Klem tussen het klaphekje - Met de scootmobiel naar de supermarkt

Actiefoto - de Stripman

Tsjonge, wat een akelig kil en mistig weer vandaag. De beloofde zonneschijn is hier nog niet gearriveerd. Maar omdat ik vorige week de hele week binnen heb gezeten, door rugklachten en nog akeliger weer dan vandaag, wilde ik er nu toch wel even uit.

Daarbij komt dat het woensdag verkiezingsdag is, we gaan Rutte en Verhagen de stuipen op het lijf jagen, dus dan moet ik zeker naar buiten. Twee dagen na elkaar is echter weer veel van het goede, dus het was vandaag of pas woensdag. Als chronisch zieke leer je vooruit plannen.

Gelukkig is mijn kleine scootmobieltje ook geschikt voor binnenactiviteiten. Zoals boodschappen doen bij de supermarkt. Een ritje van een minuut of tien, van mijn voordeur verwijderd, is een vestiging van een grootgrutter. De drankvoorraad kon best wat aanvulling gebruiken, dus op pad.

De eerste keer dat ik boodschappen ging doen, bij de kantoorboekhandel, parkeerde ik mijn voertuigje nog schroomvallig voor de deur. Maar op het moment dat ik naar binnen wilde lopen kwam er een mevrouw, met een nog veel grotere scootmobiel dan de mijne, naar buiten gereden. Geen reden om terughoudend te zijn dus.

Eerst even stoppen bij de geldautomaat, bij het wegrijden bijna het boodschappenkarretje geramd van een winkelende dame, maar dan voorzichtig naar binnen. Zwaaien naar de daklozenkrantverkoopster en me, tussen het klaphekje door, de winkel in wurmen.

Gaat eigenlijk prima, alleen jammer dat er, vlak na het hekje, twee vrouwen met boodschappenwagens halt houden, om in hun handtas te rommelen. Het hekje sluit dus weer voor ik er tussenuit ben. De scootmobiel kan het hebben, het hekje gaat geschrokken weer open en ik kan doorrijden.

Het is zeker 2 jaar geleden dat ik hier voor het laatst was. Deze winkel is regelmatig te zien in tv-reclames, maar de layout van de koopwaar is daaruit niet op te maken. Sommige dingen staan op heel andere plaatsen dan vroeger.

Maar ach, wat geeft het. Vroeger had ik altijd haast bij het winkelen. Het was vermoeiend, hoe eerder ik weer weg was hoe beter. Nu maakt het me niets uit. Ik zit comfortabel, tuf in een slakkengangetje drie keer de winkel rond en kom zo stukje bij beetje, de dingen tegen die ik kopen wilde.

Bij de kassa is het even oppassen dat ik de klant voor me niet tegen haar kuiten rij. Maar de kassière is vriendelijk en behulpzaam. Mag ook wel tegen zo'n arme man in een scootmobiel.

Je vraagt je af wat ze ervan denkt. Flessen sherry, bier en sportdrank, tandenstokers en papierenzakdoeken. Merkwaardig menu voor zo'n gehandicapte!

Wie nog in actie wil komen tegen het kabinetsbeleid, er is een manifest van de progressieve partijen dat ondertekend kan worden... Armoede Werkt Niet ! http://www.armoedewerktniet.nl/manifest

 

Evenwichtiger kun je een kandidatenlijst niet samenstellen

De lijst met kandidaten voor de Provinciale Staten Verkiezingen is binnen. Als de kans er is ga ik eigenlijk altijd wel stemmen. Een voorrecht waar menig aardbewoner alleen maar kan dromen, dat moet je niet ongebruikt laten.

Maar deze keer ben ik nog meer geïnteresseerd dan anders. Het gaat ergens om, deze verkiezingen. Geven we Rutte en Verhagen onze zegen ? Of laten we merken dat we het niet eens zijn met de truc die ze uitgehaald hebben ? Een meerderheid voor de oppositie kan de regeringsplannen tegenhouden.

Ik bekijk de namen van de kandidaten. Eigenlijk weet ik al voor welke partij ik ga stemmen, dus de namen van de mensen die zij naar voren schuiven doen er niet echt toe.

Maar je kan niet weten. Er staan een paar honderd personen op dit vel papier. Allemaal mensen die net als ik in de provincie Utrecht wonen. Het zou toch gek zijn als ik er niemand van zou kennen.

