zondag 17 juli 2011

De Kapellekensbaan en de zegen van een slecht geheugen



Met de vergeet-functie van mijn geheugen zit het wel goed. Men zegt dat je lang niet alles kunt onthouden wat je meemaakt. En dat is maar goed ook. De enkelingen die dat wel kunnen trekken zich na verloop van tijd terug in een donkere, stille kamer. Stapelgek worden ze van al die herinneringen.

Daar heb ik dus geen last van. Laatst nog werd op tv een oude Franse film uitgezonden, 'Le mari de la coiffeuse', met Jean Rochefort in de hoofdrol. Indertijd, de film dateert uit 1990, heb ik hem zelf gedraaid in het plaatselijke filmhuis. Je zou dus zeggen dat ik er, vanachter de projector, een goede indruk van gekregen moet hebben.

Het enige dat ik me nog herinnerde was dat het over een man ging die met een kapster trouwde, dat hij grappig danste op Arabische muziek en dat het treurig afliep. Dat klopt allemaal. Maar nu ik hem opnieuw zag was ik toch verbaasd dat ik zo weinig details onthouden had.

Het is een prachtige film, dus was het helemaal geen straf om hem nog eens te zien. Een goede reden om de andere films die ik in die periode gedraaid, of gezien, heb weer opnieuw te bekijken. Als de gelegenheid zich voordoet.

Het was dus zonder schroom dat ik laatst een boek kocht dat ik gelezen heb als tiener en toen prachtig vond: 'De kapellekensbaan' van Louis Paul Boon. Ik wist nog dat het over een meisje ging, Ondine, dat opgroeide in een fabrieksstadje. Maar ook dat het verhaal over Ondine afgewisseld werd met allerlei andere verhalen.

Dat klopt precies. Ondine is de dochter van een timmerman in een kleine stad met twee fabrieken. Het zijn onzekere tijden van beginnende modernisering en opkomend socialisme. Maar al lezende ondervond ik dat ik van de belevenissen van Ondine vrijwel niets onthouden had.

Noch van alle andere verhalen die Boon er doorheen geweven heeft. Want Ondine, de we gepresenteerd krijgen in korte stukjes van nauwelijks een pagina lang, wisselt hij af met zijn eigen gedachten tijdens het schrijven. En met het commentaar dat een hele reeks van bijfiguren, of misschien alter-ego's, op zijn verhaal geven en de verhalen die zij weer aandragen.

Van monsieur Colson van 'tminnesterie' tot de kantieke schoolmeester, van schilderes Tippetotje tot Johan Janssens, de dichter, die stukjes in de krant schrijft over Reinaert de vos. Het maakt van het boek een caleidoscopisch geheel, dat toch vaart heeft en meeslepend is.

Achteraf verwondert het me wel dat ik het als 16- of 17-jarige zo goed vond. Want heel gemakkelijk is het nu ook weer niet geschreven. Boon hanteert hier en daar een eigen spelling, gebruikt uiteraard Vlaamse uitdrukkingen en heeft een heel eigen kijk op zinsbouw en hoofdlettergebruik.

Ik moet toen al doorgehad hebben dat het een meesterwerk is. Nadien las ik nog een hele reeks boeken van hem. Tot en met zijn latere, nogal zware, historische romans aan toe.

Louis Paul Boon leefde van 1912 tot '79 en was, in de jaren '70, een serieuze kandidaat voor de Nobelprijs voor literatuur. Die heeft hij niet gekregen. Wel de Constantijn Huygensprijs in 1966. En dat terwijl zijn eerste boeken zo weinig succesvol waren dat de Kapellekensbaan, aanvankelijk, door zijn Vlaamse uitgeefster geweigerd werd.

Zie voor meer biografische details de website van het Louis Paul Boon Genootschap 


De Strip: Ter afwisseling van het Stripmannen vervolgverhaal een aflevering van 'Wachten op Eduard', gemaakt door de Geheimzinnige Hulpman. Meer afleveringen zijn te zien op zijn website: www.palymptoot.nl

Aan een vervolg van het vervolgverhaal wordt gewerkt...

11 opmerkingen:

Glaswerk zei

Jan, het zal me werkelijk een boon wezen.

Maar het stripje blijf ik wel onthouden. En anders googel ik het wel, indien nodig, weer tevoorschijn, want dat schijnt tegenwoordig dé manier te zijn voor veel mensen om nog iets te onthouden en/of terug te kunnen vinden.

Annet zei

:)) Laatst noemde ik de titel van dit boek in een blog dat over vlinders ging, over kapellen...maar wist geen schrijver of wat....

En die film herinner ik me ook en dat ik hem prachtig vond!

Mooie ZONdag Jan!

:)

Anoniem zei

Ik ben helemaal vergeten dat ik de film gezien, en het boek gelezen heb. ;-)

martin zei

Gisteren las ik in mijn middelbare school boek literatuur geschiedenis een stukje over Jacob Cats (de man van: 'Melk is goed voor elk,' wist ik niet) en het verbaasde me dat de taal zo zwaarwichtig was. Vermoedelijk is de Kapelleke's baan (dat ik me ook niet meer heinner (heb veel Boon gelezen) lichter dan dat. We werden eraan gewend op school. Bovendien kan je films op verschillende manieren bekijken boeken steeds weer anders lezen.

Unknown zei

Mooie bes[preking van het een an ander jan, ik ga Boon's boek toch eens lezen denk ik

Jan de Stripman zei

@glaswerk - Ik heb juist niet al teveel op internet gezocht, voor ik aan het boek begon. Nu ik het bijna uit heb kan het niet veel kwaad meer...;o)

@annet - Dank je ! Jij ook een mooie dag gewenst...;o)

@aad - Snel weer doen dan !

@martin - Het is best een lichtvoetig boek. Tot nu toe heb ik maar weinig boeken herlezen. Misschien ga ik het vaker doen...

@cor - Het is een aanrader...;o)

Zelfstandig journalist Antwerpen zei

Ik herinner me dat ik ooit iets van Boon heb gelezen. De titel of waar het over ging, weet ik dan niet meer. Dat wordt lastig terugzoeken :-(.

Anoniem zei

Mijn geheugen is nog prima, dat ik weinig over film weet, komt omdat ik zelden er naar kijk:-)

Anoniem zei

Mijn geheugen is nog prima, dat ik weinig over film weet, komt omdat ik zelden er naar kijk:-)

Jan de Stripman zei

@zelfstandig journalist - Dat zijn dan weer de nadelen van een slecht geheugen...;o)

@antoinette - In de jaren '80 en '90 zag ik veel films, vooral omdat ik medewerker was bij het filmhuis. Tegenwoordig zie ik er veel minder...;o)

pharmacy zei

Ik hou gewoon van deze blog omdat het heel sarcastisch.