In het oude stations-gebouwtje van Soestdijk is sinds een paar jaar een restaurant gevestigd. In de voormalige wachtkamer en op de plaats waar vroeger de loketten waren kun je nu koffie drinken, of iets eten. Elk half uur stopt er een trein uit Utrecht en een uit Baarn.
Ik heb er afgesproken met Johan Peters, een blogger van het voormalige Volkskrantblog, die de volgers beter kennen als 'Zelfstandig Journalist', uit Antwerpen. Ik wacht met mijn scootmobiel op het perron, maar uit de trein van 11 uur komt geen Johan. Als ik mijn telefoon pak om hem te bellen, blijkt dat hij me een kwartier geleden al een SMS heeft gestuurd. Hij zit al in het restaurantje te wachten.
Een paar weken eerder heeft Johan me gemaild met de vraag of hij me mag interviewen. Hij staat aan het begin van een reis langs 12 Europese landen. In elk land gaat hij gesprekken voeren met mensen met beperkingen, gehandicapten dus en chronisch zieken. Al hun verhalen komen op de website mensenmeteenbeperkingaanhetwoord.be en wellicht ook in een boek.
Ik volg de blogs van Johan al een paar jaar en weet dat hij zelf ook gehandicapt is. Hij schrijft regelmatig over de problemen die dat met zich meebrengt. Desalniettemin heeft hij zijn woonplaats Rotterdam en een rustig verzorgd leven, verlaten om in België een zelfstandig bestaan op te bouwen.
En dat is hem aardig gelukt. Hij had de afgelopen periode een fulltime baan, schreef dagelijks verhalen voor zijn blog en onderhield een nieuwssite. Ook dat leven zegt hij nu voor een paar maanden vaarwel om door Europa te gaan reizen.
Een dappere onderneming, maar hoe dapper het echt is besef je pas als je Johan ontmoet. Deze man is niet een beetje beperkt, maar heeft echt serieuze lichamelijke problemen. Door een ongeluk op jonge leeftijd heeft hij nauwelijks controle over zijn rechterarm en -been.
Als hij staat balanceert hij op zijn linkerbeen, terwijl zijn rechter lichaamshelft een eigen leven lijkt te leiden. Maar ook als hij zit moet hij, met zijn linkerarm, de rechter geregeld tot de orde roepen. Als ik mijn bewondering uitspreek over zijn plannen lacht hij er luchtig om.
Hij heeft het allemaal zo goed en praktisch mogelijk gepland en hij kan goed voor zichzelf zorgen. Lopen is geen probleem, zegt hij, 'het ziet er alleen niet uit'. En aan energie en ambitie heeft hij geen gebrek.
We praten verder over mijn lichamelijke problemen, maar achteraf ben ik vooral onder de indruk van hoe verschillend we zijn. De oppervlakkige beschouwer zal aan mij niet direct zien dat er iets mis is, toch ga ik noodgedwongen voorzichtig door het leven en moet ik over elke activiteit nadenken.
Johan, aan wie de mankementen direct in het oog springen, bruist van energie en heeft grote plannen, die hij vervolgens nog uitvoert ook. Het scheelt dat ik 10 jaar ouder ben en een mooi leven achter me heb. Het leven van iemand die rond zijn 40ste chronisch ziek werd, tegenover dat van iemand die, van jongs af aan, zijn beperkingen probeert te overwinnen.
Zijn verhaal over mij is te lezen op zijn website. Laat ik besluiten met mijn bewondering uit te spreken en hem nogmaals succes te wensen. Ik hoop dat veel mensen zijn project en reis gaan volgen.
Je kunt Johan overigens ook financieel steunen. Informatie daarover staat ook op zijn website: www.mensenmeteenbeperkingaanhetwoord.be
Zie ook het eerste hoofdstuk van het geplande boek, op Johans blog.
De Strip: Deze aflevering van het Stripmannen-vervolgverhaal is gemaakt door de Geheimzinnige Hulpman.
Klik op de strip voor een grotere weergave.
Bezoek ook onze internationale, Engelstalige, website: The Amazing Comics Men
8 opmerkingen:
Ik volg Jan (de Stripman) en Johan (de zelfstandig journalist) al geruime tijd (eerst via het VK-blog), maar eigenlijk veel te weinig. Tijd, daar mankeert het altijd weer aan. Hoewel jullie blogs heel verschillend zijn hebben ze gemeen dat ze, ondanks jullie mobiele beperkingen, nooit een klaagzang zijn geworden maar altijd zeer aangenaam leesvoer zijn gebleven. Dat siert jullie allebei.
De strip sluit volgens mij wondermooi aan bij de tektst. Complimenten, Jan.
mooi verslag, ga de gesprekken volgen.
Mooi Jan. Voor de rest sluit ik me aan bij Ron's woorden.
Bij Antoinette las ik in dezelfde leeshaast 'ga de beperkingen volgen'
Lieve groet Annet
Klopt het dat ik m'n reactie niet terug kan zien?
@ron - Dank je ! Het ontbreekt mij vaak ook aan tijd om alles te zien en te lezen, hoor. En de strip is een gelukkig toeval. Die had de Geheimzinnige Hulpman al een poosje geleden gemaakt, lang voor dat dit verhaal geschreven werd...;o)
@antoinette - Leuk ! Ik ook...;o)
@Annet - Je reactie staat er ! Misschien was blogspot een beetje traag ?
Ja of ik ben wat ongeduldig :P
Mooi verhaal over een verhaal maken. Een ook als je een handicap hebt, kan je nog zoeken naar (creatieve, sportieve of intellectuele) mogelijkheden en daar van genieten als het ff niet gaat.
@martin - Dat is zeker zo...;o)
Een reactie posten