Sorry, ik ben een beetje somber

De nieuwsberichten van de afgelopen week bederven mijn stemming en maken me een beetje boos. Ik dacht dat we, als mensheid, wel genoeg problemen hadden, met de opwarming van het klimaat en het uitsterven van diersoorten. Maar er zijn dus nog wereldleiders die vinden dat er wel een schepje bovenop de vernietiging kan. Alsof er geen serieuzere problemen zijn viel Rusland het buurland Oekraïne binnen.

Ik las ergens dat er mensen zijn, ook in ons land, die Poetin wel een toffe peer vinden, omdat hij de traditionele, christelijke waarden verdedigt. Daar hebben we wat aan als de Aarde over een paar decennia onleefbaar is geworden. Hadden we dat niet aan zien komen ? Jawel, maar we moesten eerst de traditionele, christelijke waarden verdedigen.

Maar kom aan, er zijn nog lichtpuntjes. Ik zag ruige trucker-types die spontaan in actie waren gekomen om gestrande Oekraïense vrachtwagenchauffeurs te helpen. Ze deelden voedsel en water uit. Er bestaat dus nog solidariteit en meegevoel zonder eigenbelang.

Buurlanden van Oekraïne zijn ook bezig vluchtelingen uit het belaagde land op te vangen. Heel goed ! Nog niet zo lang geleden hielden sommige van die landen vluchtelingen, in de bossen aan hun grens, nog tegen. Die mensen waren ook, met Russische hulp, hun land uit gebombardeerd. De ene vluchteling is de andere niet. Maar laat ik niet weer gaan somberen.

Hier kunnen we er verder niet zoveel aan doen. Geld overmaken naar het Rode Kruis. Het journaal uitzetten en dan toch maar weer aan, want je weet maar nooit of er ineens goed nieuws komt...

Om toch met een vrolijke noot te eindigen, een lollig filmpje op YouTube, dat hier verder niets mee te maken heeft. Ik schreef eerder over de Britse muziekwinkel Andertons. De YouTube-video's die ze maken zijn leuker dan gemiddeld, maar gisteren zag ik hun best bekeken clipje en dat is helemaal hilarisch.

Lee Anderton – de baas van de zaak – en zijn vriend, gitarist Rob Chapman, bespreken een Japanse effectpedaal. Gitaristen gebruiken effectpedalen om de klank van hun instrument te veranderen. Er zijn heel veel mogelijkheden maar het Korg Miku pedaal is misschien wel het gekste dat er ooit bedacht is. Het laat je gitaar klinken als de stem van een populair Japans tekenfilmfiguurtje. Dat vrolijkt je wel op in sombere tijden...

 

De Strip is gemaakt door de Geheimzinnige Hulpman.

 

Klik hier voor deel 1 - deel 2 - deel 3 - deel 4 - deel 5 - deel 6 - deel 7 - deel 8 - deel 9 - deel 10 - deel 11 - deel 12 en deel 13 van dit verhaal. 

Klik hier voor deel 1 - deel 2 - deel 3 en deel 4 van het vorige verhaal.

 

 

Klik op de tekening voor een grotere weergave. 

Bezoek ook onze internationale, Engelstalige, website: The Amazing Comics Men

 

Weer voor een goed boek en een dikke trui

Het is zondagochtend. De zon zou al op moeten zijn, maar het is nog schemerdonker buiten. De stormen van afgelopen week zijn wat geluwd, de zuidwester bries blaast regendruppels tegen de ramen. Geen weer om lekker buiten te zijn, meer om thuis bij de verwarming te zitten. Maar die zet je misschien liever niet aan, want het gas is zo duur. Een dikke trui, dan maar.

De Olympische Spelen zijn bijna voorbij. De schaatsliefhebbers hadden niets te klagen. Door de programmering was er bijna elke ochtend wel een wedstrijd en onze vaderlandse helden hebben het goed gedaan. Maar nu is er weer meer tijd voor andere dingen. Een spannend boek bijvoorbeeld.

Ik schreef eerder al eens over de thrillers van Louise Penny, de Canadese schrijfster die haar verhalen in Québec laat spelen. Afgelopen november was ik in het tweede deel van haar reeks over inspecteur Gamache bezig, gisteren ben ik aan deel 10 begonnen. (Voor de bezitters van een e-reader nu, extra voordelig, te koop voor slechts 0,99 euro !)

