Stadsbrouwerij 'De Drie Ringen' in Amersfoort

Veel bierbrouwers lijden aan de historische ziekte. Ze prijzen hun bieren aan met kreten als 'ambachtelijk gebrouwen, volgens eeuwenoud recept' en zetten spectaculaire jaartallen op hun etiketten en reclamemateriaal. Hoe ouder hoe beter lijkt het motto.

In werkelijkheid dateren vrijwel alle Nederlandse en Belgische brouwerijen van eind 19e, begin 20ste eeuw. Inclusief de trappisten. Want, hoewel ook die bogen op oeroude tradities, zijn hun kloosters na de Franse revolutie ontruimd en vaak verwoest en pas in de 19e eeuw weer bevolkt.

En zelfs de nieuwkomers kunnen het niet laten. 'Sinds 1626' lees ik op een foldertje van brouwerij 'De Drie Ringen', uit Amersfoort. Maar dat is wat al te enthousiast. Er was in de 17e eeuw wel een brouwerij in de stad met die naam, maar het enige verband met de huidige biermakers is een toevallig gevonden gevelsteen.

Van de 100-en brouwerijtjes uit de stad was er in de 20ste eeuw nog maar 1 over, de Phoenix brouwerij. Die stond, tot 1969, op de plaats van de huidige parkeergarage met dezelfde naam, naast het politiebureau.

Twintig jaar nadat ook de Phoenix zijn deuren had gesloten leek het de voormalige directeuren leuk om een ambachtelijk brouwerijtje te beginnen. Ze hadden nog die ouwe gevelsteen liggen en er werd een pandje gevonden, vlak achter de koppelpoort, waar weer op kleine schaal bier gebrouwen kon gaan worden. Niet sinds 1626, dus, maar sinds 1989.

De Geheimzinnige Hulpman bracht laatst wat biertjes van de Drie ringen mee. Een aantal jaren geleden was ik voor het laatst in het proeflokaal geweest en van dat bezoek had ik nog een paar glazen in de kast staan. Daarop een nostalgisch wapenschildje met het embleem van de brouwerij.

De etiketten van de huidige flesjes vormen daarmee een opvallend contrast. Felle kleuren en strakke letters. Van de historische ziekte schijnen ze genezen. Het bier smaakt er niet minder om:

Amersfoorts Blond – Het basisbier van de Drie ringen. Ziet er uit als pils, maar dan een heel klein beetje troebel. Is dan ook bier van hoge gisting. De brouwerij noemt het 'kölsch', zoals het bier uit Keulen, dus. Moutiger dan doorsnee pils, met een ietsje zoet in de afdronk, door het gebruik van mout van tarwe en gerst . 5 % alcohol dus licht om te drinken.

Amersfoorts Wit – Een tarwebier in navolging van het beroemde witbier van Hoegaarden. Het ziet er prima uit, troebelgeel, mooie schuimkraag. En de smaak is ook goed, niet te zoet, eerder aan de bittere kant. 5 % alcohol, lekker zomeravond bier.

Amersfoorts Tripel – Voor een tripel een tamelijk licht bier, 6.8 %, met veel hop en mout in de smaak. Net als de vorige bieren ietsje troebel.

Alles bij elkaar een smakelijk assortiment. En dan heb ik nog niet eens alles geproefd. De 3/4 literfles bokbier bewaar ik nog even voor een feestelijke gelegenheid.

Kijk voor meer informatie op de website van de Drie Ringen