De nacht voor Gerard en ik naar de Veluwe reden, droomde ik dat we naar de Veluwe reden. We kwamen niet ver. Al bij Eemnes sloeg Gerard een klein polderweggetje in en we strandden op een parkeerplaats, waar allerlei mensen rondliepen. Vergeefs zocht ik, op mijn wegenkaart, naar de juiste route. Ik vond hem niet. Wel allerlei spullen, zoals toiletartikelen, schoensmeer en een rubberen babypop. Die pop gaf ik aan een klein meisje, dat daar aan het spelen was.
In werkelijkheid vertrekken we om 9 uur 's ochtends, met redelijk droog weer. De route is geen probleem, want Gerard heeft een routeplanner die ons de weg wijst. Dus na een uurtje staan we al voor het voormalige badhuis in Laag-Soeren. Dat is een indrukwekkend complex, gesticht in 1860 en later nog flink uitgebreid.
In ons komende boek kun je lezen dat dominee Jacobus Craandijk er, in 1887, een bezoek bracht. Hij bekeek er de gastenverblijven, de eetzaal, de biljartkamer, maar ook de badkamers voor koudwaterbehandelingen, de stoomkamers, douches en andere heilzame baden. En hij wandelde er op de heide, waar je toen van indrukwekkende vergezichten kon genieten.
Er staat een groot informatiebord, voor het badhuis, met oude afbeeldingen en leuke weetjes: '1365 meter pijp voor transport van het heilwater'. Het complex bleef in gebruik tot in de Tweede Wereldoorlog, toen het gevorderd werd door de Duitse bezetter. Daarna was het een tijdje een vakantieoord, voor werknemers van de Amsterdamse Bank. Van 1980 tot 2000 werd het gebruikt door de volgers van de Transcedente Meditatie. Nu is het opgedeeld in appartementen.
Gerard en ik rijden langs het Apeldoorns kanaal naar Dieren. Tot mijn verrassing zijn er minstens drie ijzeren ophaalbruggen, over het kanaal, die als net zoveel druppels water lijken op de brug die Gerard, 25 jaar geleden, voor ons boek tekende. Dat was ik ondertussen helemaal vergeten.
Vlak voorbij Ellecom ligt het landhuis Avegoor, maar we missen per ongeluk de oprit. Waarschijnlijk zijn we wat afgeleid door de weg die we volgen. Dat is namelijk de beroemde Middachter Allee, ooit een van de mooiste beukenlanen van ons land. De monumentale beukenbomen, die in vier rijen langs de doorgaande weg stonden, waren uitzonderlijk hoog en vormden een indrukwekkend, natuurlijk gewelf, boven het verkeer. Men zegt dat de bomen 40 meter hoog waren !
Toen Craandijk hier wandelde was er al sprake van dat de bomen, toen 120 jaar oud, gekapt zouden gaan worden. Uiteindelijk maakten de Duitse bezetters een begin met het omhakken van de beuken, maar de meeste zijn vlak na de oorlog geveld. Toen is de laan ook opnieuw ingeplant en de, nu dus zo'n 70 jaar oude, bomen staan er weer mooi bij. Maar het zal nog 50 jaar duren voor het weer net zo imposant is als rond 1900.
We besluiten om eerst naar kasteel Middachten te gaan en dan terug te rijden naar Avegoor. We zetten de auto op de parkeerplaats, naast het kasteelterrein. Dat is omgeven door een hoge, bakstenen muur. Gerard duwt me in de rolstoel naar de hoofdpoort. Die is afgesloten met een ijzeren hek. Daarachter zien we het strenge, symmetrische kasteel liggen.
Als we er naar binnen zouden willen, dan moeten we wachten tot na de middag. Dat doen we dus maar niet. We maken een paar foto's en zien, langs de oprijlaan, een beukenboom die er een stuk dikker en ouder uitziet dan zijn buren. Misschien een van de laatste overblijvers van de legendarische aanplant uit de 18e eeuw.
We gaan terug naar Avegoor, dat ooit in het bezit was van dezelfde adellijke familie als Middachten. Maar terwijl dat laatste, onaantastbaar, achter muren, hekken en grachten ligt, kun je dit vriendelijke, witte landhuis zonder probleem benaderen. Het is in gebruik als hotel en heeft een mooi park.
Ons volgende doel is de Posbank, waar we koffie hopen te kunnen drinken en de toiletten bezoeken. Dat lukt allemaal prima, het uitzicht is mooi, de koffie en het gebak lekker en ook het weer werkt mee. We kunnen zelfs buiten zitten waar de zon tussen de wolken doorkomt. Bij het toilet vind ik een smartphone, die door een vorige bezoeker achtergelaten is. Ik pak hem net op, om hem aan het bedienend personeel te gaan geven, als de eigenaar aan komt lopen, een jongeman met een warrige krullenbol. Die kan ik dus blij maken met zijn vergeten telefoon.
Na de koffie volgen Gerard en ik de mooie, kronkelende weg, door het bos, van de Posbank naar Rozendaal. Onze laatste stop is bij kasteel Rozendael dat vriendelijk, aan een brede vijver, tegen het dorp aan gevlijd ligt. Het is een heel contrast met het van de buitenwereld afgekeerde Middachten dat, vanuit het dorp De Steeg, alleen te bereiken is via een oprijlaan, een hek en een ophaalbrug. Het park van Rosendael wandel je zo binnen. Zelfs de kleur van de baksteen, waarvan het gebouwd is, lijkt warmer dan die van Middachten.
Het kasteel heeft de zwaarste toren van Nederland, met muren van 4 meter dik, maar oogt verder niet erg verdedigbaar. Er is een terras bij de oranjerie, er zijn groene gazons, bloemperken, mooie bomen en geschoren heggen. In de vijver zwemmen meerkoeten en nijlganzen. Er is een fotograaf bezig. die deftig uitgedoste mensen fotografeert. Wellicht is er net een receptie gehouden, een huwelijk misschien ?
Het begint een beetje te spetteren. Net op tijd, want na Rozendaal hoeven we de auto niet meer uit. We rijden weer terug naar Soestdijk, waar Elly wacht, met gebakken eitjes.
Wie meer wil zien of lezen moet er zelf maar eens naartoe, of wachten op ons boek. Een kijkje nemen op ons Mejanderblog kan ook...
4 opmerkingen:
Nooit op de Veluwe geweest. Alleen Posbank zegt mij iets. Was geloof ik in verband met een moordzaak. Moet nochtans een mooi stukje Nederland zijn.
@zelfstandig journalist - Die moordzaak was ik helemaal vergeten. Het is geen omgeving die je met zware misdaad associeert, eerder onschuldig, kneuterig vakantieplezier, wandelen, fietsen, kamperen...
Volgende keer nog even naar de Spelerij gaan Jan, daar blijf je jong bij. En voor een tekenaar en verhalen verteller is het een leuke plek.
@martin - Dat lijkt me leuk, maar voor deze keer was het zo wel genoeg. Ik ben er nog van aan het bijkomen...;o)
Een reactie posten