Daar mag je uit afleiden dat ik het fijne boeken vind. Het aardige is dat Penny een hele wereld tot leven wekt, met een flink aantal hoofd- en bijfiguren en dat de verhaallijnen zich over meerdere boeken uitstrekken. Het is echt aan te bevelen om de reeks bij het eerste deel te beginnen. Je bent dan bij elk boek weer benieuwd hoe het verder gaat.

De eerste drie delen spelen zich af in het fictieve dorpje Three Pines. Om een voorbeeld te geven van de lengte van sommige verhaallijnen: Een van de bijfiguren is een kunstenares die, aanvankelijk vergeefs, probeert om haar werken in een sjieke galerie tentoongesteld te krijgen. Dat lukt haar pas in deel 7 van de reeks.

Inspecteur Gamache raakt ondertussen, in deel 4, betrokken bij een moordzaak op zijn vakantieadres en wijkt, in deel 8, uit naar een klooster, dat afgelegen in de bossen ligt, maar waar wel een monnik vermoord is. Op de achtergrond speelt ondertussen een conflict binnen het politiekorps, dat Gamache jaren later nog achtervolgt.

In deel 5 is de inspecteur weer in Three Pines, maar de arrestatie van een moordverdachte laat de lezer met een ongemakkelijk gevoel achter. Dat wordt rechtgetrokken in deel 6, een boek waarin op een knappe manier een drietal verhaallijnen bij elkaar komt. Niet alleen wordt de misdaad uit deel 5 beter verklaard, maar ook een nieuw geval wordt tot een goed einde gebracht. Ondertussen werpt Penny, in een aantal flashbacks, licht op een desastreus verlopen politie-actie waar Gamache en zijn team zich maar moeizaam van herstellen.

Alle problemen lijken opgelost te worden in deel 9, dat bijna het eind van de reeks had kunnen zijn. Bijna, want in deel 10 doet zich natuurlijk weer iets nieuws voor dat de aandacht van de inspecteur vraagt. Louise Penny was nog lang niet uitgeschreven. In 2021 kwam deel 17 van de serie uit. Ik kan dus nog heel wat regenachtige zondagen voort.

Voor wie liever een YouTube-filmpje bekijkt: Ik kwam er, nadat ik vorige week mijn bericht geschreven had over de amusante video's van de Britse muziekwinkel Andertons, achter dat de medewerkers ook, als The Andertones Band, muziekclips hebben opgenomen. Bijvoorbeeld deze. 

 

De Strip is gemaakt door de Geheimzinnige Hulpman.

 

Klik hier voor deel 1 - deel 2 - deel 3 - deel 4 - deel 5 - deel 6 - deel 7 - deel 8 - deel 9 - deel 10 - deel 11 en deel 12 van dit verhaal. 

Klik hier voor deel 1 - deel 2 - deel 3 en deel 4 van het vorige verhaal.

 

 

Klik op de tekening voor een grotere weergave. 

Bezoek ook onze internationale, Engelstalige, website: The Amazing Comics Men

 

Geblinddoekt gitaarspelen

Zou het iets zijn dat vooral gitaarspelers hebben ? Dat ze steeds meer spullen willen hebben en steeds meer willen weten over hun instrument ?

Ik beschouw mezelf niet als een enorme fanaat, maar momenteel heb ik toch 5 gitaren in huis. En twee gitaarversterkers, een handvol effectpedalen en nog wat andere losse spullen. Ter verdediging kan ik aanvoeren dat ik twee gitaren – en een van de versterkers - al meer dan 35 jaar geleden kocht, dat één gitaar geleend is en er eentje is achtergelaten door een uitvliegend gezinslid.

Dus eigenlijk heb ik, in de afgelopen paar jaar, maar één gitaar en een versterker gekocht. En nog wat andere spullen. Maar ik blijf toch rondkijken op internet en vooral op YouTube, want er zijn heel veel filmpjes voor gitaristen met uitbreidingsplannen.

En dan denk ik: dat zal een pianist of drummer toch niet hebben ? Ik ken niemand met 5 piano's in huis. Of meerdere drumstellen. Maar ik ken ook niet zo heel veel pianisten en drummers. En er zijn ook vast wel veel YouTube-filmpjes voor geïnteresseerden in die categorieën.

De gitaarfilmpjes zijn grofweg onder te brengen in twee groepen. Je hebt (amateur-) gitaristen, die filmpjes maken over hun nieuwe spullen en gitaren en je hebt muziekwinkels en gitaarbouwers, die hun assortiment aanprijzen. Als tussencategorie heb je dan nog gitaristen die gesponsord worden door muziekwinkels of gitaarbouwers.

