zondag 23 februari 2025

Ziekenhuisdieren en bergafval


Dit wordt een verhaal
dat misschien moeilijk leesbaar wordt, maar ik weet niet hoe ik op een duidelijkere manier de klemtoon in een woord weer moet geven. Voor het geval er lezers zijn die niet weten wat dat is, de klemtoon is het deel van het woord dat met nadruk uitgesproken wordt. Het werkt misschien het beste als je het hardop uitspreekt. Het is klemtoon en niet klemtoon.

Ik begin erover omdat het mijn vrouw en ik de laatste tijd steeds vaker opvalt dat in radioreclames, nieuwsuitzendingen en andere programma's waarin iemand een tekst voorleest, veel verkeerde klemtonen worden gelegd.

Bijvoorbeeld in woorden als: Serieus, Briljant, Perfect, Monumentaal en Winterswijk. Je zou kunnen denken dat het een soort mode is om de klemtoon op het eerste deel van een woord te leggen, maar we horen ook: Montfoort en Ierséke en straatnamen als de Marktweg en het Dorpsplein.

Ik kan me nog voorstellen, dat je de klemtoon anders gaat gebruiken, als je een opsomming maakt en een duidelijk onderscheid wil aangeven tussen de woorden. Als je Spoorwijk en Winterswijk van elkaar wil onderscheiden, dan is het logisch om de nadruk op het eerste deel van de naam te leggen. Maar los in de zin is het volgens ons toch Winterswijk. En toegegeven dat kan verwarrend zijn, want Spoorwijk is volgens mij wel goed. En voor de duidelijkheid het is volgens ons Montfoort, net als Amersfoort, en IJsselstein.

Het wordt nog verwarrender als woorden een andere betekenis krijgen wanneer je de klemtoon anders legt. Er is verschil tussen voorkomen en voorkomen. We moeten voorkomen dat zoiets voorkomt. Hij moest voorkomen, dat kon hij niet voorkomen.

Soms hoor je in een zin een vreemde nadruk op een enkel woord. Bijvoorbeeld: Zieke huisdieren, dat door die nadruk klinkt als ziekenhuisdieren en een berg afval die klinkt als een bergafval. In zulke gevallen dreigt de boodschap onbegrijpelijk te worden door de verkeerde klemtoon.

Dit laatste voorbeeld komt uit een bericht over een brand bij een dierenkliniek. De ziekenhuisdieren werden in veiligheid gebracht en de brand was ontstaan in een bergafval. Dat laatste is vermoedelijk rommel die van een berg afgevallen is.

Het is voor ons inmiddels bijna een sport geworden en we roepen onderhand vaker naar de TV, als we een verkeerde klemtoon horen, dan wanneer 'die' en 'dat' weer eens verwisseld worden. Taalwetenschappers zullen wel zeggen, dat de taal nu eenmaal flexibel is en dat de uitspraak verandert, in de loop van jaren. Dat is vast zo.

Misschien zijn er ook plaatselijk verschillen in uitspraak. Wij kijken vaak naar het nieuws van RTV Utrecht en TV West en die zullen waarschijnlijk regionale gewoonten volgen. Maar toch. Ik ben benieuwd of er lezers zijn die ook dit soort dingen voorbij horen komen, of dat wij misschien overgevoelige oren hebben.

Je zou ook kunnen zeggen dat we niet zo moeten zeuren. Maar aan de andere kant kun je je afvragen of de redacties, van dit soort radio- en tv-programma's, niet gebaat zouden zijn met de inbreng van een paar oude en wijze lieden die de taalfouten kunnen corrigeren. Het is maar een idee.

Ps: Als ik even zoek op ons Stripblog dan zie ik dat ik me al lang druk maak over dit soort dingen. Lees bijvoorbeeld dit blog uit 2011: Als u zich maar beseft dat we verwesterd ook af kunnen lassen

 
De Strip is gemaakt door de Geheimzinnige Hulpman. Klik hier voor deel 1 - deel 2 - deel 3 - deel 4 - deel 5 - deel 6 - deel 7 - deel 8 - deel 9 en deel 10 van dit verhaal.
 
