Telefoontje van de gemeente

De afgelopen week heb ik een paar dagen last gehad van een maagvirus. Misselijk, niet kunnen eten en daarna overal spierpijn. Dat, in combinatie met andere, al wat langer aanwezige gezondheids-klachten, maakte dat ik niet echt in de stemming was toen er donderdagmiddag iemand belde van de gemeente.

Het ging over de plannen om in het park, aan de overkant van de straat, 87 bomen te kappen. Daar wou deze gemeenteman graag iets over uitleggen. Er waren meerdere vragen over gekomen, zei hij. (Dat verwonderde me niets.) Maar dat er een vergunning was verleend voor het omzagen van zoveel bomen kwam omdat de gemeente het bos – zoals ze het graag noemen – aangemerkt heeft als natuur, die bijzondere bescherming verdient.

Dat betekent dat ze voor elke boom dikker dan 10 centimeter, een vergunning moeten afgeven. Terwijl dat, anders, pas hoeft bij bomen dikker dan 30 centimeter. Hij verzekerde me dat de meerderheid van de 87, uit van die dunne boompjes bestaat. Hij vertelde dat ze onderhoud wilden plegen aan de beschoeiing – dat zijn de randen – van de vijvers en de sloot. Sommige van de bomen waren te dicht op die rand komen groeien.

Verder wilden ze recht doen aan de cultuur-historische waarde van het bos, dat ooit aangelegd is door de beroemde landschapsarchitect Zocher. Wist ik dat ?

Het verbaasde me in ieder geval niet, Zocher, was aanhanger van de Engelse landschapsstijl, met meanderende waterpartijen en natuurlijk ogende bossages, zoals in ons park. Er was een hele familie Zochers die zich met tuin- en parkaanleg bezighield. Jan David, die leefde van 1791 tot 1870, was de bekendste. De familie Zocher was door heel Nederland actief.

De gemeenteman vertelde dat ze de oorspronkelijke aanleg van het 'bos' ook wilden herstellen. Daarna kon hij het niet laten om de biodiversiteit er ook even bij te halen en te zeggen dat ze exoten, zoals Amerikaanse eiken en esdoorns uit het park wilden halen. 'En als we dan toch bezig zijn', wilden ze nog wat uitdunnen om de grote bomen meer ruimte te geven. Of ik dan nog vragen had ?

Zoals gezegd was ik niet in topvorm, dus ik had geen zin in een lange discussie. Ik wilde eigenlijk op bed gaan liggen. Maar ik zei dat ik het fijn vond dat hij me gebeld had en dat ik het helaas niet met zijn verhaal eens kon zijn. Op zo'n grote schaal bomen kappen heeft een grote impact op de natuur in het park.

Ze willen bomen kappen in de reigerkolonie, dat verstoort de vogels. Er worden, in de stukken die ik opgevraagd heb, bomen met spechtengaten genoemd. Die zijn van belang voor allerlei vogelsoorten, zoals boomklevers, kauwtjes, spreeuwen en holenduiven. Het is leuk dat hij de biodiversiteit noemde, maar die wordt zo echt niet geholpen.

De gemeenteman reageerde wat beteuterd. Er zou voor het kappen van de bomen eerst nog gekeken worden naar de ecologische gevolgen, zei hij. De kapvergunning was nog maar een eerste stap.

Dat leek me vreemd. Zou je niet eerst moeten kijken naar de gevolgen, voor je de vergunning verleent ? Maar dat zei ik niet. Ik merkte wel op dat ik de indruk had dat de gemeente nu eens flink door het park wilde rauzen, om er weer voor een aantal jaar vanaf te zijn. Dat vond hij geen prettige observatie, maar helemaal ontkennen kon hij het niet, gezien zijn 'als we dan toch bezig zijn'.

Uiteindelijk bedankte ik hem nogmaals en zei ik dat ik het vervolg van de bezwaarprocedure af zou wachten. Achteraf denk ik dat ik veel meer had kunnen zeggen. De gemeente hinkt volgens mij op meerdere gedachten. Ze noemen het telkens 'het bos' en hebben het over de natuur, maar het is een park – ooit de achtertuin van een groot huis aan de hoofdweg door ons dorp – en ze willen dus ook de cultuur-historische waarde bewaken. Dat is al in strijd met elkaar.

Als je de natuur zijn gang laat gaan groeien die waterpartijen in een paar decennia dicht. De paden trouwens ook. Als schooljongen ging ik eens met een paar vriendjes spelen in het park. Ook toen werd er maar sporadisch aan onderhoud gedaan. Er stond nauwelijks water in de vijvers, het was een zee van dorre bladeren. We probeerden zelfs of we er over konden lopen en één van ons verloor bijna een schoen, want onder de bladeren was het toch nog wel zompig.

Wat er zou moeten gebeuren en ik denk dat de gemeente dat ook wel weet, is niet, zoals nu, jarenlang de boel z'n gang laten gaan en er dan met grof geweld doorheen raggen. Er zou vaker en kleinschaliger onderhoud gepleegd moeten worden. Dat kost geld en inzet van mankracht, maar dat zou je makkelijk kunnen vinden door, elders in het dorp, minder te maaien en te schoffelen. Dan ben je echt goed bezig voor de biodiversiteit.

Wat in het hele verhaal ook niet geholpen heeft is dat wij, de buurtbewoners en andere belangstellenden, er via een omweg achter moesten komen hoe omvangrijk de gemeenteplannen met ons park waren. In de dorpskrant had alleen gestaan, dat er vergunning was verleend, voor het verwijderen van meerdere dode en slechte bomen. Niet dat het er 87 zouden zijn.

En wat de exoten betreft: In ieder geval een deel van de Amerikaanse eiken hoort bij de oorspronkelijke aanleg van Zocher. De grootste boom tegenover ons huis is er zo een.

Bij de bezwaarprocedure hoort een hoorzitting. Ik weet niet of ik daarbij zal kunnen zijn, gezien mijn gezondheid. Ik hoop dat anderen in ieder geval hun zegje zullen doen. De uiteindelijke beslissing over de plannen valt in december.

Ons park wordt trouwens genoemd op Wikipedia. Maar een beter verhaal vind je op Verdwenen Soest.nl, bij de informatie over de verdwenen villa Colenso. 

 

 

De Strip is gemaakt door de Geheimzinnige Hulpman. Klik hier voor deel 1 - deel 2 - deel 3 - deel 4 - deel 5 - deel 6 - deel 7 - deel 8 - deel 9 - deel 10 - deel 11 - deel 12 - deel 13 van dit verhaal.

 

Klik hier voor deel 1 - deel 2 - deel 3 - deel 4 - deel 5 en deel 6 van het vorige verhaal.

 

Klik op de tekening voor een grotere weergave.