Er is wel wat discussie over de waarde van de informatie die, op die manier, aangeboden wordt. Als iemand geld of goederen krijgt, om een filmpje te maken, hoe neutraal of kritisch zal hij of zij dan nog zijn ?

Bij de muziekwinkels heb je dat probleem niet. Die willen gewoon veel instrumenten en apparatuur verkopen. Wat niet wil zeggen dat hun informatie, op voorhand, niet deugt. Of dat ze alleen maar reclame maken.

De leukste gitaarfilmpjes die ik de laatste tijd zag waren, bijvoorbeeld, van de Engelse muziekwinkel Andertons Music Co., uit Guildford. Dat is een familiebedrijf, opgericht in 1964, door vader en zoon, Harry en Peter Anderton. Momenteel is kleinzoon Lee de bedrijfsleider. De winkel heeft ook een succesvolle webshop en realiseert een omzet van 40 miljoen per jaar, schrijft Wikipedia.

Hun activiteiten op YouTube zullen vast ooit begonnen zijn als pure productpromotie. En ze plaatsen nog regelmatig filmpjes waarin ze nieuwe spullen laten zien en aanprijzen. Desondanks zijn ze een succes met 760.000 volgers op YouTube.

Het aardige van de video's is dat ze niet alleen mooie nieuwe gitaren laten zien en horen, maar ook met alternatieven komen. Ze vergelijken dure en goedkope spullen en maken duidelijk dat daar vaak maar weinig onderscheid tussen is. En er spreekt uit hun filmpjes niet alleen veel liefde voor de muziek, maar ook veel plezier en humor. Dit zijn geen mensen die iets maken alleen om dat het moet, als een soort corvee.

Er zijn meerdere medewerkers die figureren in de video's, maar de aardigste vind ik die met Lee Anderon zelf, die zich op YouTube 'The Captain' noemt en zijn gitaarspecialist 'Danish' Pete Honoré. Vaak beginnen ze met een korte jamsessie, waarin ze om beurten een solo spelen. Lee is een heel aardige gitarist, maar Pete is een stuk vingervlugger. Dat verschil in technisch vermogen leidde tot een mooie serie video's waarin Pete probeert om Lee beter te leren soleren.

Nou is Lee Anderton helemaal geen slechte gitarist. Zelf zou ik me absoluut niet schamen als ik zo zou spelen als hij. Maar zelf vindt hij dat hij altijd hetzelfde speelt en dat het een stuk beter moet kunnen. Maar hij geeft ook toe dat hij geen zin heeft om veel te oefenen en eigenlijk zoekt naar de gouden tip. Pete doet zijn best om die te geven, maar moet ook erkennen dat hij geen geweldige leermeester is. Allemaal heel herkenbaar en vaak erg grappig om te zien.

Ook aan te bevelen zijn de afleveringen waarin een geblinddoekte medewerker moet proberen te ontdekken op welke gitaar hij speelt. Een hele dure of een goedkoper alternatief ? Of welke effectpedaal, of versterker, het beste is. De uitkomsten zijn vaak verrassend. Wat ze in ieder geval duidelijk maken is dat je geen duizenden euro's hoeft uit te geven voor een goed gitaargeluid.

En als je alleen maar geïnteresseerd ben in lol en meligheid, dat bieden ze ook. Met als hoogtepunt een kerstquiz waarbij Lee en Pete, al gitaarspelend, antwoorden moeten geven, waarbij een derde medewerker fouten bestraft door ze 'onder stroom' te zetten. 

Uiteraard heeft Andertons een eigen YouTube-kanaal, waar bijna dagelijks nieuwe video's verschijnen en een eigen website. Maar wie iets online zou willen kopen moet rekening houden met verzendkosten en kan dan waarschijnlijk beter terecht bij een Nederlandse winkel.

 

De Strip is gemaakt door de Geheimzinnige Hulpman.

 

Klik hier voor deel 1 - deel 2 - deel 3 - deel 4 - deel 5 - deel 6 - deel 7 - deel 8 - deel 9 - deel 10 en deel 11 van dit verhaal. 

Klik hier voor deel 1 - deel 2 - deel 3 en deel 4 van het vorige verhaal.

 

 

Klik op de tekening voor een grotere weergave. 

Bezoek ook onze internationale, Engelstalige, website: The Amazing Comics Men

 

De Olympische Spelen, wel of niet kijken ?

