Herinnering aan Kees Kousemaker (1942-2010)

'Kees Kousemaker leerde Nederland dat strips niet minderwaardig zijn. Sterker, dankzij hem kregen vele tekenaars eindelijk waardering.' Zo stond het, op 29 april 2010, in de Volkskrant, in een artikel over het overlijden van de oprichter van 'het beroemde Amsterdamse stripantiquariaat Lambiek'.

Het zou gek zijn als ik, al ben ik maar een onbekende amateur op stripgebied, geen herinneringen zou hebben aan Kees Kousemaker. Zeggen dat ik hem persoonlijk gekend heb, zou te ver gaan, maar er is een korte periode geweest dat ik vaak in zijn winkel te vinden was. Dat is wel al ruim 30 jaar geleden, hoor...

Ik was 17 jaar en had me op de middelbare school zo onmogelijk gemaakt, dat mijn ouders erin toestemden om me naar de Vrije Tekenacademie te laten gaan, in Amsterdam. Daar ontmoette ik Jan, die niet alleen zijn voornaam met mij gemeen had, maar ook een grote voorliefde voor het stripverhaal.

Jan sleepte me mee naar Lambiek, de sfeervolle zaak van Kousemaker, gevestigd in een souterrain aan de kerkstraat. Jan was vooral een fan van de Donald Duckverhalen van Carl Barks. Als kind had hij die al gelezen, maar zijn ouders hadden de tijdschriften niet bewaard. Nu was hij ze opnieuw aan het verzamelen.

Ik had een wat ruimere belangstelling en vergaapte me bij Lambiek aan de fraai uitgegeven boeken van Amerikaanse tekenaars als Walt Kelly en Will Eisner. Maar ook aan de antieke Kuifjes die er te koop lagen en de originele tekeningen die er hingen.

Veel geld om iets te kopen hadden we niet. Van de 10 keer dat we er kwamen kochten we misschien 2 keer, na lang wikken en wegen, een stripboek. Toch moet Kousemaker onze oprechte belangstelling voor het beeldverhaal opgemerkt hebben.

Na verloop van tijd begroette hij ons vrolijk. En vaak kwam hij dan achter de kassa vandaan om ons op een bepaalde prachtuitgave te wijzen. De in luxe band verzamelde strips over Little Nemo, bijvoorbeeld. 'Hier', zei hij dan op samenzwerende toon, 'moet je dit eens zien.' En drukte ons zo'n kostbaar boek in de handen.

We bladerden er dan likkebaarden doorheen, maar moesten het hem uiteindelijk weer teruggeven. 'Het is ontzettend mooi, meneer Kousemaker, maar hier hebben we echt het geld niet voor.'

Met gespeelde teleurstelling nam hij het boek dan weer van ons over: 'Dat gezeur over geld ook altijd.'

In de twee jaar dat ik in Amsterdam op school zat heb ik uiteindelijk toch de grondslag voor een leuke stripverzameling gelegd. En ook later hoorde stripwinkel Lambiek tot de vaste haltes bij een bezoek aan de hoofdstad.

Het is jammer dat Kees Kousemaker er nu niet meer is...

Dit verhaal is eerder geplaatst op het Volkskrantblog. Er zijn indertijd verschillende berichten verschenen naar aanleiding van het overlijden van Kees Kousemaker:

Bijvoorbeeld op de website van Lambiek 

RTV Noord-Holland (met fraaie cartoon van René Windig) 

Beroepsvereniging Nederlandse Stripmakers

NRC 

De Volkskrant