zondag 20 januari 2019

Brand !


Donderdagochtend om half vijf. Ochtend ? Het is nog midden in de nacht en pikdonker. Ik word half wakker van het geluid van sirenes. Niks bijzonders, we wonen vlak bij de hoofdweg, daar rijdt wel vaker een politiewagen of ambulance voorbij. Ik draai me om en probeer weer te slapen. Dat lukt niet door een doordringende zoem, het geluid van een motor, of apparaat. In de verte hoor ik weer een sirene.

Langzaam wordt ik helemaal wakker. Ik moet naar het toilet, dus sta ik op en loop ik de woonkamer in. Ik zie zwaailichten bij de verzorgingsflat aan de overkant van de straat. Eerst maar even plassen.

Als ik dan uiteindelijk echt goed uit het raam kijk zie ik drie brandweerwagens in de straat, met draaiende motoren. En zijn dat rookwolken, achter de bomen aan de overkant ? Er komen nog meer auto's aan van hulpverleners, een ambulance parkeert op de hoek, pal onder ons raam.

Aan slapen denk ik nu niet meer. Ik loop naar de slaapkamer en zeg tegen mijn vrouw dat er brand is aan de overkant. Samen kijken we hoe steeds meer materieel aangevoerd wordt. Op het laatst tellen we acht brandweerwagens, waaronder een ladderwagen, een die een container met materiaal op straat zet en eentje met koffie en broodjes. Typisch dat we daar de enige vrouw rond zien lopen.

Verder zien we alleen mannen in fluoriserende pakken, met zuurstofflessen op de rug en helmen op hun hoofd. Er is geen sprake van paniek. Een brandweerman neemt de tijd om even een plasje te doen in het park. Twee anderen roken rustig een sigaret. De ambulance blijft staan onder ons raam. Er zijn klaarblijkelijk geen gewonden die afgevoerd moeten worden. Er vliegt wel een helikopter over. Aan de overkant van de straat staat een man foto's te maken.

Als ik thee wil zetten merk ik dat het water afgesloten is. Gelukkig zijn er flessen bronwater in huis. Of de storing bij de waterleiding door de brand komt weet ik niet, maar het duurt tot na de middag voor er weer water uit de kraan komt.

Mijn vrouw en ik zien de rook aan de overkant minder worden. Steeds meer brandweerlieden komen een kop koffie drinken, bij de cateringwagen. Het is onderhand half zeven, langzamerhand wordt het materiaal ingepakt en rijdt het materieel de straat weer uit.

Ik loop even de kamer uit en als ik terugkom zegt mijn vrouw dat er een brandweerwagen tegen onze auto is aangereden. We kunnen vanuit het raam niet zien of er schade is, maar twee brandweermannen staan bedenkelijk naar de achterkant van de Toyota te kijken. Na enig aarzelen besluit mijn vrouw om toch maar even naar beneden te lopen. Ik zie haar praten met een paar spuitgasten en als ze weer boven is zegt ze dat het achterspatbord is geraakt en dat ze later op de dag gebeld zal worden over hoe het verder moet.

Kleine zorgen die in het niet vallen bij het bericht dat we even later op internet lezen. Er is iemand omgekomen bij de brand. Later blijkt dat het om een 100-jarige vrouw gaat, die in het uitgebrande appartement woonde. Zie ook: Dit artikel op de website van het Algemeen Dagblad  

Rond het middaguur worden we gebeld door de chauffeur van de brandweerwagen die langs onze auto geschampt is. Hij komt even later langs met een schadeformulier. We praten nog even na over de brand. 'Jullie waren ook vroeg op vanochtend,' zegt hij gemoedelijk.

Hij laat het schadeformulier achter en mijn vrouw probeert er zich door te worstelen. Ik heb geen rijbewijs, dus ook geen ervaring met dit soort zaken, maar het lijkt me dat er nogal veel, overbodige, informatie wordt gevraagd. Uiteindelijk belt ze met haar garagehouder, of ze daar een inschatting kunnen maken van het schadebedrag. Ze kan direct even langskomen. 

Bij de garage, bij ons vlak om de hoek, hebben ze ook van de brand gehoord. Een van de monteurs kijkt eens naar het losse spatbord. 'Nou... Ach, dat fiks ik meteen wel even.' Hij haalt een paar nieuwe schroeven en draait die er in. 'Kosten ? Laat maar zitten, mevrouw.'

De volgende dag staan er witte busjes op de parkeerplaats van de verzorgingsflat. Als ik de naam van het bedrijf opzoek blijkt het een firma te zijn die gespecialiseerd is in het opruimen en schoonmaken na een brand. Voor het appartementencomplex staat een hoogwerker. Met een hogedrukspuit wordt de roet van de gevel en balkons gespoten. Zo zijn, na een paar dagen, alle sporen verdwenen.



De Strip: De strip - die los staat van het geschreven bericht - is gemaakt door de Stripman. 

Klik hier voor deel 1 van het stripverhaal.

Klik hier voor deel 1 - deel 2 - deel 3 - deel 4 - deel 5 - deel 6 - deel 7 - deel 8 - deel 9 - deel 10 - deel 11 en deel 12 van het voorgaande verhaal. 

Klik op de tekening voor een grotere weergave. 

Bezoek ook onze internationale, Engelstalige, website: The Amazing Comics Men



3 opmerkingen:

Zelfstandig journalist Antwerpen zei

Tragisch natuurlijk van die 100-jarige dame. Verder nog iets met dat schadeformulier gedaan?

Jan de Stripman zei

@zelfstandigjournalist - Ja, dat je 100 wordt en dan zo aan je eind moet komen. We weten natuurlijk niet of ze zelf de brand veroorzaakt heeft, of misschien in haar slaap verrast is...

Dat schadeformulier bewaren we nog even, maar als er geen kosten zijn kun je ook niets claimen. Tenminste, als je eerlijk bent...;o)

martin zei

Zo zie je maar ik als Amsterdammer teer al sinds 1 januari 2018 op een uitgebrande auto in de straat. Die Strip- en Hulpman blijven er ook laconiek bij.