Klik hier voor deel 1 - deel 2 - deel 3 - deel 4 en deel 5 van het vorige (gezamenlijke) verhaal.
 
Klik op de tekening voor een grotere weergave. 
 

zondag 16 februari 2025

Je wordt nooit meer de oude


Inmiddels
zijn er bijna 3 maanden verstreken na de operatie aan mijn prostaat. Ik voel me over het algemeen best goed, maar merk ook dat er iets veranderd is in mijn lichaam. Na de operatie aan mijn galblaas, bijna 30 jaar geleden, kwam ik, net uit het ziekenhuis, onze benedenbuurvrouw tegen op de trap. Zij had van mijn operatie gehoord en vertelde dat zij het zelf ook mee had gemaakt. Met een stralende lach zei ze: 'Je wordt nooit meer helemaal de oude, hoor !'

Ik vond dat toen een nogal komische opmerking, maar ze had wel gelijk. Een operatie laat littekens na, in mijn geval 6, aan de buitenkant. Maar van binnen is er ook wat veranderd en dat merk je. Er zijn momenten dat ik nog wat pijn voel, maar dat is telkens maar even. Het is als spierpijn, na een ongebruikelijke activiteit. En vreemd is dat niet, op die 6 plekken is men wel, door huid, spieren en zenuwen heen, mijn buik binnen gegaan. Dat ik daar, af en toe, nog iets van voel is logisch. Het lichaam moet herstellen en dat heeft tijd nodig.

Op internet las ik dat littekens na maanden nog kunnen jeuken of wat pijn kunnen geven. Dat komt vooral doordat zenuwbanen zich maar langzaam herstellen. Het kan ook zijn dat die plekken juist wat gevoelloos zijn en aanvoelen alsof ze slapen. Allemaal heel normaal. Er is pas iets mis als er langdurige hevige pijn is. Dat is bij mij zeker niet zo.

Het belangrijkste is dat ik weer goed kan plassen. Ik was bijna vergeten hoe dat is. Na jaren met langzaam toenemende plasklachten – mictieklachten noemen de medici dat – en een paar maanden met een katheter, daarna de operatie en de totale verstopping als complicatie, is het gewoon wennen aan 'normaal' plassen.

Omdat er van binnen iets weggenomen is voelt het anders, niet zoals ik het me van vroeger herinner. Er zijn momenten dat ik aandrang heb, maar weet dat er weinig urine in mijn blaas zal zitten. Dan weet ik inmiddels dat ik het beter even uit kan stellen. Het fijnst gaat het als de blaas goed vol zit. Overdag is dat zo eens in de 3 uur.

Een grote verandering zijn de nachten. Ik ben nog niet terug naar de situatie uit een ver verleden, waarin ik 8 uur, of wel langer, aan 1 stuk kon slapen. Maar een uur of 5, soms zelfs 6, is geen probleem meer. Dat heb ik lang niet meegemaakt.

Bij het laatste gesprek met de uroloog vertelde hij dat het weefsel, dat bij de operatie weggenomen is, ook onderzocht is op kwaadaardige cellen. Ik had daar helemaal niet bij stilgestaan. Na alle echo's, scans en biopten was ik er van uit gegaan dat alles wel in orde zou zijn. Dat was het ook, verzekerde hij me, er was niets kwalijks gevonden.

Maar, bij de laatste controle van mijn bloed – afgenomen bij mijn 2e opname – was er wel weer een verhoogde PSA-waarde geconstateerd. Dat kon veroorzaakt zijn door de katheter, die ik toen weer in mijn lijf had. Maar mijn prostaat is niet helemaal verwijderd en het deel dat er nog zit moet in de gaten worden gehouden. Hij stelde voor om over 4 maanden nog eens de PSA te meten.