Bij de grote partijen kom ik geen bekenden tegen. Gelukkig ook niet bij groot en klein rechts. Met enige verwachting ga ik het rijtje langs bij Groen Links en D'66. Geen bekenden.

Pas bij de ouderenpartij 50-plus, zie ik twee namen die een belletje doen rinkelen: Jack Gadellaa en Koos Postema. De laatste is zelfs een plaatsgenoot van me. Hoewel ik hem niet persoonlijk ken is hij natuurlijk bekend als televisie- en radiopresentator.

En die Gadellaa, die zat toch ook bij de radio ? Ik moet het even opzoeken, bij Wikipedia, maar dan valt het kwartje. Ja, natuurlijk ! Jack Gadellaa schreef in de jaren '70 wekelijks een politiek getint lied, voor het radioprogramma De Rode Haan, van de VARA. Dat waren nog eens tijden...

Ondertussen is me nog iets anders opgevallen. Niet alleen heeft de SP de langste lijst van kandidaten, 48 mannen en vrouwen, maar ook een paar mooie namen bovenaan de lijst.

Lijsttrekster is mevrouw Mineur. Geen naam om direct vrolijk van te worden. Maar kijk, op nummer twee staat mevrouw van de Gein ! Dat kan geen toeval zijn ! Evenwichtiger kun je een kandidatenlijst niet samenstellen. Want op volgende twee plaatsen staan mannen, waarvan een van allochtone oorsprong lijkt.

De langste lijst met kandidaten, evenwicht tussen mannen, vrouwen, allochtonen en zelfs de betekenis van de namen. De SP heeft er over nagedacht...!

De Strip: Dit deel van het Stripmannen-vervolgverhaal is weer gemaakt door de Geheimzinnige Hulpman. Kijk hier voor deel 1  - deel 2 - deel 4 - deel 5 - deel 6 - deel 7  - deel 8 van deze episode. Lees ook de vorige hoofdstukken De Wind - Snuf de Hond - Muzikale Droom - Theo en Francien - Motorfietsen en Sportwagens - De Klaveet en Hot City


Wordt vervolgd...

Klik op de strip voor een grotere weergave...

Vrijheid ? Snappen ze eigenlijk wel wat vrijheid is ?

Hoe maak je scheldende en dreigende mensen, die zeggen dat ze de vrijheid van meningsuiting verdedigen, duidelijk dat ze niets van vrijheid begrijpen ?

Vrijheid kun je niet alleen nemen, die moet je ook geven en krijgen.

Vrijheid is net als liefde, het moet van twee kanten komen.

Als je niet verder kunt kijken dan je eigen egoïsme zul je nooit snappen wat vrijheid is.

Denk je eens in dat je op een onbewoond eiland zit. Je bent vrij en kunt doen en laten en roepen en schreeuwen wat je wil. Je bent vrij, maar je zit ook gevangen.

Wat heb je aan vrijheid, als er niemand is om mee van mening te verschillen ?

Paleis Soestdijk weer open voor publiek

foto - de stripman

Met ingang van 1 maart 2011 wordt Paleis Soestdijk weer opgesteld voor publiek. Eind vorig jaar sloot het paleis de deuren. Maar er bleek zoveel belangstelling te zijn voor bezichtigingen en rondleidingen, dat de Rijksgebouwendienst besloten heeft om het publiek weer toe te laten.

Gezocht wordt nog steeds naar een definitieve bestemming voor het gebouw en park. Het ligt in de lijn der verwachting dat het paleis uiteindelijk een openbare bestemming zal krijgen.

Kijk voor meer details op www.paleissoestdijk.nl 

 

Hoewel ik al meer dan 50 jaar in Soest woon, kwam ik als kind nooit bij het paleis. De legendarische defilés volgde ik thuis via de tv.

Later had ik er ook niet veel belangstelling voor. Bijzonder koningsgezind ben ik nooit geweest en wat was er nu eigenlijk te zien ? Een groot wit gebouw, met een gazon ervoor. Als de vlag in top wapperde was de koninklijke familie thuis, zei men.

Het leukst waren misschien nog de marechaussees die er op wacht stonden. Als je langs fietste en je zwaaide, dan zwaaiden ze negen van de tien keer terug. Die stonden zich ook maar een beetje te vervelen.

Toen ik een jaar of 15 geleden vlak bij het paleis ging wonen, ging ik me er wat meer in verdiepen. De geschiedenis van de omgeving is best interessant. Na het overlijden van Juliana en later Bernhard, zijn mijn vrouw en ik even wezen kijken. Ramptoerisme, ik geef het toe.

