Richard Leeuwenhart – 6 – Terug als koning van Engeland

(Dit is het voorlaatste verhaal over het leven van Richard Leeuwenhart, de 12e eeuwse prins die tegen de verwachtingen in koning werd, op kruistocht ging en – weer op weg naar huis – gevangen genomen werd door de Duitse keizer.)

Richard maakte, toen hij zich had vrijgekocht bij de Duitse keizer, geen haast met zijn terugkeer naar Engeland. Hij reisde langzaam de Rijn af en werd overal royaal onthaald en gefêteerd. Elke bisschop en edelman, langs zijn route, wilde met hem kennismaken en hij liet zich die aandacht gewillig aanleunen. Via het Vlaamse Zwin, vlak over de grens bij Zeeuws-Vlaanderen, voer hij uiteindelijk naar Engeland.

In Londen werd hij met een groot feest ontvangen en een paar weken later werd hij in Winchester opnieuw gekroond. Waarschijnlijk was dat vooral om zijn onafhankelijkheid van de keizer te benadrukken. In de tussentijd belegerde hij een paar kastelen van opstandige edelen en bekrachtigde hij zijn vriendschap met William van Schotland.

Bij de belegering van Nottingham liet hij zich weer eens van zijn brute kant zien. Het kasteel gold als een zeer sterke vesting en de bezetters wilden aanvankelijk niet geloven, dat het echt koning Richard was die voor de poort stond. Hij liet zijn grote belegeringsmachines aanrukken en richtte een galg op, goed in het zicht van het kasteel. Daar werden ter afschrikking wat gevangenen opgehangen. Een afvaardiging van de stad verzocht of ze mochten komen kijken of hij echt Richard was, daarna was het pleit snel beslecht en gaf de stad zich over.

Richard had vervolgens grote haast om naar Frankrijk te vertrekken. Zoveel zelfs dat hij, ondanks ongunstige wind, met zijn gevolg inscheepte en afvoer. Het schip werd, door harde tegenwind, urenlang door elkaar geklutst waarop het toevlucht moest zoeken bij het eiland Wight en Richard maar weer terugvoer naar de Engelse kust.

Toen Richard uiteindelijk in Frankrijk aankwam begon de ruzie met de Franse koning Filips weer helemaal opnieuw. Richard verzoende zich met zijn broer Jan en begon enthousiast de bezittingen van Filips aan te vallen en die deed hetzelfde met de bezittingen van Richard en zijn bondgenoten. Het verschil was dat Richard meestal als een dolle stier ten aanval trok, waarop Filips wegsloop om met een list, of hinderlaag, zijn slag te slaan.

Bij één gelegenheid zat Richard het Franse leger op de hielen, haalde de achterhoede in en vroeg waar Filips was. Er werd hem verteld dat die in de voorhoede reed. Daarop stormde Richard naar voren, haalde het hele leger in om er achter te komen dat zijn tegenstander een zijweggetje had genomen en was ontkomen.

Natuurlijk werd er door beide partijen geprobeerd om allianties te sluiten met andere vorsten. Filips zette daarvoor zijn zuster Adelheid weer in, die ooit de verloofde van Richard was geweest. Hij bood haar aan verschillende, mogelijke huwelijkspartners aan, mits die hem zouden steunen in zijn strijd tegen Richard. Adelheid huwde uiteindelijk met Willem, de graaf van Ponthieu.

Er was ook geregeld onderling overleg en er werd meermaals onderhandeld over vrede. Eén voorstel was dat er 5 ridders van elke partij aangewezen zouden worden, die tegen elkaar zouden vechten, om de geschillen eens en voor altijd te beslechten. Richard zag het helemaal zitten, onder voorwaarde dat hij en Filips bij de vijf strijders zouden zijn. Dat wilde Filips natuurlijk niet, waarop het gebruikelijke geharrewar weer aanving.

Richard was in de kracht van zijn leven, groot, gespierd en een uitstekend zwaardvechter. Filips was 2 jaar ouder, wat op zich geen bezwaar was, maar hij was lang niet zo'n vechtjas als Richard. In zijn boek 'In het spoor van de kruisvaarders' schrijft Terry Jones (bekend van Monty Python): '….(hij was) nors, slecht opgevoed, hij hield niet van fysieke risico's en zijn uiterlijk werd ontsierd door het feit dat hij een oog verloren had. Filips was geen held...'.

Waarschijnlijk is dit een beetje overdreven. Volgens Wikipedia, dat een tijdgenoot van Filips citeert, was Filips 'een knappe, gespierde kerel met een vrolijk gezicht met een rode teint en een temperament dat sterk gericht is op een goed leven, wijn en vrouwen'. Maar dezelfde bron meldt ook dat hij zichzelf niet graag in gevaar bracht, haatdragend en koppig was en ervan hield om machtige personen tegen elkaar op te zetten.

Hoe dan ook, het leek er aan het eind van de 12e eeuw op dat Richard de overhand kreeg. Hij breidde zijn bezittingen uit en sloot verdragen met machthebbers van aangrenzende territoria. Het zag er slecht uit voor Filips toen de Duitse keizer Richard voorstelde om Frankrijk van twee kanten aan te vallen. Richard zou dan zelfs een deel van het losgeld, dat hij nog aan de keizer schuldig was, mogen gebruiken om die oorlog te betalen. Richard zag ervan af, omdat hij de boel niet vertrouwde en vreesde alleen de kastanjes uit het vuur te moeten halen.

(Volgende week het laatste deel, met de dood van Richard. Daarna volgt weer een heel nieuw verhaal als Jan, de schurkachtige broer van Richard, koning wordt. Ook daarover heeft Kate Norgate een heel boeiend boek geschreven.)

   

 

De Strip is gemaakt door de de Geheimzinnige Hulpman.

 

Klik hier voor deel 1 - deel 2 - deel 3 - deel 4 - deel 5 - deel 6 en deel 7 van dit stripverhaal.  

 

Klik hier voor deel 1 - deel 2 - deel 3 en deel 4 van het vorige verhaal.  

 

Klik op de tekening voor een grotere weergave.