Wat dat betreft zijn we weer terug bij af. Hoge PSA-waarde, maar geen oorzaak gevonden. Het kan zijn dat er zich toch nog ergens een klein, kwaadaardig, stukje weefsel verstopt, dat tot nu toe ontsnapt is aan alle onderzoeken. Het kan zijn dat de toestand zich nog moet herstellen en dat de waarden vanzelf terug zullen lopen. Het kan ook zijn dat er geen aanwijsbare oorzaak is voor de hoge waarden. We zullen zien.

Dat er doorgezocht wordt naar eventuele kwaadaardige cellen is op zich niet vreemd. Prostaatkanker is momenteel de meest voorkomende vorm van kanker bij mannen. In sommige landen is het zelfs de meest voorkomende vorm van kanker in de hele bevolking. Dat komt omdat mensen, en dus ook mannen, steeds ouder worden. Een flink deel van de oudere mannen – als ik het google vind ik zelfs 70% – krijgt op latere leeftijd prostaatklachten.

Volgens de website van het UMC krijgen, in ons land, bijna 12.000 mannen per jaar prostaatkanker. Daarvan overlijden er 3000. Dat zijn geen kleine aantallen. Maar dat zijn alleen de mannen die zich bij de arts melden met klachten. Er zullen er nog veel meer zijn die er mee rondlopen zonder het te weten.

Het UMC schat dat van alle mannen, die op hoge leeftijd overlijden, zo'n 80% prostaatkanker had. Maar het aantal mannen dat dóór prostaatkanker overlijdt, ligt veel lager: rond de 5 procent. 'Dat weten we dankzij onderzoek dat pathologen soms na het overlijden uitvoeren. Zij vinden bij het grootste deel van de oudere mannen prostaatkanker. Die prostaatkanker is dan alleen niet de doodsoorzaak. Een groot deel van de mannen heeft het dus nooit opgemerkt en er dus helemaal geen last van gehad.' (umcutrecht.nl)

Je zou kunnen zeggen: Als ik nu nog geen prostaatkanker heb, dan krijg ik het later waarschijnlijk wel. Al heb ik inmiddels wel veel minder prostaatweefsel, dus je zou denken dat de kans kleiner is geworden. Het is iets waar ik me nu niet teveel zorgen over maak. Maar misschien krijgt dit verhaal toch weer een vervolg.


Ps: Het hardnekkige idee, dat prostaatklachten verband zouden houden met de hoeveelheid seks die een man heeft, is een fabeltje. Waarom iemand prostaatklachten krijgt is niet precies bekend, maar leeftijd en erfelijkheid spelen vast een rol. Seks heeft er niets mee te maken.

Dat is net zoiets als de bewering dat rode wijn goed zou zijn voor hart en bloedvaten. Dat is niet zo, al zouden veel mensen willen dat het wel zo was.


 
De Strip is gemaakt door de Geheimzinnige Hulpman. Klik hier voor deel 1 - deel 2 - deel 3 - deel 4 - deel 5 - deel 6 - deel 7 - deel 8 en deel 9 van dit verhaal.
 
Klik hier voor deel 1 - deel 2 - deel 3 - deel 4 en deel 5 van het vorige (gezamenlijke) verhaal.
 
Klik op de tekening voor een grotere weergave. 
 

zondag 9 februari 2025

De ark van Johan


Er was een tijd,
beste lezers, dat God zich nog actief met de mensheid bemoeide. Ik ben niet gelovig opgevoed, maar ik begrijp dat veel verhalen uit die tijd in de Bijbel opgetekend staan. In die verhalen gebeuren wonderlijke dingen. Er wordt over water gelopen, water verandert in wijn, het water van de zee wordt opzij geschoven. Het gaat klaarblijkelijk veel over water, maar er zijn ook struiken die spontaan in brand vliegen en andere wonderen.

Ik weet het allemaal niet zo precies, ik heb het maar van horen zeggen. Voor mij is de Bijbel een sprookjesboek, waar ik ooit eens in geprobeerd heb te lezen. Ver ben ik niet gekomen. Maar ik weet dat er mensen zijn die de verhalen letterlijk nemen en zelfs geloven dat God ze eigenhandig opgeschreven heeft.