En toen park en paleis open gingen voor publiek hebben we er twee keer koffie gedronken. De rondleiding lieten we aan ons voorbij gaan. Maar wie weet gaan we dat nu toch nog maar eens doen.

In de afgelopen jaren heb ik verschillende keren over Paleis Soestdijk en omgeving geschreven op het Volkskrantblog. Die verhaaltjes zijn inmiddels wat achterhaald. Maar de Youtubefimpljes die ik er bij maakte zijn nog best leuk.

Het ene met zelf ingesproken commentaar (ik kreeg verschillende reacties van mensen die dachten dat ik Dick Passchier was, hoe ze daar nu bij komen ?) het andere met Engelse tekst voor onze buitenlandse lezertjes...

Virtuele lynchpartijen...

Af en toe komen er functionarissen of politici in opspraak omdat ze zich op internet, meestal Twitter, wat onvoorzichtig uitgelaten hebben. Vooral humor ten koste van politieke tegenstanders kan leiden tot veel ophef.

Dom, zou je zeggen. Volwassen mensen met verantwoordelijke banen zouden voorzichtiger moeten zijn met het op internet gooien van lollige oprispingen. Iedereen kan het immers lezen. En de aangevallen partij zal er als een havik op duiken om de dader, onder luid misbaar, aan de schandpaal te nagelen.

Maar ook normale, onbekende mensen maken soms rare uitglijders. Een scholiere uit mijn eigen dorp had op Twitter gemeld dat ze haar school op ging blazen. Normaalgesproken zou zo'n 'dreigement', op het schoolplein geuit, de landelijke pers niet halen.

Maar internet is openbaar. Niet alleen je vriendjes en vriendinnetjes lezen wat je op je laptopje intypt, de hele wereld leest over je schouder mee. Het malle kind werd door de politie aangehouden, een nieuw relletje was geboren.

Ik hoorde er van in het radio-nieuws en zocht op internet naar meer informatie. Op de site van NRC-next vond ik niet alleen het hele verhaal, maar ook de complete twitterberichten van de onvoorzichtige scholiere. Met naam en toenaam.

In de reactieruimte onder het bericht vond een virtuele lynchpartij plaats. Toen ik er reageerde, met de opmerking dat het niet netjes was om de volledige naam van het meisje op de site te zetten, werd ik weggehoond.

Ze was toch zelf zo stom geweest ? Dan had ze maar niet... enzovoort. Er was zelfs iemand die een eerder voorvalletje teruggevonden had, waarbij hetzelfde meisje in opspraak was gekomen. Van enig medeleven met de domme puber was niets te merken.

Eigenlijk zou ik me als voormalig Volkskrantblogger niet moeten verbazen over de gretigheid waarmee sommige lieden op mensen duiken die zichzelf in de problemen hebben gebracht. Wel vind ik het vreemd dat een toch redelijk serieuze krant een dergelijk redactioneel stuk op zijn site zet.

Wees dus gewaarschuwd, mensen. Zet nooit, lollig bedoelde, wilde kreten, onder je eigen naam op het wereld wijde web. Je bent je virtuele leven niet zeker. En op enige terughoudendheid met het publiceren van je privé-gegevens hoef je niet te rekenen.

De Strip: Dit deel van het Stripmannen-vervolgverhaal is weer gemaakt door de Geheimzinnige Hulpman. Kijk hier voor deel 1 - deel 3 - deel 4 - deel 5 - deel 6 - deel 7 - deel 8 van deze episode. Lees ook de vorige hoofdstukken De Wind - Snuf de Hond - Muzikale Droom - Theo en Francien - Motorfietsen en Sportwagens - De Klaveet en Hot City

Wordt vervolgd...

Klik op de strip voor een grotere weergave...

De nieuwe pimpelmees

Alle pimpelmezen lijken op elkaar. Maar de laatste weken is er een die zich onderscheid door zijn zelfverzekerde gedrag. Deze mees vind duidelijk dat het balkonnetje van hem is. Andere mezen, ook de grotere koolmezen, worden op agressieve wijze van het balkon verjaagd.

Als er een aantrekkelijk mezenmeisje langs komt gaat hij heel macho bij het nestkastje zitten, om te laten zien hoe mooi en aantrekkelijk, hij en zijn huisje zijn.

