Blue skies smiling at me

'Blauwe luchten lachen me toe...'. Het is een bekend liedje, voor wie van wat oudere jazzmuziek houdt. Bluesky is ook de naam van een nieuw sociaal medium, een soort van Twitter, zonder alle negatieve haatberichten en valse informatie.

Maar, omdat ik van oude jazzmuziek hou, doet het mij vooral denken aan de tijd dat ik in een jazzbandje zong en aan Geert-Jan, onze saxofonist en mijn oude makker van toen. Geert-Jan is eind vorig jaar overleden. We zagen elkaar niet veel meer, in de afgelopen 25 jaar, maar hij is met zijn vrouw nog bij ons op bezoek geweest, een half jaar geleden.

Je zou kunnen zeggen dat hij een afscheidstournee deed, want hij wist toen al dat hij terminaal ziek was. We hebben heel gezellig bijgepraat en daarna nog 2 of 3 e-mails gewisseld. Daarna kreeg ik zelf gezondheidsproblemen en moest ik het ziekenhuis in. Toen zijn vrouw ons belde, vlak na de jaarwisseling, vreesde ik al wat de boodschap zou zijn.

Geert en ik kenden elkaar van onze culturele dorpsvereniging. Hij en zijn vrouw hebben daar in het bestuur gezeten, maar hun actieve periode was al voorbij toen de mijne daar begon. Hij trad er een paar keer op met het jazzbandje en ik moet op een zeker moment de stoute schoenen aangetrokken hebben en op ze af zijn gestapt, met de mededeling dat ik wel wilde zingen. Ik herinner me daar niets van, dus zal er wel drank in het spel zijn geweest.

Hoe dan ook, ik heb een paar jaar met ze in het 'schnabbel circuit' gezeten. Bruiloften en partijen, van Alkmaar tot Wijk bij Duurstede. Dat was soms leuk, soms vreselijk, maar vooral een heel aardige bijverdienste. De optredens bij onze eigen vereniging, die we voor een paar consumptiebonnen deden, waren nog het leukst.

Geert was een prima saxofonist, die lekker uit kon pakken in mooie ballades en flink kon swingen in de snellere liedjes. In de pauzes was hij rustig en kon hij, met een glimlach, de wereld om zich heen observeren. Ik heb hem nooit boos of geïrriteerd gezien.

We zijn een paar keer bij hem thuis geweest. Aanvankelijk was dat een groot, vrijstaand huis in Baarn. Het is opvallend dat een aantal van de vroege leden, van onze dorpsvereniging, later in heel grote huizen bleek te wonen. Jeugdig idealisme kan dus nog best een mooie loopbaan opleveren. Je hoeft niet allemaal in een huurflatje te eindigen. Hoewel dat ook voorkomt, kan ik uit eigen ervaring melden.

We maakten kennis met zijn kinderen, een dochter en een zoon. Toen die de deur uit waren verhuisden Geert en zijn vrouw naar een behoorlijk luxe appartement, vlak bij het station in Baarn. Daar zijn we ook een keer op bezoek geweest. We waren ook op zijn afscheidsreceptie, toen hij met pensioen ging. Hij bleek gewerkt te hebben bij de gemeente Amsterdam, dat had ik nooit geweten.

Dat hij naast saxofoonspelen ook schilderde wist ik aanvankelijk ook niet. Volgens zijn dochter schilderde hij alleen maar foto's na, maar de resultaten waren best leuk. In zijn laatste jaren restaureerde hij ook schilderijen. Hij gaf ons tips hoe we de kunstwerkjes, bij ons thuis, schoon konden maken. Oude olieverfschilderijtjes knappen ervan op als je ze voorzichtig afneemt met een sopje, naar het schijnt. Ik heb het nog niet durven proberen.

Het is jammer dat we, door mijn eigen gezondheidsproblemen, geen contact meer hadden, in de laatste maanden. Maar we hebben in ieder geval goede herinneringen.

En nu zou ik nog iets kunnen schrijven over Bluesky. Ik geloof niet dat Geert zich bezighield met de sociale media, maar misschien is er toch een overeenkomst. Ik kende hem misschien niet goed genoeg, maar hij leek tamelijk onaangedaan door het leven te gaan. Iemand die de problemen niet opzocht en het leven relativeren kon.

Mijn ervaring met Facebook, Twitter en Instagram, zijn over het algemeen positief. Natuurlijk is er veel negativiteit, maar als je die niet opzoekt krijg je er ook niet veel van te zien. Als je, zoals ik, vooral foto's plaatst van zonsopkomsten en vogels, dan krijg je voornamelijk reacties en berichten over zonsopkomsten en vogels. Niet over extreem rechtse politiek en haat tegen buitenlanders.

Ik heb mijn Twitter-account opgezegd toen Elon Musk de boel overnam. Nu ben ik overgestapt van Instagram naar Bluesky. Niet vanwege slechte ervaringen, maar meer uit principe. Mijn Facebook-account hou ik nog wel aan. Waarom zouden we de sociale media helemaal over moeten laten aan de herrieschoppers ? Ondertussen heb ik dus ook een nieuw account aangemaakt op Bluesky, dat vriendelijker en positiever belooft te zijn.

Mocht je mij willen vinden op het 'nieuwe' Bluesky dan moet je een account aanmaken (het is gratis) en zoeken naar jandestripman.bsky.social. Het ziet er daar best gezellig uit en zelf zeggen ze dat het een sociaal medium is dat echt sociaal is. Zoals het zou moeten zijn. Dat lijkt me best prettig.

Ps: Bluesky bestaat sinds 2021 en wordt omschreven als een microblog, vergelijkbaar met X (voorheen Twitter). Aanvankelijk kon je alleen op uitnodiging een account openen, maar in 2024 is dat losgelaten. Sindsdien is het aantal gebruikers gestegen tot ruim 15 miljoen. Er is geen reclame op Bluesky. Gebruikers kunnen zelf ingrijpen in het algoritme dat berichten aanlevert.

Ik ben nu ruim een week aan het rondkijken op Bluesky en heb inmiddels 27 volgers. Ter vergelijking: op Facebook, waar ik 14 jaar actief ben en dat 2,2 miljard gebruikers heeft, heb ik 247 vrienden.

Ps 2: Het liedje Blue Skies is geschreven door Irving Berlin voor de muzikale komedie 'Betsy', uit 1926. De eerste opname werd gemaakt door het Imperial Dance Orchestra  , in 1926. De website Secondhandsongs.com heeft een lijst van 629 verschillende uitvoeringen. Van Josephine Baker , via Frank Sinatra en Tommy Dorsey , tot bijna 100 jaar na de eerste opname, Norah Jones en Seth MacFarlane . 

 

 

De Strip is gemaakt door de Geheimzinnige Hulpman. Klik hier voor deel 1 - deel 2 - deel 3 - deel 4 en deel 5 van dit verhaal.

 

Klik hier voor deel 1 - deel 2 - deel 3 - deel 4 en deel 5 van het vorige (gezamenlijke) verhaal.

 

Klik op de tekening voor een grotere weergave.