De wisselende emoties bij de verjaardag – leuk –, het etentje – gezellig – en het overlijden van de kat – erg verdrietig, kunnen jullie je wel voorstellen. En de ene gebeurtenis was niet het gevolg van de andere, laat ik dat vooral benadrukken. Dus laat ik wat meer vertellen over de verwarming.
Via de gebruikelijke omweg, van verhuurder, via Vereniging Van Eigenaren en hun onderhoudsinstantie, naar installatiebedrijf, kwam er op dinsdagochtend een monteur aan de deur. Na een opgewekt: 'Met Kees van de firma X !', door de huistelefoon kwam er een kleine, kaalhoofdige zestiger, met een flinke gereedschapskist in zijn hand, de trap op gestommeld. 'Poeh, drie hoog ! En ik met mijn versleten knieën !'
Ik wees hem de koude radiator en hij schroefde de thermostaatknop eraf. Daarna probeerde hij vergeefs de koude radiator te ontluchten. 'Zit er niet gewoon te weinig water in het systeem ?', vroeg ik. Ja, dat dacht hij ook. Maar om dat bij te vullen moest hij de stookkelder in.
Voor we hem weer die drie trappen af lieten gaan boden we hem eerst een kopje koffie aan. Waarna hij, aangemoedigd door de belangstellende vragen van mijn vrouw, zijn hele levensgeschiedenis vertelde.
Die knieën kwamen niet door het werk, maar door het voetballen. Hij was een talent geweest als jonge jongen, maar als je goed bent mag je met de oudere elftallen meespelen en daar gaat het er veel ruwer aan toe. Hij was een handige kleine aanvaller en die grote, bonkige verdedigers probeerden hem met grof geweld van het scoren af te houden.
Dat resulteerde niet alleen in kapotte knieën maar uiteindelijk ook in een gescheurde maag. Hij wees het aan: 'Ik heb een litteken van hier tot daar.'
Daarna was het met voetballen gedaan en werd het een baan als monteur.
Eerst werkte hij bij de concurrent van de firma X, maar dat ging allemaal heel vriendschappelijk. Bij X werkten twee broers en bij zijn baas twee andere, uit het zelfde gezin. Dus als ze bij een klus een onderdeel, of stuk gereedschap, tekort kwamen dan stuurden ze een van die broers naar X en werd het geregeld.
Dat ging over en weer. Dus toen zijn bedrijf, na een overname, failliet ging was het, gezien de goede verhoudingen, niet gek dat de firma X hem een baan aanbood. Maar ja, het was zomer, er was een WK voetballen op de TV, hij had helemaal geen zin om direct weer aan de slag te gaan. Dus wees hij het eerste aanbod af.
Daarna kwam X met een beter voorstel, maar voor dat geld wilde hij maar vier dagen per week werken. Dat was akkoord en hij mocht beginnen als het WK afgelopen was. Dat was nu 30 jaar geleden. Nog drie jaar te gaan tot zijn pensioen en dan zou hij zijn gereedschapskist het kanaal in gooien.
Ondertussen was de koffie op en vertrok hij naar de stookkelder. Na een minuut of twintig ging de huistelefoon weer. Kees, van de firma X. Dat bijvullen ging niet lukken, in de stookkelder stond 15 centimeter water, het kwam tot over zijn schoenen. Maar hij had het al doorgegeven, dus ze gingen er wat aan doen.
Een dag later, toen we terugkwamen van een feestelijk kopje koffie, met een lekker stuk gebak, vanwege de verjaardag van de dochter des huizes, zagen we een tankwagen voor de flat staan. Een dikke slang verdween in het middelste portiek. En wat later op de dag lukte het de radiatoren te ontluchten en het huis weer aangenaam warm te stoken.
Maar toen was de week nog maar halverwege.
Wie meer wil zien over onze naaktkat Odilon kan naar deze bijdrage op dit blog.
De Strip: De Strip van deze keer is gemaakt door de Geheimzinnige Hulpman.
Klik hier voor deel 1 - deel 2 - deel 3 en deel 4 van dit verhaal.
Klik hier voor deel 1 - deel 2 - deel 3 en deel 4 van het vorige verhaal.
Klik op de tekening voor een grotere weergave.
Bezoek ook onze internationale, Engelstalige, website: The Amazing Comics Men
2 opmerkingen:
Nogmaals gecondoleerd met Odilon. Gefeliciteerd met de dochter des huizes en de kachel kan alweer bijna uit de komende dagen!
Jazeker en dank je. Maar de paraplu mag op, vandaag...;o)
Een reactie posten