Ja, ook minder goed nieuws. Maar laat ik met het goede beginnen. Ik schreef eerder dat het broedsel van de pimpelmezen, in het nestkastje op ons balkon, mislukt was. Een van de mezen werd ziek en de kuikens waren dood, toen ik in het kastje keek.
Ik zag daarna wel veel jonge koolmezen op het balkon, waarschijnlijk deels afkomstig van het nestkastje van de benedenburen. Daar was, vanwege het overlijden van de buurvrouw, een dagenlange huisontruiming geweest, terwijl de mezen nog druk aan het voeren waren. Dus daar had ik me ook zorgen om gemaakt.
Maar terwijl het met de koolmezen prima ging, leek dat niet het geval met de pimpels. Niet één jonge pimpelmees te zien en de volwassen vogeltjes, die ik wel zag, waren vaak nogal flodderig. Kale koppies, veren als een ragebol. Op zich is dat niet heel vreemd, in deze tijd van het jaar. Als de jongen uitgevlogen zijn gaan de oudere vogels in de rui. Goede kans dat ze er over een paar weken allemaal weer piekfijn uitzien, strak in de nieuwe veren.
Toch vroeg ik me af of er dan helemaal nergens, in onze buurt, een pimpelmezen broedsel gelukt was. In eerdere jaren zag ik naast de jonge koolmezen ook best veel jonge pimpels op mijn balkon. Nu dus niet één.
Maar afgelopen week kwam er, gelukkig, een jonge pimpelmees een pindaatje halen. En wat later in de week nog een. De koolmezen hebben het, klaarblijkelijk, veel beter gedaan, maar helemaal mislukt is het seizoen voor de pimpels dus niet.
Ondertussen hield ik ook een oog op het park, waar de gemeentelijke groenbeheerders iets zouden gaan doen aan de toegankelijkheid. Dat was me immers per mail medegedeeld. En inderdaad. Afgelopen woensdag kwam er een grote vrachtwagen voorrijden, waarop een graafmachine stond. Even later voegde een tractor zich erbij, met een aanhangwagen. De graafmachine werd uitgeladen en drie man gingen aan het werk, aan de ingang tegenover ons huis.
Laat ik, voor de mensen die ons parkje niet kennen, proberen te omschrijven hoe dat er, vanaf de straat uitziet. Het is een rechte straat, die aan één eind aansluit op de hoofdweg en aan de andere kant een haakse bocht maakt. Een soort L waarbij, aan de lange poot, een rij appartementenblokken staat, uit de jaren '60. Daartegenover ligt het park. Aan de korte poot staan rijtjeshuizen en een paar vrijstaande bungalows.
Recht tegenover ons blok, op de plaats waar vroeger de villa stond, waarvan het park de achtertuin was, staat nu een grote verzorgingsflat. Bij de achteringang daarvan is de ingang van het park, waaraan nu gewerkt werd. Het is de enige ingang die breed genoeg is om auto's door te laten, voor onderhoudswerkzaamheden, zoals snoeien en het uitbaggeren van de vijvers.
Die ingang, waar ik dus altijd gebruik van maakte als ik het park in wilde, is bijna 10 jaar geleden afgesloten met een slagboom. Tenminste zo noem ik het. Een dwarsbalk over de gehele breedte. Een echte slagboom zou omhoog open kunnen, deze kun je opendoen als een heel brede deur. Aan de ene kant zit hij vast aan een paal, met een reuzenscharnier, aan de andere kant valt hij in een primitief slot. Je hebt een sleutel nodig om hem te openen, hoewel het me ook wel eens gelukt is met een tang.
Ik had de suggestie gedaan om die dwarsbalk een beetje in te korten. Veel ruimte heb je niet nodig, als rolstoeler, of scootmobiel gebruiker. Maar dat was te simpel gedacht. Er werd een heel nieuw pad aangelegd, naast het hek. Met de graafmachine maakten de werklieden korte metten met een aantal struiken en jonge boompjes. Die werden afgevoerd door de tractor. Daarna werd er zand en grind aangevoerd en het geheel werd geëgaliseerd. Uren zijn die drie mannen druk geweest. De oude dwarsbalk bleef daarbij onaangeroerd.
Mooi, zou je zeggen, kosten noch moeite zijn gespaard en ik kan nu weer, aan deze kant tenminste, het park in. Ik heb het al geprobeerd en inderdaad, het binnenrijden is geen probleem meer. Maar in wezen zijn we daarmee weer terug bij de toestand, zoals die 9 jaar geleden was, na mijn eerste klacht over de toegankelijkheid.
De twee stukjes groen in onze buurt hebben samen 5 ingangen, waarvan er nu 2 geschikt zijn voor mensen met een beperking. Dat vind ik nog steeds onvoldoende. Eigenlijk heeft de gemeente, met deze laatste actie, weer geprobeerd om de kool en de geit te sparen. De hekken blijven staan, want er wordt zo geklaagd over 'hangjongeren', maar ik krijg ook een beetje mijn zin. Uiteindelijk een mager succesje dus.
6 opmerkingen:
Gelukkig zijn er de pimpels als troost.
@martin - En die zijn ook het belangrijkst !
Kom net van buiten, vandaar deze late reactie. Ik hoop dat jij nu in elk geval ook weer meer gebruik van het park kan maken bij mooi weer.
@zelfstandig journalist - Het maakt wel verschil en het mooie weer komt eraan. Maar het is jammer dat die onzinnige hekken blijven staan.
(Je reacties worden altijd gewaardeerd, wanneer ze ook geplaatst worden...;o)
Af en toe wandel ik ook door het Park, want ik vind het een charmant Park. Het is niet groot, maar fijn.
Ik zou zeggen, geniet ervan Jan. Gelukkig kan je erin, maar ook uit.
Een fijne zondagavond.
Een reactie posten