Een tijdje terug schreef ik dat, als ik een andere gitaar zou kopen, het een tweedehandsje zou zijn. In theorie zou je dan voor minder geld een betere gitaar kunnen krijgen en daarnaast is een gebruikt instrument duurzamer, met het oog op de planeet.
Maar, hoewel ik wel wat rondgekeken heb op het internet, liep ik toch tegen praktische problemen aan. Het is voor mij, onder andere vanwege de gezondheid, niet makkelijk om het land door te reizen om, bij particulieren thuis, gitaren te gaan bekijken en proberen. En ongezien kopen leek me niet verstandig.
Dus, toen een paar maanden terug de vraag rees wat we eens zouden doen met onze corona-spaargelden, kwam toch een nieuwe gitaar in beeld. Via webwinkels kun je kiezen uit honderden modellen, in allerlei prijsklassen. Je krijgt een paar jaar garantie en kunt je instrument, als het echt niet bevalt, omruilen voor iets anders.
Ik kwam er afgelopen week achter dat het Europese hoofdkantoor, van de beroemde Amerikaanse gitaarbouwer Gibson, op 10 kilometer van mijn voordeur staat, in Amersfoort. Maar gitaren van dat merk, of van de grote concurrent Fender, zijn me te prijzig. Een paar duizend euro voor een gitaar, waar ik toch hoofdzakelijk thuis op ga spelen, is me gewoon teveel.
Nu kun je tegenwoordig, voor een paar honderd euro, al een heel behoorlijke elektrische gitaar kopen, gemaakt in China, of Indonesië. Zelfs Gibson en Fender laten daar hun goedkopere modellen bouwen. En Japanse gitaarfabrieken, als Ibanez en Yamaha, hebben in de afgelopen decennia ook een heel goede reputatie opgebouwd.
De leengitaar, waar ik de afgelopen jaren op gespeeld heb, is een in Japan gebouwde Ibanez van bijna 40 jaar oud. Een keurige gitaar die alleen wat kleine ouderdomsklachten heeft. Maar een in Japan gebouwde Ibanez kost nieuw, momenteel, meer dan 600 euro. Dat is een heel bedrag en daarnaast wilde ik eigenlijk eens een ander model proberen.
Ik kwam uiteindelijk, via verschillende omwegen, uit op een Yamaha Pacifica. Een voor een Japans bedrijf, in Indonesië gebouwde gitaar, die wat uiterlijk en mogelijkheden betreft, veel weg heeft van de Fender Stratocaster. Een klassieke rock- en bluesgitaar, dus, maar dan een stuk goedkoper dan een echte Fender.
Op internet wordt de Pacifica alom bejubeld als de beste gitaar voor beginners. Nou speel ik al 45 jaar gitaar, maar ik speelde altijd op akoestische instrumenten, als het op elektrische aankomt ben ik een relatieve nieuwkomer.
De Yamaha is een betaalbare gitaar, ik kon de mijne, mede dankzij een kortingsactie, voor iets minder dan 300 euro kopen. Maar volgens de kenners is het ook een betrouwbaar instrument. Goed gebouwd, goed afgesteld, met eenvoudige, maar degelijke onderdelen.
Geen zeldzaam tropisch hardhout en gouden stemmechanieken dus, maar wel een gitaar waar je direct uit de doos op kunt spelen. Van andere goedkope merken hoor je vaak, dat er eerst flink aan gesleuteld moet worden, voor je aan de slag kunt. Bij mijn Yamaha was daar, afgezien van een afdekplaatje dat even vastgeschroefd moest worden, geen sprake van.
Ik ben er kortom heel blij mee en wie wil weten hoe mijn gitaar er uit ziet kan hier terecht. Dit is niet de webwinkel waar ik hem gekocht heb, maar bij deze hebben ze de mooiste foto's. Als we de boel hier in huis een beetje op orde hebben zal ik ook eens een filmpje maken, kun je mij en de gitaar in actie zien.
