De korenbloemen bloeien !

Het zou zo de titel van een Zweedse roman uit de jaren '60 kunnen zijn. 

En niet alleen de korenbloemen staan in bloei op mijn balkon, 

ook de klaverzuring en de gele mosterd.

De korenbloem is bekend bij iedereen, al was het maar uit het liedje over de drie kleine kleutertjes, die zittend op het hek onder andere over 'korenbloempjes blauw' spraken. Maar inmiddels is het in het wild een zeldzame plant geworden.

Beetje triest idee dus, dat de enige korenbloemen in de wijde omgeving waarschijnlijk op mijn balkon staan. Terwijl ze vroeger in elke akker en wegberm te zien waren. Veranderde landbouwmethoden en uit de hand gelopen onkruidbestrijding zijn de oorzaak.

Het is mooi dat de boeren een hogere opbrengst van hun land kunnen halen, dankzij die moderne technieken, maar hun land is daarmee wel een woestijn geworden waar geen wild dier of wilde plant meer leven kan. Dat is niet alleen jammer, voor de liefhebbers van natuur, 

maar ook riskant.

Zo'n monocultuur, waar maar een voedingsgewas groeit, is kwetsbaar voor ziektes en plagen. En het verdwijnen van wilde bloemen draagt bij aan het afnemen van de bijenstand. En bijen zijn, samen met andere bestuivende insecten, belangrijk voor onze voedselvoorziening.

Links getob, natuurlijk, de economie is veel belangrijker. 

Daarom wil onze regering ook graag nieuwe kerncentrales bouwen. Mooie megaprojecten, waar de bouwwereld blij mee is. En door het dogma van de eeuwige vooruitgang, moeten we meer energie produceren, de economie moet groeien.

Beter zou het zijn om minder te gaan gebruiken, groener en duurzamer te produceren en energie uit hernieuwbare bronnen te halen. Iets om bij de volgende verkiezingen eens aan te denken. Want zonder natuur is er helemaal geen economie mogelijk.

Ondertussen kreeg ik van het energiebedrijf, waarvan wij groene stroom betrekken, een doosje bloembolletjes cadeau. Omdat we zulke trouwe klanten waren.

Ik herkende die bolletjes van een paar jaar geleden, toen Albert Heijn ze weggaf als 'geluks klavertjes'. Maar hoewel het blad wel op een klavertje vier lijkt, met een bruin hartje, is het in werkelijkheid klaverzuring, ofwel 'oxalis'. En er komen decoratieve bloemetjes aan.

De gele mosterd is door de mezen gezaaid. Want zo hoort dat te gaan in de natuur. Dieren eten zaden, maar verspreiden ze ook, zodat er in het volgende jaar weer nieuwe planten kunnen groeien om de zaden van op te eten...