Tussendoor vult hij zijn energievoorraden aan bij het voer dat ik opgehangen heb. Bijvoorbeeld aan het raam van de balkondeur. En van mij, met mijn fototoestel, trekt hij zich niets aan...

---

Over de pimpelmees van vorig jaar maakte ik twee youtubefilmpjes...

   

 

De noorderzon

zonsopkomst 8 februari 2011

Een spectaculaire zonsopkomst was het niet vanochtend. Maar omdat veel, nou ja, sommige lezers naar mijn foto's uitkijken plaats ik er toch een paar.

14 februari 2011

Vooral eigenlijk omdat je nu mooi kunt zien dat de dagen gaan lengen.

21 februari 2011 (vandaag)

De zon komt steeds verder naar het noorden op. Eerst nog achter het berkenboompje aan de horizon. Nu al ver links daarvan.

De herensluiting – Maken de kleren de man of het mietje ?

De herensluiting. Dat is toch eigenlijk ook een gek woord ? Doet me denken aan mangat, jongenskamer, vadermoordenaar... Dat laatste is een soort boordje, zoals dat aan een overhemd zit dat onder een smoking gedragen moet worden.

En dan ben ik waar ik wezen wil: De herensluiting in kleding. Een paar weken terug schreef ik een stukje over de damessluiting. Onhandig voor rechtshandigen en dus ook voor alle rechtshandige vrouwen. Waarom schaffen we dat verschil niet af, vroeg ik.

Uit de reacties blijkt dat veel mensen daar anders over denken. Aan de ene kant kreeg ik, in een mail van mijn moeder, de verzekering dat de kledingindustrie het niet zo nauw neemt met die sluitingen. Zij heeft vrouwenblouses en -jasjes, met herensluitingen. En zelf zou ze het prima vinden als alle dameskleding zo was.

Maar van een paar heren kreeg ik heel andere berichten. Een lezer schrijft dat hij vaak kleren koopt in de kringloopwinkel. Hij vindt het dan heel handig als je aan de sluiting kunt zien, of een kledingstuk voor mannen of vrouwen bestemd is. Hij zou niet per ongeluk een vrouwenbroek willen dragen.

Maar ja, denk ik dan. Als je nou nergens anders het verschil aan ziet... Wat maakt het dan nog uit, of het oorspronkelijk voor een vrouw bedoeld is ?

Een tweede lezer gaat nog een stap verder. Na wat technische problemen, bij het plaatsen van zijn reactie, schrijft hij dat hij mannen in vrouwenkleren eigenlijk mietjes vindt.

Weer een beetje tot rust gekomen nuanceert hij die ontboezeming in een tweede reactie. Hij schrijft dat zijn moeder soms meisjeskleren voor hem vermaakte, maar dat hij zich, als kleine jongen, dan rot schaamde.

Het gaat er bij deze twee heren dus om dat kleding belangrijk is voor hun identiteit als man. In een kledingstuk, dat voor vrouwen bestemd is, voelen zij zich onzeker. Ze zijn bang seksueel verkeerd begrepen te worden.

Ik zou zeggen dat er een steekje los zit aan iemand die zo intensief naar mijn gulp staart, dat hij het verschil tussen heren- of damessluiting zou kunnen opmerken. Maar afgezien daarvan, als er geen onderscheid in sluiting meer is, hoef je je over dat probleem toch ook geen zorgen meer te maken ?

Dan waren er ook lezeressen die een beetje verbolgen op mijn verhaal reageerden. Waarom moeten wij vrouwen ons weer aanpassen aan jullie mannen met je herensluiting ? Passen jullie je maar aan !

Maar die dames begrijpen toch niet helemaal waar het mij om gaat. Het is niet zo dat ik, op ouderwetse macho-manier, de vrouwen hun geliefde damessluiting wil ontnemen. Mensen die mij beter kennen weten dat ik het andere geslacht nooit zo zou willen kwellen.

In tegendeel ! Als ik zeg: Afschaffen die damessluiting ! Bedoel ik ook: Afschaffen die herensluiting ! Laat ons komen tot één, uniseks-sluiting M/V ! Daar hebben we allemaal, de hele mensheid, mannen, vrouwen en kinderen, baat bij.

De damessluiting is een onrecht dat vrouwen aangedaan wordt en zo kan worden rechtgezet. En niet alleen worden vrouwen opgescheept met een onhandige sluiting, maar ook nog met BH's die van achteren dicht gaan.