De Olympische Spelen in Peking zijn begonnen. Over een poosje worden de Wereldkampioen-schappen voetbal gehouden in Qatar. China is geen fijn land, als het om mensenrechten gaat. Qatar heeft het WK gekregen door corruptie en de stadions zijn gebouwd door gastarbeiders, die uitgebuit werden en waarvan er een flink aantal tijdens de werkzaamheden omgekomen is.

Arme arbeiders, arme Chinezen, Oeigoeren en andere minderheden die het voor hun kiezen krijgen. Kijken naar de Spelen en naar het voetbal kan alleen met een bezwaard gemoed en het nodige schuldgevoel.

Er zijn sportliefhebbers die dapper aankondigen dat ze TV op een andere zender zetten als de omstreden wedstrijden uitgezonden worden. Het is een opoffering, maar zij ondernemen actie. Hulde !

Ondertussen is het kwaad natuurlijk al geschied. Je kunt net zo goed wel kijken, het maakt geen enkel verschil. Geen Chinees zal ervan schrikken als hier iemand zijn TV uitzet. Stiekem denk ik dat die bevlogen sportliefhebbers eigenlijk helemaal niet van wintersporten houden. Dat maakt het een stuk makkelijker om al dat skiën, sleeën en schaatsen te negeren.

Ik was altijd wel een voetballiefhebber. Als kind heb ik zelfs even bij een plaatselijke vereniging gespeeld. Maar de laatste jaren volg ik het niet meer zo fanatiek. Voetbal is een nare en vervelende sport geworden. Al dat toneelspel, al dat rollen over het veld alsof ze dodelijk gewond zijn. Ik denk niet dat er een sport is waarbij de spelers zo actief proberen hun tegenstanders te benadelen en de scheidsrechter te belazeren.

Bij zo'n onsportieve sport past wel een WK in een corrupt land. In Qatar wordt niet eens gevoetbald. Het is er veel te warm ! Het WK kan er alleen gehouden worden in de winter. Ze hebben dat WK gekregen door de internationale voetbalbond om te kopen. Dat krijg je van al dat oneerlijke gedrag op het veld.

Bij de winterspelen ligt het wat anders. Het kan best zijn dat China de Spelen ook heeft gekregen door omkoping. Het land wou ze in ieder geval graag hebben, want ze hopen er goede sier mee te maken. Het organiseren is duur. Veel landen, die wel netjes met hun bevolking omgaan, kunnen dat niet betalen. Voor China is het geen probleem.

Maar aan de andere kant bieden de Spelen ook een mooie gelegenheid om de mensenrechten weer eens in het zonnetje te zetten. China hoopt z'n mooie kanten te presenteren, maar critici laten geen gelegenheid onbenut om op de mankementen te wijzen. En terecht.

Behalve met de onderdrukte bevolking en de met hun geweten worstelende sportliefhebbers, heb ik ook medelijden met de sporters. Het is toch jammer dat die geen bestuurders hebben met wat meer oog voor de wantoestanden in de wereld. Goede bestuurders zouden China en Qatar nooit die evenementen gegeven hebben.

Die voetballers en wintersporters hebben vaak jaren van hun leven geploeterd om uitblinkers te worden. Zij gingen niet feesten, ze gingen vroeg naar bed. Ze zopen geen meters bier, maar letten op elke hap en slok die ze binnen kregen. Ze lagen niet onderuit op de bank TV te kijken, maar beulden hun lichaam af. Als dank moeten ze nu naar een rotland om hun kampioenschappen te spelen.

Uit medeleven kijk ik dan toch maar naar het schaatsen en het curling. De rest interesseert me niet zo, dus dat ga ik boycotten uit protest. Over het WK voetbal twijfel ik nog. Ga ik me zitten ergeren ? Die voetballers zijn zo zielig niet. Het vrouwenvoetbal is eigenlijk veel leuker en sportiever...

 

De Strip is gemaakt door de Geheimzinnige Hulpman.

 

Klik hier voor deel 1 - deel 2 - deel 3 - deel 4 - deel 5 - deel 6 - deel 7 - deel 8 en deel 9 - deel 10 van dit verhaal. 

Klik hier voor deel 1 - deel 2 - deel 3 en deel 4 van het vorige verhaal.

 

 

Klik op de tekening voor een grotere weergave. 

Bezoek ook onze internationale, Engelstalige, website: The Amazing Comics Men