen van één van de meesjes heb ik kunnen filmen.
Foto's van de mezen staan hier en hier op twitter en ook op facebook
De Strip is gemaakt door de Geheimzinnige Hulpman
Klik hier voor deel 1 - deel 2 - deel 3 - deel 4 - deel 5 - deel 6 - deel 7 en deel 8 van dit verhaal.
Klik hier voor deel 1 - deel 2 - deel 3 - deel 4 - deel 5 - deel 6 - deel 7 - deel 8 - deel 9 - deel 10 - deel 11 en deel 12 van het vorige verhaal.
Klik op de tekening voor een grotere weergave.
Bezoek ook onze internationale, Engelstalige, website: The Amazing Comics Men
4 opmerkingen:
Wat moet dat een genot zijn geweest, elke dag even kijken naar de jongelingen. Mooi filmpje, je vraagt je af wat er door zo'n mezenkoppie gaat als ie voor het eerst uitvliegt.
Als daarbuiten de rupsen zijn, wat doe ik hier dan nog binnen. Mooie vorm, dat huisje. Volgend jaar een webcam?
Dat krijg je: als de jongen groter worden, willen ze een eigen kamer.
@ollieherman - Het was genieten, maar ik ben vooral blij dat het goed afgelopen is...!
@martin - Voor een webcam moet ik weer een heel nieuw nestkastje kopen, dat zit er niet in...;o)
@zelfstandigjournalist - Als ze de winter door komen mogen ze volgend jaar het hele huis hebben...;o)
Een reactie posten