Hoe onhandig dat is weet iedereen die zijn vrouw of vriendin wel eens gadeslaat bij het aankleden. Dus dames kom op voor uw rechten ! Verbrand uw BH's en eis een handige sluiting in al uw kleding !!

Het enige nadeel dat ik zie is dat de herensluiting, op zijn beurt, onhandig is voor linkshandigen M/V. Dus misschien moeten we net zo hard pleiten voor het fabriceren van kleding met linkshandige sluitingen. Maar dan zowel voor vrouwen als mannen.

De Strip: Dit deel van het Stripmannen-vervolgverhaal is weer gemaakt door de Geheimzinnige Hulpman. Kijk hier voor deel 2 - deel 3 - deel 4 - deel 5 - deel 6 - deel 7  - deel 8 van deze episode. Lees ook de vorige hoofdstukken De Wind - Snuf de Hond - Muzikale Droom - Theo en Francien - Motorfietsen en Sportwagens - De Klaveet - Hot City - wordt vervolgd...

Klik op de strip voor een grotere weergave... 

 

De lekkage 3e deel - Gaat de buurvrouw nog dwarsliggen?

Dit verhaal is in juli 2009 verschenen op het Volkskrantblog, maar de lekkage is in de afgelopen dagen pas echt verholpen. Zie dit bericht...

Zo zat ik dus donderdagochtend te wachten op de loodgieter, die zou komen kijken naar de lekkage in onze kelderbox. Ik was bijtijds opgestaan, had me gedoucht en geschoren, maar hield er ook stilletjes rekening mee dat hij misschien pas aan het eind van de ochtend zou komen, of 's middags. Je weet het maar nooit met loodgieters en andere werklieden.

Maar ik had mijn handdoek nog maar net buiten gehangen of daar ging de bel al. Een medewerker van loodgietersbedrijf D. Ik vroeg hem door de huistelefoon om even te wachten en begaf me voorzichtig de trappen af naar de begane grond.

Daar stond een goedgemutste jongeman op me te wachten, die na de lekkage bekeken te hebben, gewapend met een zaklamp, op onderzoek uitging.

Hij schroefde het plafonnetje van de aangrenzende meterkast los. 'Dat kan nog leuk worden als het erger wordt', riep hij vrolijk uit. En: 'Als het de standpijp is zijn jullie nog niet jarig. Daarin is asbest verwerkt, als die eenmaal rot is moet hij van boven tot beneden vervangen worden...'.

Ik zag het een poosje aan, gezeten op de onderste traptrede, maar besloot hem na een minuut of 5 de keldersleutel te geven en weer naar boven te gaan.

Even later belde hij weer aan. Hij dacht dat het de afvoer van de buurvrouw op de eerste etage was. Hij was er al gaan kijken en merkte met een lachje op dat die buurvrouw dan wel even in de rotzooi zou komen te zitten, want de hele douchevloer moest open.

Arme buurvrouw. Ik weet wat het is want bij ons is een paar jaar geleden ook de afvoer van de badkamer vervangen. Je kunt dagenlang niet douchen en het geeft inderdaad een hoop rommel.

Vrijdagochtend kwam ik de buurvrouw op de trap tegen. 'U komt lelijk in de troep te zitten, hè...' zei ik meelevend.

'Nou ik moet het nog zien,' antwoordde ze strijdlustig. 'Laten ze eerst maar eens bewijzen dat het bij mij vandaan komt !'

Ik vertelde dat wij hetzelfde probleem hadden gehad. 'Maar we hebben er een mooie nieuwe douchevloer aan over gehouden.' Daar leek ze iets van te ontdooien. Hopelijk krijgt dit verhaal geen verder vervolg...

Dat vervolg is er dus toch gekomen. Deel 1 van dit verhaal verscheen afgelopen woensdag, deel 2 donderdag. De stripjes, die het verhaal begeleiden, tekende ik een aantal jaren geleden, naar aanleiding van een andere lekkage...

Door het park en langs de Naald

De zon is inmiddels weer onder gegaan, maar een groot deel van de dag scheen hij enthousiast op Soestdijk. Mooi weer voor een ommetje, dus. Door het park tegenover ons huis, waar het een beetje vochtig was, maar wel schilderachtig...

