Vrijdag was er een grote stroomstoring op het vliegveld van Heathrow, bij Londen. De oorzaak was brand in een elektriciteitsstation en het gevolg een 'logistieke nachtmerrie', lees ik op de site van de NOS.
Heathrow is de grootste luchthaven van Europa, waar dagelijks meer dan 200.000 reizigers gebruik van maken. Er zouden vrijdag meer dan 1300 vliegtuigen hebben moeten landen of vertrekken. Een deel van die vliegtuigen is uitgeweken naar andere vliegvelden, maar een groot aantal reizigers is, door het uitvallen van hun vlucht, gestrand in Londen.
Ook woningen en bedrijven in de buurt van Heathrow zijn getroffen door de storing. We voelen met ze mee, want het toeval wil dat wij, afgelopen week, ook een dag zonder stroom zaten. Bij ons kwam het gelukkig niet door een brand, maar door gepland onderhoud van de netbeheerder. Dat was al een paar weken van te voren aangekondigd, dus we hadden ons voor kunnen bereiden.
De elektrische installatie en de leidingen in onze flat zijn verouderd en moesten deels vervangen worden. Ik schreef al eerder over problemen in onze stoppenkast. Toen zaten we een paar dagen zonder stroom in de helft van ons huis. Daarna is er in onze meterkast het een en ander vernieuwd. We hebben ook al een poosje een slimme meter, maar andere bewoners zaten nog met oude meters en stoppenkasten, die van decennia geleden dateren.
Ik hoorde een paar maanden geleden, van een buurman, over de komende werkzaamheden. Hij had, namens de Vereniging Van Eigenaren, contact gehad met de netbeheerder en een datum doorgekregen. Een paar weken geleden, toen ik terugkwam van boodschappen doen, zag ik dat er beneden bij de voordeur een aankondiging hing. Ha, de werkzaamheden kwamen er aan. Ik keek nog eens goed: er stond een andere datum dan ik van de buurman gehoord had.
Nou, ja, maakte weinig uit. Ik vroeg het nog even na, maar de nieuwe datum klopte. Bij een ander ritje naar de supermarkt had ik de werklieden al bezig gezien, wat verderop in de straat. Ik zag dat ze de stoep open hadden gelegd. Dat betekende dat ik, op de dag dat wij aan de beurt waren, niet naar buiten zou kunnen met de scootmobiel.
We bestelden dus boodschappen om thuis te laten bezorgen. We zorgden ervoor dat onze telefoons opgeladen waren, voor het geval iemand ons zou willen bellen en ik kookte, 's ochtends heel vroeg, water om op te slaan in twee thermoskannen, voor als we koffie of thee wilden maken. Ik ging ook al heel vroeg onder de douche, zodat ik de stroomloze periode fris zou kunnen doorstaan.
Ik had mijn e-reader opgeladen en de accu van mijn laptop. Maar geen stroom betekent ook geen internet, geen TV en geen vaste telefoon. Dat gaat tegenwoordig allemaal via hetzelfde modem, dat afhankelijk is van het elektriciteitsnet. De koelkast zou gaan ontdooien, maar dat was niet zo erg, die mocht wel een keer van overtollig ijs ontdaan worden.
Voor op het toilet had ik wat kerstverlichting, op batterijen, in een glazen lantaarn gedaan en die, heel romantisch, opgehangen aan het kraantje van de wasbak. Onvoldoende om een boek bij te lezen, maar net genoeg om de toiletrolhouder niet op de tast te hoeven zoeken. Ik trok verder, overal in het huis, zoveel mogelijk stekkers uit stopcontacten. Ik had wel eens gehoord dat dat verstandig was, bij een langere stroomonderbreking.
De werklui belden keurig op de afgesproken tijd aan, vroegen of er nog televisies of computers aanstonden en of we nog koffie wilden zetten. Daarna ging de stroom eraf. Het duurde ruim 8 uur voor alles het weer deed.
In de tussentijd lazen we de krant, een e-boek, maakten kruiswoordpuzzels en luisterden naar muziek via de laptop, tot de accu er na een paar uur mee ophield. Op de WC deden we, automatisch, het licht aan en uit, bij binnenkomst en vertrek, ook al maakte dat geen enkel verschil.
Het is verbazend hoe hinderlijk het toch nog is, dat je geen internet kunt gebruiken, geen berichtjes kunt versturen met je smartphone – behalve dan als SMS – en geen nieuws en sport kunt kijken op TV. (Voor de duidelijkheid: we hebben prepaid telefoons.)
Maar goed, we hebben het overleefd. Het was wel grappig dat we, 3 dagen later, een brief kregen van de netbeheerder. De werkzaamheden werden aangekondigd, alleen een paar dagen eerder dan ze in werkelijkheid hadden plaatsgevonden. De brief was dus niet alleen te laat bezorgd er stond ook een verkeerde dag in vermeld.
Verder gaven ze, als mosterd na de maaltijd, een paar handige tips: Zorg ervoor dat er iemand thuis is (dat waren we). Maak de meterkast leeg (dat hadden we gedaan). Haal de stekkers van gevoelige apparaten uit het stopcontact (check !). Verwarm water voor koffie of thee (jawel !).
Maar ook: Schakel uw vaste telefoon door naar uw mobiel (goed idee, niet aan gedacht). Schakel uw alarm uit en zorg dat de elektrische rolluiken open zijn (hebben we niet, dus geen probleem). Zet bij koud weer de verwarming wat hoger (niet van toepassing, we hebben geen thermostaat en de verwarming gaat niet via onze stoppenkast).
Alles bij elkaar hebben de werklieden keurig werk geleverd, maar de informatievoorziening had wel wat beter gemogen. Toch was de chaos, bij ons, een stuk kleiner dan op Heathrow.
3 opmerkingen:
Is de moraal van het verhaal nu dat je beter in een huis in S. woont dan op een vliegveld in het VK?
Als de Russen of Chinezen ooit nog eens een grootscheepse cyberaanval op Nederland uitvoeren, ben jij toch al aardig erop voorbereid. Je hebt vast ook wel ergens een zaklamp, kaarsen, lucifers en een voorraadje drank en voedsel.
@martin - Dat sowieso, een vliegveld lijkt me vreselijk als woonplaats. Hoewel ik me nog goed herinner dat Soesterberg gebruikt werd door de luchtmacht, dat gaf ook een hoop herrie, maar we trokken er onze schouders voor op.
@zelfstandig journalist - Dat valt nogal tegen. Kaarsen hebben we, een zaklampje misschien ook, maar voedsel niet meer dan 1 of 2 dagen vooruit en als de ene fles port op is dan zijn we door onze drankvoorraad heen.
Een reactie posten