Als er geen ongelukken gebeuren, natuurlijk. Mijn akoestische gitaar hangt in de slaapkamer en laatst liep ik daar onhandig te doen met een plank. Bonk ! Een buts in het bovenblad. De Engelsen noemen zoiets een 'ding'. Heel toepasselijk.
En ik had net, voor het eerst van mijn leven, gitaaronderhoudsmiddelen besteld. Dat moet je ook niet doen, dan vraag je erom.
Die bestelling had nog wat voeten in de aarde, want de dag dat de postbode het pakje kwam brengen had iemand de voordeurbel onklaar gemaakt. Moest ik dus met de scootmobiel het dorp in, naar het afhaalpunt. Moest ik me ook nog legitimeren – ik had gelukkig mijn paspoort bij me – en een krabbel zetten op een beeldschermpje. Alsof ik een zending diamanten af kwam halen.
Eigenlijk had ik dat flesje gitaarpolish, de wax en het fret-polijst-systeem, besteld voor de elektrische gitaar die ik in leen heb. Die is ook al meer dan 35 jaar oud en dat kun je hier en daar zien. De frets, die metalen dwarsstreepjes op de gitaarhals, oorspronkelijk van glimmend nikkelzilver, zijn grijs uitgeslagen. De body heeft een paar onduidelijke vlekken en naarmate ik er langer op speel begint ook de drang toe te nemen om hem eens flink op te poetsen.
Het fret-polijst-systeem bleek te bestaan uit een paar velletjes polijstpapier en een kartonnen malletje. Na een kwartiertje poetsen op de onderste vier frets, vertoonde het papier wel zwarte strepen maar de frets nog weinig glans. Dit dreigde wel erg zen te worden. Tijd voor plan B.
Op Youtube had ik een alternatieve manier gezien om je frets weer glanzend te krijgen. Met een plukje staalwol. Voor de veiligheid plakte ik de toets, dat zijn de stukjes hals tussen de frets, af met plakband. Zo ging het een stuk sneller. Een paar halen met de staalwol, even napoetsen met het polijstpapier en ze waren weer als nieuw. Later zag ik mijn handelwijze precies zo beschreven op een website die zich specialiseert in gitaaronderhoud.
Nu nog het lakwerk schoonmaken met de polish, inwrijven met de wax, uitpoetsen... Jongens, je weet niet wat je ziet ! Nou, eigenlijk denk ik niet dat het iemand op zal vallen, maar de gitaar kan er best weer mee door, voor zo'n oud beestje.
Nu de akoestische gitaar nog. Zou ik die buts-ding er voorzichtig uit kunnen schuren ? Of alleen maar behandelen met polish en wax ? Ik denk er nog even over na...
Ps: Het beroemde boek, 'Zen en de kunst van het motoronderhoud', van Robert Pirsig, heb ik nooit gelezen. Dus ik weet niet of daarin veel en lang gepoetst wordt op roestige onderdelen. Het leek me gewoon een leuke titel voor dit stukje. Er zijn er meer die zo denken want er zijn allerlei andere boeken verschenen die verwijzen naar deze bestseller. Ik zag al 'Zen en de kunst van eenvoudig leven', '...en de kunst van studeren', '...en de kunst van kijken' enzovoort, enzovoort.
De Strip: De strip - die los staat van het geschreven bericht - is gemaakt door de Geheimzinnige Hulpman.
Klik hier voor deel 1 - deel 2 - deel 3 - deel 4 - deel 5 en deel 6 van dit verhaal.
Klik hier voor deel 1 - deel 2 - deel 3 en deel 4 van het vorige verhaal.
Klik op de tekening voor een grotere weergave.
Bezoek ook onze internationale, Engelstalige, website: The Amazing Comics Men
4 opmerkingen:
Ik heb er geen verstand van, dus ik neem het zonder meer aan.
Een kerstblog met zo'n ding(dong) erin geschreven.
De eigenaar zal wel blij als hij hem terugkrijgt. Zo leende ooit iemand ie op mijn katten paste mijn platen en maakte ze een voor een schoon. Zo blijft die, al weer lang overleden, Henk toch in mijn gedachten als ik een LP pak.
@zelfstandig journalist - Heel verstandig !
@martin - Ik hoop stiekem dat de eigenaar van de gitaar eerder overlijd dan ik...;o)
Tja ik zag zelf ook dat er een mogelijk raar oop te vatten elementje in die reactie zat. (En nu al weer een.)
Een reactie posten