En met een omweg naar de Naald van Waterloo. Ik citeer even (bijna volledig) uit Wikipedia:

"De Naald van Waterloo is een monument uit 1815 in Soestdijk, ontworpen door de architect Abraham van der Hart.
De Naald van Waterloo werd opgericht ter ere van Willem Frederik, prins van Oranje, de latere koning Willem II. Hij sloeg in 1815 als eerste de aanval van de Fransen bij Brussel (Quatre Bras) af, en hield zo lang stand dat de geallieerden onder leiding van de Engelse opperbevelhebber Wellington op tijd kwamen om de Franse keizer Napoleon in de Slag bij Waterloo te verslaan.
Aan de ene kant van het monument staat 1815 in Arabische cijfers, aan de andere kant staat het in Romeinse cijfers.
De Naald staat recht tegenover Paleis Soestdijk en is eigendom van de Staat."

Lekkage deel 2 - De klacht wordt opgenomen

Dit verhaal is in juli 2009 verschenen op het Volkskrantblog, maar de lekkage is in de afgelopen dagen pas echt verholpen. Zie dit bericht...

En dan maar hopen dat je klacht in behandeling genomen wordt.

Eind vorige week ontdekten we een lekkage in onze kelderbox. Maandagochtend belde ik de verhuurder. De opgewekte telefoniste nam hoorde mijn verhaal aan en zei dat ze het door zou geven aan meneer A.

'U wordt in de loop van de dag terug gebeld,' verzekerde ze me. Prachtig. Ik zou toch gewoon thuis zijn en nam de rest van de dag, voor de zekerheid, de telefoon overal met me mee.

Niemand die belde. De volgende ochtend pakte ik opnieuw de telefoon, om te vragen hoe het zat. Even dacht ik erover om mijn verhaal te beginnen met: 'Het water staat ons tot aan de lippen, mevrouw...'. Maar dat leek me ook wat overdreven, bij een lekkage in de kelder.

Nu werd ik doorverbonden met mevrouw B. Ze wist niets van een klacht over een lekkage. Maar ze was de voorgaande dag afwezig geweest en zou even informeren bij een collega. 'Ik bel u zo snel mogelijk terug.'

Ja, ja, dat zal wel. Maar inderdaad, na een uurtje kreeg ik haar weer aan de lijn. 'Uw klacht is hier onbekend, meneer, maar misschien kunt u nog eens uitleggen wat het probleem is ?'

Natuurlijk kon ik dat. Ze noteerde alles zorgvuldig en verzekerde me dat ze het door ging geven aan de Vereniging van Eigenaren (VVE). 'Want de kelder is van de eigenaren.'

Ik wist dat het zinloos was om op te merken dat ik toch van haar bedrijf huurde en dat ik niets met de eigenaren te maken had. Ik schikte me in mijn lot. De VVE moest actie ondernemen en ik zou er dan wel meer van horen.

En verdomd als het niet waar was ! In de middag werd er opnieuw gebeld. Het bedrijf C. uit Nieuwegein had van de VVE doorgekregen dat er een lekkage was. Of ik nog eens kon uitleggen wat er aan de hand was.

Ik deed voor de derde keer mijn verhaal. De man uit Nieuwegein filosofeerde wat over de mogelijke oorzaken. Een lekkende afvoer misschien, bij de buren op de eerste etage, een kapotte standpijp ?. Hoe dan ook, hij zou een loodgieter inschakelen en die zou, op mijn verzoek, eerst even bellen voor een afspraak.

En nu ging het snel, hoor. Een uurtje later hing de loodgieter al aan de lijn. Hij was de volgende ochtend toch in de buurt, dus of hij tussen 10.00 en 12.00 uur langs kon komen ?

Wordt morgen vervolgd... 

Het stripje tekende ik een aantal jaren geleden. Ik woonde toen in een ander huurappartement, maar veel beter ging het er niet aan toe. 

Lekkage in de kelder – deel 1

Dit verhaal is in juli 2009 verschenen op het Volkskrantblog, maar de lekkage is in de afgelopen dagen pas echt verholpen. Zie vorig bericht...

De kunst is om contact te leggen met de verhuurder van het pand.

Wij huren ons appartement van een bedrijf dat niet uitblinkt in communicatieve vaardigheden. Afgezien van een maandelijkse rekening horen of zien we eigenlijk nooit iets. Als er mankementen zijn kun je ze bellen, maar het is maar afwachten of er dan ook wat gebeurt.

