Dromend over soep en Rhenen

Mijn laptop heeft weer een Windows Update overleefd en gedraagt zich, nadat ik zoveel mogelijk extra opties uitgezet en afgeslagen heb, weer bijna normaal. Er vliegt op het balkon een jonge koolmees rond met een gezwelletje onder zijn snavel dat er uit ziet als een oranje besje. Het zou ook een teek kunnen zijn. Het schijnt hem niet te hinderen.

Maar daar wou ik het niet over hebben. Afgelopen maandag werd ik wakker uit een opmerkelijk gedetailleerde droom. Het is wonderlijk wat je hersens aan beelden kunnen produceren terwijl je slaapt. Dit keer droomde ik dat ik door een stad wandelde. Ik dacht de witte kerktoren te herkennen als de Cuneratoren van Rhenen.

Ik ben ooit wel eens in Rhenen geweest maar dat ziet er vast heel anders uit dan in mijn droom. Daarin volgde het ene leuke straatje, vol schilderachtige huizen uit verschillende historische periodes, op het andere aardige pleintje met kerkjes, stadspoorten en wat al niet meer.

Ik wandelde over een begraafplaats en zag in de verte die witte kerktoren weer, waar de zon heel mooi op scheen. Ik had mijn fototoestel in mijn hand en om een beter plaatje te kunnen maken sprong ik, heel atletisch, over een paar graven heen. Goh, dat ik dat kan, dacht ik in mijn droom.

Even verderop was ik weer in het stadscentrum en zag de dochter des huizes lopen met haar man. Zij wilden koffie gaan drinken op een terras, maar ik wilde nog even verder wandelen dus zei ik dat ik ze later wel weer zou zien.

Ik liep een oud gebouw binnen met gewelfde plafonds. Daar was een bibliotheek, of misschien een boekhandel, waar mensen zaten te lezen. Een aantal zag ik ook soep eten en ik kreeg meteen ook trek. Achter een tafel, aan de zijkant van de ruimte, stond een meisje bij een dampende pot.

'Hoeveel kost dat ?' vroeg ik.

'Eén euro', zei ze. 'Maar u moet er wel een boek bij kopen. U krijgt er dan ook een leesbrilletje bij. Samen 21 euro.'

Aha, pakketverkoop, dacht ik, terwijl ik door het boekje bladerde dat ze me toeschoof. Het was leuk geïllustreerd en ze legde er nog wat spullen naast, speelgoed dingetjes leken het.

Ik stemde met de koop in en haalde uit mijn zak een dikke stapel bankbiljetten. Je ziet dat zo'n droom niet erg realistisch is, want ik betaalde met een biljet van 25 euro en die bestaan helemaal niet. En in werkelijkheid heb ik nooit contant geld bij me.

Ondertussen bekeek ik het leesbrilletje dat een mooi gouden montuur had. Er stond nog iemand naast me en die wees me erop dat de poten verkeerd om aan de glazen zaten. Of de neussteun zat op de verkeerde plek. In ieder geval klopte er niets van dat brilletje. Hindert niet dacht ik, dat schroef ik thuis wel uit elkaar en dan zet ik het goed weer in elkaar.

Ik nam alle spullen die ik gekocht had mee. De warme soep zat in een aardewerken mok die weer verpakt was in krimpfolie, zodat je hem ondersteboven kon houden zonder dat er iets uit liep. Handig, vond ik.

Weer buiten op straat bedacht ik dat ik het boekje en de andere spullen misschien cadeau kon doen aan de dochter des huizes. Ik stond aan de rand van een plein, vol andere voetgangers en zag aan de andere kant mijn oud-collega Rita aankomen.

Naast haar liepen een man en een vrouw. Ik herkende in de man ineens haar zoon, een stuk ouder en grijzer geworden dan toen ik hem voor het laatst zag.

Hij herkende mij ook en raakte daardoor helemaal door het dolle. Hij griste een half opgegeten appel uit handen van een voorbijganger en gooide die over het plein mijn kant op. Ik zag het stuk fruit in slow motion op me af komen, terwijl de enthousiaste werper er jubelend achteraan rende.

Toen werd ik wakker.

Ps.: Ik heb het nog even gecheckt via Google Maps maar Rhenen ziet er inderdaad heel anders uit dan in mijn droom. Die kerktoren is wel mooi, gezien vanaf de rivier...

De Strip is gemaakt door de Geheimzinnige Hulpman

Klik hier voor deel 1 - deel 2 en deel 3 van dit verhaal.

Klik hier voor deel 1 - deel 2 - deel 3 - deel 4 en deel 5 van het vorige verhaal...

Klik op de tekening voor een grotere weergave. 

Bezoek ook onze internationale, Engelstalige, website: The Amazing Comics Men