Ik had een merkwaardige droom afgelopen week. Ik droomde dat ik naar kantoorboekhandel Immerzeel ging, om enveloppen te kopen. Mijn, wat oudere, mededorpsbewoners weten onmiddellijk waar ik het over heb. Dat apart uitziende winkeltje, op een hoek aan de hoofdstraat, dat van buiten helemaal bekleed is met zwarte en donkergele tegels. Immerzeel was decennia lang een begrip, maar is er al weer jaren weg. In het pandje zit nu een meubelzaak.
Ik zette mijn fiets aan de overkant van de straat, op een parkeerplaats die er in werkelijkheid helemaal niet is. Maar ja, droom, hè. In de winkel stond een aantal mensen bij de kassa. Eén ervan, een donkere jongeman, begroette me met een lach. Die zal ik dan wel kennen, dacht ik en ik gaf hem een hand.
Ik liep verder de winkel in naar een stelling vol enveloppen. Er waren allerlei formaten, grote, kleine, oude giro-enveloppen, zelfs enveloppen die al gebruikt waren, met de inhoud er nog in. Maar de soort die ik nodig had zag ik niet.
Mijn blik dwaalde af naar een raam achterin de winkel. In werkelijkheid was er geen raam, natuurlijk, en het uitzicht was er in het echt ook niet. Dat was anders heel mooi in mijn droom. Een woest begroeid duinlandschap, met wuivend gras, verspreid staande struiken en boompjes, waar een grote groep vogels boven vloog.
Ik ging de winkel weer uit om mijn fiets op te halen. Als ik een stukje doorrij en een zijweg insla, moet ik bij dat duinlandschap komen, dacht ik. Onderweg naar mijn fiets kwam ik een man tegen met een hond, een oude grijze poedel, daarna een andere man met een kameel. Vreemde details kun je soms dromen. Heb ik al gezegd dat ik een grote muts op had, met een onregelmatig patroon van witte en grijze wol ?
Ik stapte op de fiets en reed een stukje langs de hoofdweg. Toen er een opening tussen de huizen kwam verwachtte ik het duinlandschap te zien, maar ik zag, in plaats daarvan, een rivier met een binnenvaartschip.
Dat kan helemaal niet, dacht ik in mijn droom. Alsof de rest van het verhaal nog best geloofwaardig was geweest. Als dit de Eem was, de rivier niet ver van Soestdijk, dan stroomt hij ineens op de verkeerde plaats. En nu moest ik niet alleen een zijweg vinden, maar ook een brug.
Zover kwam het niet. De weg kwam uit op een andere, waar van links een wit bestelbusje kwam aangeraasd. De chauffeur stuurde teveel naar rechts, raakte een hek dat in een sloot aan de kant van de weg belandde. Ik moet nog goed uitkijken ook, droomde ik, straks rijden ze me van de sokken.
Ik bereikte de overkant van de weg, zonder kleerscheuren en belandde op de parkeerplaats van een supermarkt. Geen duinlandschap of rivier te zien. Daarna werd ik wakker.
De Strip: De strip - die los staat van het geschreven bericht - is gemaakt door de Stripman zelf.
Klik hier voor deel 1 - deel 2 - deel 3 - deel 4 - deel 5 - deel 6 - deel 7 - deel 8 en deel 9 van het vorige verhaal.
Klik op de tekening voor een grotere weergave.
Bezoek ook onze internationale, Engelstalige, website: The Amazing Comics Men
5 opmerkingen:
Net op het verkeerde moment wakker. Bij de supermarkt hadden ze vast enveloppen.
Gelijk opgeschreven of langer onthouden? Doet me ook wel een beetje aan de sfeer van jullie strips denken.
@zelfstandig journalist - Dat zou best eens kunnen...;o)
@martin - Niet direct opgeschreven, wel vrij snel aan Elly verteld. Het helpt ook als je je direct bij het wakker worden probeert te herinneren wat je gedroomd hebt...
Komt zelden voor dat ik me iets herinner van wat ik droom. Het gevoel, dat blijft wel, maar krijg het meestal niet aan beelden gekoppeld. Maar heb jij het altijd zo druk in je dromen, Jan?
@ron roelandt - In mijn dromen reis ik de halve wereld over en treedt ik op in concertzalen en op festivals. Vannacht nog liep ik door een tuin met een chimpansee en een oudere man die zijn schoenen kwijt was...;o)
Een reactie posten