Ik hoorde 'Live At Leeds' voor het eerst, ergens in de jaren '70, bij een schoolvriend. Om heel eerlijk te zijn vond ik het maar teringherrie. Ik was nog een jong ventje, natuurlijk. In later jaren ben ik The Who meer gaan waarderen en als ik die legendarische live-muziek nu hoor vind ik het behoorlijk indrukwekkend. Zoals RollingStone.com zegt: Een band op de top van zijn kunnen.
'Live At Leeds' was het eerste officiële live-album van The Who en het opnemen ging niet zonder problemen. Het plan was om een lp te vullen met opnamen van hun Amerikaanse tournee van 1969. Maar na afloop realiseerden ze zich dat ze geen logboek bij hadden gehouden en dus niet meer wisten welk optreden goed was, welk niet. Het zou een gigantische klus worden om achteraf, uit 30 concerten, de bruikbare delen te selecteren.
Er werd besloten om twee nog komende Britse shows, in Leeds en Hull, te gebruiken voor nieuwe opnamen. Gitarist Pete Townshend gaf zelfs opdracht om de banden met de Amerikaanse optredens te verbranden. Een beslissing waar hij, jaren later, enorme spijt van zei te hebben. Indertijd was hij bang geweest dat er illegale lp's, zogenaamde 'bootlegs', op de markt zouden komen. Hij kon zich toen ook niet voorstellen dat men, ooit nog eens, zoveel waarde aan die oude opnamen zou gaan hechten.
De nieuwe opnamen uit Leeds en Hull zouden echter ook problemen opleveren. Bij Leeds bleek dat de achtergrondzang niet goed te horen was, bij Hull stond bij een aantal nummers de basgitaar niet op de band. Die laatste show werd daarom opzij geschoven.
Townshend boekte, om het project te redden, een dag in de studio en zong met bassist John Entwistle de achtergrondkoortjes opnieuw in. Tientallen jaren later bleek dat, bij de opnamen van Hull, alleen in de eerste paar nummers een probleem met de basgitaar was. Met moderne technieken werden de baspartijen van Leeds in de opnamen van Hull geplakt en het concert alsnog op CD uitgebracht.
Bij het concert in Leeds werden 33 nummers gespeeld. Daarvan stonden er maar 6 op de oorspronkelijke lp. In de loop der jaren verschenen er allerlei, uitgebreidere, versies van het album. De verzamelaarswebsite Discogs.com noemt er maar liefst 212. Bij het 40-jarig jubileum, in 2010, werd een CD-box uitgegeven met daarin het volledige concert uit Leeds en het gerestaureerde optreden uit Hull.
De liefhebbers moeten wel diep in de beurs tasten om die luxe heruitgaven aan te schaffen. Ik zag de CD-box op internet staan voor 600 euro. Het is goedkoper om op YouTube te zoeken, daar is ook veel te vinden.
De Strip: Het stripje maakte ik in 2002.
Klik hier voor deel 1 - deel 2 - deel 3 - deel 4 - deel 5 - deel 6 - deel 7 - deel 8 - deel 9 - deel 10 - deel 11 en deel 12 van het vorige verhaal.
Klik op de tekening voor een grotere weergave.
Bezoek ook onze internationale, Engelstalige, website: The Amazing Comics Men
3 opmerkingen:
Als je jong bent, word je toch juist geacht naar teringherrie te luisteren. Volgens je ouders alleszins.
Zal eens kijken wanneer ik Live at Leeds kocht. Dat was op 14 december 1982. Ik was toen 20 jaar oud en zeker voor mijn leeftijd rijk, maar ik had geen € 600 voor zo'n doosje betaald.
@zelfstandig journalist - The Who was op dat moment toch een brug te ver...
@martin - Het lijkt me ook erg veel geld. Je krijgt er wel beide concerten compleet op CD voor, een dik boek met info en foto's en een vinyl versie van d oude lp.
Een reactie posten