Ik zag ooit een programma op TV, waarin geprobeerd werd om aan te tonen, dat de Bijbelverhalen precies zo gebeurd konden zijn als ze opgeschreven waren. Dat mislukte jammerlijk. Wat me voor de gelovigen helemaal geen bezwaar lijkt. Iets waar je in gelooft hoef je toch niet te bewijzen ? Het is eerder andersom, als je het kunt bewijzen hoef je er niet meer in te geloven.

Het geeft ook niet, sommige Bijbelverhalen zijn gewoon erg leuk. Bijvoorbeeld dat over Noach en zijn Ark. Zoals gezegd bemoeide God zich toen nog actief met de mensheid. Daar hebben we hem de laatste tijd niet meer op kunnen betrappen. 

Toen dus nog wel en hij was boos, want de mensen hadden iets verkeerds gedaan. Om ze te straffen zou hij de hele wereld, met een grote overstroming, een zondvloed, onder water zetten en iedereen zou verdrinken.

Omdat dat God toch een beetje te ver ging waarschuwde hij Noach. Die moest een grote boot bouwen, de maten staan precies in de Bijbel. In die boot moest hij twee exemplaren van alle dieren op Aarde verzamelen en die, met zijn eigen gezin, in veiligheid brengen als de zondvloed kwam.

Geweldig verhaal, maar absoluut onmogelijk. Waar haal je, om te beginnen, dat water vandaan ? En waar laat je het naderhand ? Want het ging ook weer weg en Noach kon de dieren vrijlaten en hij leefde nog lang en gelukkig. Het verzamelen van alle dieren op Aarde is ook nogal een klus en hoe weten die dieren, later, weer waar ze naar toe moeten ? De bizons naar Noord-Amerika, de olifanten naar Afrika en Azië en de kangoeroes naar Australië ? Hoe komen die daar ?

Het kan natuurlijk allemaal niet. De maten, die de Bijbel opgeeft voor de Ark, zijn bovendien zo immens, dat het schip onmogelijk gebouwd zou kunnen worden. Hout was het bouwmateriaal en dat is niet sterk genoeg voor zo'n grote boot. Het is niet voor niets dat moderne schepen van staal zijn.

Toch is er een Nederlander die in de Ark geloofde en die hem wilde nabouwen. Johan Huibers heet hij en ik schreef lang geleden, voor het inmiddels verdwenen Volkskrantblog, een verhaal over hem. Johan bouwde een hele grote boot, maar niet zo groot als de Bijbel voorschrijft. Bovendien zette hij zijn Ark op een stalen ponton. Johan geloofde wel, maar binnen bepaalde grenzen.

Zo was het toen ik voor het eerst over Johan en zijn Ark hoorde. Op Wikipedia lees ik dat hij later een nog grotere Ark bouwde, met nog meer staal erin verwerkt. Deze tweede versie is een enorm ding, hij heeft een lengte van 122 meter, een breedte van 29 meter en een hoogte van 27 meter.

Met de eerste Ark, die toch ook al 70 meter lang was, maakte Johan een tournee door Nederland. In de boot beeldde hij het verhaal van Noach uit en gaf hij lezingen over het geloof. De eerste Ark werd al in 2010 verkocht. Dat had ik gemist. Daarna bouwde Johan zijn tweede, nog grotere Ark. Die lag aanvankelijk in Dordrecht en later in Krimpen aan de IJssel.

In december van vorig jaar las ik een bericht in de Volkskrant. Ook de tweede Ark van Johan ging verkocht worden. De boot was al sinds 2016 niet meer open voor publiek, hoewel er allerlei plannen waren gemaakt om dat te veranderen. Het gevaarte zou naar Rio de Janeiro gesleept worden, voor de Olympische zomerspelen en daarna verhuizen naar Israël. Het ging allemaal niet door.