Onderhoudswerkzaamheden verrichten ze het liefst per verrassing. Het is me zelfs een keer voorgekomen dat ik al mijn jas aan had, om naar mijn werk te gaan, toen de glaszetter voor de deur stond met de mededeling dat hij even alle ramen kwam vervangen.

Het is allemaal nog ingewikkelder omdat een deel van de woningen, in ons blok, verkocht is en een ander deel nog wordt verhuurd. Voor de kopers is er een vereniging van eigenaren (VVE) opgericht. Enige tijd geleden heeft de verhuurder het onderhoud aan die VVE overgedragen.

Als de kopers een klacht hebben kunnen ze die melden bij een bedrijf in Nieuwegein. Wij huurders mogen dat niet, wij dienen onze problemen eerst voor te leggen aan de verhuurder. Die geeft het door aan de VVE en die stelt dan het externe bedrijf op de hoogte.

De Vereniging van Eigenaren communiceert alleen met zijn leden en de verhuurder, niet met ons. De verhuurder houdt zijn huurders het liefst van de domme. Het enige dat ons rest is af en toe eens langs de neus weg informeren, bij onze kopende buren, of er misschien iets in de planning zit.

Eind vorige week ontdekten we een lekkage in de kelderbox. Toen het maandagochtend nog nat was besloot ik de verhuurder te bellen...

Wordt morgen vervolgd.

Het stripje tekende ik een aantal jaren geleden. Ik woonde toen in een ander huurappartement, maar veel beter ging het er niet aan toe. De tekst is uit het leven gegrepen.
 

Rioolwerkzaamheden, ongemakkelijk maar nuttig !

Er staat indrukwekkende apparatuur op de trap...

Als het allemaal meezit is vandaag de laatste dag van de rioolwerkzaamheden in onze woning. Op het moment dat ik dit schrijf staan twee werklieden kunststof coating te spuiten, in het gat waar normaal gesproken ons toilet op uitkomt.

Ze zijn zo al twee dagen bezig. Eerst een camera-inpsectie van de rioleringsbuis, drie verdiepingen naar beneden. Daarna veel oponthoud omdat de scheuren en gaten die ze bij de benedenburen aantroffen veel erger waren dan verwacht. En nu dus laagje voor laagje een nieuwe buis op de binnenwand van de oude spuiten.

Een mooi systeem. De ouderwetse manier was de hele leiding van begin tot eind uitbreken, alles vervangen en de boel weer zo goed mogelijk dichtmetselen. Aangezien er asbest in de oude leiding verwerkt is was dat een klus van weken geweest !

Nu is het maar een paar dagen dat wij geen gebruik konden maken van het toilet en de douche. Gelukkig gaat de keukenafvoer langs een andere route, dus wassen en tandenpoetsen aan het aanrecht was wel mogelijk. Als vervangende WC kregen we onze eigen Dixi, een chemisch toilet. Het is een beetje behelpen, maar het eind is nu in zicht.

Het chemisch toilet

Dat de schade aan de afvoer aanvankelijk een tikje tegenviel verbaast me niets. Wij hadden al in 2009 een lekkage gemeld in de berging, onder de flat. Die heeft men toen provisorisch hersteld, waarna het na een poosje weer ging lekken, een paar meter verderop, in de gezamenlijke trappenhal.

Na twee jaar wordt er nu dus echt iets aan gedaan. Maar van de werklieden hoorde ik dat bij de benedenburen de schimmel op de muren staat. En dat het niet veel gescheeld had of ze hadden een muurtje moeten slopen om bij het grootste lek te komen.

Het geld voor onderhoud wordt maar met mondjesmaat uitgegeven. Met gevolg dat er pas echt iets hersteld wordt als het al bijna te laat is. En nu nog alleen bij ons en de benedenburen, de rest van het blok laat men rustig zitten tot het daar ook fout gaat.

Tegen die tijd zouden wij goed moeten zitten. De nieuw gecoate buis zou 50 jaar mee moeten gaan. Nieuwe rioolwerkzaamheden maak ik dus hopelijk niet meer mee...

Over de lekkage en de moeite die ik moest doen om iets gedaan te krijgen schreef ik indertijd 3 verhalen. Ze hebben op het Volkskrantblog gestaan met toepasselijke strips er bij. Die tekende ik jaren eerder naar aanleiding van een andere lekkage. Dit soort problemen is van alle tijden...

Ik plaats de 3 afleveringen in de komende dagen opnieuw. Kijk hier voor deel 1