Elke vernieuwing begint met ongehoorzaamheid

Op de radio hoor ik het bericht dat Kim Il Sung, de leider van Noord-Korea is overleden. Ter illustratie laat men de Koreaanse nieuwslezer, met snik in de bevende stem, horen. Altijd bijzonder hoe daar de toon van het bericht aangepast wordt aan de inhoud. Als er krijgshaftige signalen gegeven worden gaat dat schreeuwend en kordaat, nu bijna huilend.

Mijn grootouders woonden enige tijd in een klein dorp in Zeeuws Vlaanderen. Het was een nederzetting op het kruispunt van twee doorgaande wegen. Er waren een paar winkels, het gemeentehuis, nu niet langer in gebruik, was ooit tevens brandweerkazerne. Er was geen café, maar wel vier kerken.

Elke zondagochtend liepen de dorpelingen, strak in het pak door de straat. Ze wierpen daarbij afkeurende blikken op mijn opa en oma, die dan met verwarde haren, de slaap nog in de ogen, in de voorkamer aan de ochtendkoffie zaten.

Ja, ik hoor bij de derde generatie van ongelovigen, in onze familie. Misschien dat ik daardoor zo weinig affiniteit met rituelen en traditionele feesten heb. Hoewel aan de andere kant...

Mijn andere opa en oma waren communisten. En ze waren daar fanatiek in. Ze lazen een communistische krant, keken nauwelijks tv, want dat was toch allemaal maar Amerikaanse, imperialistische propaganda en als ze het geld hadden gehad om op vakantie te gaan, waren ze zonder twijfel achter het ijzeren gordijn ergens aan een Zwarte Zeestrand gaan zitten.

Ik heb ze nooit in tranen gezien bij de dood van een grote voorman, maar verder was het behoorlijk strikt en recht in de leer. Je zou kunnen zeggen dat ze het gereformeerde geloof van hun ouders, ingeruild hadden voor een nieuwe ideologie die net zo star was.

Vreemd toch eigenlijk. Elke godsdienst of politieke ideologie is ooit een keer ergens begonnen met het ontkennen van oude waarheden. Tegen de stroom in. Dat moeten moedige mensen zijn geweest, die niet meer wilden gehoorzamen aan de regels en wetten van hun ouders en omgeving. Lieden die de kont tegen de krib gooiden en riepen: het moet allemaal anders.

Even later deden vaak ze precies hetzelfde als hun ouders. Gehoorzaamheid eisen en slaafse volgzaamheid. Kritische geluiden smoren, uitstoten, of met geweld de kop in drukken. En met redelijk succes. Want duizenden werkten er aan mee. Of het nu onder leiding van de kerk is met brandstapels, de moskee met stenigingen, of een regiem met gevangenkampen.

Het is jammer dat ze allemaal hun ontstaan vergeten zijn. Want hoewel ze allemaal volgzaamheid eisen en kritiek op de leer ten strengste verwerpen, zijn alle godsdiensten, politieke overtuigingen en ideologieën geboren uit ongehoorzaamheid.

De Strip: Dit deel van het Stripmannen-vervolgverhaal is weer gemaakt door de Geheimzinnige Hulpman. Klik hier voor deel 1 - deel 2 en deel 3 van deze episode.

Klik op de strip voor een grotere weergave. 

Bezoek ook de website van  de Geheimzinnige Hulpman !

Lees ook de vorige hoofdstukken: De Wind - Snuf de Hond - Muzikale Droom - Theo en Francien - Motorfietsen en Sportwagens - De Klaveet - Hot City - Teringhond - Het is niet wat je denkt - Zork - Slapend rijk - Hoe het verder ging met Theo  - In het Theater - Túareg en de Zwarte Toren - Kussengevecht  - Er gebeurt nooit iets