Ergens halverwege de jaren '80, ik was net een jaartje lid van onze culturele dorpsvereniging Artishock, werd ik redacteur van het verenigingsblad. Dat werd in die jaren nog gestencild. Teksten, getypt op een ouderwetse typemachine, en plaatjes werden door mij met plakband op A-viertjes geplakt en met een speciaal apparaat op stencilvellen gebrand. Ik was er eke maand een weekend mee druk.
Eén van de oudere verenigingsleden, Hans Prinsen, vond op een zeker moment dat het wel wat moderner kon en bezorgde mij mijn eerste pc en printer. Het waren zeker geen nieuwe apparaten, vermoedelijk waren ze door iemand afgedankt, omdat er iets nieuwers aangeschaft werd.
De printer was een matrixprinter, voor wie nog weet wat dat is. Er ging kettingpapier in. Dat is een hele lange strook papier, je kocht het opgevouwen in een doos, met aan weerskanten gaatjes. Die gaatjes waren nodig om het papier door de printer te transporteren. Uiteindelijk kon je de zijkanten eraf scheuren en de vellen, die op de vouw geperforeerd waren, verdelen in A-viertjes.
Die uitleg zal niet heel veel verhelderen, vrees ik, Wikipedia doet dat beter. Kijk hier voorMatrixprinter en hier voor Kettingpapier. In ieder geval deed de printer het alleen goed als je een halve wasknijper, aan de zijkant, in het loopwerk klemde. Het was een beetje houtje-touwtje, dus. Maar nieuwe computerapparatuur was in die tijd schreeuwend duur, dus we waren al heel blij met dit soort afdankertjes.
Er staat me bij dat de computer van het merk Wang was en een 286-processor had. Voor een indruk kun je op deze website kijken.
Het kleine beeldscherm was, ook als het aanstond, zwart, al verschenen er dan wel groene lettertjes op. Een muis zat er niet bij, van internet was geen sprake. Het enige dat ik ermee kon was teksten invoeren en printen. Als je een programma, of document, wilde openen moest je een commando intypen. Ik had geen idee hoe dat allemaal werkte, maar Hans was een geduldige mentor, die bij herhaling langs kwam, als ik de boel weer eens in de war geschopt had.
Dat bleef hij ook later doen, toen ik op wat modernere apparatuur overstapte. Hij bezorgde me de programma's om de verenigingsberichten van een betere lay-out te voorzien en ook toen ik, weer wat later, geen redacteur van het blad meer was, kon ik hem altijd bellen voor het oplossen van computerproblemen.
Inmiddels is de techniek zoveel gebruiksvriendelijker geworden dat ik me meestal wel zonder hulp kan redden. Het is al jaren geleden dat ik Hans nog eens lastig moest vallen. Ik ging ook minder doen voor de vereniging, kwam er vaak jaren niet en verloor hem uit het oog.
Ik hoorde dat hij en zijn vrouw verhuisd waren naar een verzorgingsflat in Baarn. Afgelopen week kwam het bericht dat hij was overleden, 85 jaar oud. Een ontzettend lieve, vrolijke en behulpzame man was het. Wie weet wat een sukkel ik gebleven was, waar het computers betreft, als hij me niet op weg geholpen had.
De Strip: Het stripje maakte ik in 1986 naar aanleiding van de toenmalige technische ontwikkelingen. De draagbare cassettespeler, of walkman, te zien op het eerste plaatje, was toen net populair geworden. Ik voorzag nog andere mogelijkheden.
Klik hier voor deel 1 - deel 2 - deel 3 - deel 4 - deel 5 - deel 6 - deel 7 - deel 8 - deel 9 - deel 10 - deel 11 en deel 12 van het vorige verhaal.
Klik op de tekening voor een grotere weergave.
Bezoek ook onze internationale, Engelstalige, website: The Amazing Comics Men
4 opmerkingen:
Klinkt bekend. De 286 was mijn eerste PC, was toen uiterst modern en duur. Op een gegeven moment mocht ik ergens de laserprinter gebruiken om het blaadje waarvan ik de layout met Ventura DTP deed uit te printen. De matrix printer was voor de minder luxe blaadjes die ik zelf maakte.
Daarvoor inderdaad het stencillen bij het buurtcentrum stond een machine om A4 pagina's in te branden (met illustraties) en dan te stencillen. Er ging altijd wel iets mis.
Overigens is de koning van het Amsterdamse stencilwezen uit de jaren tachtig nog steeds drukker; hij maakte kleuren prints met verschillende kleuren inkt tijdens verschillende drukgangen. Stop Wapenhandel laat nog wel eens wat bij hem drukken.
Gecondoleerd en inderdaad: vroeger moest je als digibeet niet beginnen aan een computer met al die rare codes die je moest intikken om überhaupt iets op het scherm te zien te krijgen. Gelukkig heeft Bill Gates dat snel vereenvoudigd :-).
@martin en johan - Ik denk dat het voor veel mensen die vrijwilligerswerk deden bij verenigingen en buurthuizen een bekend geheel is. We hadden toen 150 leden, dus maakte ik een oplage van ruim 200. Want inderdaad gingen er altijd wel wat vellen de mist in.
En als digibeet moet je zorgen dat er iemand in de buurt is waar je wat van kunt leren, om de nodige digikennis op te doen...;o)
Een mooi stukje met herinneringen van hsns en jou, Jan.
Een reactie posten