Het VK-blog stopt, mijn scootmobiel komt en ik droom over Mark Rutte

Zaterdagochtend was ik al heel vroeg wakker. Er was de voorgaande dag genoeg gebeurd om over na te denken. Maar ik kon ook de slaap niet meer vatten door een droom die ik probeerde te onthouden.

Dat ik wakker werd kwam eigenlijk door de tv, die aan het voeteneind van ons bed staat. Meestal is dat prettig, als ik 's middags wat ga rusten, bijvoorbeeld. En ook 's avonds, als ik vroeg in bed lig, kijk ik vaak nog wat naar de televisie.

Maar soms vallen mijn vrouw en ik erbij in slaap. En zaterdagochtend werd ik dus wakker omdat de tv, om een uur of 5, nog aan stond.

Hij stond op het eerste net waar het journaal de hele nacht door herhaald werd. Ik ving iets op over het kabinet Rutte, dat zijn plannen voor een nieuwe missie naar Afghanistan door de kamer probeerde te krijgen. Ik zette de tv uit en herinnerde me dat ik over Rutte gedroomd had.

In die droom hoorde ik bij een groep van 5 mensen, die in training ging voor een missie. Samen met anderen verzamelden wij ons in een groot gebouw. Om daar te komen moesten we een diep water oversteken en in mijn droom kon ik sneller over de bodem lopen, dan anderen konden zwemmen.

Dat zal wel niet erg realistisch zijn. Maar dat heb je vaker in dromen. Eenmaal aangekomen ontmoetten we de overige deelnemers in een grote eetzaal. Daarnaast was een enorme slaapzaal, met eindeloze rijen veldbedden. Mijn droom eindigde met een oefening die mijn groep moest uitvoeren.

Gehuld in lange gewaden en geblinddoekt, moesten wij onze weg zien te vinden tussen de veldbedden. Maar terwijl ik me nog aan het voorbereiden was zag ik dat een van mijn teamgenoten, een grote, stevig gebouwde vrouw, flauw viel.

Ik wilde te hulp snellen maar een ander teamlid was me voor. Hij deed zijn blinddoek af, vloekte hartgrondig en duwde de omstanders opzij. Toen zag ik dat hij niemand anders was dan Mark Rutte, onze eigen premier.

We kunnen hier diepzinnige conclusies aan verbinden, maar ik had natuurlijk het journaalbericht dat ik op tv hoorde, opgenomen in mijn droom. Normaal gesproken zou ik niet snel, vrijwillig en uit mezelf, over Mark Rutte dromen.

Mijn gedachten dwaalden af naar het Volkskrantblog, dat ophoudt te bestaan. Jammer, natuurlijk, ik heb er 5 jaar met veel plezier, mijn verhalen, foto's en tekeningen op geplaatst. Ik heb er nieuwe vrienden door gemaakt en contacten gelegd.

Maar ik wil niet teveel energie stoppen in droefenis of woede, omdat het blog gaat sluiten. Natuurlijk heb ik er veel tijd en moeite in gestoken, maar daar stond veel plezier tegenover.

Aan de ene kant kun je denken dat het tragisch is dat al die blogs nu verdwijnen en niet meer toegankelijk zijn. Aan de andere kant is het voor mij zo dat alle verhalen en tekeningen, die vast lagen op het Volkskrantblog, nu ineens weer vrij komen om op een nieuw blog geplaatst te worden.

Dat nieuwe blog is er al: http://stripmanprikbord.blogspot.com/ (Je bent er nu !) Ik hoop veel van de bezoekers van het oude Stripblog ook daar weer te mogen ontvangen. En misschien ook weer nieuwe blogvrienden te maken.

Er is inmiddels, door medeblogger Kokopelli, een ontmoetingsplek voor ontheemde VK-bloggers ingericht op het internetforum ekudos.nl http://www.ekudos.nl/groepen/410/vk_bloggers Het zou mooi zijn om toch een beetje contact te houden.

En dan is vrijdag ook nog, bij verrassing, mijn scootmobiel bezorgd. Eigenlijk dacht ik dat ik een afspraak had, met de man van de voorzieningenwinkel, om naar de oprit naar de trappenhal te kijken. Er zijn opvouwbare hulpmiddelen in de handel, die het makkelijker maken om met een rolstoel, of scootmobiel, de stoep op en af te komen. Daar zou hij de maat voor komen nemen.

Maar toen hij voor de deur stond bleek dat hij een scootmobiel bij zich had. 'Ja, zei hij, we hadden er nog een in het depot staan en je zit al zo lang te wachten...'.

Hartstikke leuk, natuurlijk ! Wat een mens al niet mee kan maken op een regenachtige vrijdag. Een nieuw blog op poten zetten en de scootmobiel in gebruik nemen... Ik hoef me de komende tijd niet te vervelen.

Dit deel van het Stripmannen-vervolgverhaal is gemaakt door de Stripman zelf. Ga door naar het vervolg of de vorige hoofdstukken De Wind - Snuf de Hond - Muzikale Droom en Theo en Francien