Ja, de zomer is achter de rug en de nazomer ook. We hebben de eerste nachtvorst al gehad. De bomen laten hun gele en bruine bladeren vallen, sommigen zijn al helemaal kaal. Donkere wolken worden aan de hemel voort geblazen door een gure wind.
In vroeger jaren, toen ik nog jong en energiek was, ging ik met zulk weer wel eens een eind fietsen. Muts op, handschoenen aan, maar als je maar lekker doortrapt krijg je het vanzelf wel warm.
Buienradar was er toen nog niet, dus keek ik in de krant, of naar de lucht en gokte ik er op dat het droog zou blijven. Maar dat deed het natuurlijk niet altijd. Zo kon het weleens gebeuren dat ik ver van huis, toch al tamelijk vermoeid, tegen de wind in door de regen ploeterde.
Een heel enkele keer kreeg ik dan ook nog een lekke band. Er waren toen nog geen mobiele telefoons om mee naar huis te bellen. Dus stond ik daar, heel alleen, te prutsen in de regen, ergens langs een verlaten polderweg. Mijn goede humeur leed daar danig onder. Sterker nog: dan overviel me een zekere moedeloosheid.
Maar ik ben een geboren optimist, dus al snel wist ik me te vermannen. Ook dit gaat weer voorbij, dacht ik dan. Zelfs als ik eerst een uur moet lopen, naar het dichtst bijzijnde dorp, om daar van een inboorling een fietspomp te lenen. Zelfs als ik uiteindelijk uitgeput de trein moet pakken om thuis te komen. Er komt weer een moment dat ik weer lekker, met een kopje thee, bij de verwarming zit.
Zo'n beetje dat gevoel heb ik als ik de berichten over het nieuwe kabinet lees. Wat het precies worden gaat weten we niet, maar heel goed ziet er niet uit. De laatste berichten zijn dat chronisch zieken er duizenden euro's per jaar op achteruit zullen gaan.
Duizenden euro's ! Waar moet ik die vandaan halen ? Alle toeslagen en tegemoetkomingen komen te vervallen, zegt men. Het eigen risico in de zorg gaat omhoog. Fysiotherapie moet zelf betaald worden. En ga zo maar door.
Het kon wel eens guur, nat en koud worden. Maar uiteindelijk gaat ook dit weer voorbij. Hoewel ik ook wel eens een enkele keer bang ben dat dat te optimistisch is. Een geluk bij een ongeluk: Het zwaarst getroffen worden chronisch zieken met een bovenmodaal inkomen. Dat heb ik dan gelukkig niet...
Zie ook:
De Strip: Deze aflevering van het Stripmannen-vervolgverhaal is weer gemaakt door de Stripman zelf. Klik hier voor deel 1 van dit verhaal
Klik op de strip voor een grotere weergave.
Ga voor eerdere hoofdstukken naar het Strip Jaaroverzicht van 2011 en het Strip-overzicht van dit jaar
Bezoek ook onze internationale, Engelstalige, website: The Amazing Comics Men
11 opmerkingen:
Schrijf je over hetzelfde als ik. Alleen jij weet er dan wel de politiek aan te verbinden.
Dat zou wel erg guur en zuur zijn Jan. Meestal wordt de politieke soep niet zo heet gegeten als ze wordt opgediend.
Let's hope so!
Groetjes van Annet
Maak me er niet druk om, het komt wel weer goed, nu hoor je van alles door elkaar, voor volgend en voor het jaar daarop. Waardoor het net lijkt of het inderdaad zo is. Volgen jaar gaat het nog op de manier zoals in September is vast gesteld, pas in 2014 gaat het dat volgens de nieuwe regels en die zouden voor ons gunstiger zijn.
@martin - Alleen het weer is misschien ook wel genoeg...;o)
@annet - Ik denk niet dat ik er echt zoveel op achteruit zal gaan, maar we moeten het inderdaad maar afwachten...
@antoinette - We zullen zien...
Ik neem toch aan dat de PvdA niet wil dat juist de zwakkeren eronder moeten gaan lijden ...
De beloofde zekerheid heb ik in ieder geval nog niet ontdekt, eerder meer onzekerheid. Want al weten we nu hoe het er uit gaat zien met de hypotheken, als je per maand honderden euro's meer gaat betalen dan laat je die nieuwe woning ook nog maar even zitten. Om over jouw situatie nog maar te zwijgen Jan, hoewel je bent er zelf over begonnen...
@zelfstandig journalist - Je zou denken van niet...
@ramirezi - Het enige dat we zeker weten is dat we nog niets zeker weten...
Nee hoor. Dat is niet genoeg. Soms wel. Het is erg dat chronisch zieken worden gestraft; alleen al omdat ze zeker weten dat ieder jaar de eigen bijdrage moeten betalen.
@martin - Wat die eigen bijdrage betreft ben ik lange tijd inderdaad de klos geweest. Maar inmiddels zijn we er achter dat er voor mijn ziekte geen medicijn of behandeling is. Jammer maar wel goedkoper...;o)
De laatste zin zegt veel over je, Jan. Ik hoop dat je optimisme niet voor niks is.
Maar het is crisis, heel, heel voelbaar.
Een reactie posten