“Gelukkig zijn er altijd mensen die het slechter hebben...”

Een tijdje terug sprak ik een kennis van vroeger. We wisselden beleefdheden, vroegen naar elkaars gezondheid en die van de wederzijdse gezinsleden. We klaagden wat, want haar man is ziek en mijn fitheid laat ook te wensen over. Ze besloot met de opmerking: 'Gelukkig zijn er altijd mensen die het slechter hebben.'

Op het moment knikte ik maar wat, maar eigenlijk vond ik het een rare opmerking. Ik ben toch niet gelukkig omdat er andere mensen zijn die het slechter hebben ? Ik ben gelukkig als ik iets leuks zie, meemaak, lees, of bedenk. Als ik in prettig gezelschap ben, of een opmerking maak die anderen aan het lachen brengt.

De wetenschap dat andere mensen het slechter hebben dan ik maakt me eerder ongelukkiger. Als ik beelden zie van rampen een oorlogsgebieden zit ik niet te juichen op de bank. O, wat fijn dat die mensen het slechter hebben dan ik. Nee, ik voel me schuldig. Waarom heb ik het zo getroffen ? Waarom zorgen we er niet voor dat iedereen in goede omstandigheden kan leven ?

Afgelopen week dronk ik met mijn vrouw een kopje koffie in een plaatselijk restaurant. We zaten er nog maar net toen er een groepje gehandicapten, door hun begeleiders, binnen gebracht werd. Drie, nog tamelijk jonge mensen, met verwrongen lichamen, in rolstoelen.

Eén was er iets beter aan toe, ze liep met een rollator. Terwijl de twee verzorgers zich met de andere drie bezighielden probeerde zij, door de klapdeur, binnen te komen. Het lukte niet. Haar rollator raakte klem, ze boog voorover om de tegenstribbelende deur open te duwen, verloor haar evenwicht en gleed onderuit.

De gevallen vrouw barstte in huilen uit. Gelukkig kwam er snel hulp. Een personeelslid en een begeleidster schoten toe, hielpen haar overeind en troostten haar. Even later zat het gezelschap tevreden aan de koffie met gebak.

'Ik had er nooit op tijd bij kunnen zijn,' zei mijn vrouw. Zij zat bovendien met haar rug naar de deur en zag pas wat er gebeurde toen ik er een opmerking over maakte. Misschien had ik meer kunnen doen, maar ik betwijfel of ik snel genoeg achter de tafel vandaan had kunnen komen. We voelden ons er ongemakkelijk bij, maar eind goed, al goed.

Bij het verlaten van het restaurant kwamen we langs de tafel waar de gehandicapten zaten. Twee van hen moesten gevoerd worden, ze deden dus heel wat langer over hun koffie met gebak, dan wij over de onze. Maar ze genoten zichtbaar van hun uitje.

Toen we bij de auto kwamen ontglipte het me toch: 'Ja, er zijn altijd mensen die het slechter hebben...'. Voel ik me dan toch gelukkiger omdat andere mensen er erger aan toe zijn ? Dat denk ik niet. Maar het relativeert je eigen omstandigheden wel.

De Strip: De strip van deze week is gemaakt door de Geheimzinnige Hulpman. Klik hier voor deel 1 - deel 2 - deel 3 - deel 4 - deel 5 - deel 6 en deel 7 van dit verhaal.

Klik op de strip voor een grotere weergave.

Ga voor eerdere hoofdstukken naar het Strip Jaaroverzicht van 2011  -  het Strip-overzicht van 2012 en het Strip-jaaroverzicht van 2013

Bezoek ook onze internationale, Engelstalige, website: The Amazing Comics Men