zondag 25 september 2011

Jesse Winchester – De ontroering die een man met een gitaar kan oproepen



Het is een fragment uit een televisie-programma dat iemand op YouTube heeft gezet. Jaren '70 coryfee Elvis Costello ontvangt muzikale vrienden. Met z'n vijven zitten ze op een podium, voor een goed gevulde zaal. Costello in het midden, naast hem twee zangeressen en twee zangers, allen hebben een akoestische gitaar op schoot.

De zanger uiterst links is aan de beurt om een lied te zingen. Het is Jesse Winchester, een tamelijk onbekende singer-songwriter. Een beetje op leeftijd al, mager, grijs. Hij tokkelt losjes op zijn instrument en zingt met een hoge, wat hese stem.

Een melancholiek liefdesliedje is het, dat opmerkelijk genoeg 'Sham-a-ling-dong-ding' heet. Daarbij zou je eerder aan een rock-a-billy nummer denken, maar op de vloer stampen en in de handen klappen is er niet bij. Integendeel, de zaal is doodstil en ook de andere vier artiesten zitten ademloos te luisteren.

Tegen het eind van het nummer biggelt er een traan over de wang van de zangeres naast Winchester. En ook ik heb dan een brok in mijn keel. Als het applaus is weggestorven kan gastheer Elvis Costello niet anders dan opmerken dat hij er ondersteboven van is.

Het is niet voor het eerst dat ik onder de indruk raak van Jesse Winchester. Lang geleden zat hij in een van de reisprogramma's van Boudewijn Büch. Die had, in de jaren '70, een lp van hem gekocht en bleek een grote fan van het liedje 'Biloxi', dat op die plaat stond.

Na enig aandringen van Büch was Winchester bereid om het voor de camera te zingen. Zelfde magie ! De kracht van een man met een gitaar. Geen virtuositeit, maar eerder aarzelende gitaarklanken, een ontroerend lied en die van melancholie doordrenkte stem.

Niet lang daarna kocht ik, in onze plaatselijke cd-winkel, een dubbel-cd van Jesse Winchester. 'Biloxi' stond er op en een hele reeks andere liedjes uit de jaren '70. Sommige ook mooi, andere wat al te druk begeleid. Helaas weinig zo sober gezongen, met enkel gitaarbegeleiding.

Winchester blijkt wel een reden te hebben voor een melancholieke kijk op de wereld. In de jaren '60 ontvluchtte hij de VS, om aan de dienstplicht en uitzending naar Vietnam te ontkomen. Tot 1976 verbleef hij, als het ware in ballingschap, in Canada. Daar maakte hij zijn eerste platen, maar tournee's waren niet mogelijk.

Later, toen de Vietnam-weigeraars gratie hadden gekregen, bleek hij de muzikale boot gemist te hebben. En misschien was hij ook niet echt in de wieg gelegd voor een leven als rock & roll ster. Hij had enig succes als liedjesschrijver voor anderen maakte ook zelf nog wel platen, maar grote hits bleef uit.

Op internet lees ik dat zijn laatste cd, 'Love filling station' uit 2009, zeer de moeite waard moet zijn. Het fraaie 'Sham-a-ling-dong-ding' staat er op, dus dat is al een aanbeveling.

Bij Wikipedia vind ik het verontrustende nieuws dat er, dit jaar, bij Jesse Winchester slokdarmkanker is geconstateerd. Dat is ook het bericht dat op zijn eigen website staat. Alle optredens zijn voor de rest van het jaar afgezegd.

Hopelijk is dit niet het tragische einde van het verhaal. Voor 2012 staan op de website wel drie nieuwe optredens aangekondigd...

Kijk hier voor het YouTube-filmpje van 'Sham-a-ling-dong-ding' . Verder zijn op internet voornamelijk amateuropnamen van Jesse Winchester te vinden, helaas geen echt goede van het nummer 'Biloxi'. Ik vond wel deze versie gezongen door Ted Hawkins...

Het verhaal van Boudewijn Büch staat op de website van de VARA.


De Strip: Dit deel van het Stripmannen-vervolgverhaal is weer gemaakt door de Geheimzinnige Hulpman. Klik hier voor deel 1 - deel 2 en deel 3 van deze episode... 


Wordt volgende week vervolgd...

Bezoek ook de website van  de Geheimzinnige Hulpman !


Lees ook de vorige hoofdstukken: De Wind - Snuf de Hond - Muzikale Droom - Theo en Francien - Motorfietsen en Sportwagens - De Klaveet - Hot City - Teringhond - Het is niet wat je denkt - Zork - Slapend rijk - Hoe het verder ging met Theo  en In het Theater



10 opmerkingen:

martin zei

Inderdaad mooi. Je wordt er langzaam ingezogen en dan die mooie blik en die schuin omhoog wijzende vinger aan het eind. Alleen je link deed het niet.

martin zei

Wat een mooi programma. Ik luisterde al veel meer. De Vrouw met de Traan kan er ook wat van. Zingen bedoel ik. In de twee liederen die ik hoorde heeft ze gitaar werkeloos op schoot liggen. Maar dit is prachtig.

Jan de Stripman zei

@martin - Dat is ook een mooi nummer. Maar die traan wekte ook verwachtingen...;o)

De link doet het bij mij wel, hoor...

Unknown zei

mooi i ook bij mijn hang naar nostalgia heb hem helemaal geluisterd,

martin zei

Hij deed het niet. Maar nu wel.

Jan de Stripman zei

@cor - Daar ben ik blij om...;o)

@martin - Klontje in de stroom misschien...?

Glaswerk zei

Fijn blog, Jan.

Jan de Stripman zei

@glaswerk - Dank je ! En nogmaals dank je, omdat je me op dit filmpje gebracht hebt met je blog over Ron Sexsmith...;o)

rob alberts zei

Weer een van jouw mooie muziekblogs. met plezier gelezen en beluisterd.
Maar ben ik nu aan een nieuwe laptop toe of moet ik iets aan mijn internetverbinding doen? Het bekijken van jouw blog en het reageren kost steeds meer moeite en tijd. Het hapert en stopt of valt weg.
Maar genoeg gezeurd, het blog is mooi en dit weekend heeft prachtig weer gegeven.
Vriendelijke mooiweer groet

lebonton zei

prachtig, prachtig en prachtig!!!