Eind 2024 werd de Ark dus te koop aangeboden, via veilinghuis Troostwijk. Op de website zie ik dat er een koper was die er 465.000 euro voor wilde betalen, maar dat daarmee de minimumprijs niet gehaald werd. De bouwkosten waren ruim 4 miljoen, dus dat is wel begrijpelijk.

Maar voorlopig blijft Johan met zijn Ark zitten. Die ligt er nu leeg en ongebruikt bij. Het bouwen was duur en het onderhoud zal ook wel wat kosten. Op de website arkvannoach.com staat dat er nog steeds naar een koper wordt gezocht. Johan Huibers schrijft: '

Mijn hoop is dat een nieuwe eigenaar de Ark niet alleen onderhoudt, maar haar opnieuw laat schitteren. Dat ze opnieuw een plek wordt waar de boodschap van geloof, hoop, liefde en doorzettingsvermogen gehoord kan worden.'

Wat kunnen we hier nu van leren ? Dat je Bijbelverhalen niet letterlijk moet nemen ? Zelfs met 4 miljoen kon Johan geen Ark bouwen zoals in de Bijbel staat. Dat er grenzen zijn aan dromen ? Veel van de plannen rond de Ark konden, om praktische en financiële redenen, niet doorgaan. Dat er niet genoeg water op Aarde is om de hele planeet onder water te zetten ? Dat is zo, maar we zijn wel op weg naar grote problemen, als de ijskappen verder smelten en de zeespiegel stijgt.

Misschien is de belangrijkste les dat geloven niet genoeg is. We moeten als mensheid ook ons verstand gaan gebruiken en inzien dat er meer nodig is dan één hele grote boot. 

 

 
De Strip is gemaakt door de Geheimzinnige Hulpman. Klik hier voor deel 1 - deel 2 - deel 3 - deel 4 - deel 5 - deel 6 - deel 7 en deel 8 van dit verhaal.
 
Klik hier voor deel 1 - deel 2 - deel 3 - deel 4 en deel 5 van het vorige (gezamenlijke) verhaal.
 
Klik op de tekening voor een grotere weergave. 
 

zondag 2 februari 2025

Twee dromen

1 – Een paar vierkante meters kunstgras


Ik droomde dat ik wakker werd, maar niet thuis. Het leek meer op een ziekenhuis. Ik wilde onder de douche en zocht schone kleren bij elkaar en toiletspullen. Sommige van de shirts en onderbroeken, die ik bij me had, waren veel te groot, maar ik vond een passend setje, stopte alles in een tas en liep de gang op.

De gang was leeg en kaal, hier en daar versterkt met metaal, om beschadiging van het pleisterwerk te voorkomen. Er liep verder niemand. Na een aantal afslagen belandde ik in een heel andere omgeving. De kale ziekenhuisgangen waren veranderd in een winkelcentrum. Eerst liep ik langs schappen gevuld met lampen, daarna zag ik een toonbank, meer een eiland, waar kunstgras verkocht werd. Een vrouw stond er, met veel misbaar, een bestelling af te handelen.

Ik wachtte mijn beurt af en kocht een paar vierkante meter van het groene spul. Ik denk dat ik het thuis in de keuken wilde leggen. Maar ondertussen had ik ook die tas met kleren en toiletartikelen nog bij me. Het werd een heel gesjouw.

Na het winkelcentrum kwam ik op een beurs, waar allerlei landen hun planten en dieren tentoonstelden. Ik dwaalde wat tussen grote foto's van oerwouden en bakken met tropische vissen. Uiteindelijk raakte ik aan de praat met een jongeman. Ik vroeg hem waar de uitgang was en vertelde dat ik eigenlijk op zoek was naar een toilet- of doucheruimte.

Hij nam me mee naar een hoek van de hal, waar een metalen schuif was, met daarachter een glijbaan. Het leek op een stortkoker, waar je je vuilniszakken in moet doen, maar hij deed de schuif open en zei dat ik er maar in moest klimmen, met mijn voeten naar voren. Maar wel oppassen voor het plafond, want dat bewoog en ik zou me er eraan kunnen bezeren.

Ik deed wat me aangeraden was en zoefde even later naar beneden. Na een tijdje kwam ik tot stilstand, maar ik was nog niet aan het einde van de glijbaan. Er bleek een opstopping te zijn en ik moest wachten, tot de mensen voor me uitgestapt waren. Ondertussen maakte ik me een beetje zorgen over de persoon die na mij zou komen en of ik niet, door hem of haar, in mijn nek geraakt zou worden.

Gelukkig werd ik op tijd wakker en deze keer wel in mijn eigen bed.


2 – Mijn oude jas

Van mijn vrouw kreeg ik, lang geleden, zeker 25 jaar, een jas cadeau voor mijn verjaardag. Het was en is – ik draag hem nog steeds wel eens – een dure jas, van het merk Tenson. Van buiten is hij gebroken wit, van binnen mosgroen en hij is voorzien van allerlei zakken, vakjes en ritsen. De capuchon kun je oprollen en in de kraag verstoppen. Heel handig.

De jas lijkt veel op de jassen die inspecteur Schimanski droeg, in de oude afleveringen van Tatort, uit de jaren '70. Mijn vrouw was, in haar jonge jaren, een fan van Schimanski, vandaar. Voor mij is het een halflange jas. Maar ik werkte ooit samen met een jongeman, die twee koppen groter was dan ik en die net zo'n jas had. Voor hem was het een jack.

Vannacht droomde ik over die jas. Ik had ontdekt dat de jas oorspronkelijk bedoeld was voor een robot en van het bedrijf waar ik voor werkte, had ik de opdracht gekregen om uit te zoeken hoe dat precies zat.

Ik had inmiddels 4 gelijksoortige jassen gevonden en dacht dat er in de kraag een label moest zitten, dat verwees naar de robot waar de jas bij hoorde. Ik was met 2 jassen op weg naar het bedrijf, dat gevestigd was in een glazen gebouw, op een tamelijk kaal industrieterrein. Voor het bedrijfspand was een weg, met in de middenberm een bushalte en een paar schriele boompjes.

Daar had ik de jassen even aan een paaltje gehangen. Toen ik ze op wilde gaan halen stak er een enorme windvlaag op. Er kwam een man voorbij gerend, helemaal in het zwart gekleed, met een dun snorretje, een masker en een zwarte sombrero. Een beetje als Zorro, maar dan wat corpulenter. Hij werd door de wind voorbij de bushalte geblazen. Daar kwam hij, met een ontstelde uitdrukking op het gelaat, netjes op zijn voeten terecht.

Toen het wat rustiger was wilde ik mijn jassen gaan pakken, maar die waren weg. Had de wind ze weggeblazen ? Nee, wat verderop was, langs de weg, een modderige plas waar ik een man in de weer zag, met 1 van de jassen. Hij stampte erop, tilde hem op en hield hem in de lucht, om hem dan weer in de modder te smijten en er op te stampen.

Ik liep er naar toe om mijn jas terug te vragen en verwachtte wel enige tegenstand. Maar toen ik dichterbij kwam zag ik dat het geen man was, maar een slordig geklede vrouw. Ze gaf me, zonder morren, de jas en bleek ook de 2e te hebben, die ze heel klein had opgevouwen.

Daarna werd ik wakker.

Voor wie dacht dat ik het over het liedje van Dorus ging hebben (en meneer Cor Steyn, de beroemde organist) hier een link naar YouTube, met bewegende beelden. 

Voor wie niet weet wie Dorus en Cor Steyn waren, of Schimanski, is er altijd Wikipedia.


 
De Strip is gemaakt door de Geheimzinnige Hulpman. Klik hier voor deel 1 - deel 2 - deel 3 - deel 4 - deel 5 - deel 6 en deel 7 van dit verhaal.
 
Klik hier voor deel 1 - deel 2 - deel 3 - deel 4 en deel 5 van het vorige (gezamenlijke) verhaal.
 
Klik op de tekening voor een grotere weergave.