De rosse metselbijen zijn vooral actief als de eikenbomen bloeien. Ze verzamelen het stuifmeel van de eikenbloesem, in de borstelige haren op hun buik – de zogenaamde buikschuier. Dat stuifmeel is het voedsel voor de bijenlarven. Nectar halen ze uit ander bloemen, zoals klaver en witte dovenetel.
Half juni loopt de vliegperiode van de rosse metselbij op zijn einde. Maar dan beginnen de kleinere tronkenbijen net wakker te worden. De rosse is ongeveer een cm lang en een stevig behaard beestje. Tronkenbijen zijn kleiner, slanker, donkerder van kleur en bijna onbehaard. Maar ze hebben ook een gele buikschuier.
De rosse metselbijen verschenen dit jaar bij verrassing. In vorige jaren zag ik er soms eens eentje, maar nu een heel stel. De tronkenbijen zijn al jaren vaste bezoekers op het balkon. Ze zaten nog in het bijenhotel van vorig jaar.
Verwachtingsvol ging ik elke dag kijken, vanaf begin juni, of er al een kamertje open was. De mannetjes worden het eerst wakker, maar ze wachten met naar buiten komen tot het weer lekker droog en warm is. Dit jaar was het aanvankelijk koel en regenachtig. Je kunt ze dan al wel zien zitten, in de uitgang van hun opengeknaagde kamertjes, wachtend op beter weer.
Is het eenmaal lekker warm en zonnig, dan komen ze naar buiten. Sommige blijven wat rondhangen, wachtend op de vrouwtjes. Anderen vliegen naar bloemen in de buurt, om daar hun slag te slaan als de vrouwtjesbijen verschijnen. De paring is een wilde worsteling, die in een wip voorbij is.
Als de vrouwtjes bevrucht zijn gaan ze op zoek naar bloemen van het samengestelde type, composieten, zoals madeliefjes, paardenbloemen, margrieten, meisjesogen (coreopsis), goudsbloemen en havikskruid. Uit die groep heb ik er een aantal op het balkon.
Da's leuk want zo kan ik 'mijn eigen bijtjes' aan het werk zien. Op een bloem bewegen ze zich in cirkels, de nectar opzuigend terwijl ze met hun achterlijf op de bloem kloppen. Zo verzamelen ze het stuifmeel in hun buikschuiers.
Terug bij het bijenhotel maken ze eerst de kamers van vorig jaar leeg. Je kunt ze het stuifmeel van vorig jaar naar buiten zien schuiven. Daarna maken ze nieuwe celletjes. Daar zie je weinig van, behalve dat ze naar binnen kruipen, eerst met de kop naar voren. Daarna komen ze naar buiten en draaien zich om. Achterwaarts gaan ze weer het kamertje in om stuifmeel af te zetten en een eitje te leggen. Elk celletje wordt dichtgemetseld met hars dat ze halen van bomen in de buurt. De tronkenbijtjes vliegen tot in september. Daarna is het weer wachten op de volgende zomer en de volgende generatie.
Tussendoor fotografeerde ik een ander klein bijtje. Dat had geen buikschuier, maar borstelige achterpoten, die geel zagen van het stuifmeel. Ik kon niet zo snel vinden welke soort het was, maar dat is geen wonder. Volgens de kenners op internet is het een groefbijensoort. Daarvan zijn er honderden verschillende in ons land. Wereldwijd zelfs meer dan 1400 soorten...!
Klik hier voor foto's van 'mijn' tronkenbijen
En van de rosse metselbij
En het groefbijtje...
De Strip: De strip - die los staat van het geschreven bericht - is gemaakt door de Geheimzinnige Hulpman. Klik hier voor deel 1 van dit verhaal.
Klik hier voor deel 1 - deel 2 - deel 3 en deel 4 van het vorige verhaal.
Klik op de tekening voor een grotere weergave.
Bezoek ook onze internationale, Engelstalige, website: The Amazing Comics Men
5 opmerkingen:
'De paring is een wilde worsteling, die in een wip voorbij is.' Ik had het niet beter kunnen opschrijven :-)!
Bioloog op eigen balkon. Safari op drie hoog. Wanneer komt dat boek?
@zelfstandig journalist - Leuk dat je dat zinnetje er uit pikt. Daar was ik best tevreden over...;o)
@martin - Er zijn wel plannen, maar eerst met de verhalen van het Mejanderblog...
Ik woon in een landbouwgebied in Italië. Het is verontrustend hoeveel rotzooi ze hier nog sproeien en ja, hoe weinig bijtjes er rondvliegen.
Er valt nog veel te verbeteren, Ron